Ιωάννη Καποδίστρια .
(ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)
Είτε οι ξένοι αυτοί, είναι κάθε μη Έλλην που επιβουλεύεται την Πατρίδα , είτε
κάθε μη ορθόδοξος που θέλει να αλώσει το κάστρο της Ορθοδοξίας.
Αδελφοί μου,
το τελευταίο Σαββατοκύριακο μεστό εμπειριών .
Συμπύκνωση πληροφοριών , παραστάσεων , προβληματισμών , αποφάσεων.
Στις 16 Ιουνίου Σάββατο πρωί, συντελέστηκε στην πρωτεύουσα της
μοναδικής και αληθινής Μακεδονίας μας ένα συνέδριο . Μια ημερίδα που
καταδίκασε τη ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου.
Δεν ήταν απλό συνέδριο . Ήταν ένα γεγονός εκκλησιαστικό που θα γραφεί στην
εκκλησιαστική ιστορία με χρυσά γράμματα.
Ας αναλογιστούμε όλοι μας, τι μεγάλες στιγμές βιώνουμε .Τι ευλογία έχουμε
απ’ τον Θεό.
Σταθμός σημαντικός και ίσως προπαρασκευαστικός , που θα οδηγήσει σε μια
νέα Σύνοδο Πατέρων της Εκκλησίας μας , της Μἰας , Αγίας και Καθολικής. Της
Oρθοδοξίας μας. Μιας πραγματικά Οικουμενικής Συνόδου που θα καταδικάσει
και θα αναθεματίσει την μικροψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου.
Αυτή η σύναξη πατέρων και λαού αποτέλεσε αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι η
φλόγα της πατρώας πίστης , που έχει βαθιά ριζώσει στον καταπιεσμένο Έλληνα
δεν έχει σβήσει. Την αναδαυλίζουν τον τελευταίο καιρό οι κληρικοί και λαϊκοί
ομολογητές που διώκονται απ’ την διοικούσα , πλανεμένη ιεραρχία της
Εκκλησίας μας.
Η αίθουσα του συνεδρίου κατάμεστη (πολύ θα τη ζήλευε η Θεολογική Σχολή
του Α.Π.Θ.). Νέοι αλλά και μεγάλης ηλικίας όρθιοι , έμειναν για ώρες ,
στηρίζοντας τους συνέδρους αλλά και στηριζόμενοι απ’ τους ομολογιακούς
λόγους τους . Κι αυτό προς καταισχύνη του αντιδίκου και των λειτουργών του.
Οι άγιοι πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων αγάλλονται και δοξάζουν το
Θεό. Βλέπουν ότι αυτό το πολύπαθο πλοίο της Εκκλησίας αν και κλυδωνίζεται
δεν καταποντίζεται. Το γνωρίζουν εξάλλου , αφού κυβερνήτης είναι ο ίδιος ο
Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Βλέπουν ότι δεν έχουν μόνο ο Νεστόριος , ο Άρειος , ο Μακεδόνιος κ.α.
άξιους συνεχιστές του
Και η αιματοβαμμένη Βίγλα πολλά θα μπορούσε να διηγηθεί στον νεοέλληνα.
Τα δένδρα της δεν έχουν χυμούς μέσα τους . Αν ξύσεις του κορμούς θα στάξει
αίμα. Αίμα Μακεδονικό. Αίμα Ελληνικό.
Αποφράδα ημέρα για την πατρίδα μας. Η προδοσία παίρνει σάρκα και οστά.
Ο Έλλην ποτέ δεν θα παραδώσει τα άγια της πίστης και της πατρίδος. Δεν
διαπραγματεύεται ιστορία και πίστη. Και δεν θα λανθάνει στον αγώνα του γιατί
όπως λέει ο Σοφοκλής ´Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτέ ´.
Η Bουλή έχει μολυνθεί εδώ και πολλά- πολλά χρόνια με το δηλητήριο της
υποταγής και της προδοσίας .
Μόνο η Βουλή;
Και η ιεραρχία σιωπά (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Σεβαστή ιεραρχία. Πριν από δύο χρόνια προδώσατε το Χριστό.
Αγαπώντας τους αιρετικούς , όχι ως πρόσωπα αλλά ως αίρεση και κουλτούρα
(αν τους αγαπούσατε ως πρόσωπα θα τους φέρνατε στην αλήθεια ), επιτρέψατε
τη μόλυνση της Εκκλησίας μας. Παραβήκατε κάθε κανόνα Αποστολικό ή
Συνοδικό και προσβάλλοντας την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας (που για
τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο είναι ισότιμη του Ευαγγελίου) , γράψατε στα
´παλαιότερα των υποδημάτων σας ´ το Ιερό Πηδάλιο και ως ´προοδευτικοί´
δυτικόφρονες νεοταξίτες , οπαδοί μιας δαιμονικής αγαπολογίας βάλατε
φαρδιές-πλατιές υπογραφές, ως νέοι Ιούδες , ασπαζόμενοι την αίρεση.
Κι ακολουθείτε το εγχειρίδιο φρασεολογίας των αθέων κυβερνητών. Όπως
αυτοί χαρακτηρίζουν τους πατριώτες ως φασίστες και ρατσιστές , έτσι κι εσείς
κατηγορείτε, αυτούς που δεν ανέχονται ιέρειες αιρέσεων να διδάσκουν
ορθόδοξους ιερείς ή αιρετικούς ιεράρχες και κληρικούς μέσα σ’
Ελληνορθόδοξες Εκκλησιές , για υπερζηλωτισμό. Ίδια και δοκιμασμένη
συνταγή.
Τώρα δυο χρόνια μετά , προδίδετε , παραδομένοι στα ίδια πάθη , της δόξας , της
τιμής , της καρέκλας και του αριβισμού, την πατρίδα σας . Μια νέα ´ζώσα´
Εκκλησία κατά τα πρότυπα της ´Οκτωβριανής Επανάστασης´ των
μπολσεβίκων.
Μπορεἰ ο απλός λαός που δεν καταλαβαίνει ή δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι
αυτό που συντελέστηκε στο Κολυμπάρι είναι άμεσης προτεραιότητας ,
καταλαβαίνει όμως απ’το δεύτερο ατόπημά σας – το νανούρισμα του λαού στο
θέμα της Μακεδονίας ή ακόμα και την αποτροπή των συλλαλητηρίων -ότι
εξυπηρετείτε αλλότρια συμφέροντα . Όχι Ελληνικά . Όχι Ορθόδοξα.
Όταν λοιπόν η διοικούσα Εκκλησία δέχεται με τη σιωπή της, το λόγο της ή την
υπογραφή της, ότι το Κοράνι είναι ιερό βιβλίο , ότι οι πλανεμένοι και αιρετικοί
κατέχουν μέρος της αληθείας , ότι η Ορθοδοξία δεν κατέχει συνεπώς την
αλήθεια καθ’ ολοκληρία , ότι η Μακεδονία δεν είναι μία και μοναδική και
πολλά άλλα φληναφήματα , ο απλός λαός καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά
μαζί σας. Όσους ´σοφούς´ και ακαδημαϊκούς κι αν επιστρατεύσετε, όσα
προσωπεία κι αν χρησιμοποιήσατε , οι εξελίξεις σας αναγκάζουν να βγείτε απ’
τις φωλιές σας και να αποκαλυφθείτε .
Όσο κι αν προσπαθήσετε να κοιμίσετε το λαό , όσο κι αν καταδιώκετε
κληρικούς ή λαϊκούς ομολογητές, τόσο θα πληθαίνουν οι αγωνιστές της
Πατρίδος και της Ορθοδοξίας.
Το σύμπαν αδελφοί μου , καθορίζεται από μαθηματικούς νόμους . Έτσι όρισε ο
Θεός.
Ο αριθμός δύο(2) λοιπόν , αποτελεί σημαντικό αριθμό με μέγιστη σημασία.
Στα μαθηματικά το δύο είναι ο πρώτος των πρώτων αριθμών. Αυτών που
διαιρούνται ακριβώς , μόνο με το ένα και τον εαυτό τους. Ο αριθμός 2 είναι
επίσης ο ´απόλυτος άρχων´ της λογικής μας: μια απόφανση είναι ´σωστή´ ή
´λάθος´, μια απάντηση είναι ´ναι´ ή ´όχι´ κ.α.
Γι’αυτό και η επιστήμη την ηλεκτρονικών υπολογιστών και της πληροφορικής
βασίζεται στο δυαδικό σύστημα.
Αυτός ο αριθμός έχει να κάνει με διαίρεση και χώρισμα. Φανερώνει ότι υπάρχει
κάποια διαφορά.
Στην Αγία Γραφή έχει επίσης κορυφαία σημασία και θέση.
Ο Θεός χώρισε, διαίρεσε τη νύχτα από τη μέρα. Η ανθρώπινη φυλή είναι
διαιρεμένη σε δύο κατηγορίες, τους σωσμένους και τους μη σωσμένους. Ο
πρώτος Αδάμ έπεσε κι ο δεύτερος Αδάμ έφερε τη σωτηρία.
Επίσης υπάρχουν πολλά ´δύο´ μέσα στη Γραφή:
Παλαιά και Καινή Διαθήκη , Νόμος και χάρη , Στενή και φαρδιά πύλη, Κάιν και
Αβελ , Ισμαήλ και Ισαάκ , Σάρκα και πνεύμα, κτλ.
Μπορούμε να πούμε ότι αυτός ο σημαντικός αριθμός , ο αριθμός 2 , βρίσκει κι
εδώ μια ανεξήγητη και περίεργη εφαρμογή.
Μέσα σε δύο έτη , δύο ηγεσίες , επιτέλεσαν δύο προδοσίες. Η διοικούσα
Εκκλησία (πλην εξαιρέσεων) πρόδωσε Χριστό και Πατρίδα , και η πολιτική
εξουσία επίσης πρόδωσε Χριστό και Πατρίδα .
Όμως το λαϊκό φρόνημα γίνεται αγωνιστικότερο και πιο συμπαγές.
Όταν προδίδετε απροκάλυπτα ο Χριστός ή η Πατρίδα θα είμαστε απέναντί σας.
Κι όταν μας μιλάτε γι’ αγάπη ή ελευθερία, όταν επικαλείστε τους ήρωες και
τους αγίους, τότε θα έχουμε κατά νου τα λόγια του συγγραφέα:
Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με
ποια πονηριά σας το λένε…Κι άμα σας λένε για την ελευθεριά που πολεμήσαμε, να
τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μπροστά για να βλέπει τον
κατακτητή και δυο πίσω για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο κατακτητής,
για να γίνει αφέντης αυτός.´
Αδέλφια μου ,
oι ρίζες μας είναι βαθιές, το χώμα δικό μας, Κάθε μέρα που περνά, κάθε
βδομάδα και μήνα, χρόνο με το χρόνο μας κόβουν ένα , δυο , … πολλά κλαδιά
Μα το χώμα ξαναφουσκώνει. Νέα κλωνάρια χλωρά , πετιούνται.
Κι αν αφουγκραστούμε τη γη, θ’ ακούσουμε ήχο βαρύ και μπάσο.
Ρυθμός αργός.
Μα ο ρυθμός ολοένα και δυναμώνει.
Είναι οι σφυγμοί των νεκρών ηρώων.
Βλέπω τον τον Πλαπούτα, τον Καραϊσκάκη, τον Νικηταρά, τον Κανάρη , τον
Ανδρούτσο , τον Μακρυγιάννη, τον Παπαφλέσσα , την Μπουμπουλίνα.
Απίθωσαν τα χέρια , πλέχτηκαν τα δάχτυλα κι άρχισαν το τσάμικο.
Χορεύουν όλοι στο μνημόσυνο του στρατηγού. Του άξιου απογόνου. Του ήρωα
της Μακεδονίας. Του Παύλου Μελά.
Με πόνο καρδιάς αφιερώνω το παρακάτω ποίημα μου, στους νεκρούς ήρωες
αλλά και στους νέους δυνάμενους ήρωες της πατρίδας μας, αυτούς που
διαδήλωσαν , λοιδορήθηκαν και χτυπήθηκαν από τα τάγματα καταστολής της
εξουσίας.
17 Ιούνη
Σήμερα κλαίει ο Μελάς , και ο Καραβαγγέλης,
Μακεδονία η μοίρα σου , είναι βαριά που σέρνεις.
Σήμερα εκοκκίνησε το άγιο το χώμα,
με αίμα εποτίστηκε σε άνισο αγώνα.
Όχι δεν ήταν στρατηγός , ούτε και παλικάρι,
στ’ασκέρι κάποιου ήρωα , ούτε καν νιό βλαστάρι.
Σήμερα θυσιάστηκε, σαν σε δολοφονία,
νύμφη , άνθος και σύμβολο τη λεν Μακεδονία.
Σήμερα κλαίει εγγονός , σήμερα κλαίει κόρη.
κλαίνε κι όλοι οι γείτονες κι η Φλώρινα η πόλη.
Σήμερα παραδώσανε ένδοξη ιστορία ,
πουλήσανε , προδώσανε αγώνες και αντρεία .
Σήμερα έκλαιε ο παπάς , απ’τ’ Άγιο το Βήμα,
με χέρια ικετευτικά, απηύθηνε ένα ποίημα.
Και ο λαός δεν άντεξε , επρόβαλλε τα στήθη ,
σπρώχτηκε και χτυπήθηκε , απ’τ’άγρια τα στίφη.
Μα τίμησε τους ήρωες , αψήφησε κινδύνους ,
και το κορμί του πρόταξε με θάρρος σ’όλους κείνους,
τους Εφιάλτες τους στυγνούς , τους Γούσηδες και άλλους,
προδότες και απάτριδες και άθεους μα και φαύλους.
Τώρα τ’αδύναμο κορμί, του κείται στο γρασίδι,
χώμα , αίμα και χημικά, στο πρόσωπο φτιασίδι.
Ο αγώνας τώρα ξεκινά. Υπέρ πίστεως και πατρίδος!
Αριστείδης Π. Δασκαλάκης
