Πόση σημασία έχει που ένα κόμμα – σφραγίδα όπως η ΔΗΜΑΡ, με το σύνολο των οπαδών της να είναι ουσιαστικά και τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Πόση σημασία έχει που πολιτικοί όπως ο Θεοχαρόπουλος, ο Τζουμάκας και πέντε – έξι άλλοι που υποτίθεται ότι ανήκουν στο χώρο της Κεντροαριστεράς πήγαν στο Γαλάτσι για να φωτογραφηθούν με την Μαριλίζα, τη Ραλλία Χρηστίδου, την Ελενα Κουντουρά και τον Νίκο Παππά;
Πιθανότατα καμία σημασία να μην έχει, θα απαντούσε κανείς. Διότι το να πάει η διαλυμένη ΔΗΜΑΡ, τα «ορφανά» του Φώτη Κουβέλη και ό,τι άλλο «ορφανό» είχε απομείνει από το ΠΑΣΟΚ, στο κυβερνών κόμμα, ουσιαστικά δεν του δίνει καμιά δύναμη. Δεν δίνει καμιά ώθηση και σε καμιά περίπτωση δεν δημιουργεί την αίσθηση ενός προοδευτικού μετώπου απέναντι στη Νέα Δημοκρατία.
O Θανάσης σε νέες περιπέτειεςΑκόμη κι αν υποθέσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έρχεται για να παλινορθώσει τη Δεξιά, ακόμη κι αν δεχθούμε το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για «προοδευτική ανασυγκρότηση ενάντια στο σκότος που έρχεται», όλοι οι παραπάνω πόση δύναμη θα δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει τον στόχο του;
Είναι το ερώτημα που τίθεται για πολιτικούς οι οποίοι δεν έχουν καμιά κοινωνική αναφορά, με το ζόρι θα γέμιζαν ένα καφενείο για να ακούσει ο κόσμος τα επιχειρήματά τους.
Πόσους σταυρούς θα φέρουν;
Μια ΔΗΜΑΡ του 0,5% ή λίγο παραπάνω θεωρητικά είχε κάποιο λόγο να βρίσκεται στο Κίνημα Αλλαγής. Ενα κόμμα που μετρά τη δύναμή του ψήφο – ψήφο για να είναι στην τρίτη θέση θα τους ήθελε όλους. Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας γιατί να θέλει τον Θανάση και τους φίλους του; Γιατί να θέλει τον Στέφανο, τον Χατζησωκράτη, τον Θάνο Μωραϊτη ή τον Αγγελο Τόλκα; Πόσους σταυρούς μπορούν να του φέρουν όλοι αυτοί;
Νοτοπούλου και ΗλιόπουλοςΠόσο μπορούν να τον βοηθήσουν να ελέγξει την κεντροαριστερά και να δημιουργήσει ένα πραγματικό μέτωπο κατά της συντήρησης και της Δεξιάς;
Η απάντηση είναι μία: Καμιά βοήθεια δεν μπορούν να του παράσχουν. Το αντίθετο μάλιστα. Οι πολιτικοί γυρολόγοι της κεντροαριστεράς θα κάνουν ζημιά τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα διώξουν από τη μια τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ του 3% και μαζί θα διώξουν και όσους από το λεγόμενο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ βλέπουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ.
Πέτρος Κόκκαλης και Λυδία ΚονιόρδουΟλοι όσοι βρέθηκαν στο Γαλάτσι και πανηγύριζαν για το τεράστιο… ρεύμα που δημιουργείται ξέρουν καλά ότι το κυβερνών κόμμα βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Εχοντας το βάρος της συμμαχίας επί τέσσερα χρόνια με την ακροδεξιά των ΑΝΕΛ, έχοντας στην πλάτη του ο ΣΥΡΙΖΑ τα τέσσερα σκληρά μνημονιακά χρόνια, τις απίστευτες κυβιστήσεις που έγιναν, τους ατελείωτους συμβιβασμούς και μάλιστα χωρίς καμιά αντίσταση. Εχοντας τη συμφωνία των Πρεσπών να τους διαλύει αλλά και το… ανήθικο πλεονέκτημα να είναι πιο φανερό από ποτέ, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι φιέστες για το θεαθήναι.
Οποιος διαβάσει την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα θα καταλάβει ακριβώς ότι όλο αυτό το επικοινωνιακό σόου είναι μια ακόμη πολιτική απάτη. Είχε ξεκινήσει με το σκίσιμο των Μνημονίων. Συνέχισε με την ελπίδα που έρχεται, στη συνέχεια μας μίλησε για ένα πιο «κοινωνικό μνημόνιο» και μετά για το μεταμνημονιακό τοπίο στο οποίο η Ελλάδα θα ήταν περίπου παράδεισος.
Τώρα το μενού στο σχέδιο του Τσίπρα για να μείνει στο πολιτικό προσκήνιο είναι ο διχασμός της κοινωνίας σε αριστερά και δεξιά καφενεία, όπως πριν από μερικές δεκαετίες.
Το νέο fake αφήγημα
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι «σύμμαχοί» του στο Γαλάτσι απλά έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Εφτιαξαν ένα νέο αφήγημα λέγοντας: «Χαιρετίζω του προοδευτικούς πολίτες της Αθήνας. Σήμερα, εδώ στο Γαλάτσι ενώνουμε δυνάμεις πολίτες από διαφορετικές γενιές, πολιτικές καταγωγές και διαδρομές.
Σήμερα εδώ συναντιούνται δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες από τη τιμημένη γενιά της αντίστασης και του αγώνα για μια ελεύθερη πατρίδα, τη μεγάλη παράδοση του ΕΑΜ,
Τη γενιά του 114 και του Πολυτεχνείου,
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ…Τον δημοκρατικό κόσμο της μεταπολίτευσης.
Μέχρι τις νέες και τους νέους των αγώνων στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων».
Μόνο που ο Τσίπρας νομίζει ότι απευθύνεται σε «λωτοφάγους», πλην ίσως του Θανάση που τον άκουγε εκστασιασμένος. Οι πολίτες έχουν και μνήμη και κρίση.
Θυμούνται ότι ο Πάνος Καμμένος δεν έχει καμιά σχέση με το 114 και το Πολυτεχνείο που έτσι κι αλλιώς κάποιοι το έχουν εξαργυρώσει με υπουργικές καρέκλες.
Τα μνημόνια του Τσίπρα δεν έχουν καμιά σχέση με τον δημοκρατικό κόσμο της μεταπολίτευσης. Οσο για τους νέους και τις νέες της κρίσης; Αυτοί πήραν τα μπογαλάκια τους και βρίσκονται σε άλλες χώρες με τον ΣΥΡΙΖΑ να τους αρνείται ακόμη και την ψήφο.
Οσο, λοιπόν, κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ στήνει νέο προοδευτικό αφήγημα ο κόσμος θυμάται τη συμμαχία με τους ακροδεξιούς, τους ομοφοβικούς, τους μνημονιακότερους όλων. Θυμάται ότι συγκεκριμένοι υπουργοί και άλλα στελέχη έχουν αγαστές σχέσεις με τη διαπλοκή και κάνουν μπίζνες. Θυμάται ότι οι συνταξιούχοι, οι εκπαιδευτικοί και άλλες κοινωνικές ομάδες έχουν φάει… αριστερό ξύλο.
Η Ραλλία Χρηστίδου στο πάλκο της πολιτικήςΚαι θυμάται το τραγικό πρώτο εξάμηνο του 2015 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κόστισε στη χώρα μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια. Ολα αυτά τα θυμάται και σε καμιά περίπτωση δεν θα τον κάνουν να ξεχάσει ο Θεοχαρόπουλος, ο Τζουμάκας, η Μαριλίζα, η Ραλλία Χρηστίδου ή η Μυρσίνη Λοϊζου που έφυγε νωρίς.
