καί καλά νά μᾶς κάνει…<βετζετέριαν>, ἐπιτιθέμενος μέ τά μέλη του σέ
Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
κρεατέμπορους καί κρεωπῶλες. Μά γιατί βιάζεται τόσο; Σέ λίγο, ὃπως
πᾶνε τά πράγματα, ὂχι κρέας δέν θά μποροῦμε νά ἀγοράσουμε, ἀλλά θά
ποῦμε καί τό ψωμί ψωμάκι. Ὑπῆρχε λοιπόν πρίν ἀπό λίγες δεκαετίες μία Ἑλλάδα, πού τά…
κουτσοπερνοῦσε καλά. Μέ τήν οἰκονομία της, μέ τήν παραοικονομία της,
μέ τήν φοροδιαφυγή της, μέ τούς κρυφούς νταβατζῆδες, μέ τήν παραγωγή
της, μέ τά ἐργοστάσιά της, μέ τίς ἐξαγωγές της, μέ τήν ναυτιλία της
καί μέ τίς νέες γενιές νά δουλεύουν σάν τά μυρμήγκια γιά τόν ἑαυτό
τους καί γιά τούς συνταξιούχους. Κανένα συννεφάκι στόν ὁρίζοντα.
Ἀνήκαμε (καί ἀνήκομεν) εἰς τήν Δύσιν.
Ὣσπου ἦλθε ὁ <μεγάλος τιμονιέρης> Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος
καταχρέωσε τήν χώρα καί μέ τόν μηδέποτε πραγματοποιηθέντα
<σοσιαλιστικό μετασχηματισμό> του, καί τά ἂλλα φληναφήματα, ἡ Ἑλλάδα,
μέ τήν ἐνεργή βοήθεια τῶν πολιτικῶν του ἐπιγόνων, ἒφθασε ἐδῶ πού
ἒφθασε: Μέ τήν τρομοκρατία της, μέ τήν ἀναρχία της, μέ τήν ἀνομία της,
μέ τήν φτώχεια της, μέ τήν καταβαράθρωση τῆς ἐργατικῆς τάξεως, μέ τίς
ἠθικές παρεκτροπές, μέ τήν διάλυση τῆς παιδείας κλπ. Τό σύνθημα εἶχε
πέσει ἀπό τά γνωστά κέντρα πού μισοῦν τόν Ἑλληνισμό: Grecia delenda
est, κατά παραφθορά τῆς ρήσεως τοῦ Κάτωνος Πρεσβυτέρου ὃτι ἡ Καρχηδών
πρέπει νά καταστραφῆ (Cartago delenda est).
Καί κατεστάφη ὂντως.
Ἡ Ἑλλάδα ἐννοῶ.
Τό βλέπουμε ὃλοι γύρω μας. Ἡ πολιτική ρητορία περί τοῦ ἀντιθέτου δέν
πείθει πιά κανένα.
Ἐδῶ λοιπόν πού ἒφθασαν τά πράγματα, καί πού διαρκῶς χειροτερεύουν,
ἀπολαμβάνουμε καί τά <φροῦτα> τῆς παρακμῆς μας. Τούς <μπαχαλάκηδες>
καί τούς <Ρουβίκωνες>.
Γιά τούς πρώτους, οἱ ἀρχές γνωρίζουν ποιοί εἶναι, ἂν κρίνουμε ἀπό τίς
δηλώσεις τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως κ. Μητσοτάκη, ὃτι
θά τούς διαλύση ὃταν ἒλθη στήν ἐξουσία. Οἱ δεύτεροι, οἱ <Ρουβίκωνες>,
δέν ξέρουμε ἀκόμη ἀπό ποῦ κρατάει ἡ σκούφια τους, ἀλλά φαίνεται νά
κλιμακώνουν τίς ἒκνομες ἀντιδράσεις τους, ἐκμεταλλευόμενοι τήν σύγχυση
τοῦ λαοῦ, καθώς τελεῖ κάτω ἀπό ἓνα συνεχές σόκ καί δέος. Ὁ κόσμος
βλέπει <μέ καλό μάτι> τίς βαριοποῦλες νά σπᾶνε τά γραφεῖα νομικῶν
εἰσπρακτικῶν ἑταιριῶν καί συμβολαιογράφων πού παρίστανται σέ
πλειστηριασμούς κατοικιῶν, ἀλλά <μέ κακό μάτι> τήν εἰσβολή σέ κρατικά
νοσοκομεῖα. Βλέπει <μέ καλό μάτι> τήν καταπολέμηση τῆς φυλακίσεως,
βασανισμοῦ καί θανάτωσης τῶν ζώων γιά διατροφικούς λόγους καί κολασμοῦ
τῶν κυνηγῶν, ἀλλά <μέ κακό μάτι> τίς ἀπειλές κατά δημοσιογράφων, ἒστω
καί τῶν ἀπεργοσπαστῶν τοῦ SKY.
Αὐτό τό λέει ὁ Ὃμηρος πολλές φορές: Οἱ Μοῦσες τοῦ ἒδωσαν ἓνα καλό, νά
ψάλει ὡραῖα, ἀλλά τοῦ ἒδωσαν καί ἓνα κακό. Τόν τύφλωσαν.
Ἀπό ποῦ λοιπόν ξεφύτρωσαν οἱ <Ρουβίκωνες>, πού χαίρουν κι αὐτοί
περίεργης ἀσυλίας, ἀφοῦ ἒφυγαν ἀνενόχλητοι ἀκόμη καί μετά τήν εἰσβολή
τους στήν Βουλή μέ ἂνωθεν ἐντολή;
Καί ὡς ποῦ φθάνει ἡ ἀνικανότητα τοῦ κ. Τόσκα;
Ἀς μή ρίξουμε τά κουκιά, ἀλλά ἂς δοῦμε λίγο τήν ἱστορία, πού ὃπως
ξέρουμε, ἐπαναλαμβάνεται.
Καί ἂς ἀρχίσουμε ἀπό…τά Φάρσαλα, πού εἶναι σήμερα γνωστά μόνο γιά
τόν χαλβά τους, ἐνῶ θά ἒπρεπε νά ἦσαν πιό γνωστά γιά τήν μεγάλη μάχη,
πού ἒγινε στίς 9 Αὐγούστου τοῦ 48 π.Χ., ὃταν συγκρούσθηκαν ὁ Ἰούλιος
Καῖσαρ καί ὁ Πομπήϊος, μέ ἀποτέλεσμα νά ἡττηθῆ ὁ δεύτερος κατά κράτος.
Ἀλλά ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ ἦταν ἐκεῖνος πού εἶχε διαβεῖ προηγουμένως
τόν…Ροβίκωνα, ἓνα μικρό ποτάμι κοντά στό Ρίμινι, πού χύνεται στήν
Ἀδριατική. Ἡ Σύγκλητος εἶχε ἀπαγορεύσει στούς στρατηγούς νά
ὑπερβαίνουν μέ τίς λεγεῶνες τους τόν Ρουβίκωνα, γιά νά ἀποφεύγονται οἱ
ἐμφύλιοι πόλεμοι.
Ἦταν τότε πού ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ εἶπε τό περίφημο alea jacta est (ὁ
κύβος ἐρρίφθη). Ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ διέσχισε τόν Ρουβίκωνα μέ τήν 13η
λεγεῶνα, παραβιάζοντας τόν νόμο τοῦ imperium, στίς 10 Ἰανουαρίου τοῦ
49 π.Χ. καί μπῆκε ἒνοπλος στήν Ρώμη, κηρύσσοντας τόν πόλεμο σέ ποιόν;
Στόν πρώην σύμμαχό του καί συμπέθερο Πομπήϊο (τοῦ εἶχε δώσει γυναῖκα
τήν κόρη του Ἰουλία), ὁ ὁποῖος εἶχε κάνει μεγάλη δουλειά στό Αἰγαῖο
ἐξαφανίζοντας τήν πειρατεία, πού εἶχε γίνει κράτος ἐν κράτει.
Ὁ κύβος εἶχε ριφθῆ λοιπόν. Ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ ἐπέλεξε τόν πόλεμο. Ὃποιος
ὑπερβαίνει τόν Ρουβίκωνα, δέν ἒχει δρόμο ἐπιστροφῆς.
Ποιόν Ρουβίκωνα ἂραγε ὑπερβαίνουν οἱ δικοί μας <Ρουβίκωνες>; Γιατί
χαίρουν ἀσυλίας; Σέ τί ἀποσκοποῦν;
Ἲσως ἡ <οὐρά> τῆς ἱστορίας, πού ὃπως εἲπαμε ἐπαναλαμβάνεται καί πρέπει
νά διδασκόμεθα ἀπό αὐτή, μᾶς δώσει μιά ἒμμεση ἀπάντηση.
Κατ᾽ ἀρχάς οἱ δικοί μας <Ρουβίκωνες> φαίνεται νά γνωρίζουν καλά τήν
ἱστορία, ἢ τουλάχιστον ἐκεῖνοι πού τούς κατευθύνουν. Μέ ποιούς ὃμως τά
βάζουν; Μέ τήν <σάπια> κοινωνία; Καί πῶς <σάπισε> ἡ κοινωνία μας; Καί
γιατί τό ἐπίσημο κράτος δέν καταπολεμᾶ τήν σαπίλα ὃποιας μορφῆς, ὃπως
ἒχει ὑποχρέωση πρός τούς βαρειά φορολογουμένους Ἓλληνες; Καί γιατί
ἐκχωρεῖ σιωπηρῶς ἢ ἀβλαβῶς ἒστω, τό δικαίωμα αὐτό στούς <Ρουβίκωνες>;
Μήπως πίσω ἀπό τίς ἐνέργειες αὐτές κρύβονται ἐμφυλιοπολεμικές τάσεις;
Διότι μέ τέτοιες ἐξελίξεις ἒχει συνδεθῆ ὁ ποταμός Ρουβίκων.
Ἂς δοῦμε τήν ἐνδιαφέρουσα συνέχεια τῆς ἱστορίας. Ὁ Πομπήϊος καί ὁ
Καῖσαρ εἶχαν ἐκλεγεῖ Ὓπατοι τῆς Ρώμης. Διανδρία δηλαδή. Σάν νά λέμε
σήμερα Τσίπρας-Καμένος.
Καί ὃμως, οἱ παλαιοί σύμμαχοι βρέθηκαν ἐχθροί. Ὁ Πομπήϊος μάλιστα εἶχε
οἰκτρό τέλος δολοφονηθείς ἀπό εὐνοῦχο στήν Αἲγυπτο, ὃπου κατέφυγε μετά
τά Φάρσαλα, κατ᾽ ἐντολή τοῦ Πτολεμαίου ΙΙΙ. Ἀποτέλεσμα: Ὁ Ἰούλιος
Καῖσαρ ἀνακηρύχθηκε…ἰσόβιος δικτάτορας τόν Φεβρουάριο τοῦ 44 π.Χ.,
ἀλλά διατήρησε τό ἀξίωμα αὐτό μόλις γιά ἓνα μῆνα. Σφαγιάσθηκε κι αὐτός
στίς 15 Μαρτίου τοῦ 44 π.Χ. μέσα στήν Σύγκλητο, ὃπου καί ἀνεφώνησε
πεθαίνοντας τό περίφημο: <Κι ἐσύ, τέκνον Βροῦτε;> Γιατί ὁ Βροῦτος εἶχε
υἱοθετηθῆ ἀπό τόν Καίσαρα, ἀλλά πῆγε μέ τόν Πομπήϊο. Ὡστόσο ὁ Καίσαρ
τόν συγχώρησε.
Αὐτά συνέβαιναν τά τελευταῖα χρόνια τῆς διεφθαρμένης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Οἱ δικοί μας <Ρουβίκωνες> δροῦν κι αὐτοί μέσα σέ ἓνα κλῖμα παρακμῆς
καί μέ τούς <λεγεωναρίους> της νά τά βάζουν μέ τό <κατεστημένο>, μέ
τήν <δομή τῆς κοινωνίας>. Αὐτοαποκαλοῦνται ἀντιεξουσιαστές καί τά
βάζουν αἰφνιδιαστικά μέ τούς λειτουργικούς ἱστούς ἑνός συντεταγμένου
κράτους, χωρίς νά ἀντιπολιτεύονται μέ πολιτικό λόγο τίς πολιτικές καί
πολιτειακές ἡγεσίες. Λειτουργοῦν ἀνενόχλητοι κι αὐτοί μέσα σέ μιά
ξεχαρβαλωμένη (ἒτσι νομίζουν) κοινωνία, ἐλέω <πρώτη φορά ἀριστερά> καί
ἀπειλοῦν μέ ἀναρτήσεις στό διαδίκτυο ὃτι <ἀκόμη δέν ἒχετε δεῖ τίποτα>.
Ἒτσι τό κακέκτυπο <Καίσαρος-Πομπηΐου> δρᾶ στήν Ἑλλάδα ὑπό τήν σκέπη
τῆς ἀνικανότητος Τόσκα. Τό ἂν ὁ ἑλληνικός <Ρουβίκωνας> θά ἀναδειχθῆ σέ
ἓνα ἀκόμη φροῦτο ἀναρχισμοῦ τῆς θλιβερῆς ἐποχῆς πού βιώνει ἡ Ἑλλάδα, ἢ
σέ αὐτόκλητο Ρομπέν τῶν δασῶν, ὁ καιρός θά τό δείξη. Ὁ κόσμος τά ἒχει
πιά χαμένα μέσα στήν φτώχεια καί τήν δυστυχία του. Δέν ξέρει πιά μέ
ποιόν Ἓλληνα <Πομπήϊο> τά βάζουν οἱ Ἓλληνες <Καίσαρες> καί ποιό ποτάμι
ὑπερπηδοῦν. Μήπως τό ποτάμι τῆς Ἡρώδου Ἀττικοῦ, κάτω ἀπό τό ὁποῖο ρέει
ὁ…σκεπασμένος Ἰλυσσός;
Ὃπως καί νά ἒχη τό πρᾶγμα, γιά τόν ἑλληνικό <Ρουβίκωνα> ἰσχύει τό
πασίγνωστο ἰταλικό ρητό:
Se non e vera, e bon trovata.(Κιἂν δέν εἶναι ἀληθινο, εὒστοχα ἐπινοήθηκε).
Μόνο πού ὁ Ρουβίκων δέν προοιωνίζεται καλά πράγματα, ἂν πιστέψουμε στήν ἱστορία.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
triklopodia.gr
ποῦμε καί τό ψωμί ψωμάκι. Ὑπῆρχε λοιπόν πρίν ἀπό λίγες δεκαετίες μία Ἑλλάδα, πού τά…
κουτσοπερνοῦσε καλά. Μέ τήν οἰκονομία της, μέ τήν παραοικονομία της,
μέ τήν φοροδιαφυγή της, μέ τούς κρυφούς νταβατζῆδες, μέ τήν παραγωγή
της, μέ τά ἐργοστάσιά της, μέ τίς ἐξαγωγές της, μέ τήν ναυτιλία της
καί μέ τίς νέες γενιές νά δουλεύουν σάν τά μυρμήγκια γιά τόν ἑαυτό
τους καί γιά τούς συνταξιούχους. Κανένα συννεφάκι στόν ὁρίζοντα.
Ἀνήκαμε (καί ἀνήκομεν) εἰς τήν Δύσιν.
Ὣσπου ἦλθε ὁ <μεγάλος τιμονιέρης> Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος
καταχρέωσε τήν χώρα καί μέ τόν μηδέποτε πραγματοποιηθέντα
<σοσιαλιστικό μετασχηματισμό> του, καί τά ἂλλα φληναφήματα, ἡ Ἑλλάδα,
μέ τήν ἐνεργή βοήθεια τῶν πολιτικῶν του ἐπιγόνων, ἒφθασε ἐδῶ πού
ἒφθασε: Μέ τήν τρομοκρατία της, μέ τήν ἀναρχία της, μέ τήν ἀνομία της,
μέ τήν φτώχεια της, μέ τήν καταβαράθρωση τῆς ἐργατικῆς τάξεως, μέ τίς
ἠθικές παρεκτροπές, μέ τήν διάλυση τῆς παιδείας κλπ. Τό σύνθημα εἶχε
πέσει ἀπό τά γνωστά κέντρα πού μισοῦν τόν Ἑλληνισμό: Grecia delenda
est, κατά παραφθορά τῆς ρήσεως τοῦ Κάτωνος Πρεσβυτέρου ὃτι ἡ Καρχηδών
πρέπει νά καταστραφῆ (Cartago delenda est).
Καί κατεστάφη ὂντως.
Ἡ Ἑλλάδα ἐννοῶ.
Τό βλέπουμε ὃλοι γύρω μας. Ἡ πολιτική ρητορία περί τοῦ ἀντιθέτου δέν
πείθει πιά κανένα.
Ἐδῶ λοιπόν πού ἒφθασαν τά πράγματα, καί πού διαρκῶς χειροτερεύουν,
ἀπολαμβάνουμε καί τά <φροῦτα> τῆς παρακμῆς μας. Τούς <μπαχαλάκηδες>
καί τούς <Ρουβίκωνες>.
Γιά τούς πρώτους, οἱ ἀρχές γνωρίζουν ποιοί εἶναι, ἂν κρίνουμε ἀπό τίς
δηλώσεις τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως κ. Μητσοτάκη, ὃτι
θά τούς διαλύση ὃταν ἒλθη στήν ἐξουσία. Οἱ δεύτεροι, οἱ <Ρουβίκωνες>,
δέν ξέρουμε ἀκόμη ἀπό ποῦ κρατάει ἡ σκούφια τους, ἀλλά φαίνεται νά
κλιμακώνουν τίς ἒκνομες ἀντιδράσεις τους, ἐκμεταλλευόμενοι τήν σύγχυση
τοῦ λαοῦ, καθώς τελεῖ κάτω ἀπό ἓνα συνεχές σόκ καί δέος. Ὁ κόσμος
βλέπει <μέ καλό μάτι> τίς βαριοποῦλες νά σπᾶνε τά γραφεῖα νομικῶν
εἰσπρακτικῶν ἑταιριῶν καί συμβολαιογράφων πού παρίστανται σέ
πλειστηριασμούς κατοικιῶν, ἀλλά <μέ κακό μάτι> τήν εἰσβολή σέ κρατικά
νοσοκομεῖα. Βλέπει <μέ καλό μάτι> τήν καταπολέμηση τῆς φυλακίσεως,
βασανισμοῦ καί θανάτωσης τῶν ζώων γιά διατροφικούς λόγους καί κολασμοῦ
τῶν κυνηγῶν, ἀλλά <μέ κακό μάτι> τίς ἀπειλές κατά δημοσιογράφων, ἒστω
καί τῶν ἀπεργοσπαστῶν τοῦ SKY.
Αὐτό τό λέει ὁ Ὃμηρος πολλές φορές: Οἱ Μοῦσες τοῦ ἒδωσαν ἓνα καλό, νά
ψάλει ὡραῖα, ἀλλά τοῦ ἒδωσαν καί ἓνα κακό. Τόν τύφλωσαν.
Ἀπό ποῦ λοιπόν ξεφύτρωσαν οἱ <Ρουβίκωνες>, πού χαίρουν κι αὐτοί
περίεργης ἀσυλίας, ἀφοῦ ἒφυγαν ἀνενόχλητοι ἀκόμη καί μετά τήν εἰσβολή
τους στήν Βουλή μέ ἂνωθεν ἐντολή;
Καί ὡς ποῦ φθάνει ἡ ἀνικανότητα τοῦ κ. Τόσκα;
Ἀς μή ρίξουμε τά κουκιά, ἀλλά ἂς δοῦμε λίγο τήν ἱστορία, πού ὃπως
ξέρουμε, ἐπαναλαμβάνεται.
Καί ἂς ἀρχίσουμε ἀπό…τά Φάρσαλα, πού εἶναι σήμερα γνωστά μόνο γιά
τόν χαλβά τους, ἐνῶ θά ἒπρεπε νά ἦσαν πιό γνωστά γιά τήν μεγάλη μάχη,
πού ἒγινε στίς 9 Αὐγούστου τοῦ 48 π.Χ., ὃταν συγκρούσθηκαν ὁ Ἰούλιος
Καῖσαρ καί ὁ Πομπήϊος, μέ ἀποτέλεσμα νά ἡττηθῆ ὁ δεύτερος κατά κράτος.
Ἀλλά ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ ἦταν ἐκεῖνος πού εἶχε διαβεῖ προηγουμένως
τόν…Ροβίκωνα, ἓνα μικρό ποτάμι κοντά στό Ρίμινι, πού χύνεται στήν
Ἀδριατική. Ἡ Σύγκλητος εἶχε ἀπαγορεύσει στούς στρατηγούς νά
ὑπερβαίνουν μέ τίς λεγεῶνες τους τόν Ρουβίκωνα, γιά νά ἀποφεύγονται οἱ
ἐμφύλιοι πόλεμοι.
Ἦταν τότε πού ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ εἶπε τό περίφημο alea jacta est (ὁ
κύβος ἐρρίφθη). Ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ διέσχισε τόν Ρουβίκωνα μέ τήν 13η
λεγεῶνα, παραβιάζοντας τόν νόμο τοῦ imperium, στίς 10 Ἰανουαρίου τοῦ
49 π.Χ. καί μπῆκε ἒνοπλος στήν Ρώμη, κηρύσσοντας τόν πόλεμο σέ ποιόν;
Στόν πρώην σύμμαχό του καί συμπέθερο Πομπήϊο (τοῦ εἶχε δώσει γυναῖκα
τήν κόρη του Ἰουλία), ὁ ὁποῖος εἶχε κάνει μεγάλη δουλειά στό Αἰγαῖο
ἐξαφανίζοντας τήν πειρατεία, πού εἶχε γίνει κράτος ἐν κράτει.
Ὁ κύβος εἶχε ριφθῆ λοιπόν. Ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ ἐπέλεξε τόν πόλεμο. Ὃποιος
ὑπερβαίνει τόν Ρουβίκωνα, δέν ἒχει δρόμο ἐπιστροφῆς.
Ποιόν Ρουβίκωνα ἂραγε ὑπερβαίνουν οἱ δικοί μας <Ρουβίκωνες>; Γιατί
χαίρουν ἀσυλίας; Σέ τί ἀποσκοποῦν;
Ἲσως ἡ <οὐρά> τῆς ἱστορίας, πού ὃπως εἲπαμε ἐπαναλαμβάνεται καί πρέπει
νά διδασκόμεθα ἀπό αὐτή, μᾶς δώσει μιά ἒμμεση ἀπάντηση.
Κατ᾽ ἀρχάς οἱ δικοί μας <Ρουβίκωνες> φαίνεται νά γνωρίζουν καλά τήν
ἱστορία, ἢ τουλάχιστον ἐκεῖνοι πού τούς κατευθύνουν. Μέ ποιούς ὃμως τά
βάζουν; Μέ τήν <σάπια> κοινωνία; Καί πῶς <σάπισε> ἡ κοινωνία μας; Καί
γιατί τό ἐπίσημο κράτος δέν καταπολεμᾶ τήν σαπίλα ὃποιας μορφῆς, ὃπως
ἒχει ὑποχρέωση πρός τούς βαρειά φορολογουμένους Ἓλληνες; Καί γιατί
ἐκχωρεῖ σιωπηρῶς ἢ ἀβλαβῶς ἒστω, τό δικαίωμα αὐτό στούς <Ρουβίκωνες>;
Μήπως πίσω ἀπό τίς ἐνέργειες αὐτές κρύβονται ἐμφυλιοπολεμικές τάσεις;
Διότι μέ τέτοιες ἐξελίξεις ἒχει συνδεθῆ ὁ ποταμός Ρουβίκων.
Ἂς δοῦμε τήν ἐνδιαφέρουσα συνέχεια τῆς ἱστορίας. Ὁ Πομπήϊος καί ὁ
Καῖσαρ εἶχαν ἐκλεγεῖ Ὓπατοι τῆς Ρώμης. Διανδρία δηλαδή. Σάν νά λέμε
σήμερα Τσίπρας-Καμένος.
Καί ὃμως, οἱ παλαιοί σύμμαχοι βρέθηκαν ἐχθροί. Ὁ Πομπήϊος μάλιστα εἶχε
οἰκτρό τέλος δολοφονηθείς ἀπό εὐνοῦχο στήν Αἲγυπτο, ὃπου κατέφυγε μετά
τά Φάρσαλα, κατ᾽ ἐντολή τοῦ Πτολεμαίου ΙΙΙ. Ἀποτέλεσμα: Ὁ Ἰούλιος
Καῖσαρ ἀνακηρύχθηκε…ἰσόβιος δικτάτορας τόν Φεβρουάριο τοῦ 44 π.Χ.,
ἀλλά διατήρησε τό ἀξίωμα αὐτό μόλις γιά ἓνα μῆνα. Σφαγιάσθηκε κι αὐτός
στίς 15 Μαρτίου τοῦ 44 π.Χ. μέσα στήν Σύγκλητο, ὃπου καί ἀνεφώνησε
πεθαίνοντας τό περίφημο: <Κι ἐσύ, τέκνον Βροῦτε;> Γιατί ὁ Βροῦτος εἶχε
υἱοθετηθῆ ἀπό τόν Καίσαρα, ἀλλά πῆγε μέ τόν Πομπήϊο. Ὡστόσο ὁ Καίσαρ
τόν συγχώρησε.
Αὐτά συνέβαιναν τά τελευταῖα χρόνια τῆς διεφθαρμένης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Οἱ δικοί μας <Ρουβίκωνες> δροῦν κι αὐτοί μέσα σέ ἓνα κλῖμα παρακμῆς
καί μέ τούς <λεγεωναρίους> της νά τά βάζουν μέ τό <κατεστημένο>, μέ
τήν <δομή τῆς κοινωνίας>. Αὐτοαποκαλοῦνται ἀντιεξουσιαστές καί τά
βάζουν αἰφνιδιαστικά μέ τούς λειτουργικούς ἱστούς ἑνός συντεταγμένου
κράτους, χωρίς νά ἀντιπολιτεύονται μέ πολιτικό λόγο τίς πολιτικές καί
πολιτειακές ἡγεσίες. Λειτουργοῦν ἀνενόχλητοι κι αὐτοί μέσα σέ μιά
ξεχαρβαλωμένη (ἒτσι νομίζουν) κοινωνία, ἐλέω <πρώτη φορά ἀριστερά> καί
ἀπειλοῦν μέ ἀναρτήσεις στό διαδίκτυο ὃτι <ἀκόμη δέν ἒχετε δεῖ τίποτα>.
Ἒτσι τό κακέκτυπο <Καίσαρος-Πομπηΐου> δρᾶ στήν Ἑλλάδα ὑπό τήν σκέπη
τῆς ἀνικανότητος Τόσκα. Τό ἂν ὁ ἑλληνικός <Ρουβίκωνας> θά ἀναδειχθῆ σέ
ἓνα ἀκόμη φροῦτο ἀναρχισμοῦ τῆς θλιβερῆς ἐποχῆς πού βιώνει ἡ Ἑλλάδα, ἢ
σέ αὐτόκλητο Ρομπέν τῶν δασῶν, ὁ καιρός θά τό δείξη. Ὁ κόσμος τά ἒχει
πιά χαμένα μέσα στήν φτώχεια καί τήν δυστυχία του. Δέν ξέρει πιά μέ
ποιόν Ἓλληνα <Πομπήϊο> τά βάζουν οἱ Ἓλληνες <Καίσαρες> καί ποιό ποτάμι
ὑπερπηδοῦν. Μήπως τό ποτάμι τῆς Ἡρώδου Ἀττικοῦ, κάτω ἀπό τό ὁποῖο ρέει
ὁ…σκεπασμένος Ἰλυσσός;
Ὃπως καί νά ἒχη τό πρᾶγμα, γιά τόν ἑλληνικό <Ρουβίκωνα> ἰσχύει τό
πασίγνωστο ἰταλικό ρητό:
Se non e vera, e bon trovata.(Κιἂν δέν εἶναι ἀληθινο, εὒστοχα ἐπινοήθηκε).
Μόνο πού ὁ Ρουβίκων δέν προοιωνίζεται καλά πράγματα, ἂν πιστέψουμε στήν ἱστορία.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
triklopodia.gr
.jpg)
