κερκίδας ετοιμάζεται για να πιάσει και πάλι... λιμάνι
Μας συστήθηκε το καλοκαίρι του 2005 όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του από την Ουκρανική Μέταλουργκ Ντόνετσκ έναντι του ποσού του 1.5 εκατ. Ευρώ. Μόνο που εκείνο το καλοκαίρι αυτός που είχε κλέψει τα φώτα της δημοσιότητας ήταν ο Μιχάλης Κωνσταντίνου ο οποίος από τα πράσινα του ΠΑΟ είχε ντυθεί στα ερυθρόλευκα κι έτσι η άφιξη του Γιάγια Τουρέ πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Όχι για πολύ όμως καθώς στα τέλη Αυγούστου ο Ιβοριανός μέσος έλαμψε πραγματικά στο θριαμβευτικό 3-1 του Ολυμπιακού επί της Βαλένθια στο «Μεστάγια». Ένα γκολ και μια μαγική συνολικά εμφάνιση ήταν τα... διαπιστευτήρια του 23χρονου τότε Τουρέ, ο οποίος μπορεί να έμεινε μόλις ένα χρόνο στον Πειραιά, αλλά φρόντισε να αφήσει το στίγμα του και να αγαπηθεί από τον κόσμο.
Κι ο ίδιος όμως, παρά το περιπετειώδες διαζύγιο τους (θα αναφερθούμε παρακάτω) ποτέ δεν ξεχνούσε τον Ολυμπιακό κι ακόμη στις πιο μεγάλες στιγμές της καριέρας του φρόντιζε να μνημονεύει το πέρασμα του από την ομάδα, δηλώνοντας συχνά, πυκνά ότι θα ήθελε κάποια στιγμή να επιστρέψει...
Κι αυτή η στιγμή φαίνεται ότι έφτασε με τη διαφορά ότι τώρα ο Γιάγια δεν είναι ο άσημος ποδοσφαιριστής που αποκτήθηκε από μια μικρή ομάδα της Ουκρανίας, αλλά ένας ποδοσφαιριστής που έφτασε να είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος στον κόσμο (11 εκατ. Ευρώ συμβόλαιο στις αρχές της δεκαετίας στην Μάντσεστερ Σίτι), όντας ένας από τους κορυφαίους μέσους που γνώρισαν τα Ευρωπαϊκά γήπεδα μετά το μιλένιουμ.
Ακολουθώντας τα χνάρια του αδερφού του Κόλο, ξεκίνησε την καριέρα του στην ASEC Mimosas του Αμπιτζάν (πρωτεύουσα της Ακτής Ελεφαντοστού) και λίγο μετά το επαγγελματικό του ντεμπούτο η Βελγική Μπέβερεν τον έφερε στην Ευρώπη το 2001 σε ηλικία 18 ετών...
Τότε ακόμη αγωνιζόταν ως επιθετικός και το καλοκαίρι του 2003 ήρθε η πρώτη μεγάλη πρόκληση στην καριέρα του καθώς ο αδερφός του Κόλο, που ήταν παίκτης της Άρσεναλ, έπεισε τον Αρσέν Βενγκέρ να του δώσει μια ευκαιρία. Ο Γιάγια έπαιξε σε φιλικό με την Μπαρνέτ, αλλά αγωνιζόμενος ως φορ δεν έπεισε τον Αλσατό.
Κάπου εκεί στο δρόμο του μπήκε ο Ντμίτρι Σέλουκ, ο Ουκρανός ατζέντης ο οποίος ανέλαβε την εκπροσώπηση του και ουσιαστικά αποτελεί τον πνευματικό του πατέρα, αν και η αλήθεια είναι ότι μαζί με τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια που του έχει φέρει, του έχει προκαλέσει και ουκ ολίγα προβλήματα.
Ο Σέλουκ τον οδήγησε στην Μέταλουργκ Ντόνετσκ το 2003 κι όταν το 2005 εμφανίστηκε μαζί του για την ολοκλήρωση της μεταγραφής του στον Ολυμπιακό δήλωνε με στόμφο «Ο Ολυμπιακός πήρε έναν πολύ μεγάλο παίκτη».
Τα αγωνιστικά του προσόντα αποκαλύφθηκαν νωρίς, αλλά ο μάνατζερ του εξελίχθηκε σε πραγματικό πονοκέφαλο για τον Ολυμπιακό για να φτάσουμε στο τέλος της σεζόν (κι αφού είχαν προηγηθεί διάφορα σκηνικά) όπου το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο.
Ο Τουρέ ντύθηκε στα ερυθρόλευκα της Μονακό, κάνοντας ένα ακόμη βήμα στην καριέρα του και το επόμενο καλοκαίρι (2007) βρέθηκε στην Μπαρτσελόνα (δικαιώνοντας τον ατζέντη του που τον κατέτασσε στους κορυφαίους του κόσμου). Στους Καταλανούς έμεινε τρία χρόνια, κατακτώντας το Champions League την σεζόν 2008-2009 όταν στον τελικό της Ρώμης ο Πεπ Γκουαρδιόλα τον χρησιμοποίησε ως κεντρικό αμυντικό, για να αποχωρήσει το 2010 για την Αγγλία και την Σίτι, για την οποία εξελίχθηκε ως μια εμβληματική φιγούρα της νέας εποχής.
Με δικό του γκολ έσπασε την ανομβρία 35 ετών χωρίς τίτλο (1-0 την Στόουκ στον τελικό του Κυπέλλου το 2011) και ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές την κατάκτηση του τίτλου την επόμενη χρονιά (με την επική ανατροπή τις καθυστερήσεις του τελευταίου αγώνα με την ΚΠΡ όπου το 1-2 έγινε 3-2 και κατακτήθηκε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια).
Το πενταετές συμβόλαιο του ανανεώθηκε στο τέλος του 2015 για άλλα τρία χρόνια, αλλά η έλευση του Γκουαρδιόλα στους «Πολίτες» έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι δεν θα το ολοκλήρωνε... Κι όταν ο Ισπανός το δεύτερο χρόνο άρχισε να τον χρησιμοποιεί λιγότερο ο Σέλουκ χτύπησε και πάλι με υποτιμητικές δηλώσεις εναντίον του που έφεραν τον Τουρέ εκτός λίστας Champions League και δήλωσε πως αν δεν ακούσει συγνώμη δεν θα ξαναπαίξει με την ομάδα... Τελικά ο Τουρέ απολογήθηκε δημοσίως για τα λεγόμενα του ατζέντη του κι επανήλθε, ενώ για τελευταία φορά αγωνίστηκε με τη φανέλα της Σίτι στη νίκη με 3-1 επί της Μπράιτον με τους φίλους της ομάδας να τον αποθεώνουν σαν πραγματικό αρχηγό.
Έτσι ένας μεγάλος κύκλος, ο μεγαλύτερος στην καριέρα του, έκλεισε οριστικά, ωστόσο ένας νέος ετοιμάζεται να ανοίξει με τον 35χρονο πλέον Τουρέ να ετοιμάζεται να φορέσει ξανά τα ερυθρόλευκα δίνοντας μια άλλη λάμψη στον Ολυμπιακό, την Super League και το ελληνικό πρωτάθλημα...
Κι όσο κι αν ο Ντμίτρι Σέλουκ εξακολουθεί να είναι η... σκιά του, η αλήθεια είναι ότι αυτή τη φορά ο Γιάγια έρχεται έτοιμος να πάρει στις πλάτες του την ομάδα και να αποτελέσει τον ηγέτη εντός και εκτός γηπέδου.
Κι αν το 2005 όλοι είχαν την περιέργεια να δουν από κοντά τον παίκτη που του είχαν κολλήσει τη στάμπα «ο νέος Βιεϊρά», δώδεκα χρόνια αργότερα ο Γιάγια έχοντας ξεπεράσει κατά πολλού το μύθο του Γάλλου άσου της Άρσεναλ, έρχεται για να αποδείξει ότι και στα 35 του εξακολουθεί να παραμένει το «ανθρώπινο τρένο» που έκανε την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινωνία να παραμιλά...
