Μια άνοιξη που πασχίζει να έρθει
Οι νέοι μπαίνουν δυναμικά στην εξίσωση της 21ης Μαΐου – Ακούνε εξοργισμένα ότι οι δεύτερες εκλογές προσδιορίστηκαν για τις 2 Ιουλίου, προκειμένου να μην μπορούν να ψηφίσουν καθότι εργαζόμενοι, και σχεδιάζουν να ψηφίσουν μαζικά άπαξ την πρώτη Κυριακή και να ανατινάξουν το σύστημα
Μανώλης Κοττάκης
Διαβάζω ότι μεταξύ των θεμάτων που απασχολούν το προεκλογικό επιτελείο της κυβερνήσεως είναι και η αποχή. Είναι ένα ενδεχόμενο. Αν τα δύο κόμματα συνεχίσουν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους επί προσωπικού, με «λάβαρα» υποθέσεις όπως του κυρίου Πάτση, της κυρίας Νικολάου, του κυρίου Καπάτου, του κυρίου Παπαθανάση (Ν.Δ.), του Γιάννη Ραγκούση (τον έχει άχτι ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τότε που ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μαθαίνω, εξ ου και οι αποκαλύψεις βαθιάς καταψύξεως για την οικία του στον Κώστο Πάρου), τότε αυτό που θα επικρατήσει στην κοινωνία είναι η γενική αηδία. Και, συνακόλουθα, η αποχή.
Ετσι και αλλιώς οι πρώτες εκλογές δεν είναι και ο τελικός. Και όσο τα κόμματα το διαδίδουν αυτό τόσο θα λυτρώνεται και θα απελευθερώνεται ο κόσμος, ώστε να απόσχει χωρίς τύψεις σε περίπτωση που δυσαρεστείται με κάτι και θέλει να στείλει μήνυμα. Ο,τι και να γίνει, η ψήφος του δεν θεωρείται από τα κόμματα κρίσιμη, δεν κρίνεται η διακυβέρνηση. Θα έχει και δεύτερη ευκαιρία, θεωρεί.
Τούτων δοθέντων, δεν αποκλείεται το δρομολόγιο των υπερήφανων γηρατειών «Εκκλησία – εκλογικό κέντρο – καφενείο» να συρρικνωθεί με την παράλειψη ενός σταθμού σε «Εκκλησία – καφενείο». Ορθώς προβληματίζεται η κυβέρνηση.
Ωστόσο, κάτι μου λέει ότι σε αυτές τις εκλογές το κρίσιμο δεν θα είναι η αποχή, αλλά η συμμετοχή. Τα νέα παιδιά ακούνε εξοργισμένα ότι οι δεύτερες εκλογές προσδιορίστηκαν για τις 2 Ιουλίου προκειμένου, εργαζόμενα, να μην μπορούν να ψηφίσουν. Για αυτό και σχεδιάζουν να ψηφίσουν μαζικά, άπαξ, στις 21 Μαΐου και να ανατινάξουν το σύστημα. Οπου «ανατίναξη» θεωρείται η καταψήφιση των παλαιών κομμάτων, όπως αποκαλούν στις κρυφές μετρήσεις τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ (το οποίο κατάλαβε τον κίνδυνο που διατρέχει και ήδη κάνει μοντερνιές, όπως οι -αδιανόητες για τη συλλογική κουλτούρα του- αρχηγικές λαμπάδες Κουτσούμπα).
Και το πλέον ενδιαφέρον είναι -σας έχω νέα, καθώς παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις στη νεολαία- πως «τα νέα τα παιδιά», που θα έλεγε και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, εκδηλώνουν ξαφνικά ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στην πολιτική. Οχι μόνο στις εκλογές. Ηδη με έχει επισκεφθεί στο γραφείο μου μια κίνηση νέων, αντένταχτων φιλελεύθερων κεντροδεξιών, που αποδοκιμάζουν τις τρέχουσες φοιτητικές ηγεσίες και, ύστερα από διάλογο που είχαμε, καταλήξαμε στη διαπίστωση ότι σε αυτές τις εκλογές προστίθεται μια νέα παράμετρος: οι νέοι. Οι νέοι προστίθενται στην εξίσωση.
Προχθές «έστησα αυτί» στον καβγά μιας νεαρής με τους «δικομματικούς» γονείς της σε ρεστoράν της Θεσσαλονίκης και άκουσα έκπληκτος την ψηφοφόρο να τους δηλώνει υπερηφάνως ότι θα ψηφίσει το κόμμα των ζώων (δεν ήξερα καν ότι υπάρχει!).
Η θυγατέρα μιας συναδέλφου μας, εντελώς απολιτίκ μέχρι πρότινος, ανακοίνωσε στη μητέρα της ότι άρχισε να διαβάζει βιβλία για την πολιτική, ότι θέλει να δει την τελευταία ταινία για τη Σιμόν Βέιλ και ότι στο μέλλον θέλει να εμπλακεί σε κόμματα. Για τον ανιψιό μου τον Μιχάλη, ο οποίος τελειώνει το Πολιτικό της Νομικής, δεν το συζητώ: Εχει βουτήξει από μικρός στα βαθιά της πολιτικής, χωρίς να επηρεαστεί μάλιστα από κανέναν. Το «ζει» χωρίς να κομματίζεται.
Είμαστε λοιπόν κοντά στην αρχή ενός big bang, η έναρξη του οποίου τοποθετείται στις επερχόμενες εθνικές εκλογές και η ολοκλήρωσή του στις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2024. Η αλλαγή μοιάζει με τα βαρομετρικά χαμηλά: Οι πρώτες μπόρες ξεσπούν στη δυτική Ελλάδα, αλλά το φαινόμενο κορυφώνεται μετακινούμενο με καταιγίδες και με ουράνια τόξα ανατολικά στο Λεκανοπέδιο, στη Θεσσαλονίκη και την Εύβοια. Το εκλογικό σώμα σήμερα μοιάζει με τον εξαιρετικό ορισμό που έδωσε ο Σάββας Σαββόπουλος στο ερώτημα της «Καθημερινής» για το «τι είναι Ελλάδα»: Μια άνοιξη που πασχίζει να έρθει.
ΥΓ.: Στις εθνικές εκλογές ψηφίζουν και οι Κύπριοι που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Aλλη παράμετρος στην εξίσωση αυτή! Το γράφω για την περίπτωση που το Μαξίμου δεν κατάλαβε τι του συνέβη με το βιβλίο Χατζηκωστή. Οι καθ’ υπόδειξιν διαψεύσεις φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα συνήθως προσδοκώμενα, κύριε πρωθυπουργέ. Να σκεφτείτε ότι στη συνάντηση Χατζηκωστή – Αναστασιάδη υπήρχαν και δύο μάρτυρες. Για τον έναν, δεν θέλετε να ξέρετε ποιος είναι!
newsbreak.gr
