Παρά την κρισιμότητα του κυπριακού προβλήματος για ολόκληρο τον ελληνισμό, ιδιαίτερα μάλιστα σε εποχές όπως η σημερινή, το ενδιαφέρον που προκαλούν οι (εσωτερικές) εξελίξεις στην Μεγαλόνησο είναι εδώ και αρκετές δεκαετίες, αντιστρόφως ανάλογο. Το ίδιο, δυστυχώς, συνέβη και αυτή τη φορά με τις προεδρικές εκλογές της Κυριακής...
Όσο η εισβολή του ’74 ήταν νωπή, οι εκλογικές αναμετρήσεις γίνονταν πρώτο θέμα τουλάχιστον στην Ελλάδα και την Βρετανία. Κάτι ανάλογο έγινε το 2004 με το Σχέδιο Ανάν και το 2016 με την προσπάθεια Αναστασιάδη – Ακιντζί. Όμως το 2018, αμέσως μετά το ναυάγιο των συνομιλιών στο Κρα Μοντανά, όπως και τώρα, μολονότι το ουκρανικό έχει επηρεάσει αρνητικά όλες τις χώρες της ΕΕ, το ενδιαφέρον εκτός Κύπρου είναι μηδαμινό.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι το εθνικό πρόβλημα είναι χαμηλά πλέον στις προτεραιότητες και του κυπριακού εκλογικού σώματος αφού, όπως διαπιστώθηκε, η οικονομία, η ανεργία, το στεγαστικό αλλά και η διαφθορά απασχόλησαν περισσότερο τους ψηφοφόρους. Άλλωστε είναι γεγονός και το ότι οι βασικοί διεκδικητές του προεδρικού αξιώματος δεν είχαν στρατηγικές αποκλίσεις μεταξύ τους ως προ το Κυπριακό. Ούτε καν όσον αφορά τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Μέχρι και ο Α. Μαυρογιάννης έχει χαρακτηρίσει την Ρωσία ως “ακροβάτη της αβύσσου”...
Όπως μας μεταφέρουν πάντως παρατηρητές από την Λευκωσία, τα αποτελέσματα της κάλπης έδειξαν ότι τα “παραδοσιακά” κόμματα -και κυρίως ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ- κλείνουν έναν πολιτικό κύκλο και χρειάζονται επαναπροσανατολισμό. Άλλωστε είναι η η πρώτη φορά σε προεδρικές εκλογές που οι τρεις υποψήφιοι που στηρίζονται από το ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και κόμματα του Κέντρου συγκέντρωσαν στον πρώτο γύρο αθροιστικά λιγότερο από 90% και συγκεκριμένα 87,75%.
Οι εξελίξεις φαίνεται να επιβεβαιώνουν επίσης ότι το ενδιαφέρον είναι πολύ μικρό διότι ελάχιστοι πιστεύουν ότι κάποιος από τους υποψηφίους θα μπορούσε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του εθνικού προβλήματος της Κύπρου...
“Μια λύση στη βάση ενός Διζωνικού Δικοινοτικού Ομοσπονδιακού κράτους” υποστήριζε ο Νίκος Χριστοδουλίδης αποδεχόμενος πως παραμένει στο τραπέζι των συνομιλιών “με τα θετικά του και τα αρνητικά του” το πλαίσιο Γκουντιέρες. Εκεί εντοπίζονται μόνο μερικές αποχρώσεις, καθώς έχει πει ότι δεν θα προχωρούσε σε υπογραφή στο Κραν Μοντάνα λόγω διαφωνίας “σε κάποια σημεία”. Από την πλευρά του ο Ανδρέας Μαυρογιάννης (που πέρασε κι αυτός στον β' γύρο) θεωρεί ότι “πρέπει να επαναρχίσει ο διάλογος από το σημείο που διακόπηκε στο Κραν Μοντανά”...
Εν όψει και του β' γύρου, ενδιαφέρον έχει μάλιστα η άποψη του κ. Μαυρογιάννη ότι με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου (που ήρθε τρίτος) “σε ζητήματα όπως το Κυπριακό” οι απόψεις τους “βρίσκονται πιο κοντά”...
ο κοριος
http://www.press-gr.com/2023/02/blog-post_612.html
