επιμέρους αντιπαραθέσεων , προκαλούν εντονότατη ανησυχία σε ότι αφορά την έστω προβληματική «διατήρηση» της περιφερειακής σταθερότητας, ενώ εγκυμονούν κίνδυνοι που ενδέχεται να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις με παγκόσμιες προεκτάσεις.
Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε.Δρούγος
Διεθνολόγος-Στρατηγικός Αναλυτής
Διεθνολόγος-Στρατηγικός Αναλυτής
Δεν είναι καθόλου μακριά η περίπτωση ανεξέλεγκτων και επώδυνων καταστάσεων,αφού στην γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου συγκεντρώνονται λίαν υπολογίσιμες στρατιωτικές διακλαδικές δυνάμεις από τα πιο ισχυρά κράτη του πλανήτη, που είναι παράλληλα πυρηνικές δυνάμεις με πανίσχυρα και εκσυγχρονισμένα πυρηνικά οπλοστάσια 4ης γενιάς. Τα τραγικά γεγονότα στην Ντούμα της Ανατολικής Γκούντ/Δαμασκού όπου για μία ακόμα φορά είχαμε ρίψη νευροπαραλυτικών παραγόντων κατά παράβαση γνωστών Συνθηκών του 1993(ως και πρότερων) που διέπουν τον χημικό αφοπλισμό(πιθανότατα από το καθεστώς Άσαντ),έχουνε τις τελευταίες ημέρες οδηγήσει σε ένα προς ,στιγμή παραμερισμό από την επικαιρότητα των γνωστών ενδό-Συριακών ζητημάτων( επιχειρήσεις του καθεστώτος της Δαμασκού.Κουρδικό,η κατάσταση αναφορικά με τις βάσεις των ΗΠΑ ανατολικά του Ευφράτη, Μάνμπιτς κα), ενώ το ενδιαφέρον έχει στραφεί στο ενδεχόμενο σύγκρουσης της Δύσης με την Μόσχα, η οποία στην Συρία παραμένει εκ των βασικών ‘παικτών» αφού το καθεστώς Άσαντ στη Δαμασκό επιβίωσε χάρη στην από του φθινόπωρου του 2015 πολύπλευρη Ρωσική και Ιρανική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.
Η Τουρκία εμπλέκεται σε ολόκληρη την περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής αφού έχει πραγματοποιήσει διαδοχικές επιχειρήσεις-εισβολής στο Ιράκ και στην Συρία(«Ασπίδα του Ευφράτη»-επιχείρηση «Κλαδί Ελιάς στο Αφρίν -παρουσία στρατοχωροφυλάκων σε μεθοριακά σημεία στην επαρχία Ιντλίμπ),ενώ μέσω μιας Ερντογανοκεντρικής πολιτικής επιδιώκει να διαδραματίσει μιας μορφής «παγκόσμιο ρόλο» μέσω της διατήρησης(έστω και προβληματικών σχέσεων με Δυτικές χώρες),ενώ την ίδια στιγμή (και παρά την εχθρότητα της προς τον ΄Ασαντ) έχε προωθήσει ιδιαίτερα στενές και πολυδιάστατα συνεργασιακές σχέσεις στα πλαίσια της συμφωνίας της Αστάνα με την Μόσχα του Βλαντιμήρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν , ως και με τους εμπρηστικούς θρησκευτικούς ηγέτες της Τεχεράνης οι οποίοι «φλερτάρουν» με την αναβαθμισμένη πυρηνική τεχνολογία και εντονότατα υποστηρίζουν την επέκταση του Σιιτικού τόξου από την πρωτεύουσα του Ιράν μέσω νοτίου Ιράκ και Ασαντικής Συρίας ως τις ακτές της Μεσογείου(λόγω της ισχυρής παρουσίας της Σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολλάχ στον Λίβανο). Σημειώνεται ότι η Ρωσία και το Ιράν αποτελούν για τις Δυτικές ως και Αραβικές χώρες τους βασικούς εχθρούς, ενώ η Τεχεράνη θεωρείται ως ο υπ αριθμό ένα απειλητικός παράγοντας για το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία με την αντιπαράθεση με το Τελ Αβίβ να είναι πολλή επικίνδυνη ,αφού οι μεν Ιρανοί έχουν μια άκρως επεκτατική ατζέντα αντικειμενικών στόχων στην Συρία με αντι-Ισραηλινή βάση ,ενώ οι Ισραηλινοί πολλές φορές ενήργησαν προληπτικά βομβαρδίζοντας στρατηγικές Ιρανικές βάσεις της Επαναστατικής Φρουράς σε Συρία και Λίβανο.
Συνεπώς η Τουρκία λογικά θα κληθεί μέσα στο προσεχές διάστημα να πάρει θέση, αφού η Δύση και οι ηγεσίες των συντηρητικών Αραβικών κρατών διαφωνούν με τα σχέδια Πούτιν-Ρουχανί στην Μεσοποταμία,όποτε η θέση της Άγκυρας θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ,γιατί δεν ταυτίζονται σε τίποτα τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ , με εκείνα της επανακάμπτουσας μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες Ρωσίας.Η προσεχής Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες που θα καθορίσει το μέλλον της Συμμαχίας σε διάφορα σημεία του πλανήτη ως και τις σχέσεις με την Μόσχα , η όποια κλιμάκωση των αντιπαραθέσεων στην Μεσοποταμία και ειδικά στην Συρία ,το ενδεχόμενο Αμερικανικής ή Ισραηλινής προληπτικής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν ,αλλά και οι εσωτερικές εξελίξεις στην χώρα (προσεχείς εκλογικές διαδικασίες για προεδρικές ως και βουλευτικές εκλογές, που πιθανό να διεξαχθούν νωρίτερα), είναι οι βασικές τάσεις που θα καθορίσουν πολλά σχετικά με το μέλλον της χώρας ,και αναμφίβολα μέσα στην προσεχή διετία θα έχουν επιπτώσεις στην Ευρωτλαντική-Ευρασιατική-Μεσανατολική ως και Μεσογειακή ασφάλεια. Ο δρόμος για τον εκρηκτικού ταπεραμέντου Ερντογάν έχει πολλά εμπόδια και πολύπλευρες δυσχέρειες, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί από δικής του πλευράς η όποια εκμετάλλευση ευκαιριών ως και διεύρυνση των προκλήσεων προς όλες τις κατευθύνσεις με σκοπό μελλοντικές μοιρασιές και διατήρησης κάποιου ευκαιριακού «ηγεμονικού» προφίλ. Πάντως η Άγκυρα εισέρχεται σε μια πολλή δύσκολη φάση των εξωτερικών της σχέσεων,με άγνωστο το τελικό αποτέλεσμα.
Η Τουρκία εμπλέκεται σε ολόκληρη την περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής αφού έχει πραγματοποιήσει διαδοχικές επιχειρήσεις-εισβολής στο Ιράκ και στην Συρία(«Ασπίδα του Ευφράτη»-επιχείρηση «Κλαδί Ελιάς στο Αφρίν -παρουσία στρατοχωροφυλάκων σε μεθοριακά σημεία στην επαρχία Ιντλίμπ),ενώ μέσω μιας Ερντογανοκεντρικής πολιτικής επιδιώκει να διαδραματίσει μιας μορφής «παγκόσμιο ρόλο» μέσω της διατήρησης(έστω και προβληματικών σχέσεων με Δυτικές χώρες),ενώ την ίδια στιγμή (και παρά την εχθρότητα της προς τον ΄Ασαντ) έχε προωθήσει ιδιαίτερα στενές και πολυδιάστατα συνεργασιακές σχέσεις στα πλαίσια της συμφωνίας της Αστάνα με την Μόσχα του Βλαντιμήρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν , ως και με τους εμπρηστικούς θρησκευτικούς ηγέτες της Τεχεράνης οι οποίοι «φλερτάρουν» με την αναβαθμισμένη πυρηνική τεχνολογία και εντονότατα υποστηρίζουν την επέκταση του Σιιτικού τόξου από την πρωτεύουσα του Ιράν μέσω νοτίου Ιράκ και Ασαντικής Συρίας ως τις ακτές της Μεσογείου(λόγω της ισχυρής παρουσίας της Σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολλάχ στον Λίβανο). Σημειώνεται ότι η Ρωσία και το Ιράν αποτελούν για τις Δυτικές ως και Αραβικές χώρες τους βασικούς εχθρούς, ενώ η Τεχεράνη θεωρείται ως ο υπ αριθμό ένα απειλητικός παράγοντας για το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία με την αντιπαράθεση με το Τελ Αβίβ να είναι πολλή επικίνδυνη ,αφού οι μεν Ιρανοί έχουν μια άκρως επεκτατική ατζέντα αντικειμενικών στόχων στην Συρία με αντι-Ισραηλινή βάση ,ενώ οι Ισραηλινοί πολλές φορές ενήργησαν προληπτικά βομβαρδίζοντας στρατηγικές Ιρανικές βάσεις της Επαναστατικής Φρουράς σε Συρία και Λίβανο.
Συνεπώς η Τουρκία λογικά θα κληθεί μέσα στο προσεχές διάστημα να πάρει θέση, αφού η Δύση και οι ηγεσίες των συντηρητικών Αραβικών κρατών διαφωνούν με τα σχέδια Πούτιν-Ρουχανί στην Μεσοποταμία,όποτε η θέση της Άγκυρας θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ,γιατί δεν ταυτίζονται σε τίποτα τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ , με εκείνα της επανακάμπτουσας μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες Ρωσίας.Η προσεχής Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες που θα καθορίσει το μέλλον της Συμμαχίας σε διάφορα σημεία του πλανήτη ως και τις σχέσεις με την Μόσχα , η όποια κλιμάκωση των αντιπαραθέσεων στην Μεσοποταμία και ειδικά στην Συρία ,το ενδεχόμενο Αμερικανικής ή Ισραηλινής προληπτικής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν ,αλλά και οι εσωτερικές εξελίξεις στην χώρα (προσεχείς εκλογικές διαδικασίες για προεδρικές ως και βουλευτικές εκλογές, που πιθανό να διεξαχθούν νωρίτερα), είναι οι βασικές τάσεις που θα καθορίσουν πολλά σχετικά με το μέλλον της χώρας ,και αναμφίβολα μέσα στην προσεχή διετία θα έχουν επιπτώσεις στην Ευρωτλαντική-Ευρασιατική-Μεσανατολική ως και Μεσογειακή ασφάλεια. Ο δρόμος για τον εκρηκτικού ταπεραμέντου Ερντογάν έχει πολλά εμπόδια και πολύπλευρες δυσχέρειες, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί από δικής του πλευράς η όποια εκμετάλλευση ευκαιριών ως και διεύρυνση των προκλήσεων προς όλες τις κατευθύνσεις με σκοπό μελλοντικές μοιρασιές και διατήρησης κάποιου ευκαιριακού «ηγεμονικού» προφίλ. Πάντως η Άγκυρα εισέρχεται σε μια πολλή δύσκολη φάση των εξωτερικών της σχέσεων,με άγνωστο το τελικό αποτέλεσμα.
%20(3).jpg)
