 |
| Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Πολίτης |
29 Σεπτεμβρίου 1924 οι υπουργοί εξωτερικών της Ελλάδας Πολίτης και της Βουλγαρίας Καλφώφ κατ΄ επιταγήν ειδικών διατάξεων που απέρρεαν τόσο από τη Συνθήκης των Σεβρών του 1920[Ειδική σύμβαση περί μειονοτήτων] όσο και από τη Συνθήκης του Νεϊγύ (Δ΄μέρος) της 27ης Νοεμβρίου 1919 που αναφερόταν στην προστασία των ξένων μειονοτήτων που διαβιούσαν στη Βουλγαρία μεταξύ των οποίων και της ελληνικής¹.
Με την Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 διατυπώνονταν, μεταξύ των άλλων όσα αφορούσαν και την Ελλάδα, η απόφαση των Συμμάχων όπως «η αμοιβαία και εθελουσία μετανάστευση των φυλετικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών μειονοτήτων εις Ελλάδα και Βουλγαρία κανονισθεί δια συμβάσεως μεταξύ των δύο τούτων κρατών, συνομολογούμενης επί τη βάσει των όρων που αποφασίσθηκαν κατά την ως άνω ημέρα (άρθρ. 48)».[1] Για το Πρωτόκολλο διατυπώθηκαν έντονες αντιρρήσεις από τη Σερβία,[2] η οποία δεν μπορούσε να δεχτεί να αναγνωριστούν ως βουλγαρική μειονότητα οι σλαβόφωνοι π.χ. της Φλώρινας ενόσω θεωρούσε «νότιους Σέρβους» τους γείτονές τους του Μοναστηριού, και τελικά απορρίφθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο το επόμενο έτος και η Ελλάδα αποδεσμεύτηκε έναντι της ΚτΕ από τις υποχρεώσεις της.
Έτσι ακριβώς θα απορριφθεί και από το Ελληνικό Κοινοβούλιο όταν θα έρθει προς ψήφιση. Τότε οι Έλληνες βουλευτές θα το καταψηφίσουν.
Και τότε θα πάμε σε εκλογές...
Διαβάστε περισσότερα »
