και την αντιπολιτευτική τακτική του κόμματος έφερε ξανά στην επιφάνεια το χθεσινό μανιφέστο των “53+”.
Μολονότι στην ουσία δεν αμφισβητείται ως αρχηγός ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρώην πρωθυπουργός βλέπει ένα μεγάλο “αλλά” να πλανάται πάνω από την Κουμουνδούρου και φυσικά στις οργανώσεις.
Καταρχάς η πλατφόρμα εγγραφής μελών isyriza.gr δείχνει να μην προχωρά, ενώ ο προβληματισμός δεν περιορίζεται μόνον στο “άνοιγμα” του ΣΥΡΙΖΑ ή στο πόσο ΠΑΣΟΚ θα βάλουν, αλλά περισσότερο για την «αριστερή ταυτότητα» και την «ταξική απεύθυνση».
Στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται, οι κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, το επόμενο διάστημα, είναι το κρίσιμο.
Η ισορροπίες μεταξύ “53+” και “προεδρικών” είναι σαν το τρενάκι του τρόμου, το οποίο πολύχρωμο τρενάκι στηρίζεται σε δύο λεπτούς άξονες, κουβαλώντας παράλληλα και ένα βαρύ φορτίο που λέγεται ΠΑΣΟΚογενείς.
Οι φυλές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει το “τελετουργικό” καλέσματος των “πνευμάτων” ενόψει του Συνεδρίου, με βαρύ brand name να παραμένει η τάση των “53+”, του Ευκλείδη Τσακαλώτου και άλλων πρώην υπουργών, που θα πρωτοστατήσουν στις ζυμωσεις εντός του κόμματος, κάνοντας συμμαχίες και τις απαραίτητα μασαζ στις οργανώσεις, με θέμα την μετεξέλιξη του κόμματος, αντιστεκόμενοι στην πλατειά απεύθυνση, υπό το φόβο να μη μας πάρουν το κόμμα οι ΠΑΣΟΚοι.
Οι φυλές, όμως, έχουν διαφορές και ως προς το στίγμα της αντιπολίτευσης: δημιουργική- προγραμματική ή ακραία, αν θα είναι “υπερ-αριστερή” ή θα θυμίζει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που όπως είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι υπέρ του ΠΑΣΟΚ του οράματος.
Εκεί, λοιπόν, είναι η μάχη. Φυσικά, υπάρχει το ενδεχόμενο η επόμενη ημέρα μπορεί να βρει το ΣΥΡΙΖΑ και με ένα νέο όνομα.
Έχουμε δηλαδή, ένα κόμμα, το οποίο από τους Αγανακτισμένους στις πλατείες, πέρασε στην κυβέρνηση με Μνημόνιο – με απώλεια ενός μεγάλου αριστερού ποσοστού όπως τους συντρόφους της ΛΑΕ.
Υπέγραψε μέτρα, περικοπές και πλέον είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση, έχοντας “γοητεύσει” ένα σημαντικό ποσοστό μελών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που δεν εκφράζονται από το κέντρο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σε γενικές γραμμές, οι “53”, συμφωνούν μόνο στο ότι το 31,5% των εθνικών εκλογών είναι ποσοστό μη αμφισβήτησης του αρχηγού, αλλά και πως η Ν.Δ είναι μία κακή κυβέρνηση που πρέπει να διώξει από την εξουσία.
Ωστόσο, διαφωνούν στο πως και τι πρέπει να αλλάξουν. «Κόκκινες γραμμές» να μην αλλάξει όνομα ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να διατηρηθεί η αριστερή ταυτότητα του κόμματος.
Διαφωνούν και στη νερόβραστη, χωρίς στίγμα, ουσίας αντιπολίτευση, προωθώντας τη ριζοσπαστικοποίηση στις νέες συνθήκες, σε αντίθεση με τη μετριοπάθεια ή την πορεία προς άγνωστες κατευθύνσεις. Δηλώνουν λοιπόν πως “οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πολλές φορές υποτονική και αμήχανη”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βρει ακόμα τον αντιπολιτευτικό βηματισμό του, σαν να μην έχει ξεκαθαρίσει τι έχει σκοπό να κάνει.
Διαφωνούν και με το να μηρυκάζουν σκάνδαλα και κατηγορίες κατά της κυβέρνησης για διαφθορά και διαπλοκή. Οι 53+ έχουν διαφωνία με την ηγεσία και τους προεδρικούς και σε αυτό:
«Όσο κι αν τα σκάνδαλα του παρελθόντος προσελκύουν κάποιο ενδιαφέρον, ειδικά στην αρένα της παραπολιτικής, δεν είναι βέβαιον πως είναι το θέμα που δίνει το προνομιακό στίγμα μιας αντιπολιτευτικής δύναμης της Αριστεράς».
Οι “53+” παραδέχονται πως χρειάζεται να αλλάξουν πολλά και τονίζουν πως πρέπει να μπει φρένο σε φαινόμενα παραγοντισμού και προσωπικών στρατηγικών και να αλλάξουν λογικές κλειστών γραφείων, έπαρσης, αλαζονείας, φωτογραφίζοντας κάποιους πρώην κατοίκους του Μαξίμου επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ με αιχμές δηλώνουν πως πρέπει να κλείσουμε την πόρτα στις κραυγές, σε μια δήθεν επιθετική πολιτική, που αναμφίβολα μας κόστισε και που ουδεμία σχέση έχει με την αναγκαία μαχητικότητα, αλλά και με την κουλτούρα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, φωτογραφίζοντας τις γραμμές “Πολάκη” και της αντιπολίτευσης “μπαχαλοποίησης” .
Στο στόχαστρο, δεν αποκλείεται και ο Νίκος Παππάς, για τα θολά, χωρίς στόχευση, ανοίγματα που θέλει με την παρέα των ΠΑΣΟΚογενών.
Από την πλευρά τους, οι προεδρικοί κατηγορούν την εσωκομματική αντιπολίτευση ότι έχει μία λογική υπέρ του «κλειστού» κόμματος και πως δεν βλέπει την μεγάλη εικόνα, ενός κόμματος με ανοιχτές πόρτες, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μεγαλώσει.
Δείχνουν προς την Προοδευτική Συμμαχία,που προέρχεται από μέλη του πρωην ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ηγετική ομάδα έχουν επενδύσει στα πρόσωπα που ήρθαν στο κόμμα από το ΠΑΣΟΚ και γενικότερα στα στελέχη που ήρθαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αποτελεί μία στρατηγική που απέδωσε,καθότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ένα σχετικά καλό ποσοστό στις εκλογές του Ιουλίου.
Οι προεδρικοί θέλουν μέσα από αυτές τις συνεργασίες να στείλουν και το μήνυμα για την ανάγκη στροφής του κόμματος προς το κέντρο.
Παράλληλα, δεν δέχονται την κριτική μέρος του κόμματος περί αντιπολίτευσης χωρίς στίγμα, αποδίδοντας ότι δεν ακούγονται στο σύστημα των ΜΜΕ και των συμφερόντων.
Υπάρχει όμως και μία φυλή, πιο κοντά στο 3%, που επιμένει να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε ανοδική πορεία γιατί ανταποκρίθηκε στις πολλαπλές και διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες και όχι στους ΠΑΣΟΚούς.
Δηλαδή, από τις τεράστιες κινητοποιήσεις,το κίνημα των πλατειών και γιατί ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές, με εφαρμογή του παράλληλου,κοινωνικού προγράμματος.
Υπάρχει και ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ – που αποτελείται και από προεδρικούς και ΠΑΣΟΚογενείς-που πιστεύει ότι η μετεξέλιξη του κόμματος πρέπει να αποκτήσει στοιχεία με μοναδικό στόχο να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο, δυνατό κόμμα, και ο δεύτερος πόλος στο πολιτικό σύστημα.
Αυτό που πρεσβεύουν είναι να γίνει ένα κόμμα με κύριο στόχο το προγραμματικό του λόγο, πρωτοστάτη στο προοδευτικό χώρο και να μην γίνεται τόσο ανάλωση στο πρόσημο, που έτσι και αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται κόμμα της αριστεράς...
