| Γράφει ο Νίκος Λυγερός |
εμφανίζονται είμαστε προετοιμασμένοι. Και βλέπουμε ότι χρησιμοποιούν τεχνικές συσσώρευσης δηλαδή σιγά σιγά βάζουν νέα στοιχεία, αλλάζουν νομοθεσία, αλλάζουν το πλαίσιο και αυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθεί ο λαός.
Στη συνέχεια εμείς όταν το μελετάμε εκ των υστέρων λέμε πώς το αποδέχτηκε ο λαός, ενώ στην πραγματικότητα δεν αποδέχτηκε ένα συγκεκριμένο σημείο, είναι ότι δεν αντιλήφθηκε ότι σταδιακά πέρασε σε μια άλλη φάση. Αυτό τώρα που ζούμε με το Σκοπιανό είναι ότι έχουμε μήνες διαπραγμάτευσης οι οποίοι επέτρεψαν την παρουσίαση αυτής της διαπραγμάτευσης με έναν ειδικό τρόπο, καθαρά προπαγάνδας και στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι στις διαπραγματεύσεις υπήρχαν σημεία στα οποία δεν αναφερθήκαμε ποτέ ενώ μπορεί να ήταν ισάξια. Επειδή δεν τα ήξερε ο ελληνικός λαός δεν μπορούσε να αντισταθεί πάνω σε αυτά τα σημεία και κατά συνέπεια πολλοί ξαφνιάστηκαν, άλλοι όχι γιατί έβλεπαν ότι ήταν αναμενόμενο.
Τώρα που τα διαθέτουμε και ξέρουμε ότι αυτό το Προσύμφωνο μεταξύ Υπουργών Εξωτερικών είναι καθαρά ένα κείμενο ιδεολογικό που ακολουθεί τα νοητικά σχήματα που λέγαμε των αυταρχικών συστημάτων, ξέρουμε εναντίων ποιας βαρβαρότητας πρέπει να αγωνιστούμε.
Άρα από εδώ και πέρα μπαίνουμε σε μια νέα φάση και πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι πορείες και τα Συλλαλητήρια είναι δεδομένα της ιστορίας τα οποία θα αποδείξουν στη συνέχεια ότι έτσι άρχισε αυτός ο αγώνας, η αντίσταση, η διεκδίκηση δικαιωμάτων ιστορίας ενάντια στη βαρβαρότητα γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος.
Δηλαδή ενώ είμαστε σε ένα πλαίσιο δημοκρατίας βλέπουμε ότι όταν η δημοκρατία βάλλεται με το πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν μπορεί να ακολουθήσει και να αντισταθεί σε τροποποιήσεις τέτοιου τύπου, τότε πρέπει να περάσουμε στο επόμενο στάδιο και είναι η ελεύθερη έκφραση του λαού χωρίς να περιμένει τίποτα από τους άλλους.
