Είναι γνωστό ότι ο Θανάσης Βέγγος έφερε πολλές καινοτομίες και δοκίμασε πολλά νέα πράγματα στην κωμωδία τόσο ως ηθοποιός όσο και ως δημιουργός. Μία από τις αρετές του ήταν ότι τολμούσε πράγματα στην οθόνη που κανένας σύγχρονός του δεν δοκίμαζε.
Ένα από αυτά είναι και η περίφημη σκηνή στον Παπατρέχα του 1966. Η σκηνή που ο Θανάσης Βέγγος τόλμησε να περάσει μόνος του μέσα από μία αληθινή τζαμαρία.
Όχι από αυτές που φτιάχνονται από κρυσταλλική ζάχαρη και χρησιμοποιούνται σαν εφέ στο Χόλιγουντ. Πραγματικό τζάμι, ικανό να κόψει τον λαιμό ή κάποια αρτηρία όποιου επιχειρήσει κάτι τόσο παράτολμο.
Και δεν το έκανε κάποιος επαγγελματίας κασκαντέρ αλλά ένας κωμικός του θεάτρου και του ελληνικού κινηματογράφου.
Το πιο περίεργο είναι ότι ο Θανάσης είχε ζητήσει ο ίδιος να κάνει αυτή τη σκηνή παρόλες τις αντιρρήσεις του σκηνοθέτη. Διαβάζουμε από το βιβλίο του «’Ενας Άνθρωπος Παντός Καιρού»:
Σε μια σκηνή από την ταινία «Παπατρέχας» ο Βέγγος ήταν να περάσει μέσα από μια τζαμαρία και επέμενε να περάσει από κανονικό τζάμι. Διηγείται ο Ερρίκος Θαλασσινός:
-Όχι, Θανάση, του λέω.
-Θα περάσω, Ερρίκο, μου λέει.
-Όχι, Θανάση, με τίποτα, του λέω.
-Πάει, τελείωσε, μου λέει. Μόνο αν συμβεί τίποτε, να πεις στη Μίνα πόσο πολύ την αγαπάω.
Πέρασε κι επέζησε.
ΕΡΡΙΚΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ από το βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου
«ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ»
Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Ο Βέγγος όχι μόνο περνάει μέσα από την τζαμαρία, αλλά γυρίζει πίσω, παίρνει ένα κομμάτι τζάμι, αιχμηρό τόσο ώστε να του κόψει το λαιμό, και κοιτάζοντάς το χτενίζει τη φαλάκρα του. «Καλός είμαι» λέει και φεύγει, εννοείται, τρέχοντας. Και βέβαια όλη η σκηνή είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Ο Βέγγος δε βλέπει μπροστά του από την πολλή ευτυχία μια και παντρεύεται επιτέλους την αγαπημένη του, μετά από αμέτρητες περιπέτειες στην προσπάθειά του να παντρέψει τις έξι ανύπαντρες αδελφές του και τη μία θεία του.
