Ένα 10% των παιδιών που έρχονται στις παιδοχειρουργικές κλινικές στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων του ΕΣΥ, κάτω των τριών ετών, είναι παιδική κακοποίηση.
Ένα 25% όλων των καταγμάτων κάτω των τριών ετών, σύμφωνα με έρευνα του ΕΚΠΑ, είναι παιδική κακοποίηση και δυστυχώς 3% με 5% πεθαίνει ή μένει με σοβαρές αναπηρίες.
Τα παραπάνω στοιχεία σοκ ανέφερε η Σοφία Καραγιαννοπούλου, παιδίατρος, Αν. Διευθύντρια ΕΣΥ Θεσσαλονίκης, Δρ ΑΠΘ και πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Κοινωνικής Παιδιατρικής Βορείου Ελλάδος (ΕΕΚΠΒΕ), στον κύκλο ενημερωτικών συζητήσεων του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, στη ΔΕΘ, που ξεκίνησε χθες Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου, όπως αναφέρει το topontiki.gr
Στο περίπτερο του ΙΣΘ ακούστηκαν όσα δυσοίωνα αφορούν στο μέλλον των παιδιών και της κοινωνίας, με απογοητευτικούς αριθμούς αύξησης των κρουσμάτων κακοποίησης ανηλίκων παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας.
Συγκεκριμένα η κυρία Καριαγιαννοπούλου ανέφερε ότι «ως παιδίατροι είμαστε οι πλησιέστεροι στην οικογένεια, είμαστε οι… συνήγοροι των παιδιών. Αυτά που προσέχουμε αρχικά είναι το περιβάλλον τους, αν οι γονείς είναι εθισμένοι σε ουσίες ή έχουν ψυχολογικά προβλήματα όπως επίσης τις κακώσεις σε μωρά κάτω των έξι μηνών που δεν είναι από τον τοκετό. Όπου υπάρχει δηλαδή αναντιστοιχία στο στάδιο ανάπτυξης του και στο συμβάν πχ ένα παιδί δύο μηνών δεν θα πέσει από το κρεβατάκι του, σπάνια θα γίνει κάτι τέτοιο. Ή ένα παιδί οκτώ μηνών δεν θα πέσει από σκάλες ενώ πολλές φορές τα ατυχήματα να αποδίδονται στο μεγαλύτερο αδελφό! Δηλαδή θα πρέπει να δώσουμε σημασία στο ιστορικό και αν παρατηρείται… ασάφεια περιγραφής συμβάντων».
Η σημασία της παρατήρησης
«Μπορούν να γίνουν εξετάσεις για τη σεξουαλική του κακοποίηση όμως πολλές φορές αρκεί το… παγωμένο βλέμμα του ή το τίναγμα του σε κάθε άγγιγμα» είπε η γιατρός.
Αυτό που οφείλουν να κάνουν οι ειδικοί, όπως επεσήμανε η κυρία Καραγιαννοπουλου ειναι:Οι παιδίατροι σε δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας όταν διαπιστώνουν ισχυρές ενδείξεις κακοποίησης θα πρέπει άμεσα να ενημερώσουν το εφημερεύον νοσοκομείο και να ζητήσουν την εισαγωγή του.
Αν αρνηθεί ο κηδεμόνας τότε καλουν τον εισαγγελέα ανηλίκων.
Βεβαίως σε σοβαρά περιστατικά καλούν άμεσα τις εισαγγελικές αρχές γεγονός που πλέον διευκολύνεται από τον πρόσφατο σχετικό νόμο Φλωρίδη κατά της βίας σε λειτουργούς υγείας διότι μέχρι πρότινος υπήρχε ένας δισταγμός λόγω των αντιποίνων της οικογένειας με χρόνιες δικαστικές διαμάχες.
“Σήμερα ο γιατρός είναι υποχρεωμένος να καταγγέλλει τα σχετικά περιστατικά χωρίς δεύτερη σκέψη” τόνισε η γιατρός.
Τι απαιτείται να γίνει
Αυτό που θα πρέπει να γίνει ώστε να προστατευθούν τα παιδιά είναι να ενδυναμώσουν τα ίδια, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Να ενημερωθούν πρώτα από όλα, από εκεί θα ξεκινούσαμε την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας και των ποικίλων μορφών της. “Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής. Φυσικά θα πρέπει να ενημερωθούν οι επαγγελματίες της υγείας, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα η κοινωνία ώστε να εξαλειφθούν τα περιστατικά βίας.» επεσήμανε η κυρια Καραγιαννοπούλου.
Τέλος, η πρόεδρος της ΕΕΚΠΒΕ μίλησε για τη στρατηγική αντιμετώπισης της βίας σε παιδιά που πρέπει να ακολουθήσουμε ως πολιτεία και ως κοινωνία.
«Να εφαρμοστεί ένα νομικό πλαίσιο για την υγεία του παιδιού. Να θεσπιστούν κανόνες για να αλλάξει η νοοτροπία, πχ να μην θεωρούμε ότι δεν κάτι σοβαρό μια σεξουαλική ενόχληση ενός κοριτσιού ή επιθετικότητα στα αγόρια. Να υπάρξει ένα ασφαλές περιβάλλον από πλευράς της κοινωνίας, εκεί όπου υπάρχουν ενδείξεις, πχ στη Θεσσαλονίκη έχουμε τον Δενδροπόταμο εκεί πρέπει να πέσουν τα φώτα της φροντίδας του κράτους ώστε να μην υπάρξουν παρεκκλίσεις, οι γονείς που βρίσκονται σε δυσκολότερη οικονομική κατάσταση ή είναι χρήστες να υποστηριχθούν, διότι τα παιδιά είναι ακόμη στους δρόμους και δεν πηγαίνουν σχολείο. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει μια ανταπόκριση σε καταγγελίες και αναφορές, να υπάρξουν δηλαδή οι ανάλογες δομές και υποδομές της πολιτείας ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κακοποίηση (σεξουαλική, λεκτική, παιδική εργασία, παραμέληση κλπ) Και τέλος είναι η εκπαίδευση του παιδιού σε ένα ασφαλές περιβάλλον όπου μπορούν να ενδυναμωθούν και να αποκτησουν δεξιότητες».
Άλλα σημάδια κακοποίησης
Επίσης, σημάδια κακοποίησης είναι οι κακώσεις στο λαιμό, στα μάτια, στα αυτιά, στην περιγενητική περιοχή, τα κατάγματα σε διαφορετικούς χρόνους, εγκαύματα συμμετρικά ή οριοθετημένα για τα οποία πηγαίνουν να ζητήσουν ιατρική βοήθεια καθυστερημένα, η ρήξη πρωκτικού δακτυλίου, επουλωθείσες ρήξεις του υμένα, αιδοιοκολπίτιδες στα κοριτσάκια και σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Κακοποίηση δείχνουν επίσης η ανεπαρκής σίτιση, η επιθετικότητα ή η απόσυρση/απομόνωση στο σχολείο, και όταν το παιδί μιλάει συνέχεια για αυτοκτονίες.
%2012.jpg)
