Το επιθυμητό και το εφικτό- Χρ. Ι. Στεφανάδης

Μετά από απίστευτες κακουχίες, σε μια διαδρομή μέσα από αφιλόξενη γη,
μέσα από εμπόλεμες ζώνες και μέσα από μια Τουρκία που την παρουσία τους εκεί την είδε ως διαπραγματευτικό χαρτί στο παζάρι με τους Ευρωπαίους, έφτασαν στα παράλια του Αιγαίου. Πολλοί από αυτούς έβλεπαν για πρώτη φορά θάλασσα…Στοιβάχτηκαν επικίνδυνα σε βάρκες για να περάσουν απέναντι. Η πλειοψηφία από αυτούς τα κατάφερε.. οπού βγήκαν βρεγμένοι στις ελληνικές νησιώτικες ακτές, με την ελπίδα ότι στη χώρα μας και στην Ευρώπη, στην χώρα και στην ήπειρο που ο άνθρωπος αναδείχθηκε ως «μέτρο των πάντων» θα βρουν στέρεα γη... Στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου οι κάτοικοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τους περιέθαλψαν. Παρά τα δικά τους προβλήματα. Προβλήματα οικονομικά, προβλήματα υγειονομικής περίθαλψης, προβλήματα παιδείας, προβλήματα συγκοινωνιών… Οι οικονομικοί μετανάστες… Μαζί με τους πρόσφυγες από την εμπόλεμη Συρία, άρχισαν να φθάνουν με ρυθμούς γεωμετρικά αυξανόμενους, μετανάστες κάθε ηλικίας και φύλλου, από άλλες απομακρυσμένες περιοχές. Περιοχές που μαστίζονται από φτώχια , αλλά όχι πόλεμο. Το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Βόρεια Αφρική και την υποσαχάρια Αφρική . Μετανάστες που αναζητούσαν και αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Με την πάροδο του χρόνου, οι οικονομικοί μετανάστες ξεπέρασαν κατά πολύ τον αριθμό των προσφύγων. Και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, κατάντησαν αποθήκες εξαθλιωμένων ανθρώπων και απελπισμένων ψυχών. Για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος του προβλήματος σήμερα , αρκεί να αναφέρουμε ότι στην πρωτεύουσα της Σάμου, το Βαθύ, ο αριθμός που «φιλοξενείται» σε τραγικές συνθήκες στο hotspot , είναι κοντά στις 8000. Σε ένα κέντρο που χωράει λιγότερους από 700 ανθρώπους!! Και ο αριθμός αυτός, είναι ίσος περίπου με τον αριθμό των κατοίκων της πόλης! Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Μυτιλήνη , αλλά και στα άλλα νησιά των Ανατολικών μας συνόρων. Οι Έλληνες… Είμαστε λαός , που η μετανάστευση, είτε για λόγους σωτηρίας από την γενοκτονία που οι Τούρκοι είχαν εξαπολύσει στους Ελληνικούς πληθυσμούς της μικράς Ασίας, είτε για λόγους οικονομικής επιβίωσης , έχει συνδεθεί με την διαχρονική πορεία του Ελληνισμού. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που οι νησιώτες κυρίως, έχουν αυτή την ευαισθησία στους κατατρεγμένους , είτε αυτοί είναι πρόσφυγες , είτε οικονομικοί μετανάστες. Η εκρηκτική όμως αύξηση του αριθμού αυτών που έχουν εγκλωβισθεί στα νησιά για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναγκαστικά έχει σαν συνέπεια, ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη, να υποχωρήσουν σταδιακά εμπρός στον αυξανόμενο φόβο, την ανασφάλεια, την καθημερινή διαπίστωση συρρίκνωσης του ζωτικού τους χώρου και της προοδευτικής απώλειας ενός κεκτημένου επιπέδου διαβίωσης, κεκτημένου που με στερήσεις και αγώνες έχουν κατακτήσει. …Αλλά το πιο ανησυχητικό, είναι αυτό που παρακολουθούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα να συμβαίνει σε πολλές περιοχές της χώρας μας. Κάτοικοι να αντιδρούν δυναμικά στην μετεγκατάσταση προσφύγων-μεταναστών που προωθούνται με σκοπό την αποσυμφόρηση των νησιών. Λειτουργεί ένας απαράδεκτος και επικίνδυνος κοινωνικός αυτοματισμός. Δυναμικές αντιδράσεις που διχάζουν την Ελληνική κοινωνία και μπορεί να έχουν ολέθριες συνέπειες για την εθνική συνοχή… Θα πρέπει όμως όλοι να εμπεδώσουμε ότι: Το προσφυγικό ζήτημα είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα και η μεγαλύτερη πρόκληση για την χώρα μας. Επειδή ο αστάθμητος παράγοντας είναι η Τουρκία και οι μεταναστευτικές ροές που ελέγχει και χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης η χώρα αυτή προς την χώρα μας και στην Ευρώπη, η διαχείρισή του, είναι εξαιρετικά δύσκολη. Και γίνεται ακόμα δυσκολότερη, με αντικειμενική ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης, που για ιδεοληπτικούς λόγους, αλλά και από ανεπάρκεια και υποχωρητικότητα, άφησε να χρονίσει η άθλια κατάσταση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, που προκαλεί σήμερα φόβο στους κατοίκους της υπόλοιπης χώρας, μήπως υποστούν τα ίδια… Η παρούσα κυβέρνηση, παρά τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης, έχει σχέδιο, σε νομοθετικό και πρακτικό επίπεδο , αντιμετώπισης του προβλήματος .Ένα σχέδιο που άρχισε να υλοποιείται. Πάντως, μέχρι οι πρόσφυγες-μετανάστες μεταφερθούν προς την κεντρική και Βόρεια Ευρώπη , που είναι και ο αρχικός προορισμός τους και η επιθυμία τους, η επαναπατρισθούν, είτε παραμείνουν στη χώρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα πρέπει όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο οι νησιώτες ,να μάθουν να ζουν με αυτούς. Σε αυτό το χρονικό διάστημα της αναγκαστικής συμβίωσης, η παροχή σε αυτούς κατάλληλης παιδείας, αποτελεί τη μόνη εγγύηση για μια αρμονική διαβίωση στον τόπο μας. Γιατί , μόνο η παιδεία, θα εξαλείψει ή έστω θα ομαλοποιήσει τις όποιες πολιτιστικές, θρησκευτικές, πολιτικές και βιωματικές διαφοροποιήσεις των ανθρώπων αυτών…. Για να δοθεί απάντηση σε ένα σχόλιο που πήρα από ομογενή μας , σε ανάλογο άρθρο για το προσφυγικό ζήτημα που είχα γράψει πριν τρία χρόνια, όταν όμως η κατάσταση ήταν τελείως διαφορετική, : “23/09/2016 Κύριε Στεφανάδη, για ρωτήστε κει εμάς τους Έλληνες του εξωτερικού που ζούμε χρόνια εκτός Ελλάδας σε δυτικό ευρωπαϊκές κοινωνίες και έχουμε και φίλους από άλλες μειονότητες , ποιοι πραγματικά εναρμονίζονται και ποιοι όχι; Στην Αγγλία για παράδειγμα οι Πολωνοί που είναι Χριστιανοί επί το πλείστο, έχουνε ξεπεράσει σε μετανάστευση στο Ηνωμένο Βασίλειο κάθε άλλη ομάδα. Και παρότι είναι ευρωπαϊκός λαός με θρησκευτικές ομοιότητες οι Άγγλοι πλέον δεν τους θέλουνε. Όταν έχει τεράστιο βαθμό μετανάστευσης που αλλοιώνει την δημογραφική ταυτότητα και εθνική ταυτότητα ενός τόπου, ο κόσμος όσο και ανοιχτός να είναι, αντιδράει. Για πάτε στο Luton τις Αγγλίας να δείτε πόσοι Άγγλοι θέλουνε να κατοικούνε εκεί. Οι περισσότεροι από την μεσαία τάξη φύγανε και έχει τεράστιο πληθυσμό Πακιστανών. Και αυτά που λέω δεν έχουνε σχέση με ρατσισμό η φασισμό είναι απλά πράγματα ,ότι κανένας μα κανένας λαός δεν θέλει να αλλοιωθεί η πολιτισμική και δημογραφική του ταυτότητα και συνοχή…” * Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης Είναι καθηγητής καρδιολογίας https://www.protothema.gr/blogs/xr-i-stefanadis/article/943489/to-epithumito-kai-to-efikto/