μιας πραγματικότητας που δεν είναι έτσι όπως περιγράφεταιΒασίλης Σ. Κανέλλης
Σε όλα τα πολιτικά μπαλκόνια λέγονται πράγματα που πολλές φορές δεν ισχύουν. Υπερβολές, ψεύτικες υποσχέσεις, διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Ένα μπαλκόνι σαν κι αυτό του Ζαππείου είναι δεδομένο ότι δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα.
Τουναντίον, η υπερβολή στον πανηγυρικό του Αλέξη Τσίπρα ήταν σε μέγιστο βαθμό καθώς έπρεπε να χτίσει το προφίλ του «σωτήρα» της χώρας που βγάζει την οικονομία από την κρίση κι έχει κάνει και το δύο στα δύο με τη συμφωνία για το Μακεδονικό.
Εξ’ ου και η γραβάτα του Ζάεφ, παρά το γεγονός ότι ενδεχομένως στη Βόρεια Ελλάδα να την έκαιγαν στην πυρά ή να την θεωρούσαν μέρος από τα… τριάντα αργύρια.
Υπάρχουν ορισμένα κύρια σημεία της ομιλίας του πρωθυπουργού τα οποία χαρακτηρίζονται από αυτή την υπερβολή του πολιτικού λόγου αλλά που αποδομούνται εξίσου εύκολα.
Ας δούμε βήμα – βήμα ορισμένα από αυτά.
«Φτάνουμε στο τέλος των μνημονίων. Η Ελλάδα γίνεται ξανά μια χώρα κανονική. Ανακτά την πολιτική και οικονομική της κυριαρχία. Ξαναγράφεται στον παγκόσμιο χάρτη. Στηρίζεται ξανά στα πόδια της. Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι έχουμε σκοπό να επιστρέψουμε στην Ελλάδα του χθες».
Απάντηση: Δεν φτάνουμε σε κανένα τέλος μνημονίων, παρά μόνο ημερολογιακά και συμβολικά. Τέλος των μνημονίων σημαίνει ότι οι δανειστές δεν θα έρχονται πλέον στην Ελλάδα, δεν θα γίνονται διαπραγματεύσεις στο Χίλτον, δεν θα σπεύδουν οι υπουργοί να πάρουν την άδεια για βασικά ζητήματα της οικονομικής πολιτικής. Τον Σεπτέμβριο η τρόικα θα βρίσκεται ξανά στην Αθήνα και η παρουσία της ακυρώνει τον ισχυρισμό ότι έχουμε πολιτική και κυρίως οικονομική κυριαρχία. Αλλωστε η υποχρέωση κατάθεσης προσχεδίου προϋπολογισμού στην Κομισιόν από τον Οκτώβριο ακυρώνει ακριβώς το επιχείρημα της ελευθερίας.
Ο κ. Τσίπρας λέει ότι η χώρα στηρίζεται ξανά στα πόδια της. Μα για να συμβεί αυτό θα πρέπει να σταματά να δανείζεται και να εξυπηρετεί το χρέος της χωρίς διαλύει όλες τις κοινωνικές τάξεις με φόρους. Η δέσμευση για υπερπλεονάσματα που βγαίνουν μέσα από κοινωνικό καταναγκασμό δεν συνιστούν σε καμιά περίπτωση μια κανονικότητα στη χώρα.
«Μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια καταφέραμε να επιλύσουμε το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Με τη χθεσινή ιστορική απόφαση του Eurogroup το ελληνικό χρέος καθίσταται επιτέλους βιώσιμο».
Απάντηση: Ψευδές το επιχείρημα. Καμιά επίλυση του χρέους δεν έχει επιτευχθεί. Η συμφωνία του Λουξεμβούργου είναι ένας έντιμος συμβιβασμός με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα και υπό πολλές προϋποθέσεις. Επίλυση του χρέους θα ήταν αν ο κ. Τσίπρας είχε καταφέρει αυτό που έλεγε μέχρι και το 2015. Δηλαδή τη διαγραφή μέρους του χρέους, αυτού που κάποτε χαρακτήριζε επονείδιστο κι επαχθές. Η επιμήκυνση δεν αφορά το σύνολο του χρέους και υπολογίζεται ότι θα προκαλέσει ελάφρυνση της τάξης των 10 δις ή και λίγο περισσότερο. H δεκαετία αφορά το 70% των δανείων του EFSF, δηλαδή είναι μια επταετής επιμήκυνση στο σύνολο. Παράλληλα, τα δάνεια 96 δις για τα οποία πήραμε παράταση είναι μόλις το 1/3 και λιγότερο του συνόλου των δανείων της Ελλάδας. Αρα η επιμήκυνση συνολικά είναι μόλις 3 χρόνια για όλα τα δάνεια που έχει η χώρα.
Οσο για το αν καθίσταται βιώσιμο το χρέος, αυτό δεν κρίνεται μόνο από μια έκθεση του ΔΝΤ η οποία μάλιστα δεν θα λέει ότι είναι βιώσιμο για πάντα αλλά για κάποιο χρονικό διάστημα. Όλα κρίνονται από τις αγορές, από τις δοκιμαστικές κινήσεις που θα γίνουν, από την παγκόσμια οικονομική κατάσταση και βεβαίως από τις πολιτικο-οικονομικές συνθήκες στη χώρα. Ητοι, ένα νέο μνημόνιο δεν θα πρέπει να αποκλείεται αν η χώρα κάνει βήματα προς τα πίσω. Τέλος, έξοδος από την κρίση είναι αυτό που έκαναν οι Κύπριοι, οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί οι οποίοι δανείζονται με πολύ χαμηλά επιτόκια, χωρίς τη μέγγενη της τρόικας και με ελευθερία στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής τους.
«Μετά τις χθεσινές αποφάσεις για το ελληνικό χρέος η χώρα μας γυρίζει οριστικά σελίδα. Η Ελλάδα περνά σε μια νέα περίοδο, όπου τη θέση της λιτότητας θα παίρνει κάθε μέρα και περισσότερο η κοινωνική δικαιοσύνη, της επιβολής η δημοκρατία, της αβεβαιότητας η σταθερότητα και η αξιοπιστία».
Απάντηση. Ψευδές και υπερφίαλο επιχείρημα. Οριστικά σελίδα θα γυρίσει όπως προείπαμε όταν δεν θα είναι υποχρεωμένη κάθε τρίμηνο να δέχεται την τρόικα κι όταν δεν θα είναι υποχρεωμένη να πιάνει στόχους όπως 3,5% του ΑΕΠ πλεονάσματα τα οποία στηρίζονται στην υπερφορολόγηση κι όχι στην ανάπτυξη. Οσο για την κοινωνική δικαιοσύνη και την επιβολή της δημοκρατίας θα έπρεπε να αναρωτηθεί ποιος κυβερνά την τελευταία τριετία και γιατί δεν έχουμε δημοκρατία και δικαιοσύνη. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έχει ξεχαστεί, τα αντίμετρα δεν τα θυμάται κανείς ενώ κοινωνική δικαιοσύνη με υπερβολικούς φόρους και εισφορές δεν μπορεί να υπάρχει.
«Πλέον έχουμε αποκαταστήσει σε τέτοιο βαθμό την απόδοση της ελληνικής οικονομίας, ώστε έχουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε στοχευμένες ελαφρύνσεις, να προχωρήσουμε σε μείωση φόρων το 2019, αλλά και σε υποστήριξη του κοινωνικού κράτους και της πρόνοιας. Μπορούμε πια να προχωρήσουμε στο δρόμο της επαναρρύθμισης της αγοράς εργασίας, με την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού».
Απάντηση: Απολύτως ψευδές και παραπλανητικό. Οποιος διαβάσει την απόφαση του Eurogroup καταλαβαίνει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί γιατί άλλα έχουν συμφωνηθεί και υπογραφή. Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί πως αφενός το Μνημόνιο δεν θα ξηλωθεί, αφετέρου θα τηρηθούν τα προνομοθετημένα μέτρα – μείωση συντάξεων και αφορολογήτου – και, επιπλέον, μεταξύ άλλων, έως το 2020 με ένα ενδιάμεσο βήμα το 2019 οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων θα εξισωθούν με τις εμπορικές. Τα μέτρα, ενδεχομένως στο σύνολό τους, θα αφορούν την επόμενη κυβέρνηση όσο η σημερινή πανηγυρίζει το τέλος των Μνημονίων με φιέστες όπως τη χθεσινή στο Ζάππειο.
«Όποιος κάνει τον κόπο να ανατρέξει στο κείμενο της τελικής συμφωνίας, θα δει ότι αυτό δεν εμπεριέχει δεσμεύσεις για μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα. Αρκεί να βγαίνουν τα νούμερα, να πιάνουμε τους στόχους. Η ρύθμιση λοιπόν που έχουμε πλέον στα χέρια μας είναι το εισιτήριό μας για τη νέα εποχή».
Απάντηση. Αυτό σημαίνει ότι όταν δε βγαίνουν τα νούμερα τότε θα έρχονται νέα μέτρα. Αν η Ελλάδα δεν πιάνει τους στόχους για πλεόνασμα 2,2% ως το 2060 (δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο) τότε θα παίρνει μέτρα διόρθωσης.
Οσον αφορά, δε, την πρόβλεψη για δόση 15 δισ. ευρώ, με τη συνδρομή της οποίας το μαξιλάρι ασφαλείας διαμορφώνεται σε 24,1 δισ. ευρώ, οι διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου είναι αυτές που επιβεβαιώνουν στην ουσία πως πρόκειται για μια παραλλαγή προληπτικής γραμμής πίστωσης.
«Η εξέλιξη αυτή (σ.σ. η δόση και το μαξιλάρι ασφαλείας) σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της συζήτησης για πιστοληπτική γραμμή στήριξης, αφού η γραμμή στήριξης υπάρχει ήδη στο δημόσιο ταμείο χωρίς δεσμεύσεις για πιθανές εκταμιεύσεις» αναφέρεται σε κυβερνητικές διαρροές. Η απόφαση του Eurogroup όμως είναι αυτή η οποία αποδεικνύει την ύπαρξη δεσμεύσεων και όρων για πιθανές εκταμιεύσεις, όχι από το μαξιλάρι, αλλά σε συνάρτηση με τις μεταρρυθμίσεις και τους δημοσιονομικούς στόχους.
«Η επιλογή των μέσων της πολιτικής για να επιτευχθούν οι στόχοι θα ανήκουν από δω και στο εξής αποκλειστικά στις εκλεγμένες από τον ελληνικό λαό κυβερνήσεις και όχι σε τεχνοκράτες ξένους που θα έρχονται να μας υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνουμε».
Απάντηση. Παραπέμπουμε στην αρχή του κειμένου. Η τρόικα θα είναι εδώ κάθε τρεις μήνες και θα συντάσσει εκθέσεις για την ελληνική οικονομία τις οποίες θα βλέπουν και οι αγορές. Ξένοι τεχνοκράτες θα εποπτεύουν την οικονομία όπως επίσης και ξένοι τεχνοκράτες έχουν τοποθετηθεί σε καίριες θέσεις (ΤΧΣ κ.λπ).
«Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ πετύχαμε να φτάσουμε ως εδώ και οι αντίπαλοί μας, που ποτέ δεν αποδέχτηκαν ότι θα καταφέρουμε να φτάσουμε έως εδώ, σήμερα στέκονται αμήχανοι μπροστά σε ό,τι καταφέραμε. Γι’ αυτό Πάνο [Καμμένε], να ξέρεις, έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας. Έχουμε να δώσουμε ακόμη πολλές μάχες για να αποδοθεί δικαιοσύνη, κάθαρση. Και θα αποδοθεί, για να καθαρίσουμε τη χώρα από την διαφθορά».
Απάντηση: Πρόκειται για καθαρά ένα πολιτικό μήνυμα προς τον Καμμένο το οποίο όμως θα κριθεί από την πραγματικότητα. Ουσιαστικά έστελνε το μήνυμα στους ΑΝΕΛ «να μη φύγουν από το μαντρί γιατί θα τους φάει ο λύκος». Όμως, μέσα στους 15 αυτούς μήνες πολλά μπορούν να γίνουν. Και βουλευτές των ΑΝΕΛ να φύγουν και άλλοι να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να υπάρξει μια κοινωνική αναταραχή που κανείς δε γνωρίζει που θα καταλήξει. Μπορεί, βεβαίως η κυβέρνηση να εξαντλήσει τη θητεία της και να πάμε σε εκλογές το φθινόπωρο του 2019. Να έχει η κυβέρνηση χρόνο να κάνει τις κινήσεις που θέλει. Μπορεί, όμως, να το κάνει και χωρίς τον Πάνο Καμμένο….
in.gr
