Γιάννης Σιδέρης
«Πρέπει να είμαστε γενναιόδωροι και μεγαλόψυχοι στα ανοίγματά μας» έλεγε χθες στον ραδιοφωνικό ΣΚΑΪ, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην Γραμματέας του, Μανόλης Χριστοδουλάκης.
Και όταν ρωτήθηκε εάν αφορά και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έφυγαν τη δύσκολη στιγμή, απάντησε «Ναι». Συμπλήρωσε βέβαια με «σάλτσες» - που θα έλεγε και ο Κασσελάκης - ότι έβαλε και αξιακή διάσταση στην κάθε επιστροφή, επειδή ο καθένας κρίνεται από τη διαδρομή του. Αλλά εμφατικά τόνισε ότι πρέπει να μείνει και «αυτό το παράθυρο ανοιχτό»!
Δηλαδή με το που το ΠΑΣΟΚ ξεμύτησε στη δεύτερη δημοσκοπική θέση, χωρίς καν να την έχει καβατζώσει, και απέχοντας… έτη δημοσκοπικού φωτός από τη ΝΔ, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ άρχισαν τις εκπτώσεις.
Και μπορεί ο βουλευτής να έθεσε και την «αξιακή διάσταση», αλλά αξιακή διάσταση εμπεριέχει και το μήνυμα που εκπέμπεται στην κοινωνία. Ότι δεν ισοπεδώνονται όλα στο όνομα της αύξησης των ποσοστών και της ενδεχόμενης κατάκτησης της εξουσίας (προς το παρόν ως υπόθεση εργασίας αυτό).
Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που λιποτάχτησαν, πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να βρουν φιλόξενες υπουργικές καρέκλες. Πάντα στο όνομα του… λαϊκού συμφέροντος βεβαίως, βεβαίως. Προς Θεού, όχι του δικού τους!
Ήταν εκεί όταν ο αφρισμένος όχλος κραύγαζε κατά των πρώην συντρόφων τους. Όταν έστηνε κρεμάλες, όταν τους κατήγγειλε ως Γερμανοτσολιάδες, ως Νενέκους, Προδότες, Δωσίλογους, Προσκυνημένους. Ηταν εκεί όταν τον τότε αρχηγό τους τον χαρακτήριζαν Πινοσέτ, Μερκελιστή και Ολαντρέου!
Ήταν εκεί όταν κυνηγούσαν να δείρουν τον γηραιό Απόστολο Κακλαμάνη, όταν έδερναν τον σύντροφό τους πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο, όταν ήθελαν να λιντσάρουν τον Πεταλωτή, όταν έδερναν τον Λοβέρδο, όταν προπηλάκιζαν τον Πάγκαλο, όταν πετούσαν μπουκάλια νερό στον τότε αρχηγό τους ΓΑΠ - και τόσα άλλα που έκανε η πολιτική αλητεία, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ την ονόμαζε δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση.
Ήταν εκεί όταν στηνόταν η θεατρική μεγαλοπρεπής παράσταση με τις δέκα κάλπες στη Βουλή για τη Νοβαρτις, για να στιγματιστούν οι πρώην σύντροφοί τους, μεταξύ των οποίων και ο πρώην αρχηγός τους. Και ψήφιζαν ανενδοίαστα την παραπομπή τους σε πανελλήνια μετάδοση.
Ήταν εκεί όταν οι Συριζαίοι κατηγορούσαν το πρώην κόμμα τους ως μοναδικό υπεύθυνο για τη χρεοκοπία και για όλα τα δεινά της χώρας της χώρας (ακόμη και για την περίοδο που οι ίδιοι ήταν στελέχη). Και μιλιά δεν έβγαλαν.
Θα είναι λάθος αν θεωρηθούν ως πασοκοφροσύνη τα ανωτέρω. Ο γράφων έχει υποστηρίξει το παλιό ΠΑΣΟΚ για λόγους ηθικού δικαίου, δύο φορές. Η πρώτη αφορά το βρώμικο 89. Τότε, πέραν του θέματος πολιτικής κορυφής, που δεν αφορά το κείμενο, η εκ των άνω κατευθυνόμενη κατακραυγή, κατακρεουργούσε και τους απλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Στα επαρχιακά καφενεία, ψηφοφόροι του με τίμια και πεντακάθαρη ζωή, χαρακτηρίζονταν ως «κλέφτες» από δεξιούς και αριστερούς! Και στην περίοδο των μνημονίων οι ίδιοι άνθρωποι χαρακτηρίστηκαν ως προδότες και γερμανοτσολιάδες!
Αυτοί ο άνθρωποι που άντεξαν, που παρέμειναν πιστοί στο κόμμα τους, που το κράτησαν εντός Βουλής όταν αυτό πάλευε να επιβιώσει αντιμετωπίζοντας τσουνάμια κατακραυγής, δικαιούνται κάποιου σεβασμού.
Βεβαίως, ένα κόμμα όταν αποβλέπει στην εξουσία θα δεχθεί στελέχη από όμορους χώρους. Και βεβαίως είναι ηθικό, έως και αναγκαίο, να υποδεχθεί τυχόν στελέχη που θέλουν να προσχωρήσουν, έχοντας προηγούμενη ταυτότητα ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως επίσης είναι λογικό να υποδεχθούν και μικρομεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που χωρίς προσωπική στόχευση, πίστεψαν ότι ο Αλέξης θα σχίσει τα τρισκατάρατα μνημόνια. Άλλωστε δικαιούνται άλλοθι. Ήταν συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ, η αντίθεση προς το ΔΝΤ. Υπήρχε έντονη αναφορά των εμπειριών της Λατινικής Αμερικής, κατά τη «τριτοκοσμική» περίοδο του κόμματος.
Όμως η παραγραφή της προδοσίας των τυχοδιωκτών γυρολόγων που ψάχνουν για μια καρέκλα εις βάρος των κορόιδων - πιστών οπαδών, δεν εμπεριέχει κανένα αξιακό κριτήριο. Μάλλον, την παντελή έλλειψή του. Και στέλνει οικτρό μήνυμα στην κοινωνία: Ότι κάθε προδοσία συγχωρείται στο όνομα της εκλογικής επικράτησης.
Τουλάχιστον ο Ανδρουλάκης δήλωσε χθες ότι προτεραιότητά του είναι να συνεχίσει την ανανέωση, αλλά όχι με πρόσωπα τα οποία είναι οι λεγόμενοι «άριστοι κάθε χρήσης». Αυτοί που όπου βρουν καρέκλα, βαπτίζουν αριστεία την πολιτική τους προίκα. Δεν προσφέρει λέει καρέκλες.
Θα δείξει, εάν θα διατηρήσει την ίδια στάση όσο ανεβαίνουν τα ποσοστά του, εάν (και πάλι ως υπόθεση εργασίας), φτάσει στο σημείο να απειλήσει την πρωτοκαθεδρία της ΝΔ. Τότε θα φανεί πόσο απαστράπτον είναι το μέταλλο της πολιτικής ηθικής του.
liberal.gr
