Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Στο Κυπριακό δεν χρειάζεται σεναριογράφος
με φαντασία, καθώς όλα είναι προβλεπτά. Υπάρχει μια επαναλαμβανόμενη ρητορική που χρησιμοποιείται «παντός καιρού».
Εισβάλλουν οι Τούρκοι στην ΑΟΖ, προελαύνουν στη νεκρή ζώνη; Η απάντηση είναι «διαπραγματεύσεις», «όροι αναφοράς», «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία».
Εξαγγέλλουν οι Τούρκοι εποικισμό της Αμμοχώστου, πέραν από τον πανικό που αδικαιολόγητα προκαλείται, η απάντηση είναι η ίδια.
Γι’ αυτό και δεν έχει λόγο η Άγκυρα να κάνει πίσω. Δεν έχει κανένα λόγο να μην προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδιασμών της. Μας έχουν πάρει χαμπάρι. Γνωρίζουν πως βρέξει – χιονίσει η απάντηση είναι η ίδια.
Είναι σαφές πως με την τακτική του κατευνασμού, με τις προσεγγίσεις του καλοπιάσματος δεν μπορούν να ανατραπούν οι τουρκικοί σχεδιασμοί. Ούτε με τα πυροτεχνήματα, που σβήνουν πριν καλά-καλά ανάψουν. Πρόχειροι και εν πολλοίς προβλεπτοί χειρισμοί δεν αντέχουν στον χρόνο και ζημιώνουν.
Μπορούν να γίνουν κινήσεις που θα ενοχλήσουν την κατοχική Τουρκία; Μόνο εάν η Τουρκία έχει κόστος μεγαλύτερο από το να προωθεί την επεκτατική της πολιτική θα κάνει δεύτερες σκέψεις. Είναι σαφές πως αυτό το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα παραμείνει πάντα δύσκολο και ανέφικτο όσο δεν το συζητούμε καν. Είναι για κάποιους στην ελληνοκυπριακή πλευρά άβατο να συζητηθούν σενάρια για πρόκληση κόστους στην Τουρκία αλλά και στο κατοχικό καθεστώς, επειδή θα… χαλάσει το κλίμα. Όπως, βέβαια, είναι απαγορευμένη και η λέξη απελευθέρωση, καθώς θεωρείται… εθνικιστική, ακραία. Με το επανένωση, δηλαδή εκ νέου ένωση, κρύβουν τις στρεβλώσεις που θα προωθούν κάτω από το χαλί.
Για να μην ζουν στις ψευδαισθήσεις οι διάφοροι συνήθεις ύποπτοι και οι εσχάτως επανακάμψαντες, εξ απορρήτων διαμορφωτές του αλήστου μνήμης σχεδίου Ανάν, πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα εξής:
Θεωρούν πως επειδή «δεν θα μας αφήσουν οι Τούρκοι να εξορύξουμε τον φυσικό μας πλούτο» πρέπει να εκχωρήσει η Κυπριακή Δημοκρατία δικαιώματά της στο θέμα της αξιοποίησης του φυσικού αερίου;
Να ξεκινήσουν συνομιλίες με την προσδοκία πως μετά θα σταματήσουν οι προκλήσεις οι Τούρκοι; Και ποιος το διασφαλίζει αυτό;
Πέραν του γεγονότος ότι η Άγκυρα δεν θέλει σε αυτή τη φάση συνομιλίες, όρους αναφοράς, εάν επιμένουν κάποιοι σε αυτή την προσέγγιση και για διάφορους λόγους προκύψει νέα διαδικασία, το μόνο που θα πετύχουν είναι νομιμοποίηση των επεκτατικών κινήσεων της Τουρκίας, καθώς δεν θα σταματήσουν. Το χειρότερο είναι πως θα αρχίσει –εάν τελικά προχωρήσουν– νέα διαδικασία, θα αποτύχει και θα φαντάζει τότε πιο εύκολο και εφικτό το σενάριο της συνομοσπονδίας. Του σεναρίου που επιδιώκει η Τουρκία για να ελέγχει και με βούλα ολόκληρο το νησί. Ένα σενάριο με το οποίο φλερτάρουν και κάποιοι στις ελεύθερες περιοχές.
Δυστυχώς οι προσεγγίσεις αυτές είναι αποτέλεσμα της αδιέξοδης πολιτικής που ακολουθείται διαχρονικά στο Κυπριακό. Κάποιοι κάνουν σωστή διάγνωση και προσφέρουν λανθασμένη – καταστροφική θεραπεία. Η άλλη πτέρυγα της ίδιας πολιτικής φιλοσοφίας επιμένει στα ίδια (ΔΔΟ), γνωρίζοντας πως ο… ασθενής είναι στον αναπνευστήρα.
Στο διά ταύτα. Κόστος μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να προκαλέσει στην Τουρκία. Για παράδειγμα, με τα προενταξιακά της κονδύλια, αλλά και με άλλες συναλλαγές της κατοχικής δύναμης με την ΕΕ. Αυτό θα προκαλέσει αντιδράσεις και στην ΕΕ, επειδή υπάρχουν ευρύτερα συμφέροντα. Χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν γίνεται. Κόστος μπορεί να έχει και το κατοχικό καθεστώς και διά της ΕΕ και μέσα από μηχανισμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πολιτική βούληση χρειάζεται. Την ίδια ώρα θα πρέπει να επιχειρηθεί εμπλοκή κι άλλων χωρών –διά εταιρειών– στην κυπριακή ΑΟΖ. Κυρίως όταν είναι προφανές πως κάθε εταιρεία (και η χώρα από την οποία προέρχεται) μόνο τα συμφέροντά της προστατεύει. Τα θαλασσοτεμάχια που δραστηριοποιείται.
apopseis.com
