Βασίλης Στεφανακίδης
Να βουτάτε τη γλώσσα στο μυαλό, πριν μιλήσετε είπε χθες ο πρωθυπουργός στο υπουργικό του συμβούλιο
Μια παραίνεση που προφανώς απευθύνεται και στους βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης( εξαιρούνται όσοι διαθέτουν λιγοστό μυαλό που δεν επαρκεί να βουτηχτεί η γλώσσα) καθώς μετά τα αποτελέσματα της δεύτερης Κυριακής των αυτοδιοικητικών εκλογών, το συμπέρασμα της τιμωρίας για αλαζονικές και επηρμένες συμπεριφορές, είναι πλέον διάχυτο στο δημόσιο διάλογο.
Όμως γιατί χρειαζόταν να σταλεί αυτό το μήνυμα μέσω της κάλπης; Ποιος και γιατί δεν έβλεπε τα σημάδια αλαζονείας που εκπέμπονταν το τελευταίο διάστημα, από το σύνολο της κυβερνητικής παράταξης, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο; Ποιος έβαλε τον στόχο 13 στις 13 περιφέρειες και 3 στους 3 μεγάλους Δήμους; Ποιοι συμβούλεψαν τον πρωθυπουργό να κινείται με αυτό το σύνθημα και να τον εκθέτουν με υποψήφιους που είχαν μεν το χρίσμα αλλά δεν είχαν και πολλές πιθανότητες επιτυχίας; Γιατί από την πρώτη Κυριακή όλα τα στελέχη μηδέ εξαιρουμένου του πρωθυπουργού μιλούσαν για απόλυτη κυριαρχία του κόμματος τους και πλήρη επιδοκιμασία και ουσιαστικά συγχωροχάρτι από την ελληνική κοινωνία για όσα μεσολάβησαν στο καλοκαίρι των πυρκαγιών και των πλημμυρών;
Γιατί ανακάλυψαν εκ των υστέρων πως πρέπει να πολιτεύονται και να κινούνται γειωμένοι και όχι ιπτάμενοι στα σύννεφα της αλαζονείας και της έπαρσης;
Η πρόσφατη και όχι η μακρινή πολιτική ιστορία αυτού του τόπου, μας έχει δείξει -αλλά πολλοί το ξεχνούν- πως δεν απέχει και πολύ χρονικά το ωσαννά από το σταύρωσον αυτόν! «Κραταιά» κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ από το 44% βρέθηκε μέσα σε δυο μόνο εκλογικές αναμετρήσεις να αγωνιά αν θα καταφέρει να μπει στη Βουλή. Η παράταξη της Ν.Δ βρέθηκε μέσα σε λίγα χρόνια να κατακρημνίζεται σε επίπεδα πέριξ του 18% και το πιο πρόσφατο, με τον ΣΥΡΙΖΑ που από το 36% βρέθηκε στο 17%.
Άραγε όλα αυτά δεν έχουν γίνει μάθημα; Ή αφορούν μόνο τους άλλους και όχι τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία;
Να δούμε όμως, επί της ουσίας τι σημαίνει η ανατροπή της δεύτερης Κυριακής. Κατά τη γνώμη τίποτα απολύτως πέραν του μηνύματος «συμμαζευτείτε». Όπως δεν ξέραμε και δεν πολυασχολούμασταν με το ποιος είναι περιφερειάρχης και ποιος Δήμαρχος ανά την επικράτεια και νοιαζόμασταν κυρίως για τις αποφάσεις και τα πεπραγμένα της κεντρικής διοίκησης, καθώς αυτές είχαν και έχουν άμεση επίδραση στις ζωές μας, έτσι και τώρα.
Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες όλης της κοινωνίας αφορούν την κυβέρνηση και γι’ αυτό ανανέωσαν οι πολίτες την εντολή στο πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη. Και ο πήχης των απαιτήσεων είναι πολύ ψηλά γιατί ο ίδιος τον έβαλε πολύ ψηλά.
Στους τρείς μήνες που προηγήθηκαν έπεσαν πολλά μαζεμένα και αποκαλύφτηκαν πολλές αδυναμίες και αστοχίες του κρατικού μηχανισμού αλλά και των νέων προσώπων που τοποθετήθηκαν σε υπουργεία και καίρια πόστα. Αδυναμίες και ελλείμματα για τα οποία ουδείς μπορεί να επαίρεται πόσω μάλλον και να επιδεικνύει έπαρση και αλαζονεία. Όσο είναι καιρός και πριν κακοφορμίσει έτι περαιτέρω το όλο κυβερνητικό σχήμα, απαιτούνται άμεσα διορθωτικές κινήσεις και lifting. Όσοι κρίθηκαν λιποβαρείς, αναποτελεσματικοί και ανερμάτιστοι ας καθίσουν στον πάγκο κι ας αναλάβουν άλλοι, ταπεινοί, γειωμένοι, εργατικοί, με ιδέες εφαρμόσιμες και κυρίως συναινετικοί και με ενσυναίσθηση για τα προβλήματα του κόσμου που δεν είναι και λίγα.
Σαφώς και υπάρχει πολύς χρόνος για να αποδείξει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πως συνεχίζουν με την ίδια όρεξη και ζήλο για να εκσυγχρονίσουν το κράτος, να εξαλείψουν τα στραβά κι ανάποδα δεκαετιών και να σταθούν δίπλα στον πολίτη στη δύσκολη καθημερινότητα του. Γι’ αυτό ψηφίστηκαν ξανά κι ας μην το ξεχνούν. Διόρθωση πορείας τώρα για να μην ξαναζήσουμε την «κατάρα» των δεύτερων τετραετιών από όλες τις κυβερνήσεις που το πέτυχαν από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, με τα σκάνδαλα, τις ρεμούλες, τους αυτοσχεδιασμούς, τη ραστώνη, τη βαριεστημένη διεκπεραίωση, την επανάπαυση στο θώκο της εξουσίας και τελικά την παταγώδη πτώση.
Μια παραίνεση που προφανώς απευθύνεται και στους βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης( εξαιρούνται όσοι διαθέτουν λιγοστό μυαλό που δεν επαρκεί να βουτηχτεί η γλώσσα) καθώς μετά τα αποτελέσματα της δεύτερης Κυριακής των αυτοδιοικητικών εκλογών, το συμπέρασμα της τιμωρίας για αλαζονικές και επηρμένες συμπεριφορές, είναι πλέον διάχυτο στο δημόσιο διάλογο.
Όμως γιατί χρειαζόταν να σταλεί αυτό το μήνυμα μέσω της κάλπης; Ποιος και γιατί δεν έβλεπε τα σημάδια αλαζονείας που εκπέμπονταν το τελευταίο διάστημα, από το σύνολο της κυβερνητικής παράταξης, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο; Ποιος έβαλε τον στόχο 13 στις 13 περιφέρειες και 3 στους 3 μεγάλους Δήμους; Ποιοι συμβούλεψαν τον πρωθυπουργό να κινείται με αυτό το σύνθημα και να τον εκθέτουν με υποψήφιους που είχαν μεν το χρίσμα αλλά δεν είχαν και πολλές πιθανότητες επιτυχίας; Γιατί από την πρώτη Κυριακή όλα τα στελέχη μηδέ εξαιρουμένου του πρωθυπουργού μιλούσαν για απόλυτη κυριαρχία του κόμματος τους και πλήρη επιδοκιμασία και ουσιαστικά συγχωροχάρτι από την ελληνική κοινωνία για όσα μεσολάβησαν στο καλοκαίρι των πυρκαγιών και των πλημμυρών;
Γιατί ανακάλυψαν εκ των υστέρων πως πρέπει να πολιτεύονται και να κινούνται γειωμένοι και όχι ιπτάμενοι στα σύννεφα της αλαζονείας και της έπαρσης;
Η πρόσφατη και όχι η μακρινή πολιτική ιστορία αυτού του τόπου, μας έχει δείξει -αλλά πολλοί το ξεχνούν- πως δεν απέχει και πολύ χρονικά το ωσαννά από το σταύρωσον αυτόν! «Κραταιά» κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ από το 44% βρέθηκε μέσα σε δυο μόνο εκλογικές αναμετρήσεις να αγωνιά αν θα καταφέρει να μπει στη Βουλή. Η παράταξη της Ν.Δ βρέθηκε μέσα σε λίγα χρόνια να κατακρημνίζεται σε επίπεδα πέριξ του 18% και το πιο πρόσφατο, με τον ΣΥΡΙΖΑ που από το 36% βρέθηκε στο 17%.
Άραγε όλα αυτά δεν έχουν γίνει μάθημα; Ή αφορούν μόνο τους άλλους και όχι τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία;
Να δούμε όμως, επί της ουσίας τι σημαίνει η ανατροπή της δεύτερης Κυριακής. Κατά τη γνώμη τίποτα απολύτως πέραν του μηνύματος «συμμαζευτείτε». Όπως δεν ξέραμε και δεν πολυασχολούμασταν με το ποιος είναι περιφερειάρχης και ποιος Δήμαρχος ανά την επικράτεια και νοιαζόμασταν κυρίως για τις αποφάσεις και τα πεπραγμένα της κεντρικής διοίκησης, καθώς αυτές είχαν και έχουν άμεση επίδραση στις ζωές μας, έτσι και τώρα.
Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες όλης της κοινωνίας αφορούν την κυβέρνηση και γι’ αυτό ανανέωσαν οι πολίτες την εντολή στο πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη. Και ο πήχης των απαιτήσεων είναι πολύ ψηλά γιατί ο ίδιος τον έβαλε πολύ ψηλά.
Στους τρείς μήνες που προηγήθηκαν έπεσαν πολλά μαζεμένα και αποκαλύφτηκαν πολλές αδυναμίες και αστοχίες του κρατικού μηχανισμού αλλά και των νέων προσώπων που τοποθετήθηκαν σε υπουργεία και καίρια πόστα. Αδυναμίες και ελλείμματα για τα οποία ουδείς μπορεί να επαίρεται πόσω μάλλον και να επιδεικνύει έπαρση και αλαζονεία. Όσο είναι καιρός και πριν κακοφορμίσει έτι περαιτέρω το όλο κυβερνητικό σχήμα, απαιτούνται άμεσα διορθωτικές κινήσεις και lifting. Όσοι κρίθηκαν λιποβαρείς, αναποτελεσματικοί και ανερμάτιστοι ας καθίσουν στον πάγκο κι ας αναλάβουν άλλοι, ταπεινοί, γειωμένοι, εργατικοί, με ιδέες εφαρμόσιμες και κυρίως συναινετικοί και με ενσυναίσθηση για τα προβλήματα του κόσμου που δεν είναι και λίγα.
Σαφώς και υπάρχει πολύς χρόνος για να αποδείξει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πως συνεχίζουν με την ίδια όρεξη και ζήλο για να εκσυγχρονίσουν το κράτος, να εξαλείψουν τα στραβά κι ανάποδα δεκαετιών και να σταθούν δίπλα στον πολίτη στη δύσκολη καθημερινότητα του. Γι’ αυτό ψηφίστηκαν ξανά κι ας μην το ξεχνούν. Διόρθωση πορείας τώρα για να μην ξαναζήσουμε την «κατάρα» των δεύτερων τετραετιών από όλες τις κυβερνήσεις που το πέτυχαν από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, με τα σκάνδαλα, τις ρεμούλες, τους αυτοσχεδιασμούς, τη ραστώνη, τη βαριεστημένη διεκπεραίωση, την επανάπαυση στο θώκο της εξουσίας και τελικά την παταγώδη πτώση.
https://www.protothema.gr/blogs/basilis-stefanakidis/article/1425685/i-alazoneia-kai-to-voutigma-tis-glossas-sto-mualo/?utm_source=rss
