του ΣΥΡΙΖΑ, με άριστη γνώση των τεκταινομένων στην πλατεία Κουμουνδούρου, από την ημέρα που ο Σάμπυ Μιωνής άνοιξε «το κουτί της Πανδώρας» και όλα τα κακά της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσγειώθηκαν επί των κεφαλών της πάλαι ποτέ ηγετικής ομάδας του κόμματος και της κυβέρνησης.
Του Χρήστου Υφαντή
Επιεικής ο χαρακτηρισμός για την πραγματική κατάσταση που βιώνει ο κ. Τσίπρας, καθώς είναι γνωστό τοις πάσι, πως ο τέως πρωθυπουργός τελεί σε καθεστώς γενικευμένης και έντονης ανησυχίας για το δικό του πολιτικό μέλλον, ενώ αχνοφαίνονται οι πρώτες εσωτερικές απόπειρες να αποτελέσει «αντικείμενο κομματικού διαλόγου» η συνέχιση της παραμονής του στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ουσία, ο κ. Τσίπρας είναι πανταχόθεν απειλούμενος και με ελάχιστες έως ανύπαρκτες δυνατότητες διαφυγής. Κι αν σε κομματικό επίπεδο οι πραγματικές δυνατότητες των αρνητών του (υπάρχουν και τέτοιοι) να απειλήσουν την πρωτοκαθεδρία του είναι αστείες οργανωτικά, στο αντίστοιχο πολιτικό κάθε μέρα που περνάει το πολιτικό του κεφάλαιο μειώνεται.
Ο μεγάλος πονοκέφαλος (και όχι περίπατος) του τέως πρωθυπουργού είναι η απειλή που αισθάνεται πλέον στο περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» (της εν γένει αριστεράς, αλλά και στο δικό του) από τις δραστηριότητες του «κολλητού του» ( σχεδόν παρακοιμώμενου) Νίκου Παππά, το εύρος των οποίων παραμένει ακόμη άγνωστο.
Όσα μέχρι τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας είναι παρωνυχίδες μπροστά σε όσα η αγορά προεξοφλεί ότι θα προκύψουν. Οι νεώτερες δηλώσεις του κ. Σάμπυ Μιωνή «και για άλλους που θα χάσουν τον ύπνο τους από όσα θα αποκαλυφθούν» εκτιμάται βάσιμα πως είναι ευθεία απειλή/πρόκληση προς τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που στοιχηματίζουν στην θεαματική αποκάλυψη σκηνής από τα έγκατα του Μεγάρου Μαξίμου, στην οποία θα πρωταγωνιστεί πλέον ο κ. Τσίπρας και το αντικείμενο της θα είναι η διαπραγμάτευση, έναντι αμοιβής, για την επίλυση των γνωστών δικαστικών διαφορών του επιχειρηματία, ενώ δεν λείπουν και οι φωνές που υποστηρίζουν ότι «τα επόμενα ηχητικά ντοκουμέντα περιλαμβάνουν και τη φωνή του τέως πρωθυπουργού».
Στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ο κ. Τσίπρας θα ήταν ιδιαιτέρως ευτυχής αν ο ίδιος ο Νίκος Παππάς αναλάμβανε πρωτοβουλία να αυτοπεριοριστεί, να περάσει για ένα διάστημα στην άκρη του πάγκου, ίσως να δηλώσει «τραυματίας», ώστε «η ομάδα να μπορέσει να δει πως θα τον αντικαταστήσει και «πως θα βγάλει τον αγώνα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες».
Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα ο τέως «κολλητός του» ( σήμερα πλέον αποφεύγει συστηματικά ο ένας τον άλλο) δεν παρουσιάζεται καθόλου θετικός σε μια τέτοια προοπτική. Μπορεί να έχει αποστασιοποιηθεί ελάχιστα από την πρώτη γραμμή, αλλά φροντίζει πάντα να δείχνει ότι είναι παρών, ότι έχει λόγο και μάλιστα ισχυρό στις λειτουργίες των πραιτωριανών του Αλέξη (είναι οι περιβόητοι «προεδρικοί») και ότι η θέση του στην κομματική νομενκλατούρα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Επαγγελματίας της αριστερής κομματικής λογικής ο κ. Παππάς γνωρίζει πολύ καλά την ιστορική εξέλιξη του χώρου και τη βαναυσότητα με την οποία πρωτοκλασσάτα στελέχη του σε άλλες εποχές αποκαθηλώθηκαν και εξαφανίστηκαν προς χάριν του κάθε περιστασιακού ηγέτη, συνεπώς δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να κάνει το χατίρι, είτε στον ίδιο τον Τσίπρα, είτε στην υπόλοιπη παρέα των «προεδρικών», να αυτοχειριαστεί.
Ο κ. Τσίπρας είναι αναγκασμένος να ακροβατεί επί ξηρού ακμής, χωρίς, αυτή την περίοδο, να είναι σε θέση να λάβει οποιεσδήποτε αποφάσεις, ενόψει και όσων ήδη αναμένεται να προκύψουν από τις νέες αποκαλύψεις, που απειλείται να δημοσιοποιηθούν. Δέχεται παντοειδείς εισηγήσεις, αλλά αδυνατεί να καταλήξει, καθώς δεν γνωρίζει την μεγάλη εικόνα και δεν έχει στη διάθεση του όλα τα δεδομένα.
Τι άλλο γνωρίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Ότι ο κ. Παππάς «έχει μεγάλο φόρο πολυτελείας» και «δεν είναι για τα δόντια του», με άλλα λόγια αδυνατεί να τον απειλήσει κομματικά ή πολιτικά, χωρίς τον κίνδυνο να καταρρεύσει όλο το κομματικό οικοδόμημα και να βρεθεί όλη «η γνωστή παλιοπαρέα στους πέντε δρόμους».
Την άποψη αυτή συμμερίζονται κι εκείνα τα στελέχη, τα οποία, ήδη, θέτουν, διακριτικά μεν, σταθερά δε, στο εσωτερικό του κόμματος «θέμα προέδρου», ως μια ακραία, πλην θεαματική και σωτήρια επιλογή για το κόμμα, που θα δει (σχεδιασμένα) « τον Τσίπρα να αναλαμβάνει τις πολιτικές ευθύνες και να αποσύρεται και μια νέα, επόμενα μέρα να ξεκινάει με το κόμμα αποκαθαρμένο και τις πολιτικές προοπτικές του σημαντικές».
«Δεν θα έχει προηγούμενο μια τέτοια κίνηση και θα ανεβάσει στα ύψη το πολιτικό, πέραν του ηθικού, πλεονέκτημα της αριστεράς. Θα δώσει την εικόνα της δύναμης που δεν έχει πρόβλημα να αναλάβει ευθύνες και να αποκαθηλώσει, στο βωμό της ίδιας της κάθαρσης, το πρώτο τη τάξη ηγετικό της στέλεχος» είναι η επωδός τους.
Πολύ καλό σενάριο για να είναι αληθινό και βεβαίως πάντα υπό την απαραίτητη προϋπόθεση πως στο δρόμο αυτό δεν θα υπάρχει πουθενά ούτε ο ίσκιος του Νίκου Παππά, εξέλιξη μάλλον αδύνατη αυτή την περίοδο.
Η πολιτική αιχμαλωσία του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστεί, η πολιτική αντιπαράθεση θα περάσει εκ νέου στην εποχή «της κασέτας» και η αριστερά θα βολοδέρνει αναμένοντας κάθε μέρα τις νέες αποκαλύψεις έως ότου διαβρωθεί εντελώς η δημόσια εικόνα της…
