Η χώρα εάλω και, κατά τη γνώμη μου, θέμα χρόνου πριν επεκταθεί ο υβριδικός πόλεμος που ξεκίνησε με τις αναρίθμητες εστίες πυρκαγιών που κατάκαψαν την πανέμορφη αλλά τόσο βάναυσα κακομεταχειρισμένη από τους νεοέλληνες χώρα, ενώ αμέσως ήρθαν και οι καταιγίδες για να καταδείξουν για ακόμα μια φορά ότι είμαστε όλοι μόνοι μας και δεν υπάρχει στοιχειώδης ευνομούμενη Πολιτεία που να προσφέρει υπηρεσίες και έργα στους πολίτες της.
Αυτοί, πάλι, συνεχίζουν με πάθος να κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα από κάθε τι άλλο: να πνίγουν το θυμό και την οργή τους στα πληκτρολόγια του κινητού και του κομπιούτερ τους… Γράφουν και ποστάρουν…Αναρτήσεις άρθρων, συνδέσμων και βίντεο με φωνές καταγγελίας και κατακραυγής… Πιστεύουν, βέβαια, ότι επιτελούν «θεάρεστο έργο».
Πιστεύουν, ενδεχομένως, ότι αυτός είναι ο ρόλος τους ως πολίτες και ως άνθρωποι.
Να ξεσπάνε με αναρτήσεις τη συσσωρευμένη οργή τους, δίκαιη φυσικά αφού η χώρα έχει μεταβληθεί σε κάτι που δεν μπορείς να κατονομάσεις με κόσμιους όρους…
Δίκαιη γιατί αυτή η ψυχοπαθητική κατάσταση επηρεάζει τις ζωές όλων μας άμεσα…
Δίκαιη γιατί φθάσαμε σε ένα αδιέξοδο από όπου δεν φαίνεται διαφυγή…
Για ποια «δημοκρατία» και ποιο «κοινοβουλευτικό σύστημα» που θα δώσει λύση να μιλήσουμε; Οι πρόσφατες εκλογές (με νοθεία ή χωρίς) αποδεικνύουν ότι οι σύγχρονες δικτατορίες στηρίζονται στη δαιμονικότητα των λίγων, που κυβερνούν κυριολεκτικά χάρη στην προπαγάνδα και τα αργυρώνητα εξεπτέρυγά τους, τα ΜΜΕ, και την ηλιθιότητα των πολλών που τους ψηφίζουν.
Για ποια αντιπολίτευση να μιλήσει κανείς; Τη «στημένη», την «κατεστημένη» ή την «ψευδεπίγραφη» που φοράει διάφορα κουστούμια αλλά πάντα έχει ένα και μόνο κίνητρο: το βόλεμα του πλουσιοπάροχου βουλευτικού μισθού και των «έξτρα» του…
Αλλά και για ποιος πνευματικούς ταγούς; Για ποια εκκλησία που θα δώσει κατευθύνσεις και πυξίδα στον καιρό δαιμονικών θυελλών στους πιστούς; Για ποιος σκεπτόμενους ανθρώπους που έχουν το θάρρος να βγαίνουν μπροστά και να μπορούν να αναδειχθούν σε ηγέτες, με θάρρος και δύναμη, αυτού του σκόρπιου και αλαφιασμένου μέρους του πληθυσμού που αντιλαμβάνεται, αν μη τι άλλο, ότι βάλλεται και ψάχνει απεγνωσμένα για λύσεις;
Και κάπου εκεί, ανάμεσα, οι παγιδευμένοι του φέισμπουκ, που διαφωνούν με όλα αυτά, αγωνιούν για το προσωπικό και συλλογικό παρόν (ούτε καν μέλλον, αφού είναι βαμμένο με τόσο σκούρο χρώμα που κανείς δεν το επιθυμεί), θλίβονται με την κατάντια της χώρας, νευριάζουν με τους «άλλους», τους ηλίθιους/βολεμένους/χαϊβάνια που καταπίνουν αμάσητα τα ψέματα και την προπαγάνδα της τηλεόρασης, αλλά, απλά γράφουν και αναρτούν, για την αφύπνιση των υπολοίπων βεβαίως, αυτών που δεν θα διαβάσουν ποτέ τι γράφουν φυσικά, γιατί δεν θέλουν να αφυπνιστούν ενώ αυτοί που τους διαβάζουν είναι ήδη αφυπνισμένοι και έχουν αρχίσει να βαριούνται αφόρητα από την επανάληψη στερεοτυπικού λόγου και αναθεματισμών!
Οι άνθρωποι αυτοί είναι πραγματικά παγιδευμένοι σε έναν εικονικό κόσμο, όπου φαντασιώνονται ότι έχουν κοινωνική ζωή γιατί ανταλλάσσουν ειρωνείες και κακεντρεχή σχόλια, προσβολές και ύβρεις με διάφορους άγνωστους και ταυτόχρονα πιστεύουν ότι επιτελούν κοινωνικό έργο και ορθώνουν επαναστατικό ανάστημα!
Στην πραγματική ζωή, ποτέ δεν θα πράξουν τίποτα, και αν θεωρούν πράξη τη συμμετοχή των πέντε-δέκα λεπτών σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τα επαίσχυντα της κυβέρνησης, που σύντομα θα διαλυθεί από την αστυνομία, πλανώνται πλάνης οικτράς.
Η κυβέρνηση καθόλου δεν χαμπαριάζει από συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια!
Κάποτε, δε, υπήρχε και η αφελής αντίληψη του «πολιτικού κόστους» και των «χαμένων ψήφων», που θα φόβιζαν τους κυβερνώντες και θα έπαιρναν, έτσι, στα σοβαρά τα αιτήματα μιας συγκέντρωσης, προκειμένου να μην αλλάξουν μαντρί τα πρόβατα!
Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική: Δεκάρα δεν δίνουν!
Για δύο λόγους: για την κοινοβουλευτική τους νομιμοποίηση φροντίζει η κάθε SL που μπορεί να «αναπληρώνει» το ποσοστό που λείπει για την εκλογή τους, αλλά και επειδή σε λίγο καιρό που θα προχωρήσει η αντικατάσταση των Ελλήνων από τους Ισλαμιστές που εισέρχονται αρθρόα στη χώρα, θα αντικατασταθεί και η ψήφος τους!
Ας συνεχίσουν, λοιπόν, να σφυροκοπάνε με μανία τα πλήκτρα του υπολογιστή ή του κινητού τους, στην εικονική πραγματικότητα όπου στροβιλίζονται, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι «δίνουν μάχες και αγώνες» ενώ κάνουν απλές διαπιστώσεις (που κανείς δεν τις έχει και ανάγκη), χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι οι πράξεις και όχι τα λόγια έχουν σημασία, και ας αφήνουν ανενόχλητο το σύστημα να σκάβει το λάκκο σε όλους μας.
Απόλυτα επιτυχημένο το πείραμα της «ψηφιακής ενσωμάτωσης» θα προχωράει απρόσκοπτο, αφού ακόμα και οι αντιρρησίες διοχετεύουν την πικρία και το θυμό στους στο διαδίκτυο, αποκτώντας στο τέλος εθισμό που δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης και τους σπρώχνει σε έναν ατέρμονο φαύλο-κύκλο.
Αντίθετα, δεν έχουν το θάρρος να αντισταθούν εμπράκτως στον πραγματικό κόσμο, με πρώτο βήμα να επικοινωνήσουν δια ζώσης με τους ομοϊδεάτες τους και να σκεφτούν σοβαρά και υπεύθυνα τι πρέπει να κάνουν ώστε να ανακόψουν την απάνθρωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει η ΝτΠ εναντίον τους.
Πολλάκις, χρησιμοποιούν το αφοπλιστικό επιχείρημα της διαπίστωσης: « και τι να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Αφού είμαστε λίγοι».
Και η απάντηση είναι «φυσικά και είστε λίγοι, αλλά λίγοι έξω (στους δρόμους), λίγοι στις πράξεις, λίγοι στο σχεδιασμό, λίγοι στην οργάνωση, λίγοι στα οράματα, λίγοι στις ιδέες, λίγοι στην τόλμη. Αλλά πολλοί μέσα (στο διαδίκτυο), πολλοί στα λόγια, πολλοί στην αδράνεια, πολλοί στην έλλειψη παραγωγικής σκέψης, πολλοί στην έλλειψη οράματος και βάσιμης ελπίδας, πολλοί στην ατολμία, πολλοί στην απόγνωση, πολλοί στην αυτοαπομόνωση και την αυταπάτη, πολλοί στην άρνηση να βγείτε από τον φαύλο κύκλο και να αναζητήσετε πραγματικούς συμμάχους στους δρόμους και τις πλατείες»!
Ν Ε Μ Ε Σ Ι Σ
%20(2).jpg)
