φάνηκε να κινείται για μια ακόμη φορά ο αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, Θάνος Ντόκος.
Μετά τις - προς εβδομάδος - αναφορές του περί "συνεκμετάλλευσης" με την Τουρκία, τώρα, με έκδηλη αμηχανία, εμφανίστηκε να δηλώνει ότι θα υπάρξει "μια δυσκολία αντίδρασης" για την ελληνική πλευρά στην περίπτωση που η Τουρκία επιχειρήσει να εισβάλλει με πλοία της στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ενώ υπογράμμισε πως η Ελλάδα πρέπει να αποφεύγει τους "λεονταρισμούς".
Ειδικότερα, σε συνέντευξη, στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάϊ, όπου μετείχαν οι Γ.Κουμουτσάκος και Γ.Κατρούγκαλος, ο πρώην γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και νυν Νο2 του νεοσυσταθέντος Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ελλάδας, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο να στείλει η Τουρκία ερευνητικό πλοίο, συνοδεία πολεμικών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα (π.χ. στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης ή αλλού), μετά την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου συμφωνίας, ανέφερε: "Αν φτάσουμε σε ένα πολύ κακό σενάριο κλιμάκωσης είναι δικό της θέμα (σ.σ. της Τουρκίας). Αλλά εδώ υπάρχει μια δυσκολία αντίδρασης όσον αφορά το τί θα κάνουμε σε αυτό το σενάριο που δεν είναι όμως το πιθανότερο. Οι λεονταρισμοί εδώ δεν ωφελούν, αλλά ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα για το είδος της αντίδρασης θα πρέπει να σταλεί μέσω αρμόδιων διαύλων επικοινωνίας".
Κοντολογίς, ο Θ.Ντόκος, ο οποίος, ως όλα δείχνουν εξακολουθεί να ομιλεί περισσότερο ως θεωρητικός ακαδημαϊκός και λιγότερο ως κυβερνητικό στέλεχος, λέγει το τετριμμένο που γινόταν, γίνεται και θα γίνεται: Ότι, μέσω πολιτικών και διπλωματικών διαύλων, πρέπει να σταλεί ένα "συγκεκριμένο μήνυμα" στην Άγκυρα, αποφεύγοντας, ωστόσο, να προσδιορίσει ποιο πρέπει να είναι. Θα είναι μήνυμα αποφασιστικότητας; Θα είναι "διακριτικής" παρακολούθησης των κινήσεων των τουρκικών πλοίων; Θα είναι μήνυμα ότι οι ελληνικές δυνάμεις θα κινηθούν με τέτοιους ελιγμούς ώστε να μην επιτρέψουν στα τουρκικά να πλησιάσουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα; Όλα αυτά μαζί; 'Η θα είναι μήνυμα ότι η Ελλάδα ναι μεν θα παριστάνει τον νταή, αλλά στην πραγματικότητα θα κάνει τα στραβά μάτια στις τουρκικές προκλήσεις;
Να σημειωθεί ότι προ ημερών, ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού, Νίκος Τσούνης, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης εκπροσώπων του Τύπου, σημείωσε πως "σε περίπτωση που τουρκικό ερευνητικό πλοίο επιχειρήσει παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, θα πάμε μπροστά, θα ρίξουμε και ό,τι γίνει". Μια δήλωση που, κατά πληροφορίες, ουδόλως έκανε καλή εντύπωση σε υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία φέρονται να προέβησαν σε τηλεφωνική παρέμβαση στην ηγεσία του υπουργείου Άμυνας.
Βούτυρο στο ψωμί του κατευνασμού
Ουδείς, βέβαια, επιθυμεί μια πολεμική κλιμάκωση, αλλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι, όσο δεν στέλνονται μηνύματα αποφασιστικότητας στην Τουρκία, τόσο η γείτων θα αποθρασύνεται. Και δεν χρειάζονται πολεμικές ιαχές σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο αρμόδιος κρατικός μηχανισμός, σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδα, και μεγάλη εμπειρία έχει από μικρές ή μεγάλες ελληνοτουρκικές κρίσεις, και υπάρχουν συγκεκριμένες πρακτικές διαχείρισης τέτοιων καταστάσεων, καθώς και κανόνες εμπλοκής, ελιγμών, και παρεμπόδισης επιθετικών κινήσεων.
Αλλά από αυτού του σημείου, μέχρι να λέγει ο Θ.Ντόκος ότι "υπάρχει δυσκολία αντίδρασης", αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ελληνική πλευρά θα αντιμετωπίσει μείζον δίλημμα, και να κάνει λόγους για ελληνικούς "λεονταρισμούς", η απόσταση είναι μεγάλη και μάλλον δείχνει αμηχανία και έλλειψη σχεδίου, τόσο γενικότερα στο θέμα των ελληνοτουρκικών, όσο και ειδικότερα στο ενδεχόμενο κρίσης. Αναδεικνύοντας, μάλιστα - ανύπαρκτο - ζήτημα ελληνικών "λεονταρισμών", τη στιγμή που η Άγκυρα πρωταγωνιστεί σε παλικαρισμούς, το μόνο που προσφέρει, είναι να αλείφει βούτυρο στο ψωμί του κατευνασμού.
Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, επίσης, το ίδιο πέτυχε με την εντελώς άκαιρη δήλωσή του, σύμφωνα με την οποία, "ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης (kazan-kazan) μπορούν να συζητηθούν, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο (βλέπε: "Συνεκμετάλλευση και στο Αιγαίο κύριοι της κυβέρνησης;" και "H κυβερνητική «συνδιαχείριση» με Τουρκία και η εκκωφαντική σιωπή της αντιπολίτευσης" ).
Δεν πέρασαν παρά μερικές ημέρες από τις δηλώσεις Ντόκου, και η Άγκυρα ανακοίνωσε το μνημόνιο συμφωνίας με την "κυβέρνηση" της Τρίπολης - Λιβύη. (βλέπε: "SOS Ερντογάν καλεί Ντόκο (Μαξίμου;)... μέσω Λιβύης").
Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, κινούμενος σε διαφορετικό μήκος κύματος, όταν πρόσφατα ρωτήθηκε "πώς θα αντιδράσει η χώρα μας αν αύριο - μεθαύριο, βγει ένα γεωτρύπανο και πάει να τρυπήσει μέσα στο χώρο τον οποίο έχουν προσδιορίσει η Τουρκία και η Λιβύη", αν και προσπάθησε να υποβαθμίσει - και αυτός - το συγκεκριμένο σενάριο, είπε: "Μπορεί να έχουμε στείλει εμείς δικό μας γεωτρύπανο. Ποιος ξέρει; Μην πάμε σε υποθετικά σενάρια. Δεν θεωρώ ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες γι’ αυτό, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση".
Το σχέδιο για κλείσιμο των κόλπων
Στην ίδια εκπομπή της τηλεόρασης του Σκάϊ, "Αποτύπωμα", ο Γ.Κουμουτσάκος (είναι ακόμα αρμόδιος υφυπουργός Μετανάστευσης ή ξανάγινε "τομεάρχης Εξωτερικών" της ΝΔ;) είπε πως τον ανησυχεί "μήπως η Λιβύη προχωρήσει σε μία ανακήρυξη ΑΟΖ στο δυτικό κομμάτι μας".
Ο ίδιος, αφού ανέφερε ότι "υπάρχει μια τόσο ισχυρή σχέση Άγκυρας - Τρίπολης", εξήγησε ότι "στο παρελθόν επιχειρήθηκε από τη Λιβύη, τράβηξε και έκλεισε τον Κόλπο της Σύρτης, και μετρούσε από εκεί και έξω τις ΑΟΖ της χωρίς να αναγνωρίζει την επήρεια της Σαπιέντζας, των Στροφάδων, της Γαύδου". Και κατέληξε, εκφράζοντας την ελπίδα (!) "να μην προχωρήσει σε μια ανακήρυξη ΑΟΖ και η Τρίπολη. Θα ήταν ένα αρνητικό σενάριο που πρέπει να το προλάβουμε".
Μιας και ο Γ.Κουμουτσάκος αναφέρθηκε στη λιβυκή περίπτωση του κλεισίματος του κόλπου της Σύρτης, είναι απορίας άξιον γιατί τόσο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ΝΔ, δεν προχωράει το "σχέδιο Κοτζιά" που προέβλεπε σε τρείς δόσεις, διάρκειας περίπου ενός έτους, το κλείσιμο όλων των ελληνικών κόλπων. Άραγε, ακόμα και αυτός ο σχεδιασμός, για τον οποίο, όπως λέγει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, δούλεψαν επί δυο χρόνια από τα καλύτερα διεθνώς χαρτογραφικά κέντρα, δεν εφαρμόζεται για να μην ... δυσαρεστηθεί η Τουρκία;
Κατά την άποψη του πρώην υπουργού Εξωτερικών, κλείνοντας τους κόλπους (γιατί δεν το είχαν κάνει επί δεκαετίες τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις;), αρχής γενομένης στο Ιόνιο (λόγω Αλβανίας - Ιταλίας), κατόπιν στα Κύθηρα - Κρήτη - Παγασητικό, και μετά μέχρι Βόρεια Ελλάδα, αυτομάτως αυξάνονταν τα όρια κυριαρχίας και δικαιωμάτων της Ελλάδας. Κι' αυτό, διότι έτσι η αιγιαλίτιδα, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ θα υπολογίζονταν σε πολύ μεγαλύτερο εύρος απ' ότι έχουν σήμερα. Τα έγγραφα του κλεισίματος, στη συνέχεια, θα κατατίθονταν στον ΟΗΕ.
Ειδικά, λοιπόν, στη ζώνη Κρήτης - Κυθήρων, σε ένα σημαντικό κομμάτι της οποίας εκδηλώνονται σήμερα προκλητικές κινήσεις εκ μέρους της Τουρκίας και της δήθεν "κυβέρνησης" της Τρίπολης, το κλείσιμο θα ήταν ιδιαίτερης σημασίας. Όπως επίσης το ίδιο ισχύει και στο Ιόνιο, όπου ενδεχόμενη συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών Ελλάδας - Αλβανίας θα αποτελούσε μια καλή νομική παρακαταθήκη για το Αιγαίο.
Γι' αυτό άλλωστε η Άγκυρα σαμπόταρε συστηματικά κάθε προσπάθεια διευθέτησης της ελληνοαλβανικής διαφοράς της ΑΟΖ (και όχι μόνο). Τόσο το 2008 με τις προσπάθειες της τότε κυβέρνησης Καραμανλή, οπότε η συμφωνία δυναμιτίστηκε τελικά, όσο και τα τελευταία χρόνια με τις επαφές του Έλληνα και Αλβανού πρώην υπουργών Εξωτερικών, Κοτζιά και Μπουσάτι.
.jpg)
%20(3).jpg)
.jpg)
