Το ΚΙΝΑΛ θα μπορέσει «στα ίσια» να διεκδικήσει ζωτικό πολιτικό χώρο, που θα μπορούσε σε πρώτη φάση να φτάσει σε έναν συσχετισμό δυνάμεων 12-13 για την Χαριλάου Τρικούπη και 18-22 για την Κουμουνδούρου
Κάθε μέρα που περνά και κάθε δημοσκόπηση που δημοσιεύεται, αποτελεί άλλο ένα… καρφί στα μάτια πολλών ΣΥΡΙΖΑίων, που βλέπουν σιγά σιγά ότι η τάση «επαναπατρισμού» κεντρώων και κεντροαριστερών ψηφοφόρων στο Κίνημα Αλλαγής έχει ξεκινήσει πριν καν… εκλεγεί ο επόμενος αρχηγός.
Εξάλλου, δεν είναι μόνο ότι την περασμένη Κυριακή, στην έρευνα της «Metron Analysis» για το «Βήμα», το ΚΙΝΑΛ είχε ακριβώς το μισό ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ταυτοχρόνως και οι τάσεις που αναδεικνύουν όλες οι μετρήσεις και οι οποίες αποτελούν έναν ηχηρό συναγερμό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Βλέπετε, οι τάσεις αυτές φανερώνουν μία αντίρροπη κίνηση, που θυμίζει κάτι σαν το εκκρεμές του Φουκώ: από τη μία, λοιπόν, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν επί μακρόν «κολλημένα», έχουν αρχίσει να μειώνονται, καθώς όλα δείχνουν ότι ένα μέρος των πολιτών βαρέθηκαν να περιμένουν ή να προσδοκούν κάτι από την Κουμουνδούρου και πλέον, την εγκαταλείπουν μαζικά.
Ταυτοχρόνως, το ενδιαφέρον της κοινωνίας για τα εσωκομματικά του Κινήματος Αλλαγής δείχνει μία τάση ανόδου στα ποσοστά του -κάτι που, όπως λένε οι δημοσκόποι, αναμένεται να ενισχυθεί όταν ολοκληρωθεί η «εκκρεμότητα» για την ηγεσία του.
Με άλλα λόγια, όποιος κι αν εκλεγεί, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, θα καταφέρει να καρπωθεί αυτή την τάση της κοινωνίας να εγκαταλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ και να ψάχνει να «πιαστεί» από κάπου αλλού και τότε θα ανοίξει ένα πεδίο δόξης λαμπρόν: ένα πεδίο για την αλλαγή και την ανακατανομή των συσχετισμών στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Με άλλα λόγια, το Κίνημα Αλλαγής, όπως έχουν ενημερώσει ακόμη και τους «ιθύνοντες νόες» της Κουμουνδούρου κάποιοι δημόσκοποι, θα μπορέσει «στα ίσια» να διεκδικήσει ζωτικό πολιτικό χώρο, που θα μπορούσε σε πρώτη φάση να φτάσει σε έναν συσχετισμό δυνάμεων 12-13 για την Χαριλάου Τρικούπη και 18-22 για την Κουμουνδούρου. Αυτό, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για να «ισοφαρίσουν» οι δύο «παίκτες» του Κέντρου ή για να καταστεί σαφές, εν πάση περιπτώσει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο μεγάλος πόλος στο πολιτικό σκηνικό όσο είναι η ΝΔ.
Πέραν, όμως, του «παραθύρου» που έχει ανοίξει για γενικότερες αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς στον χώρο της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου, μία… ειδική «ομάδα» ΣΥΡΙΖΑίων έχει ειδικό λόγο να τρέμει και να φοβάται με όσα συμβαίνουν αυτό το διάστημα στην Χαριλάου Τρικούπη: ο λόγος, φυσικά, για τους περίφημους «ΠΑΣΟΚογενείς», που βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να ανακάμπτει, καταλαβαίνουν ότι καθένας και καθεμία ξεχωριστά, θα έχουν προσωπικό πολιτικό πρόβλημα. Πρόβλημα σταυροδοσίας και, εν τέλει, επανεκλογής.
Αναφερόμαστε, φυσικά, σε στελέχη που όχι απλώς προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά εκλέγονται βουλευτές στηριζόμενοι κυρίως στους σταυρούς που παίρνουν από πρώην ΠΑΣΟΚους ψηφοφόρους, οι οποίοι «μετακόμισαν» στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή τη (μεγάλη) δεξαμενή ψηφοφόρων, είναι λογικό ότι στελέχη που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ έχουν ένα προβάδισμα, αφού οι ψηφοφόροι που είχαν να επιλέξουν στο ψηφοδέλτιο ποιους θα σταυρώσουν, έβλεπαν από τη μία οικεία ονόματα που «σταύρωναν» και όταν οι ίδιοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και από την άλλη ονόματα του... 3%.
Σημειωτέον ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο σε μεγάλες εκλογικές περιφέρειες με έντονο ανταγωνισμό, αλλά και σε απομακρυσμένες από την Αθήνα περιοχές, που ήδη καταγράφεται ένας αναβρασμός μεταξύ τοπικών στελεχών. Για παράδειγμα, η «ΠΑΣΟΚογενής» Θεοδώρα Τζάκρη, όπως μας ενημερώνουν καλά ενημερωμένοι παράγοντες, δεν θα είναι τόσο δυνατή στην Πέλλα, αν το ΚΙΝΑΛ ανακάμψει. Το ίδιο ισχύει για τον Άγγελο Τόλκα στην Ημαθία, που ούτως ή άλλως κέρδισε την έδρα στο εκλογοδικείο από την ανθυποψήφιά του (γράφουμε «ανθυποψήφια» και όχι «συνυποψήφια», πιστοί στη ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ ότι «στα άλλα κόμματα έχεις αντιπάλους, στο δικό σου έχεις εχθρούς»).
Πρόβλημα σοβαρό θα έχει και ο Θάνος Μωραΐτης στην Αιτωλοακαρνανία –που ούτως ή άλλως, πριν υπουργοποιηθεί σε μία νύχτα από τον Αλέξη Τσίπρα, είχε κάνει και ένα πέρασμα από το... ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου. Ταυτοχρόνως, δεν χρειάζεται πολλή φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς ότι και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, που για χρόνια είχε συνδέσει με τον Γιώργο Παπανδρέου την πολιτική της σταδιοδρομία, θα ξεκινήσει από μειονεκτική θέση την μάχη του σταυρού για μία έδρα στον Βόρειο Τομέα της Β’ Αθηνών, απέναντι στους Τσακαλώτο-Ζαχαριάδη-Κατρούγκαλο. Καλά, για τον Συμεών Κεδίκογλου στην Εύβοια, που ήδη βλέπει τους τοπικούς ΣΥΡΙΖΑίους να τού υπονομεύουν την υποψηφιότητα για τις επόμενες εκλογές, ούτε λόγος...
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι ενώ οι προαναφερθέντες και λοιποί ΠΑΣΟΚογενείς θα έχουν σοβαρό πρόβλημα και μόνο με την άνοδο των ποσοστών του Κινήματος Αλλαγής, υπάρχει για όλους ένα σενάριο ακόμη πιο εφιαλτικό: να κερδίσει την προεδρική κούρσα ο Γιώργος Παπανδρέου, που ανέδειξε τους περισσότερους από τους προαναφερθέντες και προφανώς όσοι ψηφοφόροι επαναπατριστούν χάρη σε εκείνον, θα αφήσουν τους όψιμους ΣΥΡΙΖΑίους βορά στα... συστήματα του «ΣΥΡΙΖΑ του 3%».
Κοινώς, θα τους φάει η μαρμάγκα.
Δημοσιεύτηκε στο «Καρφί»
Εξάλλου, δεν είναι μόνο ότι την περασμένη Κυριακή, στην έρευνα της «Metron Analysis» για το «Βήμα», το ΚΙΝΑΛ είχε ακριβώς το μισό ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ταυτοχρόνως και οι τάσεις που αναδεικνύουν όλες οι μετρήσεις και οι οποίες αποτελούν έναν ηχηρό συναγερμό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Βλέπετε, οι τάσεις αυτές φανερώνουν μία αντίρροπη κίνηση, που θυμίζει κάτι σαν το εκκρεμές του Φουκώ: από τη μία, λοιπόν, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν επί μακρόν «κολλημένα», έχουν αρχίσει να μειώνονται, καθώς όλα δείχνουν ότι ένα μέρος των πολιτών βαρέθηκαν να περιμένουν ή να προσδοκούν κάτι από την Κουμουνδούρου και πλέον, την εγκαταλείπουν μαζικά.
Ταυτοχρόνως, το ενδιαφέρον της κοινωνίας για τα εσωκομματικά του Κινήματος Αλλαγής δείχνει μία τάση ανόδου στα ποσοστά του -κάτι που, όπως λένε οι δημοσκόποι, αναμένεται να ενισχυθεί όταν ολοκληρωθεί η «εκκρεμότητα» για την ηγεσία του.
Με άλλα λόγια, όποιος κι αν εκλεγεί, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, θα καταφέρει να καρπωθεί αυτή την τάση της κοινωνίας να εγκαταλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ και να ψάχνει να «πιαστεί» από κάπου αλλού και τότε θα ανοίξει ένα πεδίο δόξης λαμπρόν: ένα πεδίο για την αλλαγή και την ανακατανομή των συσχετισμών στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Με άλλα λόγια, το Κίνημα Αλλαγής, όπως έχουν ενημερώσει ακόμη και τους «ιθύνοντες νόες» της Κουμουνδούρου κάποιοι δημόσκοποι, θα μπορέσει «στα ίσια» να διεκδικήσει ζωτικό πολιτικό χώρο, που θα μπορούσε σε πρώτη φάση να φτάσει σε έναν συσχετισμό δυνάμεων 12-13 για την Χαριλάου Τρικούπη και 18-22 για την Κουμουνδούρου. Αυτό, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για να «ισοφαρίσουν» οι δύο «παίκτες» του Κέντρου ή για να καταστεί σαφές, εν πάση περιπτώσει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο μεγάλος πόλος στο πολιτικό σκηνικό όσο είναι η ΝΔ.
Πέραν, όμως, του «παραθύρου» που έχει ανοίξει για γενικότερες αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς στον χώρο της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου, μία… ειδική «ομάδα» ΣΥΡΙΖΑίων έχει ειδικό λόγο να τρέμει και να φοβάται με όσα συμβαίνουν αυτό το διάστημα στην Χαριλάου Τρικούπη: ο λόγος, φυσικά, για τους περίφημους «ΠΑΣΟΚογενείς», που βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να ανακάμπτει, καταλαβαίνουν ότι καθένας και καθεμία ξεχωριστά, θα έχουν προσωπικό πολιτικό πρόβλημα. Πρόβλημα σταυροδοσίας και, εν τέλει, επανεκλογής.
Αναφερόμαστε, φυσικά, σε στελέχη που όχι απλώς προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά εκλέγονται βουλευτές στηριζόμενοι κυρίως στους σταυρούς που παίρνουν από πρώην ΠΑΣΟΚους ψηφοφόρους, οι οποίοι «μετακόμισαν» στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή τη (μεγάλη) δεξαμενή ψηφοφόρων, είναι λογικό ότι στελέχη που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ έχουν ένα προβάδισμα, αφού οι ψηφοφόροι που είχαν να επιλέξουν στο ψηφοδέλτιο ποιους θα σταυρώσουν, έβλεπαν από τη μία οικεία ονόματα που «σταύρωναν» και όταν οι ίδιοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και από την άλλη ονόματα του... 3%.
Σημειωτέον ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο σε μεγάλες εκλογικές περιφέρειες με έντονο ανταγωνισμό, αλλά και σε απομακρυσμένες από την Αθήνα περιοχές, που ήδη καταγράφεται ένας αναβρασμός μεταξύ τοπικών στελεχών. Για παράδειγμα, η «ΠΑΣΟΚογενής» Θεοδώρα Τζάκρη, όπως μας ενημερώνουν καλά ενημερωμένοι παράγοντες, δεν θα είναι τόσο δυνατή στην Πέλλα, αν το ΚΙΝΑΛ ανακάμψει. Το ίδιο ισχύει για τον Άγγελο Τόλκα στην Ημαθία, που ούτως ή άλλως κέρδισε την έδρα στο εκλογοδικείο από την ανθυποψήφιά του (γράφουμε «ανθυποψήφια» και όχι «συνυποψήφια», πιστοί στη ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ ότι «στα άλλα κόμματα έχεις αντιπάλους, στο δικό σου έχεις εχθρούς»).
Πρόβλημα σοβαρό θα έχει και ο Θάνος Μωραΐτης στην Αιτωλοακαρνανία –που ούτως ή άλλως, πριν υπουργοποιηθεί σε μία νύχτα από τον Αλέξη Τσίπρα, είχε κάνει και ένα πέρασμα από το... ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου. Ταυτοχρόνως, δεν χρειάζεται πολλή φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς ότι και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, που για χρόνια είχε συνδέσει με τον Γιώργο Παπανδρέου την πολιτική της σταδιοδρομία, θα ξεκινήσει από μειονεκτική θέση την μάχη του σταυρού για μία έδρα στον Βόρειο Τομέα της Β’ Αθηνών, απέναντι στους Τσακαλώτο-Ζαχαριάδη-Κατρούγκαλο. Καλά, για τον Συμεών Κεδίκογλου στην Εύβοια, που ήδη βλέπει τους τοπικούς ΣΥΡΙΖΑίους να τού υπονομεύουν την υποψηφιότητα για τις επόμενες εκλογές, ούτε λόγος...
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι ενώ οι προαναφερθέντες και λοιποί ΠΑΣΟΚογενείς θα έχουν σοβαρό πρόβλημα και μόνο με την άνοδο των ποσοστών του Κινήματος Αλλαγής, υπάρχει για όλους ένα σενάριο ακόμη πιο εφιαλτικό: να κερδίσει την προεδρική κούρσα ο Γιώργος Παπανδρέου, που ανέδειξε τους περισσότερους από τους προαναφερθέντες και προφανώς όσοι ψηφοφόροι επαναπατριστούν χάρη σε εκείνον, θα αφήσουν τους όψιμους ΣΥΡΙΖΑίους βορά στα... συστήματα του «ΣΥΡΙΖΑ του 3%».
Κοινώς, θα τους φάει η μαρμάγκα.
Δημοσιεύτηκε στο «Καρφί»
