Βαρουφάκη και την ξεφτίλα του πρώτου εξαμήνου την ξεπέρασε. Το δημοψήφισμα και την κωλοτούμπα τα ξεπέρασε, στις εκλογές κέρδισε, υπογραφές στα τέσσερα έβαλε.
Τη σύλληψη των δύο Ελλήνων την άντεξε, το Μακεδονικό τον κλόνισε. Το αίμα 90 αθώων όμως δεν μπορεί να το κουβαλήσει.
Ό,τι κι αν κάνει, όπως κι αν πορευτεί η ιστορία έχει γράψει. Ο Τσίπρας θα είναι ο πρωθυπουργός της εθνικής τραγωδίας. Το πολιτικό του καντηλάκι σβήνει και η πορεία δεν έχει γυρισμό.
Το επόμενο διάστημα θα κάνει πολλές κινήσεις. Θα κάνει ανασχηματισμό, θα αλλάξει το 1/3 του υπουργικού συμβουλίου, θα φέρει τα πάνω – κάτω και στο κόμμα βάζοντας νέα στελέχη.
Θα κάνει κι άλλα μέχρι τη ΔΕΘ. Θα φτιάξει υφυπουργείο Πολιτικής Προστασίας, θα βάλει νέους στην κυβέρνηση, θα ανοίξει προς το κέντρο, θα αναζητήσει συμμάχους από παντού.
Και θα πάει στη Θεσσαλονίκη ανοίγοντας το πουγκί του. Θα τα δώσει όλα και ό,τι του κάτσει ενώ θα επιχειρήσει να μεταθέσει τις αποφάσεις για τη Μακεδονία για μετά το Πάσχα, δηλαδή προς το Μάιο και πριν κάνει εκλογές. Ενδεχομένως και να μην πάρει καμιά απόφαση αφήνοντας για την άλλη κυβέρνηση την απόφαση.
Άλλωστε δεν μπορεί να πάει και με Μάτι και με Μακεδονικό στις κάλπες. Θα συντριβεί πάραυτα.
Ο Τσίπρας είναι φιλοτομαριστής. Θα επιχειρήσει να κερδίσει χρόνο για να διασώσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Άλλωστε είναι μόλις 44 ετών, ικανός και για ένα και για δύο comeback.
Αυτό που θα κάνει από εδώ και στο εξής είναι να κερδίσει χρόνο, ακόμη κι αν χρειαστεί να θυσιάσει ορισμένους από τους στενούς του συνεργάτες. Διαχείριση της ήττας του θα κάνει γιατί ξέρει ότι το πολιτικό του κεφάλαιο στην παρούσα χρονική στιγμή έχει στερέψει.
Να αποφύγει μια εκλογική συντριβή θα επιδιώξει και να μην πετύχει η ΝΔ αυτοδυναμία. Στην παρούσα φάση αν γίνονταν εκλογές ο Κυριάκος θα είχε απόλυτη αυτοδυναμία. Μετά από 10 μήνες όμως με το Μάτι να έχει ξεχαστεί, αυτό δεν είναι και τόσο σίγουρο. Αυτό ακριβώς θέλει τώρα ο πρωθυπουργός. Να μην συντριβεί και να παίζει ρόλο στην πολιτική κατάσταση με το βλέμμα στις επόμενες κάλπες. Για να πούμε την αλήθεια, αν και δεν έχουμε πολύ εμπιστοσύνη στην κρίση του ελληνικού λαού, δεν βλέπουμε με ποιο τρόπο ο Τσίπρας θα αποφύγει τη συντριβή.
Ο κόσμος έχει καταλάβει ότι όλο αυτό το σύστημα ήταν φούσκα. Στον Τσίπρα, τον Καρτερό και δύο – τρεις άλλους που στήριζαν επικοινωνιακά όλο το μαγαζάκι οφείλουν τη σωτηρία τους.
Όμως, πλέον δεν έχουν ούτε βασικούς, ούτε πάγκο. Η φωτιά τα έκαψε όλα.
Γιατί ο όμορφος ΣΥΡΙΖΑ όμορφα καίγεται…
