του και για την πολιτική της κυβέρνησής του
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο απόλυτος τεχνίτης μέσα στο σημερινό πολιτικό σκηνικό ως προς τη διαχείριση της εικόνας του.
Στη συνέντευξη που έδωσε στην Έλλη Στάη, έπαιζε κυριολεκτικά χωρίς αντίπαλο.
Μόνο που επίσης ήταν σαν να μιλούσε για μια άλλη χώρα…
Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο πρωθυπουργός της Σουηδίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Μιας χώρας που έχει ταυτιστεί με τη λιτότητα.
Μιας χώρας στην οποία η μεσαία τάξη δεν μπορεί να πληρώσει ακόμη και οφειλές λίγων εκατοντάδων ευρώ.
Μιας χώρας στην οποία εκτοξεύεται η μερική και επισφαλής απασχόληση.
Μιας χώρας που η σύνταξη έχει ταυτιστεί με την είσοδο σε ένα τούνελ φτώχειας.
Μιας χώρας που έχει ιδιωτικοποιήσει όλες σχεδόν τις βασικές της υποδομές.
Μιας χώρας που είναι διατεθειμένη να ξεπουλήσει ακόμη και τους αρχαιολογικούς χώρους και την ίδια την κληρονομιά της.
Μιας χώρας με εκπαιδευτικό σύστημα σε κρίση όπου η κυβέρνηση απλώς θέλει να βάλει αναπληρωτές και αδιόριστους να φαγωθούν μεταξύ τους για μια «θέση στον ήλιο».
Μιας χώρας που δεν μπορεί καλά καλά να χειριστεί έναν απλό χιονιά.
Μιας χώρας που παρ’ όλα αυτά επιμένει να προχωρά σε υπέρογκες αμυντικές δαπάνες με κριτήριο και τα συμφέροντα διάφορων «φίλιων» επιχειρηματιών.
Μιας χώρας που έχει συνέχεια εργατικά ατυχήματα, αλλά ο πρώην επικεφαλής της Επιθεώρησης Εργασίας θεωρείται τόσο πετυχημένος που θα είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας.
Και για αυτή την κατάσταση είναι ο Αλέξης Τσίπρας που ευθύνεται και όχι αποκλειστικά ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς.
Αυτός κυβερνά.
Αυτός αποφασίζει. Αυτός εισηγείται τα μέτρα.
Είναι αλήθεια ότι ο Αλέξης τα λέει γλυκά.
Σε πείθει καμιά φορά.
Κατασκευάζει μια όμορφη εικόνα.
Αυτή είναι δική του τέχνη, ενώ η τέχνη του Κυριάκου είναι να σε κάνει να ανησυχείς.
Μόνο που στην πραγματικότητα η πολιτική του Τσίπρα, αυτή που όντως εφαρμόζει λίγο διαφέρει από αυτή που θα εφαρμόσει, αν έρθει στην εξουσία, ο Μητσοτάκης.
Είναι αλήθεια ότι ο Αλέξης «μοιάζει ηγέτης», δείχνει «να έχει τον έλεγχο» και ξεχωρίζει ως προς αυτή την εικόνα από τους άλλους σημερινούς αρχηγούς κομμάτων στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Όμως, στην πραγματικότητα δεν έχει κάνει τίποτα άλλο παρά να εφαρμόσει πιστά τα μνημόνια.
Γι’ αυτό και πλέον εισπράττει τα εύσημα της Μέρκελ.
Ξέρει επίσης τακτική και γι’ αυτό μπορεί να βλέπει τις μπλόφες του κάθε Καμμένου και αντίστοιχα να κάνει και τους δικούς του εκβιασμούς με την ψήφο εμπιστοσύνης και τις πρόωρες εκλογές.
Όμως, η ζωή δεν είναι παρτίδα πόκας.
Ούτε το μέλλον αυτής της χώρας….
Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ούτε όραμα έχει, ούτε δίνει διέξοδο «στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή».
Κι ας τα λέει τόσο γλυκά…
ΥΓ. Μια συμφωνία που θα έλυνε το θέμα με την ΠΓΔΜ και θα μας απάλλασσε από μια κακή κληρονομιά προηγούμενων κυβερνήσεων όντως θα ήταν κάτι για το οποίος κανείς θα διεκδικούσε μια θέση στην ιστορία. Αρκεί: (α) Να το έκανε για να λύσει μια διμερή διαφορά και όχι απλώς για να κάνει το χατίρι των αμερικάνων, (β) να μην το έκανε μπας και τσιμπήσει από τους ευρωπαίους καμιά διευκόλυνση για τις συντάξεις, (γ) να εξηγούσε στην κοινωνία γιατί ήταν σημαντικό να λυθεί αυτό το θέμα ώστε να μην σηκώσουν κεφάλι διάφορες πατριδοκάπηλες φωνές. Κοντολογίς ό,τι δεν έκανε ο Αλέξης Τσίπρας.
tanea.gr/
