Το 2015 η τουρκική εφημερίδα Hudut της Αδριανουπόλεως έγραψε ότι ο Τσίπρας «είναι
εγγονός μιας οικογένειας που μετοίκησε στην Ελλάδα από την βορειοδυτική επαρχία της Τουρκίας Κιρκλαρελί». Το δε χωριό του ονομάζεται Μπαμπέσκι. Στο Μπαμπέσκι είχαν εγκαταστεθεί εβραίοι.
Ακολούθως, η παραπάνω είδηση αναδημοσιεύθηκε και από τις μεγαλύτερες τουρκικές εφημερίδες όπως η «Σαμπάχ» και η «Χουριέτ» και προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στην Τουρκία.
Του Χρήστου Μαντζιάρη
Για να γίνει ξεκάθαρη η καταγωγή του Τσίπρα, πρέπει να μας πουν την καταγωγή του προγόνου του πέντε γενεές πίσω, γιατί τον ξέρουν.
Αυτοί που προώθησαν τον Τσίπρα στην πρωθυπουργία της Ελλάδος σε νεαρή ηλικία είναι σίγουροι ότι ο Τσίπρας είναι δικό τους παιδί σύμφωνα με τους δικούς τους κληρονομικούς νόμους, βάσει της ανθρωπολογίας.
Οι νόμοι αυτοί είναι υποχρεωτικό να ισχύουν για τον καθένα της αρεσκείας τους, ο οποίος έχει προκριθεί – επιλεγεί για θέση ιδιαιτέρας σπουδαιότητος, οπότε είναι υποχρεωτικό να γνωρίζουν όλους τους προγόνους του, μόνον σε βάθος 5 γενεών.
Η κληρονομικότητα είναι σημαντικότατο στοιχείο για τους κρυφούς ηγέτες, για τα πρόσωπα που θα επιλέξουν και που θα τους βοηθήσουν στην υλοποίηση των καταχθόνιων σχεδίων τους. Θα δούμε παρακάτω χαρακτηριστικό παράδειγμα ηγέτου στην Ελλάδα για τον οποίο, παραβλέφθηκε η κληρονομικότητα, αναγκαστικά, και προέκυψε πρόβλημα.
Η Hudut είχε γράψει «μιας οικογένειας», δεν προσδιόρισε φυλετικά χαρακτηριστικά ενώ θα είχε κάθε συμφέρον να το κάνει εάν ο Τσίπρας είχε τούρκικη καταγωγή.
Αν υποτεθεί ότι έχει εβραϊκές ρίζες, τότε πρέπει να δούμε και τις μετακινήσεις των εβραίων στην ευρύτερη περιοχή και επιπροσθέτως οι εβραϊκής φυλής πολίτες της κάθε χώρας έχουν δικαίωμα, βάσει του Νόμου του Μωυσέως, ν’ αλλάζουν τα ονόματά τους και να τα προσαρμόζουν στα ονόματα των χωρών που ευρίσκονται για ευνοήτους λόγους.
Στο Μπαμπέσκι λοιπόν εγκαταστάθηκαν εβραίοι, αυτό σημαίνει ότι ήρθαν από Βορειοδυτικά σε σχέση με αυτό εδάφη, μέσω της κοιλάδος του ποταμού Έβρου (Μαρίτσα, στα Βουλγαρικά) κινούμενοι προς τα Νοτιοανατολικά.
Η μορφολογία του εδάφους καθιστούσε την πορεία σχεδόν υποχρεωτική και έτσι έφθασαν στην ευρύτερη περιοχή της Αδριανουπόλεως. Αν κοιτάξει κανείς τον χάρτη με προσοχή, θα δει ότι στις περιοχές της σημερινής Βουλγαρίας όπου υπήρχαν εβραίοι και μετακινήθηκαν, υπάρχει μία μικρή πόλη που είχε Εβραϊκή Κοινότητα, και ονομάζεται Τσιρπάν.
Το όνομα της οποίας μοιάζει με παράλλαξη του επωνύμου του πρωθυπουργού. Σύμπτωση.
Η λέξη «Τσιρπάν» έχει δώσει πολλά επώνυμα σε Ελλάδα και Τουρκία. Στην Ελλάδα ως «Τσιρπανλής» και στην Τουρκία ως «Τσιρπανλί».
Έλα όμως που όμως που στην Ελλάδα υπήρχε ήδη ένας άλλος διάσημος «ανλής» από την ευρύτερη εκεί περιοχή, ο Καραμανλής.
Ας θεωρηθεί κι αυτό σύμπτωση. Υπήρχε ο Καραμανλής την ίδια ακριβώς περίοδο που ο πατέρας του Τσίπρα ήταν μεγαλοεργολάβος και έφθασε να είναι και συνεργάτης του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Επιστρέφουμε πάλι στην πόλη Τσιρπάν.
Η πόλη αυτή έχει αναδείξει πολλούς ήρωες πολέμου, ήρωες για τους Βουλγάρους φυσικά. Δυσανάλογα πολλούς σε σχέση με άλλες πόλεις της Βουλγαρίας και αποτελεί καύχημα αυτό για τους κατοίκους του Τσιρπάν. Όλοι αυτοί οι πολεμιστές έχουν ένα κοινό. Αγωνίστηκαν για την υφαρπαγή της Μακεδονίας μας. Σύμπτωση. Τόσο πολύ «καίγονται» οι Τσιρπαν-ιώτες για την Μακεδονία μας ή υποδαυλίστηκαν από κάποιους που ζούσαν εκεί και που ονειρεύονται δική τους την Θεσσαλονίκη;
Είναι και το άλλο.
Δίπλα στην πόλη Τσιρπάν υπήρχε μία βυζαντινή πόλη για την οποία είναι σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς πληροφορίες. Πληροφορίες υπάρχουν ΜΟΝΟ στα Βουλγαρικά(!!!) στην Google. Σε καμία άλλη γλώσσα.
Η πόλη αυτή συμπτωματικά πάλι, ονομαζόταν Αλεξιόπολις, επειδή την έκτισε ο Αυτοκράτωρ Αλέξιος Κομνηνός. Επιπλέον, ο ένας γιός του Τσίπρα ονομάζεται «Ορφέας», όνομα Θρακικό, δηλαδή από την ίδια περιοχή για την οποία μιλάμε.
Πριν πάμε να δούμε το τελικό συμπέρασμα που δεν είναι σύμπτωση, χρεωστώ την πληροφορία σχετικά με το «παρ’ ολίγον λάθος» που έκαναν οι κρυφοί ηγέτες όταν επέλεξαν για πρωθυπουργό της Ελλάδος κάποιον ο οποίος είχε κάποια απόκλιση από την κληρονομική γραμμή οικογένειας πρωθυπουργού. Αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Β’, ο οποίος δεν ήταν απ’ ευθείας απόγονος του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Α’. Ήταν θείος και ανιψιός.
Να λοιπόν γιατί δίνουν τόση μεγάλη σημασία στην άμεση οικογενειοκρατία! Ξέρουν αυτοί. Εμείς δεν ξέρουμε. Το τελικό συμπέρασμα, για να ολοκληρώσω, είναι πολύ σημαντικό. Κρίμα που τόσοι «μεγάλοι» αναλυτές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κλπ δεν το ανέδειξαν καθόλου.
Ή, μπορεί και να μην θέλουν να το δούμε, διότι είναι κάπως σοκαριστικό. Και οι τρεις πρωθυπουργοί της Ελλάδος, με καταγωγή από την περιοχή μεταξύ της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής της Αδριανουπόλεως, έχουν συνδέσει τα ονόματά τους μ’ εθνικές συμφορές και απώλειες ελληνικών εδαφών! Και οι τρείς! Ελευθέριος Βενιζέλος από Θεσσαλονίκη, Μικρά Ασία, 1922. Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Α’ από Σέρρες, Κύπρος, 1974. Αλέξης Τσίπρας, από Κιρκλαρελί (Αδριανούπολη), Μακεδονία, 2019, εδώ η απώλεια εδαφών είναι σε εξέλιξη. Η συμμετοχή του λαού στις εκλογές, επειδή έχουμε εκλογές σε λίγο, φαίνεται ότι κατάντησε σε επίρριψη ευθυνών στον λαό και όχι σε ανάδειξη ηγετών.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία, όπως προανέφερα, αποτελούν συμπτώσεις, αλλά για κάποιους μπορεί να έχουν ιδιαίτερη σημασία.
http://deltio11.blogspot.com
εγγονός μιας οικογένειας που μετοίκησε στην Ελλάδα από την βορειοδυτική επαρχία της Τουρκίας Κιρκλαρελί». Το δε χωριό του ονομάζεται Μπαμπέσκι. Στο Μπαμπέσκι είχαν εγκαταστεθεί εβραίοι.
Ακολούθως, η παραπάνω είδηση αναδημοσιεύθηκε και από τις μεγαλύτερες τουρκικές εφημερίδες όπως η «Σαμπάχ» και η «Χουριέτ» και προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στην Τουρκία.
Του Χρήστου Μαντζιάρη
Για να γίνει ξεκάθαρη η καταγωγή του Τσίπρα, πρέπει να μας πουν την καταγωγή του προγόνου του πέντε γενεές πίσω, γιατί τον ξέρουν.
Αυτοί που προώθησαν τον Τσίπρα στην πρωθυπουργία της Ελλάδος σε νεαρή ηλικία είναι σίγουροι ότι ο Τσίπρας είναι δικό τους παιδί σύμφωνα με τους δικούς τους κληρονομικούς νόμους, βάσει της ανθρωπολογίας.
Οι νόμοι αυτοί είναι υποχρεωτικό να ισχύουν για τον καθένα της αρεσκείας τους, ο οποίος έχει προκριθεί – επιλεγεί για θέση ιδιαιτέρας σπουδαιότητος, οπότε είναι υποχρεωτικό να γνωρίζουν όλους τους προγόνους του, μόνον σε βάθος 5 γενεών.
Η κληρονομικότητα είναι σημαντικότατο στοιχείο για τους κρυφούς ηγέτες, για τα πρόσωπα που θα επιλέξουν και που θα τους βοηθήσουν στην υλοποίηση των καταχθόνιων σχεδίων τους. Θα δούμε παρακάτω χαρακτηριστικό παράδειγμα ηγέτου στην Ελλάδα για τον οποίο, παραβλέφθηκε η κληρονομικότητα, αναγκαστικά, και προέκυψε πρόβλημα.
Η Hudut είχε γράψει «μιας οικογένειας», δεν προσδιόρισε φυλετικά χαρακτηριστικά ενώ θα είχε κάθε συμφέρον να το κάνει εάν ο Τσίπρας είχε τούρκικη καταγωγή.
Αν υποτεθεί ότι έχει εβραϊκές ρίζες, τότε πρέπει να δούμε και τις μετακινήσεις των εβραίων στην ευρύτερη περιοχή και επιπροσθέτως οι εβραϊκής φυλής πολίτες της κάθε χώρας έχουν δικαίωμα, βάσει του Νόμου του Μωυσέως, ν’ αλλάζουν τα ονόματά τους και να τα προσαρμόζουν στα ονόματα των χωρών που ευρίσκονται για ευνοήτους λόγους.
Στο Μπαμπέσκι λοιπόν εγκαταστάθηκαν εβραίοι, αυτό σημαίνει ότι ήρθαν από Βορειοδυτικά σε σχέση με αυτό εδάφη, μέσω της κοιλάδος του ποταμού Έβρου (Μαρίτσα, στα Βουλγαρικά) κινούμενοι προς τα Νοτιοανατολικά.
Η μορφολογία του εδάφους καθιστούσε την πορεία σχεδόν υποχρεωτική και έτσι έφθασαν στην ευρύτερη περιοχή της Αδριανουπόλεως. Αν κοιτάξει κανείς τον χάρτη με προσοχή, θα δει ότι στις περιοχές της σημερινής Βουλγαρίας όπου υπήρχαν εβραίοι και μετακινήθηκαν, υπάρχει μία μικρή πόλη που είχε Εβραϊκή Κοινότητα, και ονομάζεται Τσιρπάν.
Το όνομα της οποίας μοιάζει με παράλλαξη του επωνύμου του πρωθυπουργού. Σύμπτωση.
Η λέξη «Τσιρπάν» έχει δώσει πολλά επώνυμα σε Ελλάδα και Τουρκία. Στην Ελλάδα ως «Τσιρπανλής» και στην Τουρκία ως «Τσιρπανλί».
Έλα όμως που όμως που στην Ελλάδα υπήρχε ήδη ένας άλλος διάσημος «ανλής» από την ευρύτερη εκεί περιοχή, ο Καραμανλής.
Ας θεωρηθεί κι αυτό σύμπτωση. Υπήρχε ο Καραμανλής την ίδια ακριβώς περίοδο που ο πατέρας του Τσίπρα ήταν μεγαλοεργολάβος και έφθασε να είναι και συνεργάτης του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Επιστρέφουμε πάλι στην πόλη Τσιρπάν.
Η πόλη αυτή έχει αναδείξει πολλούς ήρωες πολέμου, ήρωες για τους Βουλγάρους φυσικά. Δυσανάλογα πολλούς σε σχέση με άλλες πόλεις της Βουλγαρίας και αποτελεί καύχημα αυτό για τους κατοίκους του Τσιρπάν. Όλοι αυτοί οι πολεμιστές έχουν ένα κοινό. Αγωνίστηκαν για την υφαρπαγή της Μακεδονίας μας. Σύμπτωση. Τόσο πολύ «καίγονται» οι Τσιρπαν-ιώτες για την Μακεδονία μας ή υποδαυλίστηκαν από κάποιους που ζούσαν εκεί και που ονειρεύονται δική τους την Θεσσαλονίκη;
Είναι και το άλλο.
Δίπλα στην πόλη Τσιρπάν υπήρχε μία βυζαντινή πόλη για την οποία είναι σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς πληροφορίες. Πληροφορίες υπάρχουν ΜΟΝΟ στα Βουλγαρικά(!!!) στην Google. Σε καμία άλλη γλώσσα.
Η πόλη αυτή συμπτωματικά πάλι, ονομαζόταν Αλεξιόπολις, επειδή την έκτισε ο Αυτοκράτωρ Αλέξιος Κομνηνός. Επιπλέον, ο ένας γιός του Τσίπρα ονομάζεται «Ορφέας», όνομα Θρακικό, δηλαδή από την ίδια περιοχή για την οποία μιλάμε.
Πριν πάμε να δούμε το τελικό συμπέρασμα που δεν είναι σύμπτωση, χρεωστώ την πληροφορία σχετικά με το «παρ’ ολίγον λάθος» που έκαναν οι κρυφοί ηγέτες όταν επέλεξαν για πρωθυπουργό της Ελλάδος κάποιον ο οποίος είχε κάποια απόκλιση από την κληρονομική γραμμή οικογένειας πρωθυπουργού. Αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Β’, ο οποίος δεν ήταν απ’ ευθείας απόγονος του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Α’. Ήταν θείος και ανιψιός.
Να λοιπόν γιατί δίνουν τόση μεγάλη σημασία στην άμεση οικογενειοκρατία! Ξέρουν αυτοί. Εμείς δεν ξέρουμε. Το τελικό συμπέρασμα, για να ολοκληρώσω, είναι πολύ σημαντικό. Κρίμα που τόσοι «μεγάλοι» αναλυτές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κλπ δεν το ανέδειξαν καθόλου.
Ή, μπορεί και να μην θέλουν να το δούμε, διότι είναι κάπως σοκαριστικό. Και οι τρεις πρωθυπουργοί της Ελλάδος, με καταγωγή από την περιοχή μεταξύ της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής της Αδριανουπόλεως, έχουν συνδέσει τα ονόματά τους μ’ εθνικές συμφορές και απώλειες ελληνικών εδαφών! Και οι τρείς! Ελευθέριος Βενιζέλος από Θεσσαλονίκη, Μικρά Ασία, 1922. Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Α’ από Σέρρες, Κύπρος, 1974. Αλέξης Τσίπρας, από Κιρκλαρελί (Αδριανούπολη), Μακεδονία, 2019, εδώ η απώλεια εδαφών είναι σε εξέλιξη. Η συμμετοχή του λαού στις εκλογές, επειδή έχουμε εκλογές σε λίγο, φαίνεται ότι κατάντησε σε επίρριψη ευθυνών στον λαό και όχι σε ανάδειξη ηγετών.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία, όπως προανέφερα, αποτελούν συμπτώσεις, αλλά για κάποιους μπορεί να έχουν ιδιαίτερη σημασία.
http://deltio11.blogspot.com