Χωρίς πυξίδα, με οδηγό τις εμμονές της παλαιοκομμουνιστικής αριστεράς και τα ιδεολογήματα του Καρτερού και της παρέας του συνεχίζει να πορεύεται στο σκηνικό που δημιουργεί η πανδημία ο Αλέξης Τσίπρας, ανίκανος και αδύναμος να αντιληφθεί τις προτεραιότητες της κοινωνίας, μόνιμος υποστηρικτής ενός επικοινωνιακού κλεφτοπόλεμου, που καταλήγει σε κορυφαίες γκάφες, όπως η τελευταία με την Αίγυπτο και τη Μαρέβα Μητσοτάκη.
Του Χρήστου Υφαντή
Έχει καταστεί τρομακτική πλέον η απουσία από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάθε επαφής με την καθημερινότητα, με τις τεράστιες ανάγκες που έχει ο λαός να ακουμπήσει κάπου για να διατηρήσει τις ελπίδες του για το μέλλον, για να δει φως στην άκρη του τούνελ της πανδημίας.
Απέναντι σε όλα αυτά που απασχολούν ουσιαστικά την κοινωνία των πολιτών ο ΣΥΡΙΖΑ (και δια χειρός Τσίπρα) εμφανίζεται να καταναλώνει όλο το πολιτικό του κεφάλαιο (όσο του απόμεινε δηλαδή) σε ένα ιδιότυπο επικοινωνιακό ανταρτοπόλεμο και σε ζητήματα τεταρτεύουσας, στην καλύτερη περίπτωση, σημασίας που δεν απασχολούν κανένα άλλο εκτός από τους μυημένους της παλαιοκομματικής επικοινωνίας και μερικούς επαγγελματίες άεργους των κομματικών γραφείων.
Πως αλλιώς μπορεί να περιγράψει κανείς ότι μετά από ένα, σχεδόν, χρόνο πανδημίας ο Τσίπρας και όσοι τον περιστοιχίζουν ασχολούνται με τα «κορυφαία» ζητήματα του γεύματος του Μητσοτάκη στην Ικαρία, της δήθεν επίσκεψης της Μαρέβας στην Αίγυπτο, των συνθηκών διαβίωσης στις φυλακές του κορυφαίου κατά συρροή δολοφόνου της χώρας Δημήτρη Κουφοντίνα και της δήθεν κρατικής καταστολής στα πανεπιστήμια ή της περιβόητης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ;
Το καταπληκτικό στην υπόθεση είναι πως ακόμη και οι πλέον ακραίες, οι κορυφαίες επιλογές της κυβέρνησης απέναντι στα κυρίαρχα για τον ΣΥΡΙΖΑ ζητήματα, όπως τα παραπάνω, φαίνεται (οι αριθμοί το λένε) να γίνονται ασμένως αποδεκτές από τον ελληνικό λαό, ο οποίος μένει σταθερός στο πλευρό της κυβέρνησης και αρνείται πεισματικά να ακούσει καν αυτά που ψελλίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ένδεια στην παραγωγή πολιτικής και η απόλυτη αδυναμία να μεταβάλλει προς όφελος του την ατζέντα προτάσσοντας ζητήματα με κορυφαίο κοινωνικό πρόσημο δεν έχουν σχέση μόνο με την δυσκολία του πολιτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ να παράγει προτάσεις απλές, κατανοητές και αποτελεσματικές υπέρ των κομματικών του συσχετισμών, αλλά και με την απέχθεια με την οποία το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης εισπράττει ακόμη και αυτές τις αστείες παρεμβάσεις της Κουμουνδούρου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ζουν μέσα σε πολιτικό ερείπιο που δεν δείχνει ικανό να μακιγιαριστεί για να αρέσει, επειδή όποια μορφή και να πάρει δεν αρέσει σε κανένα, ούτε καν στους δικούς του ανθρώπους. Είναι μια διαρκής παγίδα από την οποία αδυνατεί να ξεφύγει και την οποία τροφοδοτεί διαρκώς με τις επικοινωνιακές αλλοπρόσαλλες μπαρούφες διάφορων συνιστωσών, που ξεκινούν από το ιερό τοτέμ της αριστερής αντιπολίτευσης, την Μαρέβα Μητσοτάκη και καταλήγουν στον Κουφοντίνα.
Η κατάσταση αυτή έχει πλέον και κομματικό αποτύπωμα. Το κόμμα στην πορεία προς το συνέδριο και καθώς εξελίσσεται η κομματική διαδικασία εκλογής συνέδρων και οργάνων φαίνεται να επιλέγει να προχωρήσει με την «Ομπρέλα» ανά χείρας και να εγκαταλείπει τις συνιστώσες που μέχρι σήμερα ακουμπούσαν και επιβεβαίωναν την εξουσία του Αλέξη Τσίπρα.
Η δυναμική της «Ομπρέλας» αποκτάει καθημερινά μεγαλύτερη ένταση και τα αποτελέσματα από τις έως τώρα εκλογικές διαδικασίες τη φέρνουν να διεκδικεί με ισχυρό πλεονέκτημα την πρώτη θέση στους συνέδρους και την πλήρη κυριαρχία στις κομματικές οργανώσεις της επόμενης μέρας.
Μάλιστα, περιπτώσεις όπως αυτές του «παλαιοπασόκ» Χρήστου Σπίρτζη ,που θυμήθηκε στην προσυνεδριακή διαδικασία παλιές καλές συνταγές του ανδρεϊκού παρελθόντος του με τη μαζική εγγραφή μελών δυο ώρες πριν τη συνεδρίαση και την εκλογική διαδικασία, ενισχύουν ακόμη περισσότερο τους «ομπρελιστές», που βλέπουν πια ότι μπορούν μόνοι να διαχειριστούν οργανωτικά το κόμμα και να είναι η μεγαλύτερη συνιστώσα στο συνέδριο.
Το τελικό αποτέλεσμα αναμένεται να δικαιώσει τον Ευκλειδη Τσακαλώτο και τα συνεργαζόμενα με τους «53+» μεγαλοστελέχη του κόμματος (Βίτσας κ.λ.π.) σε μια συνεργασία που αποτελεί την μοναδική, σχεδόν, ελπίδα του χώρου να παραμείνει ζωντανός και να επενδύσει στα ουσιαστικά προτάγματα της επόμενης, μετά την πανδημία, μέρας για τη χώρα και την κοινωνία.
https://www.lykavitos.gr/to-alaloum-tis-koumoundourou-kai-i-apo/
.jpg)
.jpg)
