ακατάβλητο σθένος μας και η αρραγής Ενότητά μας, μας το επιτρέπουν.
Το παρελθόν μας διδάσκει πως η απαράμιλλη Εθνική μας Κληρονομιά επιβάλλει να πορευθούμε με γνώμονα το ότι δεν αρκεί να μας θεωρούν μόνον απογόνους Μεγάλων Προγόνων. Επιπλέον, οφείλουμε ν’ αφήσουμε το δικό μας δημιουργικό αποτύπωμα στην πορεία της Ιστορίας της Πατρίδας μας. Προς αυτή την κατεύθυνση η βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση των χρόνων που πέρασαν -και της οποίας τα τραύματα δεν έχουν πλήρως επουλωθεί- μας διδάσκει πολλά:
Η Ελλάδα, ως πλήρες Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και πάνω από 40 χρόνια, συμβάλλει, με όλες της τις δυνάμεις, στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.
Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι τόσο συνεπής ως προς την τήρηση των Ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων, ώστε ακόμη και τα Εθνικά της Θέματα, κατ’ εξοχήν δε εκείνα που αφορούν τις σχέσεις της με την Τουρκία, τα υπερασπίζεται αποκλειστικώς και μόνο στην βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου, συνακόλουθα δε στην βάση του Διεθνούς Δικαίου.
«Ελληνίδες, Έλληνες,
Με αισθήματα τιμής και σεβασμού σας απευθύνω μήνυμα, λίγο πριν ανατείλει το Νέο Έτος 2020. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σας παρακαλώ να δεχθείτε τις ειλικρινείς και θερμές ευχές μου για υγεία, δύναμη και δημιουργία, ατομική και συλλογική. Στο ίδιο πλαίσιο επιτρέψατέ μου να σας εκθέσω, ως έχω στοιχειώδες χρέος, θεσμικό και πολιτικό, τις ακόλουθες σκέψεις, οι οποίες αφορούν την αποστολή μας ως Λαού και ως Έθνους, με βάση την Ιστορική μας Κληρονομιά, τον Πολιτισμό μας και τον επέκεινα ρόλο που μας αναλογεί και μας αρμόζει, στο Ευρωπαϊκό και στο Διεθνές γίγνεσθαι.
I. Είμαι πεπεισμένος ότι η αποστολή μας αυτή, ανταποκρινόμενη πρωτίστως στα κελεύσματα των κρίσιμων και ταραγμένων καιρών μας, μπορεί να συνοψισθεί στο ότι η συγκυρία επιτάσσει να οικοδομήσουμε μια ρεαλιστική Εθνική Στρατηγική και να την υπηρετήσουμε με σθένος, συνέπεια και αρραγή Ενότητα. Μια τέτοια Εθνική Στρατηγική προϋποθέτει ότι ανατρέχουμε στο παρελθόν για να εμπνεόμαστε και να διδασκόμαστε και ότι ατενίζουμε το μέλλον, χαράζοντας τον δρόμο του αύριο με ευρύτητα πνεύματος, με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα και με τρόπο που μας επιτρέπει να προσδοκούμε οι Γενιές που έρχονται να είναι υπερήφανες για εμάς.
Α. Το παρελθόν μας διδάσκει πως η απαράμιλλη Εθνική μας Κληρονομιά επιβάλλει να πορευθούμε με γνώμονα το ότι δεν αρκεί να μας θεωρούν μόνον απογόνους Μεγάλων Προγόνων. Επιπλέον, οφείλουμε ν’ αφήσουμε το δικό μας δημιουργικό αποτύπωμα στην πορεία της Ιστορίας της Πατρίδας μας. Προς αυτή την κατεύθυνση η βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση των χρόνων που πέρασαν -και της οποίας τα τραύματα δεν έχουν πλήρως επουλωθεί- μας διδάσκει πολλά:
1. Πριν απ’ όλα μας διδάσκει ποια είναι τα λάθη εκείνα, σε οικονομικό και όχι μόνον επίπεδο, τα οποία δεν πρέπει να επαναλάβουμε στο μέλλον.
2. Και, ύστερα, μας θυμίζει ποιο ήταν το βασικό μας όπλο, με το οποίο αποφύγαμε την καταστροφική ρήξη του κοινωνικού μας ιστού. Ήταν η, έμφυτη σ’ εμάς, τους Έλληνες, Αλληλεγγύη, η οποία πρέπει να μας καθοδηγεί και στο μέλλον, χαλυβδώνοντας την απόφασή μας να υπηρετήσουμε τα μεγάλα και τα σημαντικά υπό όρους αρραγούς Ενότητας.
Β. Όμως, η Εθνική μας Στρατηγική μας δείχνει το μέλλον υπό όρους που απαιτούν να έχουμε πλήρη συναίσθηση, δίχως έπαρση και αλαζονεία, του ρόλου, τον οποίο μπορούμε και πρέπει να διαδραματίσουμε στο πεδίο της Διεθνούς Κοινότητας εν γένει, κυρίως όμως στο πεδίο της Μεγάλης Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας.
1. Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υποδειγματική Σύμμαχος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Διευκρινίζουμε όμως, προς κάθε κατεύθυνση, ότι ακολουθούμε πάντοτε την πορεία μιας πολυδιάστατης Εξωτερικής Πολιτικής, ικανής να διασφαλίσει την αποτελεσματική υπεράσπιση των Εθνικών μας Θεμάτων και των Εθνικών μας Δικαίων.
2. Η Ελλάδα, ως πλήρες Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και πάνω από 40 χρόνια, συμβάλλει, με όλες της τις δυνάμεις, στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Κατά τούτο προσβλέπει σε μια ομοσπονδιακού τύπου Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ενεργοποιεί όλους τους πυλώνες των πολιτικών της, με κύριο μοχλό την αρχή της Αλληλεγγύης. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η αποστολή βαίνει πέραν των Κρατών-Μελών και των Λαών της και αποκτά πλανητικές διαστάσεις, ιδίως σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των αρχών και αξιών του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Δικαιοσύνης και, πρωτίστως, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Υπ’ αυτό το πρίσμα, η Ελλάδα είναι αναφανδόν υπέρ της δημιουργίας ενός σταθερού νοτιοανατολικού πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος αφήνει πίσω του τα Βαλκάνια των πολέμων, των διχασμών και των αντιπαραθέσεων. Τούτο σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να στηρίξει τα γειτονικά μας Κράτη στην Ευρωπαϊκή τους προοπτική υπό τους εξής, αυτονόητους, όρους:
α) Πρώτον, την εκ μέρους τους πλήρη προσαρμογή σε όλες τις απαιτήσεις του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
β) Και, δεύτερον, την προηγούμενη επίλυση των κάθε είδους διαφορών τους με άλλα Κράτη.
II. Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι τόσο συνεπής ως προς την τήρηση των Ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων, ώστε ακόμη και τα Εθνικά της Θέματα, κατ’ εξοχήν δε εκείνα που αφορούν τις σχέσεις της με την Τουρκία, τα υπερασπίζεται αποκλειστικώς και μόνο στην βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου, συνακόλουθα δε στην βάση του Διεθνούς Δικαίου. Και για να γίνω σαφέστερος:
Α. Η Ελλάδα ευνοεί και την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, βεβαίως υπό τον απαράβατο όρο του εκ μέρους της πλήρους σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Δυστυχώς, η ίδια η Τουρκία υπονομεύει επικίνδυνα κάθε πτυχή της Ευρωπαϊκής της προοπτικής, παραβιάζοντας, ευθέως και απροκαλύπτως, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Απτά δείγματα γραφής αυτής της συμπεριφοράς της είναι:
1. Πρώτον, η συνεχιζόμενη αυθαίρετη επέμβασή της στην Συρία.
2. Δεύτερον, η στάση της έναντι των Προσφύγων και των Μεταναστών, η οποία, εκτός από το Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές του Ανθρωπισμού και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, παραβιάζει και την σχετική Συμφωνία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
3. Και, τρίτον, και κατ’ εξοχήν, η στάση της ως προς τον σεβασμό των κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο Δικαιωμάτων της Ελλάδας, ιδίως σε ό,τι αφορά τα Σύνορά μας, την Επικράτειά μας και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι, αυτοθρόως, και Σύνορα, Επικράτεια και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. ‘Ακρως χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν προκειμένω τουρκικής αυθαιρεσίας είναι το λεγόμενο «Μνημόνιο Κατανόησης» μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, το οποίο, κατά διεθνή μάλιστα ομολογία, είναι διάτρητο και θεσμικώς ανυπόστατο. Εν πάση περιπτώσει, η Ελλάδα διαμηνύει, αδιαλείπτως, προς την Τουρκία ότι η αυθαιρεσία της δεν θα περάσει και ότι, με συμπαραστάτες την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Διεθνή Κοινότητα, θα υπερασπισθούμε, στο ακέραιο, τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα ως προς τα Σύνορα, την Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διεθνείς συμμαχίες που έχει συμπήξει η Χώρα μας στην περιοχή μας, και οι οποίες ήδη αποδίδουν καρπούς, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές.
Β. Το αυτό μήνυμα εκπέμπει η Ελλάδα προς την Τουρκία και σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι τούτο είναι Διεθνές και Ευρωπαϊκό ζήτημα: Είμαστε υπέρ της ταχείας επίλυσης του Κυπριακού, με πλήρη σεβασμό του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Τούτο σημαίνει ότι η λύση του Κυπριακού είναι νοητή μόνον υπό όρους ομοσπονδίας -και όχι συνομοσπονδίας- με πλήρη σεβασμό της κυριαρχίας της, που αποκλείει, μεταξύ άλλων, στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Το μέλλον μας καλεί να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Τα Εθνικά μας όπλα, ήτοι το ακατάβλητο σθένος μας και η αρραγής Ενότητά μας, μας το επιτρέπουν. Από εμάς εξαρτάται το 2020 ν’ αποτελέσει ορόσημο στην ευόδωση της Εθνικής μας Στρατηγικής. Και είμαι βέβαιος ότι θ’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την μεγάλη και ελπιδοφόρα πρόκληση.
Καλή Χρονιά, Χρόνια πολλά, καλά και ευτυχισμένα».
