Ο «καλύτερα προετοιμασμένος Πρωθυπουργός» του 2019, απέληξε στον «χειρότερο Πρωθυπουργό από τη Μεταπολίτευση» το 2023. Ωστόσο εξασφάλισε με άνεση δεύτερη τετραετία, μοιράζοντας λεφτά που η χώρα δεν είχε – και δανείσθηκε.
Κυρίως όμως επικράτησε.,..επενδύοντας στην καταστροφή του αντίπαλου του- με τις συνταγές φαιάς προπαγάνδας του Γκρίνμπεργκ, που ορίζαν και το περιεχόμενο των ΜΜΕ, των οποίων είχε εξασφαλίσει τη στήριξη, μέσω των «deals» με τους ιδιοκτήτες.
Ότι το πέτυχε, του δημιούργησε την αλαζονική ψευδαίσθηση της ανέφελης τετραετίας, χωρίς αντιπολίτευση. Και αυτό τον οδηγεί σε άσκηση πολιτικής που μετατρέπει τη νίκη του σε τιμωρία.
Επιφανειακά έχει δίκιο: το δεύτερο και το τρίτο κόμμα δεν τον απειλούν. Άλλωστε οι ηγεσίες τους δεν έχουν συναίσθηση της πολιτικής σκηνής και εμφανίζονται ως… επίδοξοι διάδοχοί του μόλις δυο μήνες μετά τις εκλογές που τους έβγαλαν στο περιθώριο. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Εκεί που κάνει λάθος ο Μητσοτάκης είναι στον ορισμό της αντιπολίτευσης: νομίζει ότι αρχίζει από τον ΣΥΡΙΖΑ και τελειώνει στο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή παραβλέπει ότι η πραγματική αντιπολίτευση υπάρχει σε δυο άλλους άξονες.
Ο ένας είναι τα προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας, στη διόγκωση των οποίων έχει συμβάλει ο ίδιος- αν δεν τα δημιούργησε εξ αρχής.
Ο δεύτερος είναι αυτό που ο ίδιος έχει ορίσει ως αντιπολίτευση: ο εαυτός του. Πράγματι «αντιπολιτεύεται τον εαυτό του» και είναι πολύ χειρότερος από την πρώτη τετραετία, Για αυτό το «φαινόμενο Κυριάκος Μητσοτάκης» ξεφουσκώνει με αφορμή τις πυρκαγιές, μόλις δυο μήνες μετά τις εκλογές.
Με όρους συγκυρίας η εξουσία του είναι δημιούργημα της συμπεριφοράς του μετά την τραγωδία στο Μάτι. Η επαχθής τυμβωρυχία του 2018-19, του εξασφάλισε εκλογικό πλεονέκτημα. Αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε και τους λόγους της σημερινής του αποδιάρθρωσης.
Δεν χρειάζεται καμία αντιπολίτευση για προκύψει πως βρίσκεται πλέον σε πτώση. Αυτό βεβαίως θα τον οδηγήσει σε εξάντληση της τετραετίας: δεν θα κάνει πρόωρα εκλογές που θα χάσει. Αλλά η απονομιμοποίησή του στην κοινωνία θα συνεχιστεί.
Από εδώ και πέρα στη Βουλή μπορεί ακόμη και να ενισχυθεί αριθμητικά- καθώς έχει στήσει «επιρροές» και σε άλλα κόμματα. Αλλά διαρκώς θα αποδυναμώνεται στο εκλογικό σώμα. Γι΄ αυτό βιάζεται να «κλείσει» τις προτεραιότητές του-όπως τις ορίζουν τα συμφέροντά του - προ των Ευρωεκλογών.
Οι πυρκαγιές είναι απλώς η πρόωρη αφορμή για την απογύμνωσή του και αυτή τη φορά δεν μπορεί να τον σώσει ο Συνολάκης με τις σοφίες- που είχε επιστρατεύσει κατά του Τσίπρα, μετά το Μάτι.
Η κυβερνητική προσπάθεια να αποδοθούν οι φωτιές στην κλιματική αλλαγή, σε εμπρηστές, σε μετανάστες, σε Τούρκους και Νεφελίμ και στην κακοτυχία, δεν αλλάζει τη βασική διαπίστωση: η σημερινή πολυπληθής κυβέρνηση της Δεξιάς, είναι απολύτως ανίκανη να χειριστεί κρίσεις αυτού μεγέθους και ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να κουμαντάρει την κυβέρνηση.
Η «πολιτική προστασία» που υποσχέθηκε, δεν έχει σχέδιο, δεν εξασφάλισε υλικά, μέσα και υποδομές, δεν συντονίζεται με τους άλλους εμπλεκομένους φορείς και κινείται αποκλειστικά στη λογική του «μικρότερου κόστους» -με την υπερχρήση των εκκενώσεων, μέσω του 112. Υπό το πρόσχημα «να μην υπάρξουν ανθρώπινα θύματα».
Συνιστά ανηθικότητα ότι συγκρίνουν τον μικρότερο αριθμό νεκρών της περιόδου, σε σχέση με το παρελθόν. Και πλήρη εξαχρείωση ότι δεν βάζουν στον «λογαριασμό» τους 18 νεκρούς της Δαδιάς- αλλά αντίθετα προσπαθούν να τους… ενοχοποιήσουν. Με τη συνδρομή κάποιων ελεεινών στα ΜΜΕ, που ανέδειξαν, σωστά, τη διάσωση ζώων, αλλά αδιαφορήσαν ανάλγητα για το θάνατο ανθρώπων.
Στην πραγματικότητα, η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη συμπυκνώνει τις αμαρτίες της προηγουμένης. Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να κάνει συγκρίνει τις πυρκαγιές με τον Καναδά και τη Χαβάη και μέμφεται τα φυσικά φαινόμενα- η ξηρασία και οι ισχυροί άνεμοι- κατά τον ίδιο τρόπο που ο ίδιος ο Μητσοτάκης σε μια άλλη κρίση αποκλεισμού των δρόμων από χιονόπτωση, έριξε την ευθύνη …στο χιόνι που «έπεσε τη νύχτα -και όχι μέρα μεσημέρι όπως προτιμούσε ο ίδιος!
Κάνεις δεν τον κατηγορεί για τον καιρό και τη δυσχέρεια που επιβάλει στην προστασία του δασικού πλούτου και την καταστολή στις πυρκαγιές. Όλοι όμως συγκλίνουν: δεν υπήρξε καμιά προστασία. «Εμείς θα έχουμε πάντα το Μάτι» είναι η ξετσίπωτη μεταφορά της ατάκας του Μπόγκαρτ από την «Καζαμπλάνκα».
Δεν υπήρξε πρόληψη και ενημέρωση, δεν τοποθετήθηκαν δασολόγοι στους ΟΤΑ και τις κρίσιμες υπηρεσίας, δεν δημιουργήθηκαν αντιπυρικές ζώνες, δεν καθαρισθήκαν δάση και δεν άνοιξαν δρόμοι, δεν εκπαιδεύτηκε προσωπικό, δεν οργανώθηκαν οι εθελοντές, δεν έγιναν ασκήσεις ετοιμότητας. Τα λεφτά διατίθενται αλλού και οι απ΄ απευθείας αναθέσεις λιγοστεύουν και ότι απομένει για τα δάση.
Επιπλέον η αποτυχημένη επιλογή Μπένου για την «αποκατάσταση» στην Εύβοια, έδειξε εμπαιγμό και αδιαφορία για τις συνέπειες από τις πυρκαγιές.
Ακόμη και στο υπουργείο ο Μητσοτάκης συνέστησε θριαμβολογικά για την Πολιτική Προστασία, αντικατέστησε τον υπουργό που -έφερε λόγω συνάφειας με το αντικείμενο - με κάποιον, που δεν έχει αντιληφθεί ότι διαδέχθηκε τον Χρ. Στυλιανίδη για να συνεχίσει τη στρατηγική του, όχι ότι για να την ανατρέψει με την αλαλούμ διαχείριση σε κάθε πύρινο μέτωπο. Οι τοποθετήσεις του Βασίλη Κικίλια για τις πυρκαγιές κινούνται στα όρια της ιλαροτραγωδίας.
Η εξαφάνιση του Πρωθυπουργού- κατά την πάγια τακτική να μην παίρνει στο κάδρο των ευθυνών- παρήγαγαν το φαινόμενο των εξαφανισμένων υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών της ΝΔ από τα μέτωπα της φωτιάς. Πχ στις περιφέρειες Ανατολικής και Δυτικής Αττικής οι οκτώ βουλευτές της ΝΔ ήταν άφαντοι και μόνο ο μόνος εκλεγείς από τον ΣΥΡΙΖΑ Γ. Καράμερος, συμπαραστάθηκε στους πυροπαθείς.
Η προσπάθεια να βρεθούν ελαφρυντικά στον «δυνατό αέρα», στον « πρωτοφανή καύσωνα», συναγωνίζεται την αθλιότητα να «εντοπιστούν» οι εστίες της φωτιάς στα «περάσματα» των «λαθρομεταναστών» - ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν, όπως στον Υμηττό. Και η κουτοπονηριά να μειωθούν οι συνέπειες, απέκρυψε ότι στην Αττική κάηκαν χημικά και οι άνθρωποι κινδυνεύαν αναπνέοντας.
Όταν σου καίγεται ο Εθνικός δρυμός, που δίνει οξυγόνο στην πρωτεύουσα, τα υπόλοιπα περιττεύουν. Και όταν προσπαθείς να «εθνικοποιήσεις» την καταστροφή στη Θράκη, στέλνοντάς στον Έβρο τον - διόλου συμπαθή στο στράτευμα- Α/ΓΕΕΘΑ Φλώρο, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η μόνη διαχείριση που κάνεις είναι η επικοινωνιακή- αναζητώντας εχθρούς και εισβολείς .
Εξασφαλίζεται έτσι η ατιμωρησία που είναι πάγια πρακτική της περιόδου Μητσοτάκη: από τις υποκλοπές και τα Τέμπη, ως την πλήρη αποτυχία του ψευτοεπιτελικού κράτους στις πυρκαγιές.
Μόνο που στην πολιτική η επικοινωνία εκδικείται: Μάτι έδωσες, Πάρνηθα και Αλεξανδρούπολη θα λάβεις. Η επικοινωνιακή φούσκα που πήγε στην κορυφή τον φιλόδοξο γόνο, σκάει «μες σε καπνούς και σε βρισιές» και αφήνει πίσω πολιτικές, όπως και ποινικές ευθύνες, για τη κακή διαχείριση, αλλά τα τεράστια ελλείματα ηθικής συμπεριφοράς.
Γ.Λακοπουλος
https://www.ieidiseis.gr/
