Πώς η κίνηση - ματ με την επιλογή Σακελλαροπούλου στριμώχνει στη γωνία Τσίπρα και Φώφη

Εφταναν λίγες ώρες χθες για να αποφασίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να βγάλει πρόωρα τη δικλείδα ασφαλείας της βόμβας για το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η επίσπευση της επιλογής της κυβέρνησης για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα ήταν
δεδομένη για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι κατάλαβαν στο Μαξίμου ότι δεν μπορεί η συζήτηση αυτή να «σέρνεται» για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η επιλογή της κυβέρνησης θα απαξιωνόταν αν συνεχιζόταν η ονοματολογία, αν «καιγόταν» επίσης το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού που έχει πάντα ένας πρωθυπουργός.

Ο δεύτερος λόγος ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση μιας επιλογής για την Προεδρία. Ειδικά σε μια φάση όπου το προσφυγικό – μεταναστευτικό ήταν το «βαρίδι» για την κυβέρνηση.
Και ακόμη πιο ειδικά χθες όπου ανακοινώθηκε η επανίδρυση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, στην ουσία η παραδοχή του λάθους να καταργηθεί το καλοκαίρι.

Από την άλλη, η επιλογή Μηταράκη για τη θέση του υπουργού δεν ενθουσίασε πολλούς ακόμη και μέσα στη ΝΔ. Προκειμένου να αλλάξει άρδην το κλίμα και η πολιτική ατζέντα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πυροδότησε τη βόμβα Σακελλαροπούλου η οποία βόμβα μπορεί να πει κανείς ότι προκάλεσε μεγάλες αναταράξεις οι οποίες θα φανούν και τις επόμενες ώρες.



Ηρθαν τα πάνω – κάτω

Η πρόταση του πρωθυπουργού για την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο και η επιλογή της προέδρου του ΣτΕ για τη βαρυσήμαντη (αν και χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες) θέση στην Ηρώδου Αττικού έφερε τα πάνω – κάτω.

Κατ’ αρχάς μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι «όλο το χαρτί» το κέρδισε ο κ. Μητσοτάκης ο οποίος ρισκάρει με την κ. Σακελλαροπούλου. Ένα ρίσκο, ωστόσο, που φαίνεται ότι θα του βγει και θα μεταφέρει το πρόβλημα στους άλλους, κυρίως δε στον Αλέξη Τσίπρα και στη Φώφω Γεννηματά.

Αν και η πρόταση για την πρόεδρο του ΣτΕ δεν ήταν καμιά σούπερ έκπληξη (αφού το όνομά της έπαιζε από το φθινόπωρο), εντούτοις ο αιφνιδιασμός και ο τρόπος που έγινε μέσω του διαγγέλματος δίνει πολλούς πόντους στην κυβέρνηση στο παιχνίδι των εντυπώσεων.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να στηρίξει τον Πρ. Παυλόπουλο για μια νέα θητεία διότι θα ήταν αντίθετος με τα πιστεύω του και την πολιτική του θέση.

Αν και οι σχέσεις του με τον νυν Πρόεδρο αποκαταστάθηκαν δεν θα μπορούσε να τον προτείνει όταν ο ίδιος δεν τον ψήφισε πριν από πέντε χρόνια.

Επίσης, στο μυαλό πολλών Νεοδημοκρατών ο κ. Παυλόπουλος είχε ταυτιστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις τραγικές επιλογές Τσίπρα το πρώτο εξάμηνο του 2015 που οδήγησαν στο δημοψήφισμα και το σκληρό μνημόνιο.

Τέλος, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα ήθελε με τίποτε να στηρίξει κάποιον που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει σημαία του, αν και από το αντίπαλο στρατόπεδο.

Ο πρωθυπουργός ήθελε οπωσδήποτε αλλαγή σελίδας με επιλογή γυναίκας και δεν ήθελε πολιτικό πρόσωπο που θα δίχαζε. Ηθελε ένα άφθαρτο πρόσωπο που θα έχαιρε της εκτίμησης όλων και που θα ήταν μια επιλογή που θα ένωνε και δεν θα δίχαζε.

Η κ. Σακελλαροπούλου συγκεντρώνει όλα όσα ήθελε ο πρωθυπουργός. Δηλαδή, γυναίκα, επιτυχημένη, αναγνωρισμένη από παντού, με διεθνές κύρος, που να μην ανήκει στον δεξιό χώρο.

Επίσης, με νομικές γνώσεις που απαιτούνται σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο.

Και το κυριότερο: Που να φέρει σε δύσκολη θέση τα κεντροαριστερά κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Εριξε το μπαλάκι δηλαδή σε αυτούς προκειμένου να ψηφιστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους σταυρούς και να είναι μία Πρόεδρος που θα ενώσει.

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά σίγουρα δεν τα είχε ο Αντώνης Σαμαράς, που είναι κόκκινο πανί για τα άλλα κόμματα. Ούτε κάποιος άλλος κομματικός υποψήφιος που θα έφερε τα «βαρίδια» του παρελθόντος.
Κίνηση – ματ

Η αμηχανία των άλλων κομμάτων στην κίνηση – ματ Μητσοτάκη ήταν εμφανής. Οσο εμφανής ήταν και η αμηχανία του «σαμαρικού» στρατοπέδου που πικράθηκε από την επιλογή κι άρχισε να συνδέει την πρόταση Μητσοτάκη με τη Novartis, το παραδικαστικό κ.λπ.

Τι θα κάνουν Τσίπρας και Γεννηματά πρωτίστως είναι το ερώτημα; Η θέση που τους έβαλε ο Μητσοτάκης με την επιλογή του είναι δύσκολη. Πώς να πει «όχι» ο πρώην πρωθυπουργός σε μια άξια γυναίκα και αμέμπτου ηθικής δικαστίνα;

Και πώς να πει όχι σε ένα πρόσωπο που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας επέλεξε συμβολικά και ουσιαστικά να είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του ΣτΕ;

Πώς να πει όχι ένας κεντροαριστερός ηγέτης στην κ. Σακελλαροπούλου η οποία προέρχεται πολιτικά από τον χώρο του κ. Τσίπρα και σε καμιά περίπτωση δεν έχει σχέση με τη Δεξιά;

Πώς να πει όχι όταν και ο ίδιος αναγνωρίζει το κύρος της προέδρου του ΣτΕ;

Πώς να πει ομοίως «όχι» και η Φώφη Γεννηματά σε ένα πρόσωπο που ταιριάζει με το ΚΙΝΑΛ κι έχει άριστες σχέσεις με πολιτικά στελέχη του χώρου, όπως ο Β. Βενιζέλος;

Σίγουρα χρειάζονται κάποιες ώρες για να αποφασίσουν, αλλά η αμηχανία τους στην πρόταση Μητσοτάκη ήταν φανερή. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που φάνηκε από την ανυπαρξία κριτικής στην κυβέρνηση για την επιλογή.

Περισσότερο οργίστηκαν με το τάιμινγκ θεωρώντας ότι γίνεται για να «κουκουλωθεί» το μεταναστευτικό, παρά με το πρόσωπο.

Και όλα δείχνουν ότι θα είναι θετικός με την πρόταση της ΝΔ. Αν όχι κινδυνεύουν στην Κουμουνδούρου να μείνουν ως το κεντροαριστερό κόμμα που επέμεινε μέχρι τέλους σε ένα δεξιό υποψήφιο, τον κ. Παυλόπουλο, και δεν ψήφισε την πρόεδρο του ΣτΕ που προέρχεται από την κεντροαριστερά.



Αμήχανοι στον ΣΥΡΙΖΑ

Η αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ και των φίλιων προς αυτών μέσων ενημέρωσης δείχνει ότι το κόμμα εγκλωβίστηκε στην επιλογή Παυλόπουλου;

Τι θα κάνει; Θα αρνηθεί την πρόσκληση συναίνεσης Μητσοτάκη και θα προτείνει ο κ. Τσίπρας τον Παυλόπουλο; Θα κάνει τραγικό λάθος που θα τον βάλει σε περιπέτειες.

Ή μήπως στην Κουμουνδούρου προτείνουν άλλο, αριστερό υποψήφιο, προκειμένου να μπουν στο μάτι της κυβέρνησης; Μπορεί να είναι ο Φ. Κουβέλης ή ο Ευ. Αποστολάκης; Οποιος κι αν είναι σίγουρα θα είναι χαμένος από χέρι.

Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να κερδίσει επικοινωνιακά, αλλά επί της ουσίας θα έχει ηττηθεί κατά κράτος από τη ΝΔ.

Στο δε ΚΙΝΑΛ οι αποφάσεις θα ανακοινωθούν σύντομα κι όπως φαίνεται θα είναι υπέρ της κ. Σακελλαροπούλου γιατί δεν μπορούν αλλιώς.

Η κίνηση Μητσοτάκη τους έδεσε τα χέρια και τώρα τους μένει η επιλογή να τα κάνουν όλα γης μαδιάμ ή να συναινέσουν ενισχύοντας την κυβέρνηση.

Δεν αποκλείεται, λοιπόν, τουλάχιστον 3 κοινοβουλευτικές ομάδες να ψηφίσουν Σακελλαροπούλου και η συναίνεση να μη μείνει στα χαρτιά. Μια εκλογή με 200 και πλέον βουλευτές θα είναι πιθανή, έστω κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται κατ’ ιδίαν ότι η πρόεδρος του ΣτΕ είναι το ιδανικό σενάριο.

Και φυσικά ότι δεν μπορούν να μην ψηφίσουν μια Πρόεδρο που έκανε λαμπρή καριέρα, που δεν είναι πολιτικό πρόσωπο και που μπορεί να ενώσει αντί να διχάσει.