τον Δον Τεόντορο, Don Teodoro (Φλόριντα το 1528) ίσαμε τους σημερινούς Έλληνες νεομετανάστες που κατά εκατοντάδες αφικνούνται στην Μελβούρνη (Αυστραλία), το Ντίσεντολφ (Γερμανία) και αλλού, το ενδιαφέρον των αποδήμων για την πρώτη τους πατρίδα ήταν, είναι και παραμένει ισχυρό. Η ελληνική κουλτούρα, φιλελεύθερη, δημοκρατική και ευέλικτη, επιτρέπει την ταυτόχρονη αγάπη και αφοσίωση προς την νέα πατρίδα, χωρίς κανένα αίσθημα ενοχής ότι αγάπη προς αυτήν ισοδυναμεί με λησμοσύνη και εγκατάλειψη των παραδοσιακών δεσμών τους με την λατρεμένη Ελλάδα. Αλλά και από την άλλη πλευρά, το αξίωμα πως «αν δεν αγαπάς την πρώτη σου πατρίδα δεν θα αγαπήσεις ποτέ ούτε τη δεύτερη» ενίσχυσε ποικιλοτρόπως την αμφίπλευρη φιλοπατρία. Έτσι διαθέτουμε έναν ακμάζοντα ελληνισμό εκτός συνόρων. Μαζί με τον ελλαδικό, αποτελούν τον Οικουμενικό Ελληνισμό. Ενιαίο, αδιαίρετο και διαχρονικό. Μέχρι σήμερα, η Ομογένεια σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις που αντιμετώπισε η γενέτειρα, όχι απλά «έτεινε χείρα αποφασιστικής βοήθειας», αλλά η ίδια βρέθηκε πάντα στην πρωτοπορία των αγώνων. Από τον ξεσηκωμό και την Επανάσταση του 1821, Έλληνες ομογενείς, πρωτοστάτησαν, εμπνεύστηκαν και ενίσχυσαν τον ξεσηκωμό, προσφέροντας χρήμα. Έπειτα, για τη δημιουργία του νέου ελληνικού Κράτους, έθεσαν στην διάθεση του έθνους τα καλύτερα μυαλά που επέστρεψαν στη νεοσύστατη χώρα, για να συμβάλουν στην ανασύνταξή της. Ο αιγυπτιώτικος Ελληνισμός αποτέλεσε φυτώριο και κοιτίδα του ευεργετισμού για την Ελλαδα, ήδη από τον 18 αιώνα, η παροικία στην Αυστρία, στο Βουκουρέστι όπου άνθησε η παρουσία των Ελλήνων, για περισσότερα από 550 χρόνια δίνοντας σπουδαίους ευεργέτες, η Νότια Ουκρανία, η Κριμαία, η Οδησσός, η Κάτω Ιταλία, η Αμερική κ.α.. Δεν θα αναψηλαφήσουμε, φυσικά, την Ιστορία σε τούτο το σύντομο άρθρο. Οι κρίσιμες περιστάσεις υπό τις οποίες διάγει και σήμερα η Ελλάδα, θέτουν το αυτονόητο ερώτημα μήπως ήλθε και πάλι η ώρα για έναν εθνικό συναγερμό των εκτός Ελλάδος Ελλήνων, αποδήμων, ομογενών και φιλελλήνων. Μήπως ήλθε η ώρα να ενεργοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε τον εκτός Ελλάδος Ελληνισμό, τον οποίο ο αείμνηστος πολιτικός Νικόλαος Μάρτης αποκαλούσε ως την «ατομική βόμβα» της Ελλάδος. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να συμβεί με όρους παρελθόντος. Σήμερα για την κινητοποίηση της ομογένειας δεν αρκούν πατριωτικές μόνον επικλήσεις. Απαιτούνται συντονισμένες ενέργειες διαπαραταξιακής –φυσικά και διακομματικής- εμβέλειας. Προαπαιτείται εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός. Επιβάλλεται συστηματική προσπάθεια αμφίπλευρης επικοινωνίας και ενημέρωσης. Η δημιουργία ενός πλαισίου «δούναι και λαβείν» προκειμένου να μην γίνει και πάλι η Ομογένεια Ιφιγένεια, αλλά ισότιμος συνομιλητής και εταίρος. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει από κυβερνήσεις που θεωρούν το νόμιμο κέρδος, έγκλημα! Από κυβερνήτες που δεν έχουν κατασταλαγμένες απόψεις για τις επενδύσεις, για τη φορολογία, για την γραφειοκρατία. Από κυβερνήσεις που λένε στους ομογενείς «λύστε μόνοι σας το θέμα της ελληνικής εκπαίδευσης των παιδιών σας»! Οι σωστές σχέσεις και το υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον έχουν ανάγκη από καθαρό ουρανό και ανοιχτούς ορίζοντες. Τότε μόνον, όλοι μαζί, κάτω από την ομπρέλα του Οικουμενικού Ελληνισμού, θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε φυγή προς τα εμπρός, ενεργώντας ενωμένα, συντονισμένα και αποφασιστικά για τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών που θα βγάλουν στο ορατό μέλλον οριστικά την Ελλάδα από το οικονομικό αδιέξοδο.
.png)
