Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 7 Ιανουαρίου του 1919, όταν οι πρώτοι - από τους περίπου 24.000 - έλληνες στρατιώτες φθάνουν στην Οδησσό για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των Μπολσεβίκων! Γράφτηκε τότε μια από τις μαύρες σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας : η Εκστρατεία στην Κριμαία, τότε που ο Ελληνικός Στρατός κυνηγούσε Μπολσεβίκους και αλληλοσκοτώθηκε με τους Γάλλους!
Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος μόλις πληροφορήθηκε τις διαθέσεις των Γάλλων για την εκστρατεία της Κριμαίας έσπευσε να θέσει στη διάθεσή τους ολόκληρη δύναμη ελληνικού Σώματος Στρατού, από τρεις μεραρχίες· δηλαδή μεγαλύτερη δύναμη από εκείνη με την οποία εκστράτευαν οι Γάλλοι! Ο Βενιζέλος, ευελπιστώντας στο να πείσει τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Ζορζ Κλεμανσό, να αποδεχτεί και να προωθήσει τις ελληνικές θέσεις που αφορούσαν το μέλλον της Θράκης, της Σμύρνης και των Δωδεκανήσων, αποφάσισε να ενδώσει στις πιέσεις των συμμάχων μας και να πάρει μέρος στην ουκρανική εκστρατεία. Όμως η όλη επιχείρηση, είχε σχεδιαστεί πρόχειρα και κατέληξε σε φιάσκο.
Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Έλληνες και Γάλλοι να αλληλοεξοντωθούν σε μια σκληρή αντιπαράθεση στη Σεβαστούπολη! Πιο συγκεκριμένα: ο ελληνικός στρατός κατοχής της Σεβαστούπολης προσπάθησε να καταστείλει δια των όπλων πολυάνθρωπη διαδήλωση ουκρανών πολιτών και εξεγερμένων γάλλων ναυτών, που απαιτούσαν τον τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης. Οι Γάλλοι δεν είχαν ξεχάσει τη συντριβή τους στη μάχη της Αθήνας το 1916 και περίμεναν την ευκαιρία να χτυπήσουν τους Έλληνες που τους μισούσαν! Το γεγονός της αλληλοεξόντωσης Ελλήνων και Γάλλων οπλιτών ήταν το σημαντικότερο της αποτυχημένης εκστρατείας στην Κριμαία.
Στην Ελλάδα μόνο οι φανατικοί βενιζελικοί επιδοκίμαζαν την απόφαση του Πρωθυπουργού. Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού καταδίκασε την εκστρατεία, όχι μόνο γιατί χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, αλλά γιατί διέκριναν ένα μελανό σημάδι τη Νεοελληνική Ιστορία. Η εκστρατεία αυτή, εκτός από τους σκοτωμένους που άφησαν τα κόκαλά τους στη Ρωσία και τους τραυματίες που έμειναν σε όλη τους τη ζωή ανάπηροι, επέφερε πολλά δεινά στους Έλληνες που ήταν εγκατεστημένοι στις πόλεις και στα χωριά της Ρωσίας. Εκείνοι που πίστεψαν πώς με την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στην Οδησσό είχε έρθει το τέλος των Μπολσεβίκων, έγιναν όργανα των Γάλλων και των Ελλήνων επιδρομέων και λίγους μήνες μετά πλήρωσαν ακριβά τη στάση τους· όταν έφυγαν οι εισβολείς, άλλοι εξορίστηκαν άλλοι δολοφονήθηκαν και άλλοι φυλακίστηκαν.
Ο Βενιζέλος διαψεύστηκε όσον αφορά τις προσδοκίες του για επέκταση της Ελλάδας υπό την αρωγή των συμμάχων, αντίθετα μάλιστα επακολούθησε η τραγική Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ οι συνέπειες για τις ελληνικές κοινότητες στη Ρωσία ήταν ολέθριες. Μόνο στο πρώτο δίμηνο που ακολούθησε μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων 103 Έλληνες, ρωσικής υπηκοότητας, τουφεκίστηκαν! Στις ελληνικές παροικίες του Κιέβου, της Χερσώνας και του Νικολάιεφ, όπου ήταν η έδρα του ελληνικού προξενείου σημειώθηκαν μεγάλες διαρπαγές. Τα δε οικήματα και εμπορεύματα επιφανών Ελλήνων που αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς.
