Το ζήτημα της καθολικής πρόσβασης στα δημόσια αγαθά είναι πολύ πιο σημαντικό στην
Ελλάδα για μια κοινωνία που μόλις βγαίνει από μια τρομακτική οικονομική κρίση.Στο στόχαστρο του νεοφιλελευθερισμού βρίσκονται διαχρονικά οι μεγάλες κατακτήσεις του κοινωνικού κράτους: η δημόσια παιδεία, η δημόσια Υγεία, η κοινωνική ασφάλιση και η προστασία της εργασίας. Η προσπάθεια απορρύθμισης των χώρων αυτών και η μετατροπή των κοινωνικών αγαθών που παρέχουν σε εμπορεύματα δεν είναι μια καινούρια σύλληψη.
Ξεκίνησε από τους μουλάδες του Μίλτον Φρίντμαν, υλοποιήθηκε με τα τεθωρακισμένα και τις μαζικές εκτελέσεις από τον Πινοσέτ, για να ενσωματωθεί στη συνέχεια στα πολιτικά προγράμματα των συστημικών κομμάτων στον μετά το 1989 κόσμο. Έπειτα από τρεις δεκαετίες, τα αποτελέσματα από την απορρύθμιση αυτή είναι ήδη ορατά. Οι ανισότητες στον κόσμο έχουν αυξηθεί δραματικά, ευρύτατα στρώματα ωθούνται μαζικά στον κοινωνικό αποκλεισμό, η φτώχεια πλήττει ακόμα κι αυτούς που εργάζονται και νέες γενιές μεγαλώνουν χωρίς θεμελιωμένα δικαιώματα και χωρίς μέλλον.
Υπό το φως αυτής της πραγματικότητας, η Αριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη αναζητούν νέες συγκλίσεις σε ανανεωμένη προγραμματική βάση. Στο επίκεντρο των αναζητήσεων αυτών βρίσκονται η εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα. Το ζήτημα της καθολικής πρόσβασης στα δημόσια αγαθά είναι πολύ πιο σημαντικό στην Ελλάδα για μια κοινωνία που μόλις βγαίνει από μια τρομακτική οικονομική κρίση.
Η δημόσια παιδεία βρίσκεται σήμερα στο στόχαστρο των δυνάμεων της απορρύθμισης. Επιχειρηματικά συμφέροντα που επιδιώκουν να επωφεληθούν από τη μετατροπή της σε εμπορεύσιμο προϊόν βρίσκονται σήμερα πίσω από τον Κ. Μητσοτάκη. Το τι κρύβεται πίσω από γενικόλογες διατυπώσεις κατασκευασμένες με αποκλειστικό στόχο να ακούγονται ευχάριστα είναι κάτι που πρέπει να αναλυθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια. Η υπεράσπιση μιας δημόσιας παιδείας για όλους είναι ζήτημα αποφασιστικής σημασίας.
Ελλάδα για μια κοινωνία που μόλις βγαίνει από μια τρομακτική οικονομική κρίση.Στο στόχαστρο του νεοφιλελευθερισμού βρίσκονται διαχρονικά οι μεγάλες κατακτήσεις του κοινωνικού κράτους: η δημόσια παιδεία, η δημόσια Υγεία, η κοινωνική ασφάλιση και η προστασία της εργασίας. Η προσπάθεια απορρύθμισης των χώρων αυτών και η μετατροπή των κοινωνικών αγαθών που παρέχουν σε εμπορεύματα δεν είναι μια καινούρια σύλληψη.
Ξεκίνησε από τους μουλάδες του Μίλτον Φρίντμαν, υλοποιήθηκε με τα τεθωρακισμένα και τις μαζικές εκτελέσεις από τον Πινοσέτ, για να ενσωματωθεί στη συνέχεια στα πολιτικά προγράμματα των συστημικών κομμάτων στον μετά το 1989 κόσμο. Έπειτα από τρεις δεκαετίες, τα αποτελέσματα από την απορρύθμιση αυτή είναι ήδη ορατά. Οι ανισότητες στον κόσμο έχουν αυξηθεί δραματικά, ευρύτατα στρώματα ωθούνται μαζικά στον κοινωνικό αποκλεισμό, η φτώχεια πλήττει ακόμα κι αυτούς που εργάζονται και νέες γενιές μεγαλώνουν χωρίς θεμελιωμένα δικαιώματα και χωρίς μέλλον.
Υπό το φως αυτής της πραγματικότητας, η Αριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη αναζητούν νέες συγκλίσεις σε ανανεωμένη προγραμματική βάση. Στο επίκεντρο των αναζητήσεων αυτών βρίσκονται η εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα. Το ζήτημα της καθολικής πρόσβασης στα δημόσια αγαθά είναι πολύ πιο σημαντικό στην Ελλάδα για μια κοινωνία που μόλις βγαίνει από μια τρομακτική οικονομική κρίση.
Η δημόσια παιδεία βρίσκεται σήμερα στο στόχαστρο των δυνάμεων της απορρύθμισης. Επιχειρηματικά συμφέροντα που επιδιώκουν να επωφεληθούν από τη μετατροπή της σε εμπορεύσιμο προϊόν βρίσκονται σήμερα πίσω από τον Κ. Μητσοτάκη. Το τι κρύβεται πίσω από γενικόλογες διατυπώσεις κατασκευασμένες με αποκλειστικό στόχο να ακούγονται ευχάριστα είναι κάτι που πρέπει να αναλυθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια. Η υπεράσπιση μιας δημόσιας παιδείας για όλους είναι ζήτημα αποφασιστικής σημασίας.
/left.gr