Με λαμπρότητα γιορτάστηκε χθες στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών η συμπλήρωση, φέτος, των 180 χρόνων από τη λειτουργία της
Νομικής Σχολής του ιδρύματος.
«Πυρήνας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους –και δη καθοριστικός για την ίδια την επιβίωσή του, μέσα σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία– ήταν η δημιουργία στοιχειωδώς επαρκούς έννομης τάξης –τα, δημοκρατικά μάλιστα, ίχνη της οποίας ανατρέχουν στην περίοδο αμέσως μετά την Εθνεγερσία του 1821 και τη θέσπιση των πρώτων Συνταγμάτων– ικανής να διασφαλίσει τουλάχιστον την οργάνωση και λειτουργία των βασικών υπηρεσιών του. Και πρωτίστως εκείνων οι οποίες ήταν σε θέση να στηρίξουν την οργάνωση και λειτουργία καθεμιάς των τριών Λειτουργιών, ήτοι της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής», ανέφερε στην ομιλία του στην κατάμεστη αίθουσα τελετών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της σχολής.
«Ο σύγχρονος νομικός οφείλει να έχει, ήδη κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών του, τα απαραίτητα εφόδια γνώσεων, τα οποία θα τον φέρουν προ των ευθυνών του ως προς δύο μεγάλες θεσμικές –και όχι μόνον– αλήθειες: πρώτον, ότι η δημοκρατία είναι εύθραυστο αγαθό και η υπεράσπισή της είναι καθημερινό χρέος, δοθέντος ότι οι κίνδυνοι που σήμερα την απειλούν είναι τόσο πιο “ύπουλοι” όσο δρουν υποδορίως και “περιτέχνως” μεταλλαγμένοι. Και, δεύτερον, ότι ενδεχόμενη επικυριαρχία του “οικονομικού” επί του “θεσμικού”, ήτοι υποβάθμιση της αξίας των δημοκρατικών θεσμών εν ονόματι μιας δήθεν οικονομικής αποτελεσματικότητας, συνιστά μέγιστο κίνδυνο, τόσο για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία όσο και για τον ίδιο τον πολιτισμό μας, και όχι μόνο τον νομικό», πρόσθεσε ο κ. Παυλόπουλος.
«Οι πρώτοι 23 φοιτητές της μπήκαν στο αμφιθέατρο στις 15 Μαΐου του 1837, με καθηγητές τους προσωπικότητες όπως οι Χριστόδουλος Κλωνάρης, Γεώργιος Ράλλης, Κωνσταντίνος Προβελέγγιος, Γοδεφρείδος Φέδερ, Λέων Μελάς, Ιωάννης Σούτσος, Περικλής Αργυρόπουλος και Γεώργιος Μαυροκορδάτος. “Σχολάρχης” ονομάστηκε ο Γ. Ράλλης. Την εποχή εκείνη, για να εγγραφεί κάποιος, χρειαζόταν απολυτήριο δημοσίου γυμνασίου και σύσταση από έναν κτηματία ή “σταθερό” κάτοικο Αθηνών. Ως “ακροατές” όμως μπορούσαν να εγγραφούν και όσοι μαθητές δεν πληρούσαν αυτές τις προϋποθέσεις, γι’ αυτό και τα μαθήματα παρακολουθούσαν πολύ περισσότεροι από τους 23 φοιτητές», θύμισε ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θάνος Δημόπουλος.
Σήμερα, η Νομική Σχολή υποδέχεται στο εμβληματικό κτίριο της οδού Σόλωνος ετησίως 400 νέους εισακτέους, χωρίς σε αυτούς να συμπεριλαμβάνονται οι από μετεγγραφή, έχει 110 εν ενεργεία και 39 ομότιμους καθηγητές. Το έργο του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού της Νομικής υποστηρίζουν 40 μέλη διοικητικού και τεχνικού προσωπικού.
Στη εκδήλωση ομιλητές ήταν επίσης η καθηγήτρια Ελευθερία Παπαγιάννη, η ομότιμη καθηγήτρια και πρώην βουλευτής-υπουργός Κέλλυ Μπουρδάρα, ο αναπληρωτής καθηγητής Δημήτρης Λιάππης, ο καθηγητής Γεράσιμος Ζώρας και ο ομότιμος καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος. Μεταξύ αυτών, και ο καθηγητής Σπύρος Βλαχόπουλος που σημείωσε ότι «η ακαδημαϊκή ελευθερία τη δεκαετία του ’30, όταν εκδιώχθηκαν από το ΕΚΠΑ καθηγητές και μεταξύ αυτών ο Αλέξανδρος Σβώλος, σήμαινε να εκφράζεις ελεύθερα τις απόψεις σου χωρίς τον φόβο της απόλυσης. Σήμερα τέτοιος φόβος δεν υπάρχει, αλλά ακαδημαϊκή ελευθερία σημαίνει να εκφράζεις τις απόψεις χωρίς να στοχοποιηθείς...».
«Πυρήνας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους –και δη καθοριστικός για την ίδια την επιβίωσή του, μέσα σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία– ήταν η δημιουργία στοιχειωδώς επαρκούς έννομης τάξης –τα, δημοκρατικά μάλιστα, ίχνη της οποίας ανατρέχουν στην περίοδο αμέσως μετά την Εθνεγερσία του 1821 και τη θέσπιση των πρώτων Συνταγμάτων– ικανής να διασφαλίσει τουλάχιστον την οργάνωση και λειτουργία των βασικών υπηρεσιών του. Και πρωτίστως εκείνων οι οποίες ήταν σε θέση να στηρίξουν την οργάνωση και λειτουργία καθεμιάς των τριών Λειτουργιών, ήτοι της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής», ανέφερε στην ομιλία του στην κατάμεστη αίθουσα τελετών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της σχολής.
«Ο σύγχρονος νομικός οφείλει να έχει, ήδη κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών του, τα απαραίτητα εφόδια γνώσεων, τα οποία θα τον φέρουν προ των ευθυνών του ως προς δύο μεγάλες θεσμικές –και όχι μόνον– αλήθειες: πρώτον, ότι η δημοκρατία είναι εύθραυστο αγαθό και η υπεράσπισή της είναι καθημερινό χρέος, δοθέντος ότι οι κίνδυνοι που σήμερα την απειλούν είναι τόσο πιο “ύπουλοι” όσο δρουν υποδορίως και “περιτέχνως” μεταλλαγμένοι. Και, δεύτερον, ότι ενδεχόμενη επικυριαρχία του “οικονομικού” επί του “θεσμικού”, ήτοι υποβάθμιση της αξίας των δημοκρατικών θεσμών εν ονόματι μιας δήθεν οικονομικής αποτελεσματικότητας, συνιστά μέγιστο κίνδυνο, τόσο για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία όσο και για τον ίδιο τον πολιτισμό μας, και όχι μόνο τον νομικό», πρόσθεσε ο κ. Παυλόπουλος.
«Οι πρώτοι 23 φοιτητές της μπήκαν στο αμφιθέατρο στις 15 Μαΐου του 1837, με καθηγητές τους προσωπικότητες όπως οι Χριστόδουλος Κλωνάρης, Γεώργιος Ράλλης, Κωνσταντίνος Προβελέγγιος, Γοδεφρείδος Φέδερ, Λέων Μελάς, Ιωάννης Σούτσος, Περικλής Αργυρόπουλος και Γεώργιος Μαυροκορδάτος. “Σχολάρχης” ονομάστηκε ο Γ. Ράλλης. Την εποχή εκείνη, για να εγγραφεί κάποιος, χρειαζόταν απολυτήριο δημοσίου γυμνασίου και σύσταση από έναν κτηματία ή “σταθερό” κάτοικο Αθηνών. Ως “ακροατές” όμως μπορούσαν να εγγραφούν και όσοι μαθητές δεν πληρούσαν αυτές τις προϋποθέσεις, γι’ αυτό και τα μαθήματα παρακολουθούσαν πολύ περισσότεροι από τους 23 φοιτητές», θύμισε ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θάνος Δημόπουλος.
Σήμερα, η Νομική Σχολή υποδέχεται στο εμβληματικό κτίριο της οδού Σόλωνος ετησίως 400 νέους εισακτέους, χωρίς σε αυτούς να συμπεριλαμβάνονται οι από μετεγγραφή, έχει 110 εν ενεργεία και 39 ομότιμους καθηγητές. Το έργο του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού της Νομικής υποστηρίζουν 40 μέλη διοικητικού και τεχνικού προσωπικού.
Στη εκδήλωση ομιλητές ήταν επίσης η καθηγήτρια Ελευθερία Παπαγιάννη, η ομότιμη καθηγήτρια και πρώην βουλευτής-υπουργός Κέλλυ Μπουρδάρα, ο αναπληρωτής καθηγητής Δημήτρης Λιάππης, ο καθηγητής Γεράσιμος Ζώρας και ο ομότιμος καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος. Μεταξύ αυτών, και ο καθηγητής Σπύρος Βλαχόπουλος που σημείωσε ότι «η ακαδημαϊκή ελευθερία τη δεκαετία του ’30, όταν εκδιώχθηκαν από το ΕΚΠΑ καθηγητές και μεταξύ αυτών ο Αλέξανδρος Σβώλος, σήμαινε να εκφράζεις ελεύθερα τις απόψεις σου χωρίς τον φόβο της απόλυσης. Σήμερα τέτοιος φόβος δεν υπάρχει, αλλά ακαδημαϊκή ελευθερία σημαίνει να εκφράζεις τις απόψεις χωρίς να στοχοποιηθείς...».