Η Τουρκία έκλεισε τον εναέριο χώρο της στα ρωσικά αεροσκάφη που πετούν στη Συρία. Η απόφαση αυτή δεν αφορά μόνο τη στρατιωτική αλλά και την πολιτική αεροπορία. Τι ώθησε την Άγκυρα σε ένα τέτοιο βήμα, πώς συνδέεται με τα γεγονότα στην Ουκρανία και πώς μια τέτοια απόφαση θα επηρεάσει τον εφοδιασμό του ρωσικού ομίλου στη Συρία;
Tι ναφέρουν τα Ρωσικά ΜΜΕ:
Του Ανδρέα Μουντζουρούλια
”Ο τουρκικός εναέριος χώρος για ρωσικά αεροσκάφη που πετούν στη Συρία είναι κλειστός. Αυτό ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν προειδοποίησε σχετικά τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο διπλωμάτης σημείωσε επίσης ότι η Άγκυρα «διαπραγματεύεται με τη Ρωσική Ομοσπονδία μέσω του διαλόγου, της εφαρμογής της Σύμβασης του Μοντρέ, καθώς και μέσω άλλων θεμάτων».
Ωστόσο, η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα στο πλαίσιο μιας ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία. Ο Τσαβούσογλου υποστηρίζει ότι από αυτή την άποψη, οι ρωσικές εταιρείες μπορούν να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται στην Τουρκία, ενώ συμμορφώνονται με την τοπική νομοθεσία και το διεθνές δίκαιο.
Η Τουρκία έχει δηλώσει προηγουμένως την ετοιμότητά της να ακολουθήσει τη Σύμβαση του Μοντρέ. Ταυτόχρονα, ο Τσαβούσογλου σημείωσε ότι η χώρα δεν θα μπορούσε να αγνοήσει τις κυρώσεις εάν ληφθεί μια τέτοια απόφαση από τον ΟΗΕ. Επιπλέον, η Τουρκία έχει επανειλημμένα επιβεβαιώσει την επιθυμία της να εμπλακεί άμεσα στη διευθέτηση της κρίσης στην Ουκρανία.
Μεταξύ άλλων, η Άγκυρα πρόσφερε την Κωνσταντινούπολη ως πλατφόρμα διαπραγματεύσεων για ειρηνική διευθέτηση της κατάστασης. Την ίδια ώρα, μετά από δύο γύρους διαπραγματεύσεων, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι το Μινσκ πρέπει να θεωρείται ως η κύρια πλατφόρμα διαπραγματεύσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ερντογάν ανακοίνωσε διαπραγματεύσεις με τους προέδρους της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε ήδη τηλεφωνική συνομιλία με τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι. Σε μια συνομιλία, ο Ερντογάν ανακοίνωσε την ετοιμότητά του να ενεργήσει ως εγγυητής της ασφάλειας της Ουκρανίας. Τόνισε επίσης την ανάγκη απομάκρυνσης τραυματιών και αμάχων από τη Μαριούπολη. Να σημειωθεί ότι με φόντο τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες του Ερντογάν, η Τουρκία συνεχίζει να προμηθεύει ενεργά όπλα στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar.
Σύμφωνα με ειδικούς, η απόφαση της Τουρκίας δεν θα έχει κρίσιμο αντίκτυπο στην ρωσική παρουσία στη Συρία. Ωστόσο, μια τέτοια κίνηση έχει προφανές πολιτικό νόημα και μπορεί να ερμηνευθεί ως δυσαρέσκεια του Ερντογάν για το γεγονός ότι η Μόσχα de facto αρνήθηκε να πραγματοποιήσει συνομιλίες με Ουκρανούς εκπροσώπους στην Κωνσταντινούπολη, επιλέγοντας το Μινσκ για αυτό.
«Η Τουρκία προσπαθεί να εναντιωθεί στη Ρωσία, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μην προσβάλλεται η Μόσχα. Στην Άγκυρα, για παράδειγμα, δεν αρέσει η βελτίωση της κατάστασης στη Συρία, καθώς και η ενίσχυση της θέσης της Δαμασκού στην περιοχή. Αυτή είναι μια προσπάθεια σύνδεσης των ενεργειών της Ρωσίας σε διαφορετικά θέατρα στρατιωτικών-πολιτικών ενεργειών και υποστήριξης του Zelensky», ανέφερε αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας του Ρωσικού Οικονομικού Πανεπιστημίου με το όνομα V.I. Plekhanov, μέλος του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων του ομίλου «Αξιωματικοί της Ρωσίας».
«Από την άλλη πλευρά, η Άγκυρα προσπαθεί να ενεργήσει ως ανεξάρτητος παίκτης και να αυξήσει τον δικό της γεωπολιτικό ρόλο.
Η Τουρκία επιδιώκει τα δικά της συμφέροντα στην Ουκρανία. Και, προφανώς, έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ. Για εμάς, η Τουρκία δεν υπήρξε ποτέ αξιόπιστος εταίρος, η ισορροπία στις σχέσεις μας είναι αντιφατική και μόνο σε θέματα οικονομίας ο Ερντογάν ενεργεί προς όφελος όλων», είναι σίγουρος ο Περεντζιέφ.
Ο Διδάκτωρ Στρατιωτικών Επιστημών Konstantin Sivkov παραδέχεται ότι οι ενέργειες της Τουρκίας θα επηρεάσουν την αλληλεπίδραση μεταξύ Μόσχας και Δαμασκού. «Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια κρυφή μορφή επιβολής κυρώσεων στη Μόσχα, αν και η Άγκυρα επισήμως δηλώνει ότι δεν σκοπεύει να καταφύγει σε περιορισμούς», δήλωσε ο Σίβκοφ στην εφημερίδα VZGLYAD.
Ο συνομιλητής είναι επίσης βέβαιος ότι αυτοί οι περιορισμοί αποτελούν «σοβαρή απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας». «Τώρα η μόνη αεροπορική διαδρομή που μας έχει απομείνει προς τη Συρία είναι το Ιράν. Η αεροπορία μας θα πρέπει να κάνει μια συγκεκριμένη παράκαμψη, να ξοδέψει περισσότερα καύσιμα και περισσότερο χρόνο. Αυτό περιπλέκει τη λύση των προβλημάτων στην περιοχή», εξήγησε ο Σίβκοφ.
Την ίδια στιγμή, ο Αντρέι Κορτούνοφ, γενικός διευθυντής του Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας, δεν αναμένει σοβαρές συνέπειες ως αποτέλεσμα των αποφάσεων της Άγκυρας, αν και μια τέτοια κίνηση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φιλική. «Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν μια σειρά από θεμελιώδεις διαφορές σχετικά με τη Συρία. Μιλάμε για το μέλλον της Ιντλίμπ και την κατάσταση στις κουρδικές περιοχές. Όλα αυτά μπορούν να επιδεινώσουν τις μεταξύ μας αντιθέσεις», εξήγησε ο συνομιλητής.
Ο Kortunov επέστησε επίσης την προσοχή στο γεγονός ότι η Τουρκία εξακολουθεί να τηρεί τη Σύμβαση του Μοντρέ, χωρίς να αφήνει πλοία άλλων χωρών στη Μαύρη Θάλασσα. «Η Τουρκία προσπαθεί να ακολουθήσει τη δική της πολιτική. Προφανώς, αυτές οι αποφάσεις δεν επηρεάζουν τόσο τη Ρωσία, αλλά την ίδια στιγμή την επηρεάζουν άμεσα», πρόσθεσε ο Κορτούνοφ.
Με τη σειρά του, ο ανατολίτης Kirill Semenov πιστεύει ότι η Τουρκία έχει κάνει ένα τέτοιο βήμα, «για το οποίο η Ρωσία δεν μπορεί καν να την κατακρίνει». «Μια χώρα του ΝΑΤΟ παρείχε στρατιωτικές προμήθειες για ένα κράτος εχθρικό προς το ΝΑΤΟ και δεν παραβίασε τη συμφωνία, αλλά την εκπλήρωσε μέχρι το τέλος, αλλά απλώς δεν την επέκτεινε», σημειώνει ο ειδικός.
Αλλά η Τουρκία μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο βήμα ως επιχείρημα ως απάντηση στους ισχυρισμούς των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων του ΝΑΤΟ, οι οποίοι κατηγορούν την Άγκυρα για ανεπαρκείς προσπάθειες απομόνωσης της Ρωσίας.
«Εδώ [αυτή] κάπως το έκανε, παρά το γεγονός ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα γεγονότα στην Ουκρανία», πρόσθεσε. Ο Σεμένοφ πιστεύει επίσης ότι η απόφαση της Τουρκίας «δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα» για τη Ρωσία, «καθώς το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου που απαιτείται για τη ρωσική ομάδα παραδίδεται από πολιτικά πλοία, για τα οποία τα στενά της Μαύρης Θάλασσας είναι ακόμη ανοιχτά».
«Προσωπικό και ακόμη και ολόκληρες μονάδες με όπλα μπορούν ακόμα να φτάσουν στη Συρία μέσω του εναέριου χώρου του Ιράν και του Ιράκ. Και σε περίπτωση στρατιωτικής απειλής, μεγάλα τμήματα στρατευμάτων μπορούν να μεταφερθούν εκεί με τον ίδιο τρόπο, ακολουθώντας το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο μια ρωσική ομάδα αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του CSTO στο Καζακστάν τον Ιανουάριο », κατέληξε ο Semenov.”
directus.gr