φθάνει στην καγκελαρία. Μας υποδέχεται η Άγγελα Μέρκελ, στα γραφεία της με την γνωστή ειδυλλιακή θέα και με την γερμανική πρωτεύουσα στο πιάτο.
Το πρόγραμμα προβλέπει γεύμα μετά συζητήσεως και μετά κοινή συνέντευξη Τύπου. Καθόμαστε και ο Σαμαράς ανοίγει τον χαρτοφύλακά του. Ανασύρει τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία, καθώς έχει πια πάρει την απόφασή του για προστατευμένη (με πιστοληπτική γραμμή δηλαδή) έξοδο από τα μνημόνια. Έβλεπε, ένιωθε τις πιέσεις για την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας μέσω ενός υπερταμείου και για την «λύση» του Σκοπιανού.
Η καγκελάριος δεν θέλει καν να δει τα οικονομικά στοιχεία. «Τα γνωρίζω αυτά, Αντώνη, έχετε πάει πολύ καλά», του λέει. «Δεν θα μπω εμπόδιο στον δρόμο σου. Δείξε μου τώρα αυτό για το οποίο σε παρακάλεσα».
Κάθομαι απέναντι στον ομόλογό μου, κυβερνητικό εκπρόσωπο, Ζάιμπερτ και σκύβω ξαφνιασμένη. «Τι έχει ζητήσει;», ρωτάω. Βλέπω τον Σαμαρά να σκύβει και να ανασύρει άλλον φάκελο. Τον δίνει στην Μέρκελ και εκείνη αρχίζει να τον φυλλομετρά με θαυμασμό. Είναι οι φωτογραφίες από την Αμφίπολη. Οι Γερμανοί αμφιτρύωνες θαυμάζουν όλοι μαζί και κάνουν ερωτήσεις. Απέναντί μου ο Ζάιμπερτ με ρωτά διάφορα για την ανασκαφή, για τις Σέρρες, για την Μακεδονία και κρατά σημειώσεις.
«Πρόσεξε μην βγει καμιά φωτογραφία από αυτές», μου σφυρίζει ο Σαμαράς. «Γιατί;», ρωτάω πάλι ξαφνιασμένη. «Δεν καταλαβαίνεις το γιατί;», απαντά συγχυσμένος. «Ομολογώ πως όχι», απαντώ. «Αυτό θα δείξει…», συνεχίζω. «Ας δείξει ό,τι θέλει», επιμένει. «Μα είναι στοιχείο υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας», επιμένω κι’ εγώ ψιθυριστά. «Βρε παιδί μου, γιατί επιμένεις;», θυμώνει. «Δεν μου αρέσει για μένα, για την Ελλάδα. Ήλθαμε εδώ για να συζητήσουμε για τα οικονομικά. Ήθελε να μάθει για την Αμφίπολη και της τα έφερα. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για την αρχαιολογία. Αλλά δεν θέλω να θεωρηθεί ότι συνδέονται αυτά τα δύο θέματα. Δεν μου αρέσει να πουλάω Ιστορία έναντι χρέους, δεν το κάνω και δεν θα το κάνω. Τι δεν καταλαβαίνεις; Τι είμαι; Κανένας επαίτης; Ζητιάνος; Δεν μου αρέσει να έχουν αυτή την εικόνα την ψοφοδεή για μας. Ότι δηλαδή είμαστε μια χώρα με μεγάλο πολιτισμό, έχουμε προσφέρει, δείξτε επιείκεια. Τα ξέρουν αυτά. Αν θέλουν ας κάνουν το σωστό. Χωρίς ανταλλάγματα και γονυκλισίες».
(Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά καταλάβαμε πως κάποιοι άλλοι θα το έκαναν. Και μάλιστα στην πράξη)
Λίγο αργότερα κατεβαίναμε για την κοινή συνέντευξη Τύπου. Θα δίνονταν από τρεις ερωτήσεις στους Έλληνες και στους Γερμανούς δημοσιογράφους. Αλλά είχε περάσει ο καιρός που οι Γερμανοί δημοσιογράφοι μας κατέκλυζαν με ερωτήματα περί χρεοκοπίας. Μόνο δύο προσφέρθηκαν να ρωτήσουν – κάποια ανώδυνα πράγματα. Και τελικά ο Ζάιμπερτ έδωσε την τρίτη ερώτηση σε μία δημοσιογράφο από το σκοπιανό τμήμα της «Ντόιτσε Βέλλε». Η οποία ρώτησε:
«Κυρία Καγκελάριε, μετά τη Σύνοδο Κορυφής των Βαλκανίων είναι η πρώτη συνάντηση που έχετε με τον Πρωθυπουργό κ. Σαμαρά. Μιλήσατε για το θέμα του ονόματος της ονομασίας της «Μακεδονίας»; Είπατε ότι οι ευρωπαϊκές αξίες είναι σημαντικές για την Ελλάδα, κ. Πρωθυπουργέ, αλλά δεν έχετε την αίσθηση ότι «μπλοκάρετε» το ζήτημα της ονομασίας;».
Το ακουστικό του Σαμαρά είχε πρόβλημα. Το έβαζε, το έβγαζε, αλλά δεν άκουσε την μετάφραση. Απάντησε, όμως, η κυρία Μέρκελ:
«Δεν μιλήσαμε για το ζήτημα της ονομασίας αυτής της χώρας. Μιλήσαμε κυρίως για διμερή θέματα και για θέματα που αφορούν την κατάσταση της Ελλάδας».
Και ο Σαμαράς, μην έχοντας ακούσει, περιορίζεται να πει: «Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω κι εγώ».
Με λίγα λόγια, η Σκοπιανή δημοσιογράφος είχε λάβει την απάντηση από την ίδια την καγκελάριο, η οποία προτίμησε να χρησιμοποιήσει την φράση «αυτής της χώρας»!
Καθώς φεύγαμε, ήλθε κοντά μου ο Ζάιμπερτ με κάπως απολογητικό ύφος – άλλωστε η Μέρκελ είχε ρίξει ένα άγριο βλέμμα όταν ακούστηκε η ερώτηση για τα Σκόπια. Μου λέει: «Είναι καλές και κακές ειδήσεις. Οι καλές είναι ότι σήμερα η αίθουσα ήταν σχεδόν άδεια από Γερμανούς δημοσιογράφους. Δεν υπάρχει πια εκείνο το ενδιαφέρον. Είναι απόδειξη ότι πάτε καλά. Οι κακές είναι η ερώτηση για το θέμα που σας ενοχλεί».
«Δεν υπάρχει πρόβλημα», τον καθησύχασα. «Απαντάμε σε όλα».
Ίδιες εκφράσεις από ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένο και Χρυσή Αυγή
Προσέξτε τώρα τις ανακοινώσεις εκείνων των ημερών της τότε αντιπολίτευσης:
-21 Σεπτεμβρίου 2014: «Ως ικέτης κατευθύνεται ο κ. Σαμαράς στην κ. Μέρκελ προσβλέποντας στην επιείκειά της. Απομονωμένος πολιτικά προστρέχει στο τελευταίο του αποκούμπι, αφού προηγουμένως έχει καταστήσει σαφές μέσω του Υπουργού Οικονομικών πως η μεν διαγραφή του χρέους δεν αποτελεί επιλογή, η δε χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής συνιστά αμαρτία. Το μόνο διαπραγματευτικό χαρτί του κ. Σαμαρά προς την κ. Μέρκελ είναι η προοπτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της χώρας, δεν μπορεί και δεν θέλει να διαπραγματευτεί και πως έχει κλείσει τον κύκλο της ζωής της».
-22 Σεπτεμβρίου 2014, δήλωση Πάνου Καμμένου: «Ο κ. Σαμαράς έχει κάθε δικαίωμα να κάνει τον επαίτη για την προσωπική του πολιτική επιβίωση. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να ταπεινώνει έναν περήφανο λαό όπως ο ελληνικός».
Από κοντά και η Χρυσή Αυγή:
-22 Σεπτεμβρίου 2014: «Θλιβερός ο Σαμαράς πέφτει στα γόνατα απέναντι στη Μέρκελ. Θλιβερός και απελπισμένος ο Σαμαράς, βλέποντας τη Νέα Δημοκρατία να καταρρέει, εκλιπαρεί για βοήθεια την αρχιτοκογλύφο Μέρκελ. Άργησε να αντιληφθεί ότι τα αφεντικά του, αφού τον χρησιμοποίησαν για να καταστρέψουν την ελληνική οικονομία, τώρα που τελειώνει πολιτικά τον απορρίπτουν στον κάλαθο των αχρήστων».
Την επομένη, 23 Σεπτεμβρίου, τις ίδιες ακριβώς εκφράσεις με την Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ:
-23 Σεπτεμβρίου 2014: «Η θλιβερή εικόνα του πρωθυπουργού μετά την συνάντηση του με την κ. Μέρκελ εκθέτει τον ίδιο και τη χώρα. Χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση του μνημονιακού προγράμματος, ο κ. Σαμαράς κατέστησε σαφές πως η έννοια διαπραγμάτευση είναι ξένη προς την πολιτική του και τις προθέσεις του. Τον χωρίζει τεράστια απόσταση από την σημερινή οδυνηρή κοινωνική πραγματικότητα. Εξάλλου, η άρνησή του να απαντήσει, κατόπιν της υπόδειξης της κ. Μέρκελ, εάν είναι αρνητικός στη χαλάρωση της λιτότητας, τον κατατάσσει δικαίως ως τον πιο ένθερμο υποστηρικτή της καγκελαρίου στην Ευρώπη. Καμιά χειραψία με ξένο ηγέτη δεν μπορεί να τον σώσει».
Και την επομένη ο Π. Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου τότε του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει στον Αντένα:
-24 Σεπτεμβρίου 2014: «Για τρίτη φορά το τελευταίο διάστημα ο κ. Σαμαράς ήταν κατώτερος των προσδοκιών, τις οποίες ο ίδιος είχε δημιουργήσει... Κι επειδή καμιά φορά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, νομίζω ότι τόσο η κ. Μέρκελ όσο και ο κ. Σαμαράς ήταν απόλυτα σαφείς, σε ένα σημείο. Η μεν κ. Μέρκελ είπε ότι τα πράγματα θα κινηθούν έτσι ώστε να ολοκληρωθεί το μνημονιακό πρόγραμμα, ο κ. Σαμαράς είπε, με λίγο διαφορετικές φράσεις, ακριβώς το ίδιο. Ότι θα κινηθούμε εντός του πλαισίου του μνημονιακού προγράμματος. Κατά συνέπεια, θεωρώ ότι ο κ. Σαμαράς πήγε και ήρθε με άδεια χέρια. Και βεβαίως στο κρίσιμο, στρατηγικό ζήτημα σήμερα για την Ευρώπη που είναι η ανάγκη χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας, δηλαδή η χαλάρωση των ακραίων πολιτικών λιτότητας, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα». Φυσικά, κατηγόρησε τον Σαμαρά πως «τελικά επιβεβαίωσε ότι είναι ο πιο πιστός οπαδός του μερκελισμού στην Ευρώπη»!
Το επεισόδιο με την «μακεδονική γλώσσα»
Στρασβούργο, 2 Ιουλίου 2014. Συνέντευξη Τύπου με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς σχετικά με τον απολογισμό της ελληνικής προεδρίας.
Ο Σκοπιανός δημοσιογράφος Τόνι Γκλασέβσκι αυτοσυστήνεται ως εκπροσωπών διάφορα
ΜΜΕ στη «μακεδονική γλώσσα». Και ρωτά στα γαλλικά:
«Κύριε Πρωθυπουργέ, μιλήσατε για την επιτυχία που σημειώσατε κατά τη διάρκεια της Προεδρίας σχετικά με τη διεύρυνση, την επιτυχία της Σερβίας, την έναρξη των συνομιλιών με τη Σερβία, το καθεστώς υποψήφιας χώρας για την Αλβανία, όμως πού βρισκόμαστε με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας», πώς θα προχωρήσουμε στο ζήτημα της «Μακεδονίας» γνωρίζοντας ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη χώρα αυτή είναι ακριβώς η διένεξη με την Ελλάδα και πώς θα επιλύσουμε αυτό το ζήτημα το οποίο χρονολογείται, θα έλεγα, από τις αρχές του 20ου αιώνα ως συνέπεια εκείνου του Βαλκανικού πολέμου και του πρώτου Παγκόσμιου πολέμου την 100η επέτειο του οποίου γιορτάσαμε μόλις αυτές τις ημέρες. Ευχαριστώ. (Ανεπίσημη μετάφραση από τa γαλλικά)
Ο Σαμαράς σκύβει και με ρωτά αν κατάλαβε καλά – ότι δηλαδή ο δημοσιογράφος εκπροσωπεί μέσα ενημέρωσης που γράφονται στα «μακεδονικά». «Ναι», του λέω, «αυτό είπε στα γαλλικά».
Ο Σαμαράς απαντά στα αγγλικά: «Κατ’ αρχήν δεν ήξερα ότι υπήρχε μια «μακεδονική γλώσσα». Θέλω να πω ότι ενταξιακή διαδικασία δεν καθοδηγείται από το χρονοδιάγραμμα και το ημερολόγιο αλλά κινείται βάση αξιών. Στο Ευρωπαϊκό συμβούλιο αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις με τη χώρα που σε αυτό το στάδιο δεν πληροί τα καθορισμένα κριτήρια και αυτό αμετάκλητα θα υπονόμευε την ίδια την αξιοπιστία της διαδικασίας για την διεύρυνση, Αυτές είναι οι διαδικασίες της ΕΕ. Όταν υπάρχει μια αδιαλλαξία και η αδιαλλαξία αντικαθιστά τον διάλογο τότε τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα και πολύ δυσεπίλυτα. Πιστεύω ότι η σημερινή πολιτική πραγματικότητα όσον αφορά την Ελλάδα, φανέρωνε ότι τα Σκόπια δείχνουν μεγάλη ακραία αδιαλλαξία και αυτό το μήνυμα που στέλνουν τα Σκόπια είναι αρνητικότατο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλο τον κόσμο».
Ο δημοσιογράφος επιμένει: «Συγνώμη, επιτρέψτε μου να πω ότι η «μακεδονική γλώσσα» υπάρχει, αναγνωρίζεται από σειρά μελετών αναγνωρισμένων γλωσσολόγων. Δεν είναι μια γλώσσα που επινοήθηκε, ομιλείται από τη «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα, η οποία δεν αναγνωρίζεται επίσημα από το Ελληνικό κράτος, ένα «ντοκουμέντο» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το Ευρωμωσαϊκό (Euro-mosaique), το επιβεβαιώνει επίσης, το οποίο είχε συνταχθεί τη δεκαετία 1990».
Ο Σαμαράς απαντά αυτή τη φορά στα γαλλικά: «Υπάρχουν τόσα πράγματα που επινόησαν τότε οι ίδιοι οι Κομμουνιστές. Δεν πρέπει να μιλήσω γι’ αυτά, αυτή τη στιγμή. Αλλά αφορούν την εποχή, την περίοδο εκείνη».
Και ο δημοσιογράφος: «Συγγνώμη, κ. Πρωθυπουργέ. Δεν με έχουν επινοήσει, υπάρχω».
«Εσείς υπάρχετε», του απαντώ χαμογελώντας. «Όχι όμως η γλώσσα σας, που πάντως δεν είναι “μακεδονική”»…
Την επομένη, είχαμε την αντίδραση του αντιπροέδρου της Βουλής της γειτονικής χώρας και πρώην υπουργού των Εξωτερικών Αντόνιο Μιλόσοσκι. Είπε ότι «ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Σαμαράς, με την αναφορά του αυτή αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν μπορεί να επιλύσει την διαφορά μεταξύ της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ για το θέμα του ονόματος, αλλά ως δημιουργός ο ίδιος του προβλήματος αυτού θα κάνει τα πάντα για να μην βρεθεί λύση». Και συνέχισε:
«Η δήλωση του κ. Σαμαρά μοιάζει με δήλωση πολιτικού του 19ου αιώνα που δεν μπορεί να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων... Σχετικά με τα περί μη ύπαρξης μακεδονικής γλώσσας, τον προτρέπουμε, εφόσον έχει χρόνο στη διάθεση του, να επισκεφθεί για μία εβδομάδα τη Φλώρινα, την Έδεσσα και τα χωριά της Καστοριάς για να διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα διατηρείται και ομιλείται από την μακεδονική μειονότητα η μακεδονική γλώσσα».
Την ίδια μέρα, απάντησα ως κυβερνητική εκπρόσωπος με την εξής δήλωση:
«Μια σλαβικής προέλευσης και κατασκευής γλώσσα δεν μπορεί ποτέ να αποκαλείται «μακεδονική». Αλλά οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της Βουλής της ΠΓΔΜ και πρώην υπουργού των Εξωτερικών κ. Αντόνιο Μιλοσόσκι, σχετικά με το σχόλιο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, στη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου της προεδρίας στο Στρασβούργο, περί ανυπαρξίας λεγόμενης «μακεδονικής γλώσσας», συνοδεύθηκαν από μια επιπλέον πρόκληση.
Ο κ. Μιλοσόσκι όχι μόνο επέμεινε ότι υπάρχει «μακεδονική γλώσσα», αλλά έφθασε στο σημείο να… προτρέψει τον Έλληνα πρωθυπουργό να επισκεφθεί τις περιοχές της Φλώρινας, της Έδεσσας και της Καστοριάς, «για να διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα διατηρείται και ομιλείται από την μακεδονική μειονότητα η μακεδονική γλώσσα».
Επομένως, κατά τον κ. Μιλοσόσκι, εκτός από «μακεδονική γλώσσα» υπάρχει και… «μακεδονική μειονότητα». Και αυτό καθιστά τη θέση της χώρας του ακόμη πιο δυσχερή. Είναι αυτές οι ακραίες, ανιστόρητες, απαράδεκτες και λαϊκίστικες κορώνες που κρατούν άλλωστε τα Σκόπια εκτός Ευρώπης και εκτός ΝΑΤΟ».
Την ίδια μέρα, 3 Ιουλίου, είχαμε και δηλώσεις του διευθυντή του Μουσείου Εθνικής Ιστορίας της Βουλγαρίας, ιστορικού Μποζιντάρ Ντιμιτρόφ. Μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Focus, δήλωσε:
«Εδώ και 70 χρόνια οι παγκόσμιες και βουλγαρικές σλαβικές μελέτες λένε ότι δεν υπάρχει "μακεδονική" γλώσσα. Ο Σαμαράς δεν είπε κάτι το οποίο δεν ισχυρίζονται ήδη ομόφωνα όχι μόνο οι βουλγαρικές, αλλά και οι παγκόσμιες σλαβικές μελέτες, χωρίς εξαίρεση. Ορισμένοι ξένοι συγγραφείς μάλιστα το διακωμωδούν (σσ: δηλαδή την ύπαρξη "μακεδονικής" γλώσσας).
Ο Βούλγαρος ιστορικός μάλιστα επικαλέστηκε αναφορά του Αυστριακού καθηγητή Κρονστάινερ, σύμφωνα με τον οποίο «η "μακεδονική" γλώσσα αποτελεί μία βουλγαρική γλώσσα γραμμένη σε σερβική γραφομηχανή», αλλά και λήμμα γαλλικής εγκυκλοπαίδειας, η οποία εκδόθηκε πριν από μερικά χρόνια και αναφέρει ότι «η "μακεδονική" είναι διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας».
Ο κ. Ντιμιτρόφ παρέθεσε επίσης και αναφορά της πολύτομης ρωσικής ιστορίας σλαβικής λογοτεχνίας, η οποία είχε πρόσφατα εκδοθεί, όπου -όπως είπε - «δεν έχει τμήμα, το οποίο να είναι αφιερωμένο στη "μακεδονική" λογοτεχνία. Όλοι οι συγγραφείς από τα Σκόπια, οι οποίοι θεωρούνται "Μακεδόνες" συγγραφείς, βρίσκονται στο κεφάλαιο που έχει τίτλο "βουλγαρική λογοτεχνία"».
Κατέληξε δε, ότι, πράγματι η «μακεδονική» γλώσσα κατασκευάστηκε από τους κομμουνιστές, οι οποίοι ανήλθαν στην εξουσία στη «Μακεδονία του Βαρδάρη» το 1944, διευκρινίζοντας: «Η κομμουνιστική ηγεσία της "Μακεδονίας" ανέθεσε σε μία επιτροπή από 12 φιλολόγους και ανθρώπους της λογοτεχνίας, υπό τον Μπλαγκόι Κόνεφ, να δημιουργήσει μία γραπτή "μακεδονική" γλώσσα. Η επιτροπή αποτελείτο επίσης από αρκετούς ανθρώπους, οι οποίοι αργότερα εκδιώχθηκαν ως Βούλγαροι, για παράδειγμα ο Βένκο Μάρκοβσκι».
Τα πήραν όλα κι’ έφυγαν!
Υπάρχει επομένως καμιά αμφιβολία για τους λόγους για τους οποίους δεν έκλεισαν την 5η αξιολόγηση οι δανειστές; Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι λόγοι στους οποίους επισήμως αναφέρονταν ήταν γελοίοι;
Τα αποτελέσματα τα είδαμε την περασμένη εβδομάδα, που ήταν άκρως αποκαλύπτική!
Μέσα σε μια εβδομάδα τα πήραν όλα κι’ έφυγαν! Με υπογραφή Τσίπρα – Καμμένου οι δανειστές πήραν όλα όσα ζητούσαν από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, χωρίς ποτέ καμιά να υποχωρήσει και να τα δώσει.
Μέσα σε μια εβδομάδα και με συνοπτικές διαδικασίες Τσίπρας και Καμμένος παραχώρησαν μέσω του υπερταμείου (που με το μεσοπρόθεσμο μπήκε ως αντισυμβαλλόμενο Μέρος στη σύμβαση για τα δάνεια του ESM) όλη τη δημόσια περιουσία.
Και με συνοπτικές επίσης διαδικασίες ψήφισαν όλοι μαζί και έβαλαν τελικά την υπογραφή τους κάτω από μια εθνικά καταστροφική συμφωνία με τα Σκόπια.
Παραχώρησαν όνομα, ιθαγένεια, γλώσσα, δικαίωμα σε «μακεδονική ομογένεια» στην Ελλάδα (όπως θα ονομαστεί πλέον αυτό που οι Σκοπιανοί αποκαλούσαν «μειονότητα»), έξοδο στη θάλασσα και δικαίωμα να μιλούν επίσημα πλέον για «Μακεδονία του Αιγαίου» και «Παιδιά του Αιγαίου», αναγνώριση ότι και η Ελλάδα επιδίδεται σε αλυτρωτισμούς, σωβινισμούς και προπαγάνδα, δικαίωμα να εξετάζουν οι Σκοπιανοί τι περιλαμβάνει το Σύνταγμά μας και τα σχολικά βιβλία μας – μαζί με τα σχολικά βοηθήματα!
Αποδεικνύονται περίτρανα πλέον οι λόγοι για τους οποίους οι δανειστές βρήκαν στα πρόσωπα των Τσίπρα – Καμμένου τους πιο βολικούς για να περάσουν ό,τι δεν μπόρεσαν να περάσουν επί Σαμαρά. Επαίτες για λίγους μήνες εξουσίας!
Με ντοκουμέντα και αποδείξεις!
