στοιχείων της Γενικής Κυβέρνησης. Το δημόσιο χρέος της χώρας μας αυξήθηκε κατά 30,2 δισ. μέσα σε ένα μόλις χρόνο, από το 2017 μέχρι το 2018.
Θεόδωρος Κατσανέβας
Με άλλα λόγια, ύστερα από εννέα χρόνια αδυσώπητης μνημονιακής λιτότητας και υφαρπαγής των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, το δημόσιο χρέος όχι μόνο δεν έχει μειωθεί, αλλά αντιθέτως εξακολουθεί να διογκώνεται με εξωφρενικούς ρυθμούς και χωρίς κάποια προοπτική συγκράτησής του στην Ευρωζώνη. Ποτέ σε καμιά περίοδο της εποχής της «επαράτου» δραχμής το χρέος δεν αυξήθηκε σε ποσά αντίστοιχα των 2-4 δισ. ευρώ ετησίως.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) που περιλαμβάνονται στο δελτίο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η συνολική άξια του ακαθάριστου δημόσιου χρέους εκτοξεύθηκε στα 358,949 δισ. ευρώ στο τέλος Δεκεμβρίου 2018, από 328,707 στο τέλος του 2017. “Φωτογραφίζεται” δηλαδή αύξηση κατά 30,2 δισ. ευρώ στην “καθαρή αξία”, η οποία προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ των νέων εκδόσεων (844,911 δισ. ευρώ) και των εξοφλήσεων (814,861 δισ. ευρώ) που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη χρονιά (συνολικά 30,050 δισ. ευρώ), μαζί με τις διάφορες ανατιμήσεις (195 εκατ. ευρώ).
Στις εκδόσεις των 844,911 δισ. ευρώ περιλαμβάνονται, τόσο τα δάνεια που εκταμιεύονται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) όσο και η ανακύκλωση του βραχυπρόθεσμου δανεισμού μέσω repos. Αντιστοίχως, προσδιορίζονται και τα νούμερα στις εξοφλήσεις. Επισημαίνουμε ότι η χώρα μας οδηγήθηκε στο πρώτο Μνημόνιο τον Μάιο 2010, έχοντας στην πλάτη της χρέος ύψους 301,062 δισ. ευρώ στα τέλη του 2009.
Από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα, η Ελλάδα εισέπραξε δανειακές δόσεις συνολικού ύψους 240 δισ. ευρώ, προκειμένου να αποπληρώσει ομόλογα που έληγαν και άλλες υποχρεώσεις. Επίσης, για να χρηματοδοτήσει μέρος του ελλείμματος του προϋπολογισμού της. Τις δανειακές αυτές δόσεις τις εισέπραξε από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Παράλληλα, τμήμα των δανείων του δεύτερου και του τρίτου Μνημονίου χρησιμοποιήθηκε για να εξοφληθεί σταδιακά το δάνειο που χορήγησε το ΔΝΤ στην Ελλάδα στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου (20,1 δισ. ευρώ συν τόκοι). Μετά από τρία Μνημόνια κι ένα PSI το ελληνικό δημόσιο χρέος, στο τέλος του 2018 όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά, αντιθέτως, αυξήθηκε στα 358,939 δισ. ευρώ με τους χρεωστικούς τίτλους να ξεπερνούν τα 66,83 δισ. ευρώ και τα δάνεια (παντός τύπου) να διαμορφώνονται στα 292,118 δισ. ευρώ!
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή
Το 2002, όταν δηλαδή μπήκαμε στο ευρώ, το χρέος ανερχόταν σε 158 δισ. Αυτό αφορά τη συσσώρευση του χρέους στα 170 χρόνια από τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, από το 1832 μέχρι το 2002, όταν υπήρχε η “επάρατος” δραχμή. Και από το 2002, έτος ένταξής μας στην Ευρωζώνη, μέχρι το 2018, μόλις σε 16 χρόνια, το χρέος αυξήθηκε κατά 240 δισ. Απίστευτο και όμως αληθινό, αλλά αυτό αυτό προκύπτει από τα αδιαφιλονίκητα επίσημα στατιστικά στοιχεία.
Βέβαια, στο παρελθόν, το ελληνικό χρέος έχει κουρευτεί και αναδιαρθρωθεί σε διάφορες ιστορικές περιόδους με στάσεις πληρωμών έναντι των δανειστών, όπως έχει συμβεί με εκατοντάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις άλλων χωρών που χρησιμοποιούν το εθνικό τους νόμισμα. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν ότι βρέθηκαν βιώσιμες λύσεις, όπως η στάση πληρωμών, οι οποίες δεν προσφέρονται μέσα στην Ευρωζώνη.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς, αλλά και με την πολιτική που ακολουθείται, λόγω των κανόνων που έχει επιβάλει η ηγεμονεύουσα Γερμανία, το κούρεμα του χρέους αποκλείεται μέσα στην Ευρωζώνη. Μέσα στην Ευρωζώνη, όμως, διογκώθηκε και διευρύνεται με διάφορα χρηματιστηριακά κόλπα, με swaps, τοξικά ομόλογα, επιτόκια κλπ.
Το υποχρεωτικό ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό σε επίπεδα άνω του 3,5% του ΑΕΠ απλούστατα σκοτώνει την ελληνική οικονομία.Το ίδιο γίνεται και με την υποχρέωση της Ελλάδας να καταβάλλει ετησίως συνολικά ποσά της τάξης του 15-20% (27–36 δισ.) στους ανελέητους δανειστές με υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας, όπως έχει αποφασιστεί στο Eurogroup της 16ης Ιουνίου 2017. Όλο αυτό το σκηνικό είναι εντελώς παρανοϊκό.
Είναι καιρός να καταλάβουμε επιτέλους ότι, οι δανειστές μας εγκλώβισαν σε μια τεράστια παγίδα χρέους, από την οποία μόνο με έξοδο από τη γερμανική οικονομική «κατοχή», υπάρχει ελπίδα να σωθεί η χώρα μας, την οποία κινδυνεύουμε να χάσουμε. Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα και αυτοκαταδίκη μας στην ευρωκαταστροφή. Το γεγονός ότι το χρέος αυξάνεται σήμερα με εξωφρενικούς ρυθμούς καταδεικνύει ότι το σημερινό οικονομικό μοντέλο μέσα στην Ευρωζώνη και χωρίς δυνατότητα κουρέματος του χρέους, μας οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) που περιλαμβάνονται στο δελτίο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η συνολική άξια του ακαθάριστου δημόσιου χρέους εκτοξεύθηκε στα 358,949 δισ. ευρώ στο τέλος Δεκεμβρίου 2018, από 328,707 στο τέλος του 2017. “Φωτογραφίζεται” δηλαδή αύξηση κατά 30,2 δισ. ευρώ στην “καθαρή αξία”, η οποία προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ των νέων εκδόσεων (844,911 δισ. ευρώ) και των εξοφλήσεων (814,861 δισ. ευρώ) που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη χρονιά (συνολικά 30,050 δισ. ευρώ), μαζί με τις διάφορες ανατιμήσεις (195 εκατ. ευρώ).
Στις εκδόσεις των 844,911 δισ. ευρώ περιλαμβάνονται, τόσο τα δάνεια που εκταμιεύονται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) όσο και η ανακύκλωση του βραχυπρόθεσμου δανεισμού μέσω repos. Αντιστοίχως, προσδιορίζονται και τα νούμερα στις εξοφλήσεις. Επισημαίνουμε ότι η χώρα μας οδηγήθηκε στο πρώτο Μνημόνιο τον Μάιο 2010, έχοντας στην πλάτη της χρέος ύψους 301,062 δισ. ευρώ στα τέλη του 2009.
Από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα, η Ελλάδα εισέπραξε δανειακές δόσεις συνολικού ύψους 240 δισ. ευρώ, προκειμένου να αποπληρώσει ομόλογα που έληγαν και άλλες υποχρεώσεις. Επίσης, για να χρηματοδοτήσει μέρος του ελλείμματος του προϋπολογισμού της. Τις δανειακές αυτές δόσεις τις εισέπραξε από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Παράλληλα, τμήμα των δανείων του δεύτερου και του τρίτου Μνημονίου χρησιμοποιήθηκε για να εξοφληθεί σταδιακά το δάνειο που χορήγησε το ΔΝΤ στην Ελλάδα στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου (20,1 δισ. ευρώ συν τόκοι). Μετά από τρία Μνημόνια κι ένα PSI το ελληνικό δημόσιο χρέος, στο τέλος του 2018 όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά, αντιθέτως, αυξήθηκε στα 358,939 δισ. ευρώ με τους χρεωστικούς τίτλους να ξεπερνούν τα 66,83 δισ. ευρώ και τα δάνεια (παντός τύπου) να διαμορφώνονται στα 292,118 δισ. ευρώ!
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή
Το 2002, όταν δηλαδή μπήκαμε στο ευρώ, το χρέος ανερχόταν σε 158 δισ. Αυτό αφορά τη συσσώρευση του χρέους στα 170 χρόνια από τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, από το 1832 μέχρι το 2002, όταν υπήρχε η “επάρατος” δραχμή. Και από το 2002, έτος ένταξής μας στην Ευρωζώνη, μέχρι το 2018, μόλις σε 16 χρόνια, το χρέος αυξήθηκε κατά 240 δισ. Απίστευτο και όμως αληθινό, αλλά αυτό αυτό προκύπτει από τα αδιαφιλονίκητα επίσημα στατιστικά στοιχεία.
Βέβαια, στο παρελθόν, το ελληνικό χρέος έχει κουρευτεί και αναδιαρθρωθεί σε διάφορες ιστορικές περιόδους με στάσεις πληρωμών έναντι των δανειστών, όπως έχει συμβεί με εκατοντάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις άλλων χωρών που χρησιμοποιούν το εθνικό τους νόμισμα. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν ότι βρέθηκαν βιώσιμες λύσεις, όπως η στάση πληρωμών, οι οποίες δεν προσφέρονται μέσα στην Ευρωζώνη.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς, αλλά και με την πολιτική που ακολουθείται, λόγω των κανόνων που έχει επιβάλει η ηγεμονεύουσα Γερμανία, το κούρεμα του χρέους αποκλείεται μέσα στην Ευρωζώνη. Μέσα στην Ευρωζώνη, όμως, διογκώθηκε και διευρύνεται με διάφορα χρηματιστηριακά κόλπα, με swaps, τοξικά ομόλογα, επιτόκια κλπ.
Το υποχρεωτικό ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό σε επίπεδα άνω του 3,5% του ΑΕΠ απλούστατα σκοτώνει την ελληνική οικονομία.Το ίδιο γίνεται και με την υποχρέωση της Ελλάδας να καταβάλλει ετησίως συνολικά ποσά της τάξης του 15-20% (27–36 δισ.) στους ανελέητους δανειστές με υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας, όπως έχει αποφασιστεί στο Eurogroup της 16ης Ιουνίου 2017. Όλο αυτό το σκηνικό είναι εντελώς παρανοϊκό.
Είναι καιρός να καταλάβουμε επιτέλους ότι, οι δανειστές μας εγκλώβισαν σε μια τεράστια παγίδα χρέους, από την οποία μόνο με έξοδο από τη γερμανική οικονομική «κατοχή», υπάρχει ελπίδα να σωθεί η χώρα μας, την οποία κινδυνεύουμε να χάσουμε. Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα και αυτοκαταδίκη μας στην ευρωκαταστροφή. Το γεγονός ότι το χρέος αυξάνεται σήμερα με εξωφρενικούς ρυθμούς καταδεικνύει ότι το σημερινό οικονομικό μοντέλο μέσα στην Ευρωζώνη και χωρίς δυνατότητα κουρέματος του χρέους, μας οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή.
