Δεν πρέπει να προκαλεί καμμιάν απολύτως έκπληξη η στήριξη μέρους της κορυφαίας επιχειρηματικής τάξης της χώρας προς τον Αλέξη Τσίπρα…
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μέγα λαγωνικό της ιστορίας για να καταλάβει ότι η σύγχρονη ιστορία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι τίποτε περισσότερο από την μελέτη του νεοελληνικού κρατισμού και της συναφούς με αυτόν δημιουργίας του γνωστού μας πελατειακού πολιτικού συστήματος.
Του Αθαν. Χ. ΠαπανδρόπουλουΥπό αυτή την έννοια, η ελληνική επιχειρηματική ελίτ είναι γέννημα και θρέμμα του κρατισμού και άρα έχει σημαντική συμβολή στον ελληνικό κορπορατισμό, φαινόμενο όμως που έχει και διεθνή χαρακτήρα. Είναι παγκόσμιο.
Σε πολλές χώρες, οι επιχειρηματικές ελίτ είναι στενά συνδεδεμένες με το κράτος και ο ρόλος τους έγκειται στο να μπορούν να το χρησιμοποιούν καλύτερα προς όφελός τους.
Έτσι, οι ελίτ αυτές είναι ελάχιστα φιλελεύθερες και στην διάρκεια του Μεσοπολέμου συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού στην Ευρώπη, ενώ ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Μάϊκλ Χάμμερ υπήρξε ο ισχυρότερος χρηματοδότης του Λένιν στην Ρωσία των μπολσεβίκων.
Στην Ελλάδα των, κατά Γ. Δερτιλή, επτά πολέμων και ισάριθμων πτωχεύσεων η αποκαλούμενη επιχειρηματική ελίτ υπήρξε πάντα συμπλήρωμα του κράτους και σε κάποιον βαθμό έπαιξε σημαντικό ρόλο στους πολέμους, από τους οποίους και επωφελήθηκε. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι από καταβολής του νεοελληνικού κράτους οι υπέρμετρες στρατιωτικές δαπάνες υπήρξαν πηγή υψηλού και σχετικά άνετου πλουτισμού για επιχειρηματίες, πολιτικούς, στρατιωτικούς και άλλους τινες, οι οποίοι είχαν βεβαίως και κάθε λόγο να διατηρούνται στην χώρα έκρυθμες καταστάσεις.
Κατά συνέπεια, για επιχειρηματίες με στρατηγική σημασία, όπως οι κ.κ. Β. Βαρδινογιάννης και Σωκράτης Κόκκαλης, η ακόμα και ο κ. Περ. Παναγόπουλος, κάθε άλλο παρά αφύσικη θα πρέπει να θεωρείται η καλή σχέση τους με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ειδικότερα δε οι δύο πρώτοι επιχειρηματίες, είναι από χρόνια γνωστοί για τα αντιμητσοτακικά τους αισθήματα και τον ρόλο τους στην ανατροπή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το φθινόπωρο τού 1993.
Ας σημειωθεί επίσης ότι, μέσω της Γιάννας Αγγελοπούλου, στον Αλέξη Τσίπρα και στον τότε αντιγερμανισμό του είχε ποντάρει και η οικογένεια Κλίντον, η οποία ήδη επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον έβλεπε με κακό μάτι την ισχυροποίηση της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Έτσι, η οικογένεια πίστεψε ότι ο Τσίπρας μαζί με τους Podemos στην Ισπανία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έναν αντιγερμανικό πόλο στην Ευρώπη ο οποίος θα παρέσυρε και μέρος της ευρωπαϊκής αριστεράς.
Αρκετές συνεπώς συγκυρίες έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα κοντά στην επιχειρηματική ελίτ της χώρας, τού άνοιξαν δε την πόρτα και σε ευρύτερους χώρους. Κάποιοι έτσι πόνταραν και ποντάρουν στο πρόσωπό του και το ερώτημα είναι τί θα πάρουν πίσω και πώς.
Κύριο επιχείρημα επιχειρηματιών που στήριξαν και στηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση είναι ότι σε μακροοικονομικό επίπεδο κάνει πράγματα που ο πρώην δικομματισμός ήταν ανίκανος να πραγματοποιήσει και σε έναν βαθμό βάζει κάποια τάξη στο πελατειακό κράτος χωρίς να θίγει τις βασικές του δομές και λειτουργίες.
Αντιθέτως, θα λέγαμε ότι λόγω της ρευστής κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή μας και με δεδομένη την τουρκική επαμφοτερίζουσα στάση έναντι της Δύσης, ο ελληνικός κρατισμός ενισχύεται και άρα πάγια συμφέροντα που συνδέονται με αυτόν ενδυναμώνονται. Απλώς, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως υπάρξουν αλλαγές προσώπων.
Στο επίπεδο αυτό, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολύτιμο εργαλείο για την εγχώρια κρατικοδίαιτη επιχειρηματική ελίτ, άνθρωποι της οποίας αναζητούν νέους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Και αυτούς σίγουρα δεν τούς υπόσχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν, μιλώντας στην τελευταία Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, είπε ότι «η ανάπτυξη της οικονομίας δεν θα αφορά τους λίγους προνομιούχους που βρίσκονται κοντά στα συστήματα εξουσίας, αλλά ολόκληρη την κοινωνία».
Πρόσθεσε δε και τα εξής: «Αυτό το μοντέλο –πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουν– δεν έχει θέση στην Ελλάδα της επόμενης μέρας. Και επιτρέψτε μου: δεν θα βρει καμμία θέση με την επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Από μία επιχειρηματικότητα χωρίς κανόνες πρέπει να περάσουμε σε μία επιχειρηματικότητα με αξίες. Αυτή είναι η πρόσκληση που απευθύνω σήμερα για την επόμενη ημέρα. Κοινούς κανόνες για όλους, κατ’ αρχάς.
Δεν θα ανεχθώ οι συνεπείς να νοιώθουν ότι αδικούνται. Η παραβατικότητα θα σταματήσει να θεωρείται όρος επιβίωσης ή ακόμα και μαγκιά. Θα καταδικάζεται και θα τιμωρείται ως αυτό που είναι: αντικοινωνική συμπεριφορά και νάρκη στις κοινές προσπάθειες για ένα καλύτερο μέλλον.
Κάποιοι στο παρελθόν φόρτωσαν το κόστος της δικής τους αποτυχίας στις πλάτες των εργαζομένων, των τραπεζών, των φορολογουμένων, διατηρώντας ανέπαφη την προσωπική τους περιουσία. Το λέω ξεκάθαρα σήμερα: αυτοί δεν έχουν θέση στην Ελλάδα της επόμενης μέρας».
Τί παραπάνω θα μπορούσε να πει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ώστε αύτανδρη η κρατικοδίαιτη επιχειρηματική ελίτ να πάει στον Αλ. Τσίπρα;
.jpg)
