Από Ανθή Κουρεντζή
Θυμάστε την ταινία όπου η Julia Roberts έφευγε από την εκκλησία λίγο πριν από τον γάμο της και όλοι έμεναν να την κοιτάζουν αποσβολωμένοι και οι ετοιμασίες να πηγαίνουν στράφι; Με την ευκαιρία, δείτε τον χορό παιδιού σε δεξίωση γάμου που άφησε εποχή.
Στα ελληνικά ο τίτλος της είναι «Η νύφη το έσκασε», ενώ το τέλος της ευτυχισμένο αφού ο Richard Geer την κυνηγά και καταφέρνει να την κερδίσει. Μια παρόμοια ιστορία εξελίχθηκε στην Ουαλία, μόνο που αυτή τη φορά δεν το έσκασε η νύφη, αλλά ο γαμπρός και οι ετοιμασίες για τη δεξίωση και το γλέντι δεν χαλαλίστηκαν, αλλά έγιναν αφορμή για ένα διασκεδαστικό πάρτι.
Μία νεαρή κοπέλα έμεινε να περιμένει τον σύντροφό της λίγο πριν ανέβουν μαζί τα σκαλιά της εκκλησίας και εξομολογείται τι έκανε έπειτα από αυτό.
«Από μικρή ονειρευόμουν να παντρευτώ. Φανταζόμουν την ημέρα που θα ανέβαινα τα σκαλιά της εκκλησίας με το νυφικό μου και τους γονείς μου δίπλα μου να χαμογελούν. Με απέκτησαν σε μεγαλύτερη ηλικία και αυτό ήταν κάτι που θα ήθελα να ζήσουν», γράφει στην αρχή του γράμματός της στο newsweek.com πριν αρχίσει να εξιστορεί τι ακριβώς συνέβη.
«Γνώρισα τον πρώην σύντροφό μου σε ένα κλαμπ στην πόλη μου. Ήταν μια τοπική γιορτή κατά την οποία οι περισσότεροι βγαίναμε έξω και διασκεδάζαμε μέχρι το πρωί. Εκείνος είχε έρθει από μία περιοχή της Μεγάλης Βρετανίας 300χλμ περίπου μακριά από τη δική μου. Ήπιαμε μερικά ποτά και συνευρεθήκαμε. Επειδή έμενε τόσο μακριά δεν πίστευα πως θα ξεκινούσε κάτι σοβαρό. Την επόμενη ημέρα, όμως, μου έστειλε μήνυμα να πάρουμε μαζί πρωινό. Μάλιστα, έμεινε ένα επιπλέον βράδυ εκεί για να περάσουμε ένα ακόμη βράδυ μαζί.
Εξ αρχής ένιωθα πως ήταν ένας άνθρωπος στον οποίο μπορούσα να βασιστώ. Έπειτα από μερικούς μήνες σε σχέση από απόσταση αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Μετακόμισε στην περιοχή μου. Θέλαμε να δούμε πού θα μας πάει – δεν είχαμε σκεφτεί κάτι πιο μόνιμο.
Εκείνη την περίοδο πίστευα ότι η σχέση μου είναι απόλυτα υγιής. Ένιωθα πως ταιριάζουμε σε όλα. Γελούσαμε, περνούσαμε όμορφα και κάναμε ο ένας τον άλλο καλύτερο. Κανένα ζευγάρι δεν είναι τέλειο, μα στην καρδιά μου ήξερα πως εκείνος ήταν τέλειος για εμένα.
Για λίγο καιρό το 2020 γύρισε στην πόλη του, για να βρει δουλειά. Μέχρι τότε οικονομικά στήριζα εγώ τη σχέση. Είχαμε λίγο καιρό να ιδωθούμε και μου έκανε έκπληξη. Ήρθε και πήγαμε σε θερινό σινεμά να δούμε την αγαπημένη μου ταινία. Σκόπευε να μου κάνει τότε πρόταση γάμου, αλλά είχα συγκινηθεί τόσο που το πρόσωπό μου είχε γεμίσει μάσκαρα από τα δάκρυα.
Λίγες ημέρες αργότερα πήγαμε στην παραλία. Όταν επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο είδα στη θέση του συνοδηγού ένα τσαντάκι. Μέσα είχε δύο χαρτάκια: στο ένα έγραφε τις προσδοκίες και τις ελπίδες του για τη σχέση μας και στο άλλο την ερώτηση “Θα με παντρευτείς;”. Όταν σήκωσα τα μάτια μου τον είδα να κρατά ένα δαχτυλίδι στα χέρια. Χάρηκα πάρα πολύ και μοιράστηκα αμέσως τα νέα με την οικογένειά μου.
Οι προετοιμασίες για τον γάμο ξεκίνησαν και στην προσπάθειά μας να μειώσουμε τα κόστη αναλάβαμε ένα μέρος της διακόσμησης και σχεδιάσαμε μόνοι τους στολισμούς των τραπεζιών. Παρ΄ όλα αυτά το κόστος έφτασε τις 12,000£, περίπου 14,000€.
Όσο ο καιρός για τον γάμο πλησίαζε το στρες ήταν έντονο και για τους δύο, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να πιέζεται περισσότερο. Όλο αυτό το διάστημα κάναμε όνειρα για την κοινή ζωή μας, οπότε δεν είχα κάποιο σημάδι για αυτό που θα ακολουθούσε.
Την ημέρα του γάμου, ξυπνήσαμε πολύ νωρίς με τις φίλες μου. Πήραμε πρωινό και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε. Παρατηρούσα μια περίεργη συμπεριφορά, αλλά πίστευα πως είναι από το άγχος της ημέρας που είχαμε όλοι. Συνειδητοποίησα πως δεν είχα το κινητό μου μαζί και άρχισα να το ψάχνω. Αργότερα έμαθα πως η κολλητή μου το είχε πάνω της, καθώς δεν ήθελε να μιλήσω με τη μητέρα του πρώην μου, η οποία έπαιρνε δεκάδες τηλέφωνα. Οι φίλες μου ήθελαν με τρόπο να μου πουν τι είχε συμβεί.
Η κολλητή μου έμαθε από τον άντρα της, που ήταν στην παρέα του πρώην μου, ότι δεν είχε επικοινωνήσει μαζί τους από το προηγούμενο βράδυ. Μου έδωσε το κινητό μου και μίλησα αμέσως με τη μητέρα του. Μου εξήγησε ότι ο γιος της έφυγε νωρίς το πρωί και δεν γύρισε ξανά.
Είπα σε όλους να ηρεμήσουν, καθώς αυτή ήταν μία τακτική που είχαμε. Όταν αγχωνόμασταν παίρναμε λίγη ώρα μόνοι για να συνέλθουμε. Φεύγαμε με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο και επιστρέφαμε όταν είχαμε ηρεμήσει. Ήμουν αισιόδοξη και συνέχισα τις ετοιμασίες.
Μία ώρα πριν από το μυστήριο ο πατέρας του με πήρε τηλέφωνο. Μου είπε πως ο γιος τους επικοινώνησε μαζί τους, είναι καλά, αλλά δεν θα έρθει στον γάμο. Έβαλα τα κλάματα και δεν ήξερα πώς να το πω στους γονείς μου. Κατάλαβα τι συνέβη όταν είδα τον μπαμπά μου, ένα ήρεμο και καθόλου συναισθηματικό άνθρωπο, να νευριάζει και να αγχώνεται.
Ετοιμαζόμουν σε ένα AirBnB δωμάτιο και έπρεπε μια συγκεκριμένη ώρα να φύγω. Ένα σχόλιο του φωτογράφου για τα χρήματα που είχαμε δώσει και τη σπατάλη τους με έκανε να αποφασίσω. Το ίδιο και η σκέψη πως φίλοι και συγγενείς έκαναν 9 ώρες ταξίδι για αυτόν τον γάμο.
Είπα σε όλους να πάμε στο κτήμα. Διόρθωσα το μακιγιάζ μου και ξεκίνησα.
Ο αδερφός μου ήταν αναστατωμένος, καθώς ήρθε να με πάρει. Ζήτησα από την κολλητή μου να εξηγήσει στον κόσμο που περίμενε τι συνέβη. Αντί να περπατήσω προς την εκκλησία έφτασα κατευθείαν στο χώρο της δεξίωσης. Μπήκα μέσα με το τραγούδι “Good as Hell” της Lizzo.
Ήταν αρκετά δύσκολο για όλους, αλλά όταν είδα τον κόσμο που μας περίμενε ήξερα ότι πήρα την σωστή απόφαση. Λόγω κορωνοϊού υπήρχαν φίλοι και συγγενείς που δεν είχα δει για πολύ καιρό.
Ανάμεσα στο να κλαίω πάνω στο κρεβάτι μου και να περάσω καλά με τους αγαπημένους μου επέλεξα το δεύτερο. Και έκανα πολύ σωστά.
Από εκείνη την ημέρα δεν επικοινωνήσαμε ξανά. Με κάλεσε μόνο για να ζητήσει πίσω τα πράγματά του. Δεν δικαιλογήθηκε, δεν εξήγησε τι συνέβη, δεν προσπάθησε να μου πει τίποτα για εκείνη την ημέρα. Δεν θα είχα προχωρήσει σε κάτι τέτοιο αν ήξερα πως δεν θέλει. Δεν τον πίεσα ποτέ για κάτι. Απαιτώ, όμως, σεβασμό. Είναι ελεύθερος να αποφασίζει για τη ζωή του, αλλά από τη στιγμή που ήμασταν μαζί, έπρεπε να μου πει τι συμβαίνει – ακόμα και από το τηλέφωνο.
Τα συναισθήματά μου για εκείνη την ημέρα είναι μπερδεμένα, αλλά τουλάχιστον, είμαι ευγνώμων που το έκανε τότε και όχι αργότερα – όταν στη ζωή μας μπορεί να υπήρχαν παιδιά».
Πηγή: marie claire
