το έτος της ανάκαμψης και της ανασυγκρότησης. Η χρονιά που θα σηματοδοτήσει την οριστική έξοδο από την οικονομική κρίση και, μαζί, το τέλος της επιτροπείας και την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας».
Αν θυμόμαστε καλά το ίδιο έλεγε και πέρυσι τον Μάιο όταν πέρασαν τα σκληρά μέτρα της πρώτης αξιολόγησης. Τότε που ο γίγαντας της οικονομικής σκέψης Πάνος Καμμένος είχε πει ότι βγήκαμε από το μνημόνιο.
Είμαστε στο 2017 αλλά ούτε από το μνημόνιο βγήκαμε, ούτε ανάκαμψη και ανασυγκρότηση βλέπουμε, ούτε σηματοδοτήθηκε καμιά έξοδος από την κρίση και βεβαίως καμία επιτροπεία δεν τέλειωσε και η εθνική μας κυριαρχία αμφισβητείται περισσότερο από ποτέ.
Θα έλεγε κανείς ότι επρόκειτο για λόγια πολιτικών. Τα λένε και μετά τα ξεχνάνε κερδίζοντας χρόνο στην εξουσία. Όταν όμως τίθεται θέμα επιβίωσης της χώρας, όταν παίζεται το μέλλον των παιδιών μας θα πρέπει να δούμε τι συμβαίνει και να το διορθώσουμε.
Η διαπραγμάτευση σέρνεται εδώ και μήνες. Η αξιολόγηση που θα έκλεινε στις 5 Δεκεμβρίου και θα ρυθμιζόταν και το χρέος, μετατίθεται συνεχώς. Στις αρχές του Γενάρη, στις 12, στις 26 κι έχει ο Θεός. Η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα του Σόιμπλε και της παρέας των σκληρών καθώς συζητά διαρκώς και οι οριστικές αποφάσεις ουσιαστικά μετατίθενται για μετά τις γερμανικές εκλογές. Αυτό ακριβώς ήθελαν στο Βερολίνο ενόψει των εκλογών. Να δείξουν ότι είναι σκληροί απέναντι στην Ελλάδα, εξ’ ου και οι παράλογες απαιτήσεις για νέους φόρους και περικοπές όταν γνωρίζουν ότι με τέτοια μέτρα η οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει.
Οι βλάκες της Αθήνας την πάτησαν, άφησαν το χρόνο να περάσει και κάθε μέρα που ξοδεύουν γίνεται όλο και χειρότερη η κατάσταση. Η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθιά πολιτική και οικονομική βαρυχειμωνιά. Αντί σήμερα να συζητάμε για ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, μεγάλες επενδύσεις και καλύτερο βιοτικό επίπεδο τελικά μιλάμε για αξιολογήσεις, για μέτρα, για το αν είναι κακός ο Σόιμπλε, αν θα υπογράψουμε κι άλλο μνημόνιο κι αν θα φύγει το ΔΝΤ. Κουβέντες που τις κάναμε και το 2015. Σα να μην πέρασε μια μέρα, λες και η Ελλάδα έχει μπει σε θάλαμο κρυογονικής, έχει παγώσει και θα βγει ολόφρεσκη μετά από μερικά χρόνια. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του δείχνουν να μην καίγονται και ιδιαίτερα, όπως έκαναν και στις αρχές του 2015 και οδηγήθηκε η χώρα σε πιστωτικό γεγονός, δημοψήφισμα, μνημόνιο. Λέτε και το 2017 να έχουμε ίδια γεγονότα, ίδια σειρά;
Ο κόσμος αλλάζει. Η Ευρώπη έχει τεράστια προβλήματα και επαναπροσδιορίζει τη θέση της και το ρόλο της. Ο Ντ. Τραμπ είναι απρόβλεπτος για την παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα. Το Brexit αρχίζει να δείχνει τα δόντια του ενώ σειρά εκλογικών αναμετρήσεων εντός της χρονιάς ενδεχομένως να φέρουν τα πάνω – κάτω σε όλον τον πλανήτη.
Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα ασχολούμαστε με το πότε θα κλείσει μια αξιολόγηση που έπρεπε να έχει κλείσει πέρυσι. Ασχολούμαστε με το αν ο Τσίπρας είναι κουρασμένος, αν ο Καμμένος θα κάνει αγωγή και σε ποιον, αν ο Μουζάλας είναι ικανός ή παντελώς ανίκανος. Ούτε καν που καταλαβαίνουμε ότι όσο μένουμε έξω από τις παγκόσμιες εξελίξεις, τόσο θα βουλιάζουμε. Κι όσο δεν θα λύνουμε τα προβλήματά μας τόσο θα είμαστε υπό επιτροπεία και με χαμένη την εθνική μας κυριαρχία.
Κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε όλοι. Εκτός κι αν θέλουμε να ξεγράψουμε την Ελλάδα από τώρα, να στείλουμε τα παιδιά μας σε άλλη χώρα να προσφέρουν το μυαλό τους και την εφευρετικότητά τους κι εμείς να μείνουμε εδώ να κλαίμε για τα περασμένα μεγαλεία.
antinews.gr
.jpg)
.jpg)
.jpg)
