12 Ιουλ 2018

Ζητούνται αριστεροί για νέο μνημόνιο

Του Γιώργου Κράλογλου

Ανάποδα να γυρίσει ο ντουνιάς η Ελλάδα δεν στέκεται στα πόδια της, χωρίς το κράτος κολαούζο... Η ανάπτυξη θα μείνει

μοιρολόι για τους εξής λόγους.

Βγαίνουμε τον Αύγουστο από το 3ο μνημόνιο. Ε και; Τι μήνυμα πήραμε, πέρα από την φτώχεια, τους μισθούς πείνας και την ανεργία. Τίποτε απολύτως. Από πού προκύπτει αυτό; Από την ανυπαρξία μεταρρυθμίσεων.

Τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα μας περιφρουρήσουν ως κοινωνία από πισωγυρίσματα στο "Τσοβόλα δώστα όλα", στο "λεφτά υπάρχουν" και στο "θα ξαναχτίσουμε το κράτος". Στις "πολιτικές" που μας οδήγησαν σε κρίση και σε μνημόνια.

Ποιες είναι αλλαγές. Ποιός είναι ο εκσυγχρονισμός που θα μας κάνει να γίνουμε άλλοι... Να ξεχάσουμε αυτά που έφεραν τα χρέη, την κρίση και τα μνημόνια. Τι θα μας κάνει να σταθούμε σε δικές μας δυνάμεις. Οι ηλεκτρονικές φορολογικές δηλώσεις; Έγινε τίποτε άλλο και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Είδαμε μεταρρυθμίσεις στην εργασία; Για να ρίξουμε μια προσεκτική ματιά. Τίποτε εκτός από κουρέματα σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και αυξήσεις στις εισφορές στο 20% που διέλυσαν επαγγελματίες, για να συντηρήσουν ένα ασφαλιστικό σύστημα της δυστυχίας και της συμφοράς.

Και τι περιμένουμε να συμβεί εκτός από τα γνωστά παχιά, προεκλογικά, λόγια για τον κατώτατο μισθό και τον μπαμπούλα της Διαιτησίας που θα ελέγχεται από το κράτος. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα... Έτσι θα χτίσουμε 1.000.000 θέσεις μόνιμης εργασίας να απασχολήσουν όσους νέους μένουν στον τόπο;

Πάμε στις χρηματοδοτικές ενισχύσεις προς την οικονομία. Ποια χρηματοδοτικά προγράμματα της έχουν δώσει κεφάλαια, μέσω ιδιωτικών επιχειρήσεων, ώστε να περιμένουμε επενδύσεις που θα βάλουν πλάτη στην ανάκαμψη.

Τι έχει μεταρρυθμιστεί στις γνωστές μεθόδους "κλοπής" των ΕΣΠΑ από το κράτος για αντιπαραγωγικές κρατικές ή Δημοτικές, πειραματικές, δραστηριότητες.

Ας μας πουν τα υπουργεία Ανάπτυξης και Ενέργειας τι πόροι από Κοινοτικά Ταμεία έχουν περάσει στα συρτάρια ιδιωτικών επιχειρήσεων (όχι στα χαρτιά...) για να περιμένουμε επενδύσεις.

Ας μας πουν ακόμη σε ποιους στρατηγικούς τομείς της ιδιωτικής οικονομίας έχουν δοθεί χρηματοδοτικά εργαλεία για να πάρει μπροστά η οικονομία.

Δεν έχει γίνει τίποτε απολύτως. Δεν θα δούμε τίποτε. Γιατί δεν σχεδιάζεται τίποτε από όλα αυτά που μόνο παπαγαλίζονται, ως αναμενόμενη επενδυτική έκρηξη.

Με το Ελληνικό, τις οπτικές ίνες, τις επενδύσεις της Παπαστράτος και 3-4 δισ. που δόθηκαν από το ρευστό των επιχειρήσεων, για να μην σκουριάσουν οι εγκαταστάσεις τους, θα βολοδέρνουμε (όπως και σήμερα), και τα επόμενα χρόνια.


Πάμε στην απονομή δικαίου στις επιχειρήσεις που καταδυναστεύονται από τις αυθαιρεσίες του κράτους. Ποιά είναι η μεταρρύθμιση που έγινε ώστε να μεταβληθούν τα σημερινά δεδομένα στην απαράδεκτα χρονίζουσα κατάσταση για προώθηση υποθέσεων που αφορούν τις επιχειρήσεις. Τίποτε απολύτως.

Στην Παιδεία. Κεντρικό ζητούμενο, εδώ και μια 30ετία, είναι η σύνδεσή της με την παραγωγή, ως εθνική προτεραιότητα. Τι μεταρρύθμιση έχει γίνει; Τίποτε.

Φαγώθηκαν λεφτά από τα Ταμεία της Ε.Ε. Σπαταλήθηκαν και χάθηκαν κονδύλια για τον σκοπό αυτό και είμαστε στο 1980 που το πρωτοσυζητήσαμε.

Τι άλλαξε στο κράτος για να υπολογίζουμε στη συμβολή του σε μια γενναία μεταρρύθμιση. Είμαστε ακόμη στο 1980 και πιο πίσω... με 2.000 άχρηστους κρατικούς Οργανισμούς και υπηρεσίες μαζί με περισσότερους από 150.000 περισσευούμενους κρατικούς υπαλλήλους που είναι μόνιμοι και αποκλείεται να περάσουν από αξιολόγηση.

Το Τραπεζικό σύστημα δεν είναι για συζήτηση όσο από την μια παραμένουν (και θα παραμένουν) τα capital controls και από την άλλη τα τελευταία κάπου 6 δισ. ευρώ που έφυγαν από την Τραπεζική χρηματοδότηση και χώθηκαν στα μαξιλάρια είναι αυτά που κρατάνε όρθια την αγορά. Αλλά σώνονται και καληνύχτα μας...

Και στα απλά. Στη γραφειοκρατία, ας πούμε, ή την ελκυστική υποδοχή επενδύσεων. Μόνο η ανάγνωση των νομοθετημάτων των υπουργείων Ανάπτυξης ή Περιβάλλοντος για υποτιθέμενη ανάπτυξη, με επενδυτικά και αντιγραφειοκρατικά κίνητρα, προκαλεί οργή και γέλια.

Για να εφαρμοσθούν τα νομοθετήματα αυτά θέλουν τόσες αποφάσεις και πράξεις που δεν φτάνουν πέντε κυβερνήσεις... Και εφόσον οι επόμενοι δεν τα απορρίψουν, ως άχρηστα.

Αυτή η Ελλάδα, για την οποία θα χορέψουν, κάποιο βράδυ του Αυγούστου, οι κομματικοί χορευτές της πλατείας Συντάγματος, δεν στέκεται στα ποδάρια της ούτε με πατερίτσες. Ούτε με τεχνητά μέλη... Τον Σεπτέμβριο θα καταλάβουμε πως μας λείπουν τα μνημόνια... Και θα ψάξουμε τους επόμενους αριστερούς να τα εφαρμόσουν. Αν τα καταφέρουν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας.




 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη