Έτσι, Στο 37,2% (-10,5) περιορίστηκε η Χριστιανοκοινωνική Ένωση (CSU) της Βαυαρίας, βιώνοντας ιστορική ήττα σε ό,τι αφορά την εκλογική της δύναμη και καταγράφοντας το χαμηλότερο ποσοστό της από το 1950 σε ένα παραδοσιακά δεξιό κρατίδιο της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.
του Κίμωνα Χαραλάμπους
Κατά τα επίσημα αποτελέσματα, οι Πράσινοι φθάνουν το 17,5%, ενώ ακολουθούν οι Ελεύθεροι Ψηφοφόροι με 11,6%, η Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) με 11% και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) με 9,7%. Οι Φιλελεύθεροι φαίνεται ότι καταφέρνουν τελικά να μπουν στην τοπική Βουλή με ποσοστό 5,1%, ενώ εκτός Κοινοβουλίου μένει η Αριστερά, με 3,2%.
Οι Χριστιανοκοινωνιστές, το αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών της Άγκελα Μέρκελ, διασφαλίζουν 37,2% καταγράφοντας απώλειες δέκα ποσοστιαίων μονάδων σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Παράλληλα όμως χάνουν την αυτοδυναμία και βρίσκονται πλέον σε αναζήτηση κυβερνητικού εταίρου.
Μεγάλος κερδισμένος αναδείχθηκε το κόμμα των Πρασίνων, με ακλόνητη πίστη στις «αρχές» της αριστερόστροφης Ατζέντας 2030, που κατάφερε να υπερδιπλασιάσει το ποσοστό του και να αναδειχθεί δεύτερη δύναμη στη Βαυαρία με ποσοστό 17,5%, ενώ χαρακτηρίζεται ως η νέα ελπίδα της αριστερής ιδεολογίας.
Τι σημαίνει, με απλά λόγια, το εκλογικό αποτέλεσμα στην Βαυαρία για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και για την Ελλάδα, αναφορικά με τις δυνάμεις της Κεντροδεξιάς-Εθνικής Δεξιάς;
Απαιτείται συνεργασία μεταξύ των δεξιών κομμάτων και όχι άρνηση συμμετοχής στην διακυβέρνηση από μικρά ή νέα δεξιά κόμματα που κατέχουν μεγάλα εκλογικά ποσοστά.
Μικρά δεξιά κόμματα, τα οποία αρνούνται να κυβερνήσουν, απλά κόβουν ποσοστά από κυβερνόντα δεξιά κόμματα, όπως το CSU, στην Βαυαρία, ενισχύοντας τις πολιτικές συμμαχίες αριστερών και πράσινων κομμάτων.
Η Ευρώπη χρειάζεται στροφή στο μεταναστευτικό και απόρριψη της πολιτικής ανοιχτών συνόρων, την οποία στήριξε και η αριστερόστροφη Καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, οδηγώντας την παράταξή της σε μείωση ποσοστών και -αν δεν αλλάξει κάτι- στην ίδια μοίρα με τους «εξαφανισμένους» σοσιαλδημοκράτες.
Ο ρόλος των εθνών-κρατών στην διαμόρφωση πολιτικών στην Ευρώπη πρέπει να ενισχυθεί και αυτό οφείλουν να το ζητήσουν οι δεξιές πολιτικές δυνάμεις ενωμένες, εμποδίζοντας την όποια προοπτική αριστερόστροφης παγκόσμιας διακυβέρνησης.
