Μια συνέντευξη προσωπική, που έδωσε ο κ. Στυλιανίδης στην Εφημερίδα “Esspreso” και την δημοσιογράφο Βίβιαν Μπενέκου, που δημοσιεύεται σήμερα για πρώτη φορά στο σύνολό της, ως
άλλος προσωπικός απολογισμός της έως τώρα πορείας του, αυτή τη φορά όχι ως προς την πολιτική του σταδιοδρομία, αλλά την προσωπική, εγχώρια και μη. Ευριπίδης Στυλιανίδης λοιπόν για την πανδημία, την Θράκη, τις πολλαπλές του ιδιότητες, την οικογένεια, τους φίλους και κυρίως τους νέους, που όπως επισημαίνει για να αλλάξουν την Ελλάδα, «δεν θα πρέπει να αλλάξουν» αυτοί, διατηρώντας όσο περισσότερο την αγνότητα των ονείρων τους. Ευριπίδης Στυλιανίδης στην Βίβιαν Μπενέκου όμως… «Η πανδημία μας έκανε και ένα καλό: επανεκτιμήσαμε την αξία της ζωής» Β.Μ.: Πώς βιώνετε σε προσωπικό επίπεδο την πανδημία; Σας επηρέασε καθόλου; Θα εμβολιαστείτε; Ε.Σ.: Έχω ήδη εμβολιαστεί. Είχα την ευκαιρία να χαρώ την οικογένεια μου που στερήθηκα λόγω της πολιτικής. Έμαθα να περπατάω αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Ολοκλήρωσα ένα βιβλίο για την Αναθεώρηση του Συντάγματος του 2019 καταθέτοντας στους φοιτητές μου άποψη, υλικό και εμπειρία που συνέλεξα ως πρόεδρος της Αναθεωρητικής Επιτροπής της Βουλής. Δημοσίευσα σειρά επιστημονικών άρθρων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετείχα με ανακοινώσεις σε διεθνή διαδικτυακά συνέδρια στην Κίνα, την Κύπρο, την Γερμανία, τη Ρωσία, τη Ρουμανία και στις ΗΠΑ, συμπληρώνοντας το επιστημονικό μου έργο. Μάζεψα όλα τα ανοιχτά θέματα του Τόπου μου, της Ροδόπης, διεκδικώντας ή προωθώντας λύσεις στο κέντρο με κορυφαία την αποκατάσταση του 12% για τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις της Θράκης και την ενίσχυση του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Δύσκολη εμπειρία η καραντίνα, αλλά δημιουργική η μοναξιά. Η πανδημία μας έκανε και ένα καλό. Επανεκτιμήσαμε την αξία της ζωής, βλέποντας κοντινούς μας ανθρώπους να κινδυνεύουν ή να χάνονται και συνειδητοποιήσαμε ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά και τα καθημερινά που κάποτε θεωρούσαμε αυτονόητα. Β.Μ.: Τι λένε οι μουσουλμάνοι φίλοι σας στη Ροδόπη, όταν ακούνε να τους αποκαλούν οι Τούρκοι, «τουρκική μειονότητα»; Το ασπάζονται αυτό; Ε.Σ.: Υπάρχουν κάποιοι που αισθάνονται έτσι και το δηλώνουν ελεύθερα, γιατί η Ελλάδα τους έδωσε αυτό το δικαίωμα με την επικύρωση της Διεθνούς Σύμβασης περί Δικαιώματος Ατομικού Αυτοπροσδιορισμού κάτι που δεν έπραξε η Τουρκία φοβούμενη τις δικές της μειονότητες. Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι, Πομάκοι, Ρομά, Αλεβίτες, Μπεκτασί, Σουνίτες κλπ που εθνοτικά, γλωσσικά, πολιτισμικά ίσως και θρησκευτικά νιώθουν διαφορετικά. Αυτοί είναι μειονότητες μέσα στη μειονότητα και δεν θέλουν να επιτραπεί η τουρκοποίηση τους, γιατί έχουν τη δίκη τους διαφορετική ταυτότητα. Γι’ αυτό η Συνθήκη της Λοζάνης προσδιόρισε τη μειονότητα ως Θρησκευτική Μουσουλμανική και με την υπογραφή μάλιστα της τότε τουρκικής κυβέρνησης κι αυτό δεν αλλάζει. Όλοι αυτοί είναι Έλληνες Ευρωπαίοι πολίτες που δεν ανέχονται την εργαλειοποίηση τους, ούτε από τον τουρκικό αλυτρωτισμό, ούτε από τον ακραίο ισλαμικό φονταμενταλισμό. Όλοι μαζί στη Θράκη κτίσαμε μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία πρότυπο για την οποία είμαστε περήφανοι και δεν θα αφήσουμε κανέναν εντός ή εκτός της Χώρας μας, ούτε να τη δηλητηριάσει, ούτε να τη διαλύσει. Να ξέρετε ότι αν έχω θεμελιώσει κάποιες στέρεες πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με τους μουσουλμάνους συμπολίτες μου είναι γιατί ο ξεκάθαρος πατριωτικός μου λόγος, όσο αυστηρός και αν είναι, βασίζεται στην ειλικρίνεια, την ευθύτητα και τη δικαιοσύνη. «Στην Θράκη νοιώθεις ότι κουβαλάς στην πλάτη σου διαρκώς όλη την Ελλάδα» Β.Μ.: Το να είσαι Θρακιώτης, είναι το ίδιο, ή διαφορετικό, από το να είσαι πχ. Αγρινιώτης, Κρητικός ή Πελοποννήσιος; Ε.Σ.: Στη Θράκη η πολιτική έχει ουσία και βάθος. Είναι όραμα και χρέος. Είναι ευθύνη και αποτέλεσμα, γιατί αισθάνεσαι ότι κουβαλάς στην πλάτη σου διαρκώς όλη την Ελλάδα. Νιώθεις ότι φυλάς τα Εθνικά και τα Ευρωπαϊκά σύνορα μαζί και ότι εκφράζεις κάθε στιγμή όχι μόνο το λαό, δηλαδή τους ψηφοφόρους σου, αλλά και το έθνος, δηλαδή τους νεκρούς και τους αγέννητους. Στα μάτια των παιδιών σου δε βλέπεις μόνο το αύριο που πρέπει να φροντίσεις να είναι καλύτερο. Βλέπεις και την ιστορία που πρέπει να συνεχιστεί. Τους πρόσφυγες πατεράδες μας που παρότι άφησαν κυνηγημένοι τις αλησμόνητες πατρίδες, κατάφεραν με αίμα και ιδρώτα να ξαναχτίσουν εδώ καλύτερες. Στη Θράκη μας οι εποχές δεν διαδέχονται η μια την άλλη, αλλά συνυπάρχουν για να μας θυμίζουν την αντοχή του Ελληνισμού, την αγάπη της Ορθόδοξης Πίστης που δεν εκδικήθηκε αλλά αγκάλιασε τους αλλόδοξους και την ισχύ της δημοκρατίας και του πολιτισμού μας που απέδειξαν, ότι ξέρουν και θέλουν να θεμελιώνουν στέρεες γέφυρες μεταξύ διαφορετικών θρησκειών, πολιτισμών ακόμα και κρατών. «Ο κόμβος της Νυμφαίας η πρώτη ουσιαστική πρόσβαση στην ιστορία της Ελλάδας σε μια Ευρωπαϊκή ενδοχώρα» Β.Μ.: Τι είναι ο κόμβος της Νυμφαίας και γιατί είναι τόσο σημαντικός για τον τουρισμό της χώρας; Ε.Σ.: Είναι η πρώτη ουσιαστική πρόσβαση στην ιστορία της Ελλάδας σε μια Ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Είναι μαζί με τον κάθετο άξονα που ολοκληρώσαμε με άριστο τρόπο από το 2006 έως το 2009 επί Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή κόντρα στις φοβίες και τις προκαταλήψεις της εποχής, ο συμβολισμός της αποτελεσματικότητας που μπορεί να αναπτύξει το κράτος, όταν υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση και ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Είναι 1,8 εκατομμύρια διελεύσεις ΙΧ αυτοκινήτων από νέες αγορές των Βαλκανίων και της ανατολικής Ευρώπης. Είναι η ευκαιρία εκτίναξης του οδικού τουρισμού της Ελλάδας, τώρα που η Τουρκική τουριστική αγορά είναι κλειστή λόγω προβλημάτων, όπως δήλωσαν τουλάχιστον Ρωσία και Ρουμανία. Είναι μια νέα ευκαιρία για να καταστεί η Αν. Μακεδονία και Θράκη νέος τουριστικός προορισμός που δεν πρέπει να χαθεί από την αναποτελεσματικότητα της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης ή την αδιαφορία κάποιων κεντρικών παραγόντων. Γι’ αυτό ευχαριστώ για την άμεση αντίδραση και την έμπρακτη συμπαράσταση τον Πρωθυπουργό και ιδιαίτερα τον διευθυντή του Γρήγορη Δημητριάδη καθώς και εκείνους τους Υπουργούς που συνέβαλαν για να διορθωθεί μια βιαστική και λάθος απόφαση. Β.Μ.: Είστε στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Γίνεται δουλειά εκεί, υπέρ των «ελληνικών δικαίων» και ποιά είναι αυτή; Ε.Σ.: Υποστηρίζουμε συστηματικά τις Ελληνικές θέσεις. Δημιουργούμε δίκτυο φίλων της Ελλάδας σε 47 κράτη. Υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Δημοκρατία με παρεμβάσεις και εκθέσεις για όλα τα κράτη που αποκλίνουν από αυτές τις αρχές. Πρόσφατα επιτύχαμε καταδικαστική απόφαση για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, για την απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης για την προστασία των γυναικών και τη φυλάκιση Βουλευτών της Αντιπολίτευσης. Πήραμε θέση για την υπόθεση Ναβάλνυ στη Ρωσία και τον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η Ελληνική αντιπροσωπεία λειτουργεί συγκροτημένα ωσάν να είναι η συνείδηση της δημοκρατίας και ο υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όταν αυτά απειλούνται από παλιούς ή νέου τύπου κινδύνους. «Η Κυβέρνηση πρέπει να μιλήσει στην ψυχή των δεκαεπτάχρονων και στο μυαλό των τριαντάρηδων» Β.Μ.: Ποιο είναι ή ποιο θα είναι στο δρόμο, προς τις εκλογές το μεγαλύτερο πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, πιστεύετε; Ε.Σ.: Η επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας και οι συνέπειες της κρίσης κυρίως στη νέα γενιά. Η Κυβέρνηση πρέπει να μιλήσει στην ψυχή των δεκαεπτάχρονων που τώρα ξεκινούν με ανασφάλεια τη ζωή τους και στο μυαλό των τριαντάρηδων που αγωνιούν για το επαγγελματικό τους μέλλον. Απαιτούνται ισχυρές πολιτικές στήριξης από την Πολιτεία για να διασφαλιστούν οι ίσες ευκαιρίες και μια θετική κοινωνική κινητικότητα που θα επενδύει στους άξιους. Χρειάζεται ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα ενεργοποιήσει τα όνειρα, την πίστη και το πείσμα των νέων. Β.Μ.: Έχετε κάνει διδακτορικό. Σύμφωνα λοιπόν με τον Αλέξη Πατέλη, ανήκετε σε αυτούς που τεμπέλιασαν…! Εσείς θυμάστε να ζήσατε έτσι την περίοδο του διδακτορικού σας; Ε.Σ.: Άστοχη δήλωση για την οποία βέβαια ζήτησε συγνώμη. Προσωπικά για να ολοκληρώσω το διδακτορικό μου στη Νομική Σχολή του Αμβούργου εργάστηκα ένα χρόνο ως σερβιτόρος σε Ελληνική Ταβέρνα και τρία χρόνια ως κλητήρας στο ομώνυμο Γενικό Προξενείο του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, όπου 10 χρόνια μετά επανήλθα ως Υφυπουργός. Τα χρήματα βλέπετε του δάσκαλου πατέρα μου δεν επαρκούσαν και οι υποτροφίες που δικαιούμουν λόγω υψηλής βαθμολογίας στο πτυχίο του ΔΠΘ ήταν δυστυχώς ρεζερβέ από κάποιους ευνοούμενους της αθηναϊκής αριστοκρατίας που είχαν οικονομική άνεση, συχνά υποδεέστερα προσόντα και οι περισσότεροι δεν τελείωσαν ποτέ τις σπουδές τους. Ως γκαρσόν έτυχε μερικές φορές να σερβίρω και τον Καγκελάριο της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ που έμενε στο Kiwitchmoor του Αμβούργου κοντά στην φοιτητική εστία που διέμενα και στο εστιατόριο που εργαζόμουν. Αρκετά χρόνια αργότερα τον συνάντησα σε ένα επίσημο δείπνο για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, όπου εκπροσωπούσα την Ελλάδα μαζί με τον Ζισκάρ Ντεστέν, τον Τζουλιάνο Αματο, τον Βίλφριντ Μαρτένς, τον Χέλμουτ Κολ κα. Όταν μετά την τοποθέτηση μου με ρώτησε «Υπουργέ κάτι μου θυμίζετε αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι; Έχουμε ξανασυναντηθεί;» Απάντησα «Μάλιστα κύριε Καγκελάριε. Είμαι το γκαρσόν που σας σέρβιρε σουβλάκια στο Restaurant Paros στη γειτονιά σας και το ρωτούσατε πώς τα πάει η Ελλάδα στην ΕΟΚ». Δεν υπήρξε για μένα και για όλους σαν και μένα μεγαλύτερη δικαίωση από αυτήν, διότι αν σε κάτι μπορεί να κριθεί ποιοτικά μια κοινωνία είναι οι ευκαιρίες που δίνει για κινητικότητα σε όσους ξεκινούν τον μαραθώνιο από το Μαραθώνα και όχι μερικά χιλιόμετρα πριν από το Καλλιμάρμαρο. «Δέχομαι ως κυρίαρχο σε περίπτωση διάστασης ενός ζευγαριού το συμφέρον του παιδιού» Β.Μ.: Ως πολύτεκνος πατέρας, τι θέση παίρνετε για την συνεπιμέλεια; Ε.Σ.: Παίρνω θέση ευθέως υπέρ της στήριξης του θεσμού της οικογένειας, όπως ακριβώς πράξαμε στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Και εννοώ την πραγματική Ελληνική οικογένεια που βάλλεται κυριολεκτικά από παντού και κυρίως από τα ΜΜΕ με τα πρότυπα που αναπτύσσονται. Αυτή η οικογένεια που κράτησε την Ελλάδα όρθια σε όλους τους εθνικούς αγώνες, στήριξε τα μέλη της κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας περισσότερο από το αδύναμο κοινωνικό κράτος. Πιστεύω στην ισοτιμία των μελών της, ανεξάρτητα αν είναι άντρας ή γυναίκα και δέχομαι ως κυρίαρχο σε περίπτωση διάστασης το συμφέρον του παιδιού, το οποίο πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση και αντικειμενικά. Η νομική εύνοια της μίας ή της άλλης πλευράς de facto, αποτελεί μάλλον κίνητρο διάλυσης της οικογένειας και όχι συνοχής της ενόψει της αντιμετώπισης των δυσκολιών της ζωής. Β.Μ.: Πώς σας φαίνεται που κάποιοι βουλευτές διαφοροποιούνται στη ΝΔ;(βλέπε: Γιαννάκου, Κεφαλογιάννη κλπ) Ε.Σ.: Δικαίωμα τους. Ο καθένας έχει την άποψη του. «Η επαφή μου με τη νέα γενιά μου διδάσκει πολλά» Β.Μ.: Διδάσκετε στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Καθηγητής ή πολιτικός; Ποιο είναι πιο «αφροδισιακό»; Ε.Σ.: Το ένα συμπληρώνει και τροφοδοτεί το άλλο. Η επαφή μου με τη νέα γενιά μου διδάσκει πολλά. Μου μεταγγίζει ζωή και δύναμη και με εμπνέει για να δώσω στην πολιτική μου όραμα και περιεχόμενο. Οι φοιτητές μου είναι για μένα πηγή ενέργειας, την οποία προσπαθώ να μεταφέρω στην πολιτική σαν δύναμη δημιουργίας. Όταν βλέπεις το χαμόγελο και την αυτοπεποίθηση των νέων παιδιών καταλαβαίνεις ότι δεν είναι όλα σάπια και συμβιβασμένα. Συνειδητοποιείς, ότι αξίζει τον κόπο να συνεχίσεις στην πολιτική, χωρίς συμβιβασμούς, για να κρατήσεις άσβηστο έστω ένα μικρό κεράκι ελπίδας που μπορεί να μεταφέρει τη φλόγα παρακάτω… «Κάθε γενιά δικαιούται να εκφράσει την δική της εποχή με τους δικούς της τρόπους» Β.Μ.: Πώς είναι να είσαι καθηγητής σε μια νεολαία τόσο παγκοσμιοποιημένη σήμερα; Τι παιδιά μεγαλώνουμε τελικά; Ε.Σ.: Κάποτε βλέποντας την κακή νοοτροπία των μεγαλύτερων λέγαμε στην ΟΝΝΕΔ ως νέοι το σύνθημα «πώς θα αλλάξει η Ελλάδα, αν δεν αλλάξεις εσύ;». Λάθος. Έχοντας πλέον διανύσει ένα σημαντικό μέρος της πολιτικής μου διαδρομής, συνάντησα σε αρκετές περιπτώσεις τη διαφθορά, τη διαπλοκή, την ξενοδουλεία, την υποκρισία, τα στημένα, τα σάπια κύτταρα της πολιτικής, της αγοράς, της ψευτοδιανόησης, της δήθεν ενημέρωσης… Βλέποντας τον ενθουσιασμό και την ελπίδα των φοιτητών μου σήμερα θα αντέστρεφα το σύνθημα : «Για να αλλάξει η Ελλάδα, θα έλεγα στους νέους μας, να μην αλλάξετε εσείς…» Κάθε γενιά δικαιούται να εκφράσει την δίκη της εποχή με τους δικούς της τρόπους. Όσο περισσότερο διαρκέσει ο ενθουσιασμός της και η αγνότητα του ονείρου της, τόσο πιο έντονη θα είναι η σφραγίδα της προσφοράς και της δημιουργίας της σε μια Ελλάδα που το χρειάζεται. «Οι πολιτικοί έχουν ευθύνη που εκπαίδευσαν τον λαό μπερδεύοντας σκοπίμως την φιλολαϊκή με την λαϊκίστικη πολιτική» Β.Μ.: Το πιο περίεργο ρουσφέτι που σας έχουν ζητήσει: Ε.Σ.: Έχω ένα βιβλίο καταγραφών που θα το δημοσιεύσω στο τέλος του κύκλου. Δεν αδικώ το λαό μας που και τα καθημερινά μπορεί να είναι μεγάλα προβλήματα γι’ αυτόν. Την ευθύνη την έχουν οι πολιτικοί που τον εκπαίδευσαν έτσι, μπερδεύοντας σκοπίμως την φιλολαϊκή με τη λαϊκίστικη πολιτική. Β.Μ.: Τι σας είπε η Μέρκελ κάποτε στα γερμανικά, όταν την συναντήσατε και ποια σχέση διατηρείτε σήμερα με αυτή αλλά και με τον Σόιμπλε; Ε.Σ.: Μου είπε κάτι που κάποιοι δικοί μου φρόντισαν τότε να μην ακουστεί καθόλου, γιατί δεν θέλαν να ακουστεί και η δική μου απάντηση. Βλέπετε, όταν υποστηρίζεις στοιχειοθετημένα και δυναμικά τα συμφέροντα της πατρίδας σου, άθελα σου μπορεί να κινείσαι προδίδοντας την ακινησία των άλλων. Αυτά όμως τα καταγράφει η ιστορία, η οποία κάποια στιγμή τα αποκαλύπτει. «Η πραγματική ηγεσία της Ευρώπης θα αναδειχθεί στο μεταίχμιο της εποχής της στις δύσκολες ώρες» Β.Μ.: Έχει ηγέτες ή ηγετίσκους σήμερα η Ευρώπη; Ε.Σ.: Η Ευρώπη άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει ραγδαία. Η πραγματική της ηγεσία όμως θα αναδειχθεί, όπως και στο παρελθόν, στο μεταίχμιο της εποχής στις δύσκολες ώρες. Αυτή την ηγεσία δεν θα την αναδείξουν τα κανάλια ή τα συμφέροντα, αλλά οι λαοί και τα έθνη με κριτήριο την αποτελεσματικότητα στη διαχείριση κρίσεων, την παραγωγή αποτελεσμάτων για τους πολίτες και φυσικά τη δύναμη της να εμπνέει, περιγράφοντας ένα νέο όραμα για το μέλλον, στο οποίο θα χωρούν να μικρά όνειρα των πολλών. Β.Μ.: Μιλήστε μου λίγο για τη φίλη σας Νάνα Μούσχουρη. Έχετε κι άλλους φίλους διεθνώς διάσημους; Ε.Σ.: Κατά το πέρασμα μου κυρίως από το ΥΠΕΞ και το Υπουργείο Παιδείας είχα την ευκαιρία να γνωρίσω σχεδόν το σύνολο της παγκόσμιας ηγεσίας της εποχής μας. Τους τότε προέδρους και Υπουργούς Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της ΕΕ, της Κίνας, των Βαλκανίων, Πατριάρχες, άλλους θρησκευτικούς και πνευματικούς ηγέτες, διάσημους καλλιτέχνες. Επισκέφθηκα 65 Κράτη και δούλεψα για την Ελλάδα με ενθουσιασμό. Μου έκανε εντύπωση και ενίσχυσε το φρόνημα μου η άλλη Ελλάδα. Σε κάθε κέντρο εξουσίας πολιτικό, πνευματικό, οικονομικό, στρατιωτικό, καλλιτεχνικό βρήκα έναν σημαντικό Έλληνα να δουλεύει για τον Ελληνισμό, όχι επειδή εντέλλεται από την μητρόπολη, αλλά επειδή καθοδηγείται από τη ψυχή και τη συνείδηση του. Αυτή είναι η μεγάλη δύναμη μιας άλλης Ελλάδα που εκπροσωπεί ένα από τα μεγαλύτερα έθνη, το οποίο ξεπερνά τα χωροταξικά και χρονικά όρια του κράτους του. Γνωστό ενδεικτικό παράδειγμα είναι η Νανά. Υπάρχουν και πολλά άλλα εξίσου δυνατά αλλά άγνωστα. Η Νάνα Μούσχουρη είναι μια Κυρία που τιμά την τέχνη. Είναι μια Ελληνίδα του Κόσμου που προκαλεί διαχρονικά και διεθνώς το θαυμασμό για τον πολιτισμό μας. Επιβεβαίωσα το μέγεθος της, όταν διαπίστωσα προσωπικά το σεβασμό που εμπνέει σε άλλους παγκοσμίως καταξιωμένους συναδέλφους της που γνώρισα, όπως ο Bono των U2, ο Tom Jones, ο αείμνηστος Roger Moor. «Είμαι θυμωμένος με την πολιτεία και ορισμένα ΜΜΕ που έχουν πάψει να δημιουργούν θετικά πρότυπα» Β.Μ.: Χιλιάδες νέα παιδιά, κάνουν κάθε χρόνο αιτήσεις για τηλεοπτικά ριάλιτι. Θα αφήνατε τα παιδιά σας να πάρουν μέρος σε κάτι τέτοιο; Ε.Σ.: Τα παιδιά μου προσπαθώ να τα μάθω να σκέφτονται, να κρίνουν και να αποφασίζουν μόνα τους το σωστό, χωρίς να τους υποδεικνύω εγώ τη λύση του προβλήματος. Είμαι όμως θυμωμένος με την πολιτεία, αλλά κυρίως με ορισμένα ΜΜΕ που έχουν πάψει να δημιουργούν θετικά πρότυπα. Η ανοησία και η αθλιότητα αναπαράγονται με τρελή ταχύτητα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι θετικές εξαιρέσεις. Στέκομαι για παράδειγμα στο ιστορικό μυθιστόρημα «Το κόκκινο ποτάμι». «Νοιώθω πλέον την δύναμη της αυτοπεποίθησης» Β.Μ.: Πώς είναι τα 55 για έναν άντρα; Ε.Σ.: Αισθάνομαι πλήρης. Εκτιμώ ότι ένας σημαντικός κύκλος της ζωής μου έκλεισε επιτυχώς γεμίζοντας μου πολύτιμα διδάγματα από την πολιτική, γνώσεις από την επιστήμη, βιώματα από την περιπέτεια της ζωής και μια ωραία οικογένεια. Ταυτόχρονα όμως αισθάνομαι και ότι ένας νέος κύκλος δημιουργίας ανοίγει, που μου δίνει τη δυνατότητα να κεφαλαιοποιήσω ότι έμαθα, να αναπτύξω ότι κατέκτησα και κυρίως να μεταλαμπαδεύσω στους νεότερους τη φλόγα. Τώρα νιώθω τη δύναμη της αυτοπεποίθησης, διότι μπορώ με λιγότερες κινήσεις να επιτυγχάνω περισσότερα αποτελέσματα. Το περίεργο είναι όμως ότι στη σημερινή Ελλάδα και για να προσφέρεις πρέπει να το διεκδικήσεις. Βλέπεις κάποιοι σκόπιμα αντιμετωπίζουν τους αυτοδημιούργητους στη μισή ζωή τους σαν «πολύ νέους» και στην άλλη μισή σαν «πολύ μεγάλους». Αυτά τα ζητήματα όμως συχνά τα λύνει η ίδια η ζωή και η ιστορία. Β.Μ.: Συνήθως οι άντρες λέτε, ότι οι γυναίκες κυβερνούν τις ζωές σας. Τη δική σας ποιος την κυβερνάει; Ε.Σ.: Το σκαρί της οικογένειας είναι πάντα η γυναίκα. Η πυξίδα είναι πάντα τα παιδιά. Ο άντρας είναι ο καπετάνιος που αν είναι σωστός, θα συμβουλευτεί τη πυξίδα και θα προστατέψει το σκαρί του σκάφος του. Τώρα για μένα ως συνειδητοποιημένο και όχι συγκυριακό πολιτικό, καθοριστικό ρόλο παίζει και το πανί που σου δίνει την ενέργεια να κινηθείς κι αυτό δεν είναι άλλο από την αγάπη για τον τόπο και την πατρίδα. Β.Μ.: Ποιά η μεγαλύτερη χαρά και η αντίστοιχη πίκρα που έχετε ζήσει: Ε.Σ.: Μεγαλύτερη χαρά η γέννηση των παιδιών μου. Πίκρα η προδοσία από φίλους και η αχαριστία. Β.Μ.: Τραγούδι αγαπημένο και γιατί; Ε.Σ.: «Στα υπόγεια είναι η θέα» του Πασχάλη Τερζή, γιατί μας υπενθυμίζει που κρύβονται οι πραγματικές αξίες και «Οι άντρες δεν κλαίνε» του Στράτου Διονυσίου, διότι αναφέρεται στους πραγματικούς άντρες, σπάνιο φαινόμενο στους καιρούς μας, που συχνά σηκώνουν στις πλάτες τους ευθύνες που πνίγουν συναισθήματα, τις οποίες οι άλλοι γύρω τους δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν.Πηγή : www.paratiritis-news.gr [ https://www.paratiritis-news.gr/politiki/evripidis-stylianidis-epi-prosopikou/ ]
