πάψεις να φοβάσαι ότι θα το χάσεις. Γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης.
Και αυτή είναι μονάχα μια από τις απορίες που αφορούν τον φετινό ΠΑΟΚ. Υπάρχουν πολλές άλλες. Όπως ας πούμε, πώς ο Ελ Καντουρί που βλέπουμε έβγαζε το ψωμί του στο Καμπιονάτο; Τι συμβαίνει με τον Μακ και γιατί δεν δοκιμάζεται στην κορυφή της επίθεσης, θέση όπου πραγματοποίησε στο παρελθόν εξαιρετικές εμφανίσεις; Ποιο σύστημα ταιριάζει περισσότερο στο ρόστερ του ΠΑΟΚ;
Όσο περνά ο καιρός δε, αντί να δίνονται απαντήσεις στα ήδη υπάρχοντα, προκύπτουν διαρκώς νέα ερωτήματα: Γιατί ο Πρίγιοβιτς έφαγε πάγκο σε ματς που ο ΠΑΟΚ είχε την πρωτοβουλία και βρισκόταν συχνά μέσα στην περιοχή του αντιπάλου του; Γιατί ο Σαμπράνο που έχει φτιάξει καλό δίδυμο με τον Βαρέλα, έμεινε εκτός αποστολής; Γιατί ο Βιεϊρίνια τώρα που βρίσκει ρυθμό, υποχρεώνεται να τρέχει πάνω – κάτω την πτέρυγα, ως αριστερό μπακ;
Γιατί η ομάδα εξακολουθεί να μην έχει ή έτσι να δείχνει τουλάχιστον, ψυχικό δεσμό; Γιατί μοιάζουν σχεδόν όλοι να μπλοκάρουν όταν το πράγμα στραβώνει;
Όλα τα παραπάνω, με τη σειρά τους, έρχονται να υπογραμμίσουν και τα βασικότερα ερωτήματα της σεζόν, τα οποία ο ΠΑΟΚ καλείται να απαντήσει πειστικά: Είναι το ρόστερ του ΠΑΟΚ , ρόστερ πρωταθλητισμού; Είναι ο Λουτσέσκου ο κατάλληλος προπονητής για να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στον τίτλο; Και τελικά, είναι ο οργανισμός ΠΑΟΚ έτοιμος να αντέξει την απαίτηση του πρωταθλήματος και την συνεπακόλουθη πίεση;
Συνειδητοποίησα το μεσημέρι της Κυριακής, αμέσως μετά το γκολ της ισοφάρισης του Πανιωνίου κόντρα στον ΠΑΟΚ, ότι ενώ πλησιάζουμε σχεδόν στα μισά του πρωταθλήματος, δεν έχω καταλάβει ακόμα αν ο Ρέι είναι καλός τερματοφύλακας. Δεν τον έχω δει να κάνει μια πραγματικά δύσκολη επέμβαση και δίχως να μπορώ να του ρίξω αποκλειστική ευθύνη, είναι γεγονός ότι ο «Δικέφαλος» στις λίγες ευκαιρίες που δημιουργούν οι αντίπαλοί του, τρώει γκολ!
Οι «Ασπρόμαυροι» καλούνται φέτος να πραγματοποίησαν μια ακροβασία. Με εξαίρεση την τρίτη χρονιά του Σάντος, ο ΠΑΟΚ διεκδικεί φέτος το πρωτάθλημα, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Και το διεκδικεί πραγματικά, όχι μόνο στο μυαλό των οπαδών του. Όμως έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, με δεδομένες τις αδυναμίες των άλλων, τα λεφτά που έχει βάλει ο Σαββίδης και τις προσδοκίες που δημιούργησε το ρόστερ, η διεκδίκηση δεν αρκεί. Οτιδήποτε άλλο πλην της κατάκτησης θα θεωρηθεί αποτυχία.
Και έτσι, ο ΠΑΟΚ καλείται να μάθει να κάνει πρωταθλητισμό και ταυτόχρονα να σηκώσει και την κούπα – και τα δυο μαζί, στην ίδια σεζόν. Προφανώς αυτή είναι μια κατάσταση παράξενη για όλους. Και νομοτελειακά οδηγεί σε λάθη. Βάλτε στην εξίσωση και το γεγονός ότι χάθηκε ολόκληρο το καλοκαίρι εξαιτίας της επιλογής Στανόγεβιτς και επιπλέον, κάτι καθοριστικό: Το περιβάλλον ΠΑΟΚ βρίσκεται σταθερά σε συναισθηματικό κρεσέντο: Όλα στην υπερβολή, όλα στο μάξιμουμ, ψυχραιμία μηδέν. Έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα ‘ναι.
Μέσα στο συγκεκριμένο κλίμα, με τον Ιβάν να έχει ανεβάσει δικαιολογημένα και τη δική του πίεση, πολλοί από τους ποδοσφαιριστές είτε αδυνατούν, είτε φοβούνται να βγουν μπροστά: Επειδή τα λάθη κοστίζουν, προτιμούν να διεκπεραιώνουν τους αγώνες με ασφάλεια, σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Κι έτσι παρακολουθούμε από την αρχή της χρονιάς μια ομάδα, όχι κακή, αλλά όχι και πραγματικά καλή, μια ομάδα φλατ και αδιάφορη, η οποία απαντάει στις δυσκολίες που της βάζουν οι υποδεέστεροι ποιοτικά αντίπαλοί της με αστική ευγένεια και όχι με ποδοσφαιρική αλητεία.
Το κορμί του ΠΑΟΚ χρειάζεται ηλεκτρισμό. Από αυτόν που εξέπεμπαν μονάχα ο Μάτος και ο Βιεϊρίνια στη Νέα Σμύρνη.
Και όλοι μαζί, μέσα και γύρω από το σύλλογο χρειάζεται να καταλάβουν κάτι απλό: Για να πάρεις το πρωτάθλημα, πρέπει κατ΄ αρχήν να πάψεις να φοβάσαι ότι θα το χάσεις!
.sdna.gr
