Κυριάκο Μητσοτάκη. Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019, φωτο philenews
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο υποδέχθηκαν συγκεκριμένοι παράγοντες του τόπου και συνάδελφοι δημοσιογράφοι, την είδηση της συνάντησης του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.
Ακόμα και «ψαγμένοι» συνάδελφοι παρασύρθηκαν από τον ενθουσιασμό τους. Και στην αντίπερα όχθη, όπου συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου, είδαμε υπερβολικές αντιδράσεις, διότι οι άνθρωποι βλέπουν αυτούς τους πανηγυρικούς τόνους και δικαιολογημένα «τα παίρνουν στο κρανίο».
Ήταν και μερικοί που δεν μπορούσαν να κρύψουν την «τουρκολαγνεία» τους. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει. Χαίρονται επειδή -όπως ισχυρίζονται- τους δικαιώνει η τουρκική προκλητικότητα. Σου λένε την είχαν προβλέψει. Μα είναι τόσο ανόητοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι Τούρκοι είναι οι πιο προβλέψιμοι άνθρωποι. Άλλωστε, την ανακοίνωσαν την «τρίτη εισβολή», όπως τη χαρακτήρισε ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος, όμως, πήγε τρέχοντας να συναντήσει τον κατοχικό ηγέτη, χωρίς να απαιτήσει προηγουμένως έστω μερική υποχώρηση των τουρκικών πολεμικών πλοίων, έτσι για τα …μάτια. Με λίγα λόγια, δέχθηκε τον εκβιασμό.
Προσωπικά επέλεξα να μείνω στα γεγονότα και να τονίσω τους φόβους διπλωματών και πολιτικών, ότι η παγίδα που έχουν στήσει στον Πρόεδρο της Κύπρου οι Βρετανοί, τα ντόπια τσιράκια τους και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, θα τον οδηγήσει στο πλήρες αδιέξοδο. Βασικά στοχεύουν να τον αναγκάσουν να επιλέξει μία εκ των δύο πολύ κακών λύσεων:
>>Τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που «κατασκευάστηκε» από τον Χένρι Κίσιγκερ για να εξυπηρετήσει μόνο την Τουρκία και
>>Τη διχοτόμηση ή τα δύο κράτη.
Και οι δύο λύσεις είναι καταστροφικές και δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Ελλήνων της Κύπρου.
Η διζωνική, 45 χρόνια μετά την εισβολή, είναι περισσότερο κακή λύση από τότε. Οι Τούρκοι, όπως τη «νόθευσαν», την μετέτρεψαν σε κίνδυνο-θάνατο για το ελληνικό στοιχείο.
Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς ότι με τη διχοτόμηση ή τα δύο κράτη η Τουρκία θα μείνει ΝΟΜΙΜΑ στην Κύπρο και τα σύνορά της με την Ελλάδα θα μεταφερθούν στο νησί. Ακούω ένα σωρό ανοησίες για το ότι δεν είναι αναγκαστικά άσχημη εξέλιξη αυτή, αλλά νιώθω τόσο ισχυρά εναντίον της διχοτόμησης και των δύο κρατών, που δεν «αγοράζω» με τίποτα την ιδέα.
Όσοι ελληνόφωνοι πανηγύρισαν για την παγίδα που στήθηκε στον Αναστασιάδη από τους Εγγλέζους, έχουν και ένα άλλο πρόβλημα και θα πρέπει να πάνε να δουν κανένα ψυχολόγο για να τους βοηθήσει. Διότι με τον τρόπο που μιλούν ή γράφουν, είναι ως να εκδικούνται όσους απορρίπτουν την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία. Και τους ξεφεύγουν κουβέντες του στυλ ότι αν δεν υποχωρήσει ο Αναστασιάδης «θα μας καταλάβουν όλους». Σπέρνουν την ηττοπάθεια στο λαό και άθελά τους(;) ελπίζω παίζουν το βρετανικό και το τουρκικό προπαγανδιστικό παιγνίδι.
Έχω διαβάσει όλες τις διαρροές που έγιναν και από τις δύο πλευρές για να θολώσουν τα νερά. Είδα και αυτή τη «γραμμή» του Προεδρικού Μεγάρου ότι ο Πρόεδρος της Κύπρου δεν θα προχωρήσει αν δεν σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις, αλλά γεγονός είναι ότι κλείστηκε η συνάντηση του στη Νέα Υόρκη με τον κατοχικό ηγέτη και τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που τηρεί μία έντονα φιλοτουρκική στάση. Και απ’ εκεί -επειδή το έργο το έχουμε δει πολλές φορές- θα γίνει η άτυπη πενταμερής και όπως έγραψε και ένας καλά πληροφορημένος συνάδελφος, του οποίου εμπιστεύομαι τις πληροφορίες, το νέο έτος θα πάνε …σηκωτό τον κ. Αναστασιάδη στην Ελβετία και η «δουλειά» θα κλείσει. Και μετά; Θα κληθεί ο λαός να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και ενώ θα βομβαρδίζεται από καταιγισμό πληροφοριών για το πόσο καλή είναι η λύση και ότι δήθεν με τη διευθέτηση της διζωνικής θα φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα και θα καταργηθούν οι εγγυήσεις. Τα «fake news» (που εισήγαγε ο Ντόναλντ Τραμπ) θα …δικαιωθούν στην Κύπρο.
Οι πιέσεις θα είναι αφόρητες και όποιος αντέξει. Το 2004 ο κυπριακός λαός έδειξε ότι δεν φοβάται. Τώρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά διότι θα επιδιώξουν να κυριαρχήσει ο φόβος και ο τρόμος. Θα έχουμε πάλι απέναντί μας τους εταίρους και φίλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αν ένα καλό παράδειγμα του φόβου που δημιουργούν είναι το κούρεμα των καταθέσεων το 2013, ο καθένας καταλαβαίνει τι θα αντιμετωπίσουν οι πολίτες.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να βάλει σε αυτή τη βρώμικη διαδικασία τον λαό. Και πρέπει να κάνει το κουμάντο του και να αποκρούσει το μπούλινγκ που του κάνουν οι «κομμουνιστές» του ΑΚΕΛ, αλλά και αρκετοί δικοί του στον «εθνικόφρονα» Δημοκρατικό Συναγερμό. Άλλωστε, αυτός θα βάλει την υπογραφή. Αυτοί θα τον βλέπουν και θα γελάνε, όπως τον Φαίδωνα Γεωργίτση όταν του επέβαλε στην ταινία η Ζωή Λάσκαρη να κόψει το μουστάκι. Άσε που θα του κάνουν και κριτική για την κακή λύση που οι ίδιοι τον ώθησαν να υπογράψει.
Στο ΑΚΕΛ και στον ΔΗΣΥ, αλλά και στην ελίτ της Αθήνας, που κυριαρχούνται από μόνιμη ηττοπάθεια, αδυνατούν να καταλάβουν μέσα στο φανατισμό τους για να εκδικηθούν το «ΟΧΙ» του 2004, ότι ο σημερινός Ταγίπ Ερντογάν κυριαρχείται περισσότερο παρά ποτέ από την εθνικιστική του σχιζοφρένεια. Βρίσκεται σε μόνιμη ψυχική πολεμική κατάσταση, η οποία θρέφει τον ισλαμο-εθνικισμό του. Η κακή λύση αυτόν τον Ερντογάν θα εξυπηρετήσει. Ο οποίος αφού τελειώσει με την Κύπρο θα ασχοληθεί με το Αιγαίο.
Όπως είπε και ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, που όταν ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός της μουσικής τα κάνει χωριάτικη …σαλάτα, ας του δώσουμε μωρέ κάτι για να σιωπήσει ο Σουλτάνος και να μας αφήσει ήσυχους… Κούνια που τον κούναγε…
Το μείζον ερώτημα, πάντως, παραμένει: Θα δεχθεί ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης να φορτωθεί τις συσσωρευμένες αμαρτίες των προηγουμένων; Εάν όχι, πρέπει να τοποθετηθεί άμεσα και δημόσια, όπως έκανε στην κατ’ ιδία συνάντηση με τον κ. Αναστασιάδη…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: «Θεός» αυτός ο ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ. Έκανε τους «εθνομηδενιστές» να παραμιλούν. Ομολογώ πως πολύ το χάρηκα. Αυτοί που έβρισαν τον Γιώργο Μερκή δεν είδαν στο γήπεδο τις σημαίες της κατοχικής δύναμης Τουρκίας και του παράνομου καθεστώτος των κατεχομένων;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ιι: Για πολλούς ανθρώπους στο νησί μας, η 14η Αυγούστου 1974 είναι πιο μοιραία μέρα και από την 20η Ιουλίου 1974, όταν με τη βοήθεια της Αμερικής του Χένρι Κίσιγκερ η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο. Χιλιάδες συμπατριώτες μας προσφυγοποιήθηκαν πληρώνοντας το βαρύ τίμημα για την προδοσία της ελληνικής χούντας. Το σχέδιο παραμένει το ίδιο και σήμερα. Να επιβάλει την επιρροή της η Τουρκία σε όλο το νησί. Οι Αμερικανοί σήμερα βρίσκονται σε μία σχέση μονίμου έντασης με την κατοχική δύναμη. Κανονικά θα έπρεπε να έχουν αλλάξει τη στάση τους εντελώς. Όμως, για ένα περίεργο λόγο και ενώ με την Τουρκία μπορεί και να τα σπάσουν -άβυσσος ως γνωστό η ψυχή τους- δεν κάνουν το έξτρα βήμα που απαιτείται στην Κύπρο. Εάν η Τουρκία κερδίσει στην Κύπρο και υλοποιήσει τους σκοπούς της, οι μεγάλοι χαμένοι -εκτός των Ελλήνων του νησιού- θα είναι πρώτα το Ισραήλ και μετά η Αίγυπτος και οι Αμερικανοί. Δεν λέω… Έχουμε εντοπίσει κάποιες αλλαγές στην αμερικανική πολιτική. Αλλά αυτό που λείπει είναι το μεγάλο βήμα, ώστε να αποφευχθεί η τουρκοποίηση της Κύπρου.
apopseis.com
%20(7).jpg)
