Φράγκος Φ.: Ευρωπαϊκή Ένωση..ο μεγάλος ΑΣΘΕΝΗΣ..(βίντεο)

 

Ο Στρατηγός Φράγκος Φ. παραχώρησε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό της ιεράς Μητροπόλεως Σύρου καλεσμένος της

δημοσιογράφου Ευαγγελίας Βασιλείου όπου αναφέρθηκε στα τρέχοντα γεγονότα που αφορούν τα εθνικά θέματα, ειδικότερα:

Δείτε ΕΔΩ την σχετική συνέντευξη (βίντεο)

Για το λεγόμενο sofagate

Ανέφερε ότι το καψώνι του Τούρκου προέδρου στην πρόεδρο της Κομισιόν, έχει παράδοση 500 χρόνων. Δεν είναι τυχαίο ούτε παράλειψη του διπλωματικού πρωτοκόλλου, το ότι είχαν δύο αντί τρείς καρέκλες στην αίθουσα συναντήσεων.

Η ιστορία αυτή είναι στη σελίδα 32 ενός βιβλίου στη γαλλική γλώσσα "Λεξικό Εγκυκλοπαιδικό Ανεκδότων" Παρίσι 1929.

Διαβάστε σχετικά στο greece4greeks.blogspot.com

Για την κρίση στην Ουκρανία σε σχέση με την Τουρκία

Τόνισε ότι η ΜΟΣΧΑ έχει εναλλακτικό σενάριο να πιέσει την Άγκυρα εάν αποτολμήσει να αλλάξει καθεστώς των στενών, είτε να στηρίξει την Ουκρανία.

Τότε το χτύπημα θα είναι άμεσο στη Συρία, ενώ αυτό που πονάει είναι η επαναφορά της αυτονόμησης των Κούρδων στη ΝΑ Τουρκία ή και η ενοποίηση τους σε Ιράκ- Συρία - Τουρκία,για το μεγάλο ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ..Διαβάστε σχετικά στοgreece4greeks.blogspot.com

Για την κόντρα Σημίτη - Καραμανλή γιά τό Ἑλσίνκι, τήν Τουρκία, τήν Χάγη καί τήν ΑΟΖ

Δήλωσε ότι το 1999 με το Ἑλσίνκι, η Ε.Ε. ὡς Πόντιος Πιλάτος θά προωθοῦσε τήν προσφυγή τῆς Τουρκίας στή Χάγη ἐναντίον μας γιά «ἐκκρεμείς συνοριακές διαφορές καί ἄλλα συναφή θέματα», μέχρι τά τέλη του 2004! Ὄχι μόνο γιά τήν ὑφαλοκρηπῖδα/ΑΟΖ πού είναι ἡ μόνη διαφορά πού ἀναγνωρίζουν ὅλες οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις ἀπό τό 1974. Καί ὄχι ἀπό κοινού μέ τήν Ἑλλάδα μέ συνυποσχετικό. Μονομερώς...Δηλαδή, ἡ Τουρκία θά προσδιόριζε μόνη της τά ἐπίδικα θέματα. Καί, καθώς ἡ Ἑλλάδα ἀποδεχόταν ἀκόμα τότε τήν ὑποχρεωτική δικαιοδοσία της Χάγης, δέν θά είχε ἐπιλογή. Αὐτομάτως ἀποδεχόταν τό ἄνευ προηγουμένου: ὅτι ἐδάφη της, κυριαρχία της καί ὅ,τι ἄλλο θεωρούσε ἡ Τουρκία «συναφές» θά ἐτίθεντο ὑπό δικαστική αἵρεση. Καί, ἐνώ στό Ἑλσίνκι ἡ Τουρκία κέρδιζε αὐτό πού διακαώς ἐπεδίωκε ἐπί 36 χρόνια, δηλαδή τόν χαρακτηρισμό της ὡς ὑποψήφιας χώρας γιά ἔνταξη στήν ΕΕ, ἡ Ἑλλάδα δέν φρόντισε νά λάβει ὡς ἀντάλλαγμα οὔτε καν τά αὐτονόητα: τήν άρση του casus belli καί τόν ἔμπρακτο σεβασμό ἀπό τήν Ἄγκυρα του διεθνούς δικαίου στό σύνολο του, ἰδίως δέ τοῦ Δικαίου τῆς Θάλασσας. Ἀντιθέτως, θέταμε οἱ ἴδιοι τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα ὑπό ἐπανεξέταση.

Στό ἄρθρο του κ. Σημίτη ἀναφέρεται μάλιστα ὅτι διαφορά μας πρός ἐπίλυση μέ τήν Τουρκία δέν εἶναι μόνον ἡ ὑφαλοκρηπίδα, ἀλλά καί τά χωρικά μας ὕδατα! Φαίνεται, γι’ αὐτό ἡ κυβέρνηση Σημίτη διαπραγματευόταν μέ τήν Τουρκία ἀποκλειστικά τό ἀδιαπραγμάτευτο δικαίωμα ἐπέκτασης τῶν χωρικών μας ὑδάτων στά 12 ν.μ.! Γιά να «ἐπιλύσει» τό ζήτημα τῆς ὑφαλοκρηπίδας –πού τό Ἑλσίνκι ἔκανε πακέτο μέ ὅλες τίς τουρκικές διεκδικήσεις– μέ τρόπο ἀποδεκτό ἀπό τήν Τουρκία!

Το Ἑλσίνκι ἐνταφιάστηκε καί τυπικά τόν Ἰανουάριο 2015, ἀπό τήν κυβέρνηση Σαμαρά. Μέ δήλωση πού κατέθεσε ὁ τότε Ὑπουργός Ἐξωτερικών Εὐ. Βενιζέλος στά Ἡνωμένα Ἔθνη, ἡ χώρα μας δέν ἀναγνωρίζει τήν ὑποχρεωτική δικαιοδοσία τοῦ Δικαστηρίου της Χάγης γιά θέματα ἐδαφικής μας κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένων τῶν χωρικών μας ὑδάτων.

Δύο είναι οι αποφάσεις του «Ελσίνκι» που αφορούν την Ελλάδα:

1. Η μία είναι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η απόφαση αποτελεί πράγματι μία καθοριστικής σημασίας επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, για την οποία αξίζουν αναγνώρισης οι προσπάθειες που κατέβαλε η κυβέρνηση Σημίτη.

Αξίζει ταυτόχρονα να υπογραμμιστεί και η στάση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Νέα Δημοκρατία είχε καταστήσει σαφές ότι δεν επρόκειτο να ψηφίσει υπέρ της κύρωσης μιας διεύρυνσης που δεν θα περιελάβανε τη Κυπριακή Δημοκρατία. Ήταν αυτή μια στάση ευθύνης που συνέβαλε καθοριστικά στην εθνική προσπάθεια.

Στην υπόθεση βέβαια της συμφωνηθείσας στο Ελσίνκι ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., υπάρχει και ένα σκοτεινό σημείο. Αφορά στις πληροφορίες για ύπαρξη μίας παρασκηνιακής άτυπης συμφωνίας που συνέδεε την ένταξη της Κύπρου με την υποχρέωση αποδοχής του σχεδίου Ανάν. Αυτό όμως δεν είναι του παρόντος.

2. Η άλλη απόφαση αφορά τη χορήγηση στη Τουρκία καθεστώτος υποψήφιας χώρας για ένταξη στην Ε.Ε. Η Τουρκία επεδίωκε διακαώς αυτόν το στόχο από το 1963. Τον πέτυχε μετά από 36 χρόνια, στο Ελσίνκι.

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι η αναγνώριση καθεστώτος υποψήφιας χώρας, αποτελεί το πιο καθοριστικό στάδιο στη μακρά και απαιτητική διαδικασία ένταξης κάθε χώρας στην Ε.Ε. Εκείνη λοιπόν ήταν η καλύτερη, αν όχι και η μοναδική, ευκαιρία για την Ελλάδα να αποσπάσει κάποιο σαφές ουσιαστικό και χειροπιαστό αντάλλαγμα πριν δώσει την απαραίτητη συγκατάθεσή της.

Σε εκείνην λοιπόν, την κρίσιμη στιγμή η Ελλάδα μπορούσε και έπρεπε να κερδίσει το αυτονόητο. Δηλαδή ότι οι υποψήφιες χώρες, άρα και η Τουρκία, θα σέβονται την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα των κρατών μελών της Ε.Ε και φυσικά δεν θα απειλούν με κήρυξη πολέμου (casus belli) άλλο κράτος μέλος για οποιονδήποτε λόγο.

Το 1996 με την κρίση των Ιμίων η Ελλάδα της κυβέρνησης Σημίτη για πρώτη φορά αναγνώρισε αμφισβήτηση κυριαρχίας επί εδάφους της ελληνικής επικράτειας, αφού δέχθηκε ότι στο έδαφος των Ιμίων δεν θα υπάρχουν «ούτε στρατιώτες, ούτε πλοία, ούτε σημαίες» (no troops, no ships, no flags).

Αργότερα το ίδιο έτος, με το ανακοινωθέν της Μαδρίτης που υπέγραψαν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος και της Τουρκίας στο περιθώριο της εκεί Συνόδου του ΝΑΤΟ, αναγνωρίστηκε, με ελληνική συγκατάθεση, ότι η Τουρκία έχει «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα… στο Αιγαίο, που έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία».

Από τουρκικής πλευράς, σε όλα αυτά τα κείμενα μαζί με τις συναφείς τουρκικές διεκδικήσεις οικοδομείται η ανατροπή του status quo στο Αιγαίο το οποίο καθιέρωσαν διεθνείς συνθήκες όπως η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947. Αυτό αποτελεί μόνιμο στόχο της Τουρκίας από το 1973, που επιδιώκουν έκτοτε όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις. Με ακόμα μεγαλύτερη ένταση το πράττει η Τουρκία του Ερντοάν με το επίσημο πλέον στρατηγικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Για το "Τζιχάντ" που βιώνει ο Ελληνισμός

Η 29η Μαϊου 1453 ως το τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας μας, το κυριότερο γεγονός που κλόνισε την ύπαρξή της ανεπανόρθωτα, και οδήγησε στον οριστικό τερματισμό της υλικής και οικονομικής υπεροχής του κράτους μας σε όλη την Ευρώπη, και τελικά στο 1453, δηλαδή η καταστροφή της Ρωμανίας από τη Δύση, με την Άλωση της Νέας Ρώμης/Κωνσταντινούπολης την 13η Απριλίου 1204 από τους Σταυροφόρους, αποσιωπάται ή δεν του δίνεται η πρέπουσα σημασία.

Με άλλα λόγια, η Άλωση του 1204 οδήγησε στα 400-600 χρόνια Τουρκοκρατίας.

Για το μήνυμα του Στρατηγού Χάφταρ σχολίασε ότι είναι στα πλαίσια ενός παιχνιδιού που παίζεται στην περιοχή και ανέφερε ότι θα μπορούσαμε να συζητήσουμε με το Κοινοβούλιο της Λιβύης.

Μήνυμα για την κυβέρνηση από την πλευρά του στρατηγού Χάφταρ. Το MLNA με μήνυμα του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το οποίο συνοδεύεται από φωτογραφία του Χάφταρ γράφει:

“Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε υπογράψει συμφωνία θαλασσίων ζωνών με το δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο, όταν είχε την ευκαιρία”!

Για την Ευρωπαϊκή ΑΟΖ και η σημασία του συμπλέγματος της Μέγιστης (Καστελόριζο)

Πηγή: European Comission, The EU and international ocean governance

Ο χάρτης αυτός πρέπει να χρησιμοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση ως όπλο κατά των εξωφρενικών απαιτήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Σήμερα το μήκος των ακτών της ΕΕ των 28 ξεπερνάει τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τη κράτη-μέλη,που φτάνει τα 16,465 χλμ., καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και νησίδες που αριθμούν 3.100, εκ των οποίων τα 2.463 βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Βέβαια αν υπολογισθούν και οι βραχονησίδες, τότε ξεπερνούν τις 10.000. Συγκριτικά, οι ακτές των ΗΠΑ είναι 20.000 χλμ., της Λατινικής Αμερικής 25.000 χλμ., της Αφρικής 30.000 χλμ. και της Αυστραλίας 26.000 χλμ.

Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει τις θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις της Ε.Ε.

Χερσαία Έκταση: 5.259.416 τ.χλμ

ΑΟΖ: 7.044.342 τ.χλμ

Υφαλοκρηπίδα: 1.923.935 τ.χλμ

Χωρικά Ύδατα: 1.152.126 τ.χλμ

Μέσα στις ΑΟΖ των 200 ν.μ. των κρατών-μελών της ΕΕ, το μεγαλύτερο ποσοστό της Μεσογείου σε αλιεία και σε υδρογονάνθρακες θα είναι ευρωπαϊκή ιδιοκτησία, έτσι χωρίς να έχουν συμφωνηθεί, ανακηρυχθεί και οριοθετηθεί ΑΟΖ, η εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού είναι αδύνατη.

Ο στόχος δεν είναι τίποτα λιγότερο από την επίτευξη ενεργειακής αυτάρκειας για υδρογονάνθρακες για την Ευρώπη.» 

Η οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στα δυο κράτη της ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο, που έχει καθυστερήσει για πολλά χρόνια, καταργεί αυτόματα και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει, επιτέλους, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, πριν είναι πολύ αργά, διότι εάν γίνει μια οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τουρκία, η Ευρώπη θα στερηθεί όχι μόνο ένα μέρος της ΑΟΖ της αλλά και του ορυκτού της πλούτου.

Για τα Φ.Ε.Κ. του 1931 και 1936

Τα οποία καθόριζαν το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης στά 10 ν.μ. όσα δηλαδή και στον αέρα, γεγονός που αποκρύπτεται από τον Ελληνικό λαό.

Για την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών

Έκανε μια ιστορική αναδρομή της πορείας του κράτους των Σκοπίων και επεσήμανε το ενδιαφέρον που έχει η απογραφή που έκαναν το 1941 οι Γερμανοί κατακτητές. Απ’ αυτήν προκύπτει ότι σε σύνολο 800.000, το 12%, δηλαδή 100.000, ήταν Έλληνες. Στη συνέχεια, την τιτοϊκή εποχή, στην απογραφή του 1951 θα απογραφούν 158.000 Έλληνες στην περιοχή. Απ’ αυτούς οι 25.000 ήταν γεγενείς Έλληνες κάτοικοι Μαναστηρίου, 100.000 βλαχόφωνοι και 32.000 πολιτικοί πρόσφυγες. Σε σύνολο 900.000 οι ελληνικής συνείδησης κάτοικοι ανέρχονταν στο 18%. Στη συνέχεια, οι αρχές εκπόνησαν πολιτική μείωσης του αριθμού των Ελλήνων. Αυτό το πέτυχαν με την υποχρεωτική καταγραφή των Βλάχων ως «Αρομούνων» ή ως «Μακεδόνων». Αντίστοιχα επιχειρήσαν και με τους πολιτικούς πρόσφυγες, μικρό μέρος των οποίων προερχόταν από το σλαβομακεδονικό αυτονομιστικό κίνημα. Ο διωγμός των ελληνικής συνείδησης κατοίκων της περιοχής αυτής της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, πήρε το χαρακτήρα της υποχρεωτικής τους διάσπασης σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες: Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, Μακεδόνες, Γιουγκοσλάβοι....

Για τα σχολικά βιβλία

Διαφώνησε για την έμφαση στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία και όχι στην ελληνική!Μέμφοντας παράλληλα την πολιτική που ασκείται από το Υπουργείο Παιδείας και της κ. Κεραμέως σ' αυτό το ζήτημα.