Από το 2016 που εξελέγη αρχηγός της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε έναν αντίπαλο: τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό ήταν το μεγάλο πλεονέκτημά του.
Γιώργος Καρελιάς
Λόγω των τραγικών λαθών του αντιπάλου του στην κυβερνητική θητεία 2015-2019, η ΝΔ του Μητσοτάκη έφτασε στη μεγάλη νίκη του 2019. Εργαλειοποίησε με θαυμαστό τρόπο το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και, μοιράζοντας 50 δισεκατομμύρια στην πρώτη κυβερνητική θητεία, οδηγήθηκε στη νέα και μεγαλύτερη νίκη του 2023.
Τον Ιούνιο του 2023 ο Μητσοτάκης έπαψε να έχει αντίπαλο. Το 18% του ΣΥΡΙΖΑ και η αποχώρηση Τσίπρα άλλαξε δραστικά τα μέχρι τότε δεδομένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί πια υπολογίσιμο αντίπαλο. Έτσι πορευόμενοι ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ οδηγήθηκαν εκεί που οδηγεί η αίσθηση της παντοδυναμίας: στην αλαζονεία της εξουσίας. Το «41 τα εκατό» ήταν η απάντηση κάθε φορά που ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του στριμώχνονταν.
Όμως, η έλλειψη ισχυρού αντιπάλου δεν αρκεί για τη διατήρηση της παντοδυναμίας, όταν τα γεγονότα σε πάρουν από κάτω. Και αυτό έπαθαν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Πολλά γεγονότα, τα οποία άλλοτε είτε εξαφανίζονταν είτε υποβαθμίζονταν από την κυβερνητική προπαγάνδα(υποκλοπές, τραγωδία των Τεμπών, ακρίβεια, έξαρση της εγκληματικότητας), συσσωρεύτηκαν και άρχισαν να ροκανίζουν τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΝΔ.
Και παρά το γεγονός ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται ικανό να πλησιάσει απειλητικά, άρχισε να κυριαρχεί ο φόβος των ευρωεκλογών. Ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του τρέμουν το ενδεχόμενο το ποσοστό της ΝΔ να έχει μπροστά το «2» και όχι το «3». Στις ευρωεκλογές του 2019 ήταν 33%, αν τώρα είναι μικρότερο, πόσο μάλλον κάτω από 30%, η κυριαρχία θα πάει περίπατο και η κυβερνητική θητεία θα αρχίζει να σκοτεινιάζει πολύ πρόωρα.
Τον Ιούνιο του 2023 ο Μητσοτάκης έπαψε να έχει αντίπαλο. Το 18% του ΣΥΡΙΖΑ και η αποχώρηση Τσίπρα άλλαξε δραστικά τα μέχρι τότε δεδομένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί πια υπολογίσιμο αντίπαλο. Έτσι πορευόμενοι ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ οδηγήθηκαν εκεί που οδηγεί η αίσθηση της παντοδυναμίας: στην αλαζονεία της εξουσίας. Το «41 τα εκατό» ήταν η απάντηση κάθε φορά που ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του στριμώχνονταν.
Όμως, η έλλειψη ισχυρού αντιπάλου δεν αρκεί για τη διατήρηση της παντοδυναμίας, όταν τα γεγονότα σε πάρουν από κάτω. Και αυτό έπαθαν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Πολλά γεγονότα, τα οποία άλλοτε είτε εξαφανίζονταν είτε υποβαθμίζονταν από την κυβερνητική προπαγάνδα(υποκλοπές, τραγωδία των Τεμπών, ακρίβεια, έξαρση της εγκληματικότητας), συσσωρεύτηκαν και άρχισαν να ροκανίζουν τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΝΔ.
Και παρά το γεγονός ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται ικανό να πλησιάσει απειλητικά, άρχισε να κυριαρχεί ο φόβος των ευρωεκλογών. Ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του τρέμουν το ενδεχόμενο το ποσοστό της ΝΔ να έχει μπροστά το «2» και όχι το «3». Στις ευρωεκλογές του 2019 ήταν 33%, αν τώρα είναι μικρότερο, πόσο μάλλον κάτω από 30%, η κυριαρχία θα πάει περίπατο και η κυβερνητική θητεία θα αρχίζει να σκοτεινιάζει πολύ πρόωρα.
