Τι κατάλαβε ο Αλέξης; Ότι χάνει συνταξιούχους...
Τους συνταξιούχους να μην χάσουμε. Και την οικονομία ασ' την να... κουρεύεται. Μηχανισμοί για να ζει μια οικονομία χωρίς να γδέρνει φορολογούμενους και να λιώνει τους συνταξιούχους είναι φασισταριό... για τον Τσίπρα.
Του Γιώργου Κράλογλου
Και τι θα κάνουν, ως η αριστερά ψευτών και καραγκιόζηδων...; Να είναι καλά η ΔΕΘ. Δούλεμα, από το μπαλκόνι της, ως εκεί που δεν παίρνει. Θα πείσουν..., ως ΣΥΡΙΖΑ, για τρενάρισμα ή πάγωμα της νέας περικοπής, 18%, των συντάξεων. Θα περάσουν στους χαχόλους συνταξιούχους (έτσι τους βλέπουν) την ιδέα πως το χαράτσι θα το φορτωθούν οι άλλοι. Τους οποίους όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλαλιάσει (ως αντιπολίτευση) κατεβάζοντας τον Καρανίκα με τις ντουντούκες του έξω από τη Βουλή.
Σταθήκαμε στο συνταξιοδοτικό και την κοροϊδία, που προετοιμάζεται στη ΔΕΘ, ως σημείο αναφοράς του δρόμου που παίρνουμε έξω από τα μνημόνια με τα γνωστά άθλια κριτήρια. Το πολιτικό κόστος, το πολιτικό όφελος, την φαυλότητα και την αποφυγή (με υπολογισμό και σκοπιμότητα) κάθε μορφής αναστροφή στο σημερινό κρατικίστικο μοντέλο της οικονομίας μας.
Εάν τα πράγματα δεν ήταν έτσι η ελληνική Βουλή έπρεπε ήδη να φλέγεται (έστω και καλοκαιριάτικα), μπροστά στο (άνευ προηγουμένου) Συριζαϊκό αίσχος να μας παραδώσει (αδιάφορο αν είναι μέσα ή έξω από τα μνημόνια) μια Ελλάδα με ανάπηρη οικονομία, χωρίς κατεύθυνση και προοπτική προκοπής, σε σχέση με τις μεγάλες δυνατότητες που (κατά τ' άλλα και με άλλους πολιτικούς) ασφαλώς και θα αξιοποιούσαμε, γεωπολιτικά, εντός και εκτός Ευρώπης.
Πόσο όμως απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ότι μπήκαμε σε πορεία εκλογών (ανεξάρτητα του πότε ακριβώς θα γίνουν) χωρίς χρονοδιάγραμμα απορρόφησης πολύπλευρων κερδών από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, με προσέλκυση μακροπρόθεσμων επενδύσεων συνδυασμένων με θέσεις εργασίας, σε μια παραγωγική και ιδίως ανταγωνιστική ελεύθερη οικονομία.
Καθόλου δεν τον απασχολεί όσο προέχει η ανάγκη να τηρηθεί το ήδη "υπογεγραμμένο" σύμφωνο μη επιθέσεων... από τους κομματικούς εργατοπατέρες και όλα τα κρατικοδίαιτα αποβράσματα που ζουν στην τσέπη του εξαθλιωμένου φορολογούμενου.
Αν κάτι κόφτει τον Τσίπρα, είναι πως θα δουλέψει τους συνταξιούχους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πετσοκόψει τις συντάξεις (τις οποίες βεβαίως συμφώνησε και ψήφισε με τους 153 του "ναι σε όλα"...) και ας κοιτάξουν (οι συνταξιούχοι) να τα βρουν με τον Μητσοτάκη μιας και θέλει να κυβερνήσει στην θέση της πρώτης φοράς αριστερά...
Πόσο απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ότι η πόλωση και η αντιπαράθεση, στο πτώμα της αποστεωμένης και ημιθανούς οικονομίας, (ξεκινάει από τη ΔΕΘ) θα ζημιώσει μέχρι και τους 750.000 εργαζόμενους νέους με τα 317 ευρώ, τους 1.150.000 άνεργους (τόσοι θα γίνουν όταν κλείσουν καλοκαιρινές καφετέριες και ενοικιαζόμενα δωμάτια που απασχολούν καθαρίστριες) καθώς επίσης και τους 350.000 μικρομεσαίους που καλύπτουν (κουτσά - στραβά) το 98,5% της δευτερογενούς παραγωγής της χώρας προσφέροντας όχι πάνω από 8,5% στο ΑΕΠ.
Καθόλου δεν τον απασχολεί. Αν κάτι τον νοιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα είναι πως θα καταφέρει, δανειστές και Εποπτεία, να κάνουν στραβά μάτια για να αφαιρέσει από το δημοσιονομικό "μαξιλάρι" των 24 δισ. ευρώ (που σχηματίζεται και με τους φόρους μας –αλλιώς θα είχαμε μηδέν πλεονάσματα–) 300-500.000.000 ευρώ να επιδοτήσει εργασία για 70.000, σε Δήμους, Κοινότητες, κρατικά νοσοκομεία και δουλειές του ποδαριού. Και (ταυτόχρονα) να μοιράσει (άλλα τόσα) για κουλούρι και τυρί... στους άνεργους, ώστε το κράτος-πατερούλη του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανισθεί (στις εκλογές) αλλιώτικο... από το κράτος των άλλων. Κράτος του ξεροκόμματου δηλαδή... Αλλά κράτος.
Οι άλλες λύσεις. Αυτές της Ιρλανδίας, Πορτογαλίας και εκείνες της Σερβίας, της Τσεχίας, της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ, να προσελκύουν (με κίνητρα) αγοραστές κρατικών επιχειρήσεων, να παγώνουν στο 10% τους φόρους σε ξένες επενδύσεις, να δίνουν εργοστασιακές άδειες σε 1 εβδομάδα ή σε 48ωρο διασφαλίζοντας προσλήψεις των ανέργων τους είναι αέρας... για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δείχνει η ακατάσχετη μπουρδολογία για δίκαιη αριστερή ανάπτυξη. Και γιατί να το αλλάξουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εξουσία, πάλι από τη ΔΕΘ, με πρωτοφανές (και για την μεταπολίτευση) χοντρό δούλεμα των μεροκαματιάρηδων, των μισθωτών, των ανέργων και (όπως πάντα) των συνταξιούχων.
george.kraloglou@capital.gr
