Παιδία μ’ ανασπάλλωμε τη Διγενή τα κάστρα – τα ποντιακά κάστρα και καστροπόδια – τα Βυζαντινά. Εκεί εφέκαμ’ άταφους αδικοσκοτωμένους – τοι γονέοις εμούν χωρίς ποππάν και διάκον – τ’ εγκλησόπα μουν. Τα κάστρα τα περήφανα, τοι Κομνηνών τα τείχη – τα καστρότοιχα κι ούλια τα μοναστήρια – αναμέν’ εμάς. Περμέν’ η Μαύρη Θάλασσα – τα μαύρα θαλασσάκρια τα – Ποντιακά χωρία, πολιτείας, ούλια Ελληνικά. Περμένε ξάν να κλώσκουνταν εκείν’ π’ εξενιτεύταν – οι τραντέλληνες οι πρώτοι αφεντάδες – ούλ’ οι Διγενείς. Τα χρόνια όσον κι αν διαβαίν’ τα τόπους απομένε – και περμέν’ εμάς ν’ εφτάγ’ν Λαμπρήν και Πάσχα – με τον Διγενή. Εμάς περμέν’ Αγιά Σοφιά Πόλης και Τραπεζούντας ξάν – να λειτουργά το Μέγα Μοναστήρι – να δοξολογά. Εμπρός επάρτεν τ’ άρματα, τ’ Ελλενικά σημαίας – και τοι αετούς τ’ έναν περμέν’ η Πόλη – τ’ άλλο η Τραπεζούς. Φίλων Κτενίδης Ο Ύμνος ακούστηκε πρώτη φορά στη συνεστίαση που είχε διοργανώσει στις 13/3/1957 η Επιτροπή του Ομίλου των «Φίλων της Ποντιακής Εστίας» για να γιορτάσει τα οκτώ χρόνια κυκλοφορίας της αλλά και τη βράβευση του περιοδικού και του Φίλωνα Κτενίδη από την Ακαδημία Αθηνών. Τον τραγούδησε (με τη μουσική του «Αητέντς επαραπέτανεν») ο Ποντιακός Καλλιτεχνικός Όμιλος Θεσσαλονίκης με συνοδεία λύρας, και ο κόσμος τον άκουσε με ευχάριστη έκπληξη. Έως τότε ήταν γνωστός ο «Ύμνος του Πόντου» που είχε γράψει ο Κτενίδης το 1918 όταν ονειρευόταν την ανεξαρτησία του Πόντου. Ποντιακή Εστία – Λαογραφικόν Περιοδικόν Έτος Η΄, Φεβρ.-Μάρτ. 1958, τχ 86-87. http://www.pontos-news.gr/pontic-article/158135/filona-ktenidi-o-umnos-ton-pontion
