Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Ενώ, αυτός που ελέγχει τα Δαρδανέλια, δεν ελέγχει το Αιγαίο. Γι αυτόν τον λόγο η βασική αρχή των ΗΠΑ για την περιοχή είναι, το Αιγαίο Πέλαγος να μην ανήκει ποτέ σε μια χώρα. Επομένως, όταν πήραμε το τμήμα της Μακεδονίας που έχουμε τώρα, αμέσως μετά έπρεπε να χάσουμε την Μικρά Ασία, ώστε να μην γίνει το Αιγαίο πέλαγος ελληνική λίμνη. Και για να γίνουν αυτά φρόντισαν να έχουν στην Ελλάδα τον δικό τους άνθρωπο. Το Λευτεράκη το Βενιζέλο. Το Αιγαίο πέλαγος λοιπόν προστατεύεται από την Μακεδονία, και αυτό δεν προέκυψε τυχαία όπως θα δούμε παρακάτω.
Το Μακεδονικό πρόβλημα τόσα χρόνια ήταν μια αφανώς έρπουσα διαμάχη μεταξύ της Αγγλίας και Γερμανίας και γι αυτό ήταν, κατά κάποιο τρόπο, σε αδράνεια. Η κάθε μια χώρα φρόντιζε φυσικά για την εξυπηρέτηση των συμφέροντών της. Κανείς τους δεν νοιάζεται για τους ιθαγενείς των Βαλκανίων, ούτε για την Ευρώπη. Στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης, αν πιστεύετε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, η Αγγλία ήθελε μια λύση τύπου Ανατολή – Δύση, και η Γερμανία μια λύση τύπου Βορράς – Νότος. Η Αγγλία δηλαδή, με τίποτα δεν θέλει την Γερμανία στο Αιγαίο, λόγω των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής, οπότε ήθελε τον διαμελισμό των Σκοπίων μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Ελλάδος, σώζοντας έτσι την Ελλάδα, καθόσον η Ελλάς αποτελεί φράγμα στην κάθοδο των Γερμανών στο Αιγαίο.
Από την άλλη, η Γερμανία ήθελε την “Μεγάλη Μακεδονία”, την ένωση δηλαδή των Σκοπίων με την Μακεδονία μας, ώστε η Made in Germany Μακεδονία, θα της επέτρεπε την κάθοδό της στο Αιγαίο. Δεν είναι τυχαίο που τα Σκόπια αυτήν την στιγμή γερμανομορφοποιούνται εντελώς ξεδιάντροπα. Προς το παρόν φαίνεται ότι υπερισχύει η Γερμανία, διότι έχει ως σύμμαχό της το Ισραήλ, το οποίο θέλει μια μεγάλη Μακεδονία με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, επειδή μόνον έτσι το Ισραήλ θα ξαναεβραιοποιήσει την Θεσσαλονίκη, να την κάνει δηλαδή όπως ήταν πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για να γίνει κατανοητό αυτό, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Εβραίοι θεωρούν την Θεσσαλονίκη ως την πιο ιερή τους πόλη μετά την Ιερουσαλήμ.
Η Αγγλία από την μεριά της, που σπάνια χάνει, έχει ένα πολύ δυνατό όπλο στα χέρια της και περιμένει να δει τις εξελίξεις για να το χρησιμοποιήσει στον κατάλληλο χρόνο. Είναι κ’ εκείνη η μουλωχτή Ρωσία “στο κόλπο”, η οποία θέλει την έξοδο στο Αιγαίο εδώ και αιώνες. Οι Ρώσοι δεν θέλουν τους Τούρκους, οπότε συμμερίζονται το γερμανικό σχέδιο και ας μην ξεχνάμε ότι οι Ρώσοι ουδέποτε υπήρξαν φιλέλληνες και πολλές φορές μας πρόδωσαν. Οι Γερμανοί που το ξέρουν αυτό, δίνουν χώρο στην Ελλάδα στους Ρώσους που, με ύπουλο τρόπο ως συνήθως, λειτουργούν εις βάρος μας προωθώντας τα σχέδιά τους.
Η Αμερική ότι και να γίνει θα έχει κέρδος διότι όλοι εξυπηρετούν τα σχέδιά της, άσε που ένας πόλεμος στην περιοχή θα την χαροποιήσει διότι θα της επιτρέψει να επιταχύνει την επιβολή, επιτέλους, της Νέας Τάξης. Εξ’ άλλου, ο «λύκος στην αντάρα χαίρεται».
Αν δούμε την ιστορική εξέλιξη του προβλήματος στην περιοχή μας, τότε θα μας διαφωτίσει καλύτερα η Ιστορία στο να γίνει αντιληπτό το πως προέκυψε αυτή η κατάσταση. Ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή. Μετά την μασονική Γαλλική Επανάσταση, που έγινε και αυτή για το καλό των λαών και την δημοκρατία (μην συγκινείσθε παρακαλώ), μπήκαν οι βάσεις για την δημιουργία του κόσμου όπως τον ξέρουμε σήμερα. Από τότε καθιερώθηκαν ακόμη και οι όροι «αριστερά» και «δεξιά» στις Βουλές των χωρών που νομίζουν ότι είναι Δημοκρατίες. Αλλά, το πρώτο πράγμα που έγινε αμέσως μετά την ελπιδοφόρο και πολυδιαφημιζομένη Γαλλική επανάσταση, ήταν πόλεμος.
Οι Ναπολεόντιοι πόλεμοι, έβαλαν τα θεμέλια των εθνικισμών και εδραίωσαν εθνικά κράτη, αλλά έκαναν και κάτι αδιανόητο προς την ιδεολογία της επανάστασης. Επανέφεραν στην εξουσία της Γαλλίας αυτούς που γκρέμισαν με την Γαλλική Επανάσταση. Επανέφεραν αυτούς που έστελναν στην γκιλοτίνα. Επανέφεραν τους Βουρβόνους ξανά στον θρόνο τους, ανακηρύσσοντας βασιλέα της Γαλλίας τον Λουδοβίκο ΙΗ’. Πάντα έτσι λειτουργούν οι παγκοσμιοποιητές. Στρέφουν την προσοχή του κόσμου προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτήν στην οποία βρίσκεται η πραγματικότης.
Μετά την δημιουργία των εθνικών κρατών, έχουμε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τον οποίο οι Γερμανοί (αφού χτύπησαν πρώτα την Σερβία) και με συμμάχους τούς Βουλγάρους κατεβαίνουν προς το Αιγαίο. Η Ελλάς συμπολέμησε με την Γαλλία και Αγγλία στην Μακεδονία, για ν’ αποτρέψει την κάθοδο των Γερμανών στο Αιγαίο. Στην μεγάλη μάχη του Σκρά το 1918 νικήσαμε, και νίκησε η Αντάντ. Προηγουμένως όμως, είχαν μεσολαβήσει οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-13 που είχαν ως αποτέλεσμα την προσάρτηση της Βορείου Ελλάδος (όχι όλης) στην Ελλάδα και το 1920 με την προσάρτηση της Θράκης (όχι όλης) στην Ελλάδα σχηματίσθηκε η Βόρειος Ελλάς όπως την ξέρουμε σήμερα. Έτσι σχηματίσθηκε ό «ηλίθιος διάδρομος» όπως τον ονόμαζε ο Χίτλερ, εννοώντας την Ήπειρο, Ελληνική
Μακεδονία και Θράκη, δηλαδή από την Αδριατική θάλασσα μέχρι τον Έβρο ποταμό που τους ήταν εμπόδιο στο να βρεθούν στο Αιγαίο.
Οι Γερμανοί ως πείσμονες και επίμονοι που είναι, ξαναήλθαν στην περιοχή (αφού χτύπησαν πρώτα την Σερβία), με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πάλι με συμμάχους τα πρώτα τους ξαδέλφια, τους Βουλγάρους. Μια από τα ίδια δηλαδή, αλλά με μια διαφορά. Τώρα είχαν συμμάχους και μέσα στην Ελλάδα. Τους κομμουνιστές. Πάλι η Αγγλία ήταν εδώ, για τα συμφέροντά της, για ν’ αποτρέψει την κάθοδο των Γερμανών στο Αιγαίο αλλά και για να μην πάρει η Ελλάς από τα «λάφυρα» του πολέμου που εδικαιούτο. Και πάλι οι Γερμανοί έμειναν απ’ έξω.
Τώρα, οι Γερμανοί ξανάρχονται και προσπαθούν να βγουν στο Αιγαίο μέσω της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (γι αυτό οι Βούλγαροι είναι ήσυχοι ακόμα) δια της δημιουργίας μιας “μεγάλης Μακεδονίας”. Οι Γερμανοί θα κουράστηκαν να είναι μια ζωή οι χαμένοι, αλλά παραμένουν σταθεροί στους στόχους τους. Προς το παρόν φαίνεται ότι θα υπερισχύσουν, αλλά έτσι φαινόταν και στον Β’ ΠΠ. Αν δουν οι Άγγλοι ότι χάνουν, τότε και μόνο θα χρησιμοποιήσουν το πανίσχυρο όπλο που διαθέτουν. Το όπλο αυτό λέγεται Brexit.
Μέχρι να δουν, ή να πληροφορηθούν «εκ των έσω», οι Άγγλοι αν η Ελλάς και τα Σκόπια υπογράψουν ή όχι την γερμανική συμφωνία των Πρεσπών, δεν θ’ αποφασίσουν για το Brexit.
Με την έξοδό τους από την Ευρώπη πιστεύουν ότι θα διαλύσουν την γερμανοποιημένη Ευρώπη πλήττοντας έτσι την ίδια την Γερμανία, αλλά σε μια τέτοια περίπτωση ευνοείται η Ρωσία, οπότε η μόνη λύση μετά είναι ο πόλεμος και μάλιστα μεγάλος. Άλλο που δεν θέλει η Αμερική, όπως είπα. Αν όμως δει η Γερμανία ότι ξαναχάνει, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα ωθήσει την Ισπανία σ’ έναν τέταρτο Ισπανο-αγγλικό πόλεμο εναντίον της Αγγλίας για το θέμα του Γιβραλτάρ, κάτι που παρά λίγο δεν έγινε κατά τον Β΄ΠΠ.
Το Μακεδονικό αποτελεί κρίσιμο θέμα στις σχέσεις των μεγάλων δυνάμεων και η εξέλιξή του δεν θα επηρεάσει μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Την ίδια στιγμή οι πλείστοι των Ελλήνων σκέφτονται αν θα τους σώσει ο Αλέξης, ο Κούλης ή οι Ρώσοι. Άλλο δράμα κι αυτό.
Χρήστος Μαντζιάρης
