Καθώς οι επιχειρήσεις τόσο της Χαμάς όσο και των Ισραηλινών Δυνάμεων Άμυνας (IDF) εξελίσσονται, γίνονται διαθέσιμες νεότερες πληροφορίες σχετικά με την απόδοση διαφόρων μεθόδων, δογμάτων αλλά και οπλικών συστημάτων. Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές που λένε ότι τα επιτηρητικά φυλάκια στις επίμαχες περιοχές ήταν υποεπανδρωμένα, ενώ και το προσωπικό που τα επάνδρωνε δεν ήταν σε κατάσταση ετοιμότητας και επιφυλακής.
Του Σώζοντα Α. ΛΕΒΕΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (MSc, PhDc)
Managing Director ZONOS SYSTEMS
Ανάμεσα στα άλλα, διαπιστώθηκε ότι και άγνωστος αριθμός από τις ρουκέτες που εξαπέλυσε η Χαμάς -και οι δυο πλευρές αναφέρουν ότι εκτοξεύθηκαν συνολικά χιλιάδες- καίτοι χαμηλής τεχνολογίας, κατάφεραν να διαπεράσουν την αμυντική ομπρέλα που είχε δημιουργήσει το Ισραήλ και να κτυπήσουν διάφορους στόχους. Σημειώνουμε ότι η πιθανότητα επίτευξης πληγμάτων ακριβείας είναι αδύνατη, και τα συγκεκριμένα όπλα σκοπεύονται περίπου στα τυφλά. Η όλη διαδικασία δεν απέχει πολύ από τα όπλα εκδίκησης (Vergeltungswaffen) του Γ’ Ράιχ.
Το Ισραήλ βασίζεται για την άμυνά του, σε ένα σύστημα συστημάτων πολυστρωματικής επίγειας αεράμυνας, το οποίο αποτελείται από πληθώρα συστημάτων κατευθυνομένων βλημάτων (Κ/Β), κάθε ένα με σαφή αποστολή και προσανατολισμό. Μια από τις κύριες απειλές που αντιμετώπιζε διαχρονικά το Ισραήλ είναι η απειλή από ρουκέτες εδάφους – εδάφους, πολλές φορές αυτοσχέδιες, οι οποίες εκτοξεύονται στα τυφλά είτε από τη Χαμάς, είτε από τη Χεζμπολάχ (αν και η δεύτερη έχει πρόσβαση σε πιο εξελιγμένο οπλοστάσιο).
Η απειλή αυτή, έχει κατηγοριοποιηθεί ως RAM – Rocket, Artillery, Mortars (ρουκέτες, πυροβολικό,όλμοι) και ήταν μια από τις κύριες απειλές και στο Αφγανιστάν, όπου σε μια τέτοια επιτυχημένη επίθεση, καταστράφηκε μεγάλο μέρος της δύναμης των αεροσκαφών AV-8B Harrier II των Αμερικανών Πεζοναυτών. Κάποιες πηγές μάλιστα αναφέρουν ότι αυτός ήταν ο λόγος που οι Αμερικανοί Πεζοναύτες ήταν οι πρώτοι που έλαβαν το F-35 στην έκδοση “βραχείας απονήσωης – κάθετης προσνήωσης”, γνωστή ως -Β (STOVL: Short Take-Off Vertical landing).
Η απάντηση, μεταξύ άλλων, του Ισραήλ ήταν και το σύστημα Iron Dome, το οποίο είχε αναδειχθεί σχεδόν ως το απόλυτο σύστημα. Όπως όμως κάθε οπλικό σύστημα έχει και αυτό συγκεκριμένες αδυναμίες, τις οποίες ανακάλυψε και εκμεταλλεύτηκε η Χαμάς στην πρόσφατη επίθεση. Ουσιαστικά, κάθε σύστημα αεράμυνας “πάσχει” από την αδυναμία του να αντιδράσει σε επιθέσεις κορεσμού, από τη μειωμένη κινητικότητα και από την “κόπωση” προσωπικού και μέσων (συμπεριλαμβανομένων των χρόνων αδράνειας, είτε λόγω βλάβης, είτε λόγω αναχορηγίας πυρομαχικών, είτε απλά λόγω ξεκούρασης/καταπόνησης).
Τον Αύγουστο του 2023 είχαμε αναφερθεί στο κόστος προστασίας, ιδωμένο από την οπτική γωνία της επίγειας αεράμυνας. Είχαμε υποστηρίξει, δυστυχώς προφητικά, στο ότι η απώλεια ανθρώπινης ζωής υπερισχύει του οποιοδήποτε κόστους πυραύλων ή υλικών. Για παράδειγμα, μόλις πριν μερικές ημέρες, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν στην περιοχή της βόρειας Συρίας, ένα μαχητικό με κόστος ώρας πτήσης δεκάδων χιλιάδων δολαρίων, με σκοπό να καταρρίψουν ένα τουρκικό UAV Anka-S, γιατί -δυνητικά- απειλούσε ζωές Αμερικανών στρατιωτών στο έδαφος.
Ήδη από το 2021 είχαμε καταδείξει τους περιορισμούς της αεράμυνας και ειδικότερα του Iron Dome και μερικοί είχαν σπεύσει να το αναγάγουν σε “απόλυτο όπλο“. Πάλι δυστυχώς, η πραγματικότητα έρχεται να καταδείξει ότι στις πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά και στα οπλικά συστήματα δεν υπάρχει “silver bullet”, αλλά σε αυτό θα αναφερθούμε λέγοντας πολλά περισσότερα, σύντομα…
