Ως «υποκειμενική φτώχεια» ορίζεται η αντίληψη του ίδιου τού ατόμου για τη δική του οικονομική και υλική κατάσταση, με βάση ευρωπαϊκές στατιστικές για το εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης (EU-SILC)..
Εν μέσω αυξανόμενων δαπανών και στάσιμων εισοδημάτων, μια απογοητευτική πραγματικότητα έχει αναδυθεί στην Ελλάδα: περισσότερα από τα δύο τρίτα των πολιτών της θεωρούν τους εαυτούς τους φτωχούς. Το φαινόμενο αυτό, που αποκαλείται «υποκειμενική φτώχεια», αντανακλά όχι μόνο προσωπικές οικονομικές δυσκολίες αλλά και μια ευρύτερη οικονομική δυσφορία που επηρεάζει ποικίλα στρώματα της κοινωνίας.
Η υποκειμενική φτώχεια μετρά την αντίληψη ενός ατόμου για την οικονομική του ευημερία, όπως αυτή αξιολογείται μέσω της έρευνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης (EU-SILC). Χρησιμεύει ως ένας οδυνηρός φακός για τις υλικές δυσκολίες που βιώνουν τα νοικοκυριά, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως το εισόδημα, τα έξοδα, το χρέος και ο πλούτος.
Το 2023, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat (https://ec.europa.eu/eurostat/web/products-eurostat-news/w/ddn-20241118-2), η Ελλάδα κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό υποκειμενικής φτώχειας μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, με ένα εντυπωσιακό 67%. Σε λίγο καλύτερη μοίρα βρίσκεται η Βουλγαρία, αν και με αισθητά χαμηλότερο ποσοστό 33,2%, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ ήταν 24,1%. Αυτή η έντονη ανισότητα υπογραμμίζει τη συνεχιζόμενη μάχη της Ελλάδας με οικονομικές προκλήσεις που ξεπερνούν τα τυπικά όρια του πλούτου και της τάξης.
Το ζήτημα επιδεινώνεται από την έντονη απόκλιση μεταξύ της αντιλαμβανόμενης φτώχειας και του ποσοστού των ατόμων που βρίσκονται επισήμως σε κίνδυνο φτώχειας -18,9% στην Ελλάδα. Αυτή η απόκλιση λέει πολλά για την αίσθηση της οικονομικής ευπάθειας του κοινού, ακόμη και μεταξύ εκείνων που βρίσκονται πάνω από το όριο της φτώχειας.
Το παράδοξο της εκπαίδευσης
Ίσως το πιο παράδοξο είναι η επικράτηση της υποκειμενικής φτώχειας σε όλα τα εκπαιδευτικά επίπεδα. Υψηλά επίπεδα αυτοαντίληψης της φτώχειας καταγράφηκαν όχι μόνο μεταξύ των ατόμων με ελάχιστη τυπική εκπαίδευση (81,8%) αλλά και μεταξύ των ατόμων με ανώτερα πτυχία (46,7%). Αυτή η έντονη αντίθεση με τον μέσο όρο της ΕΕ, όπου τα ποσοστά υποκειμενικής φτώχειας μειώνονται σημαντικά με την υψηλότερη εκπαίδευση, υποδηλώνει συστημικές οικονομικές πιέσεις που αψηφούν τη συμβατική σοφία για την προστατευτική επίδραση της εκπαίδευσης
Ένα διευρυνόμενο χάσμα
Τα στοιχεία διαμορφώνουν μια ανησυχητική εικόνα της ανισότητας. Οι γυναίκες στην Ελλάδα ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα υποκειμενικής φτώχειας (68,1%) από ό,τι οι άνδρες (65,8%) το 2023, αντικατοπτρίζοντας τις τάσεις που παρατηρούνται σε ολόκληρη την ΕΕ. Οι ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων στην ανεργία και τις μισθολογικές διαφορές είναι πιθανόν να συμβάλλουν, παράλληλα με τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζουν οι γυναίκες ως διαχειριστές των νοικοκυριών, οι οποίες συχνά φέρουν το συναισθηματικό βάρος του οικονομικού άγχους.
Η ηλικία, επίσης, αποκαλύπτει ανισότητες. Σε αντίθεση με τα περισσότερα κράτη της ΕΕ, όπου οι νεότεροι πληθυσμοί αναφέρουν τα υψηλότερα επίπεδα υποκειμενικής φτώχειας, οι ηλικιωμένοι πολίτες της Ελλάδας είναι πρώτοι σε αυτό το μέτρο. Μεταξύ των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω, ένα εντυπωσιακό 71,3% αισθάνεται φτωχό, σε σύγκριση με το 66,5% των ανηλίκων και το 65,5% των ενηλίκων σε ηλικία εργασίας. Αυτή η έντονη αντίθεση υπογραμμίζει την επισφαλή οικονομική κατάσταση των συνταξιούχων, πολλοί από τους οποίους παλεύουν με σταθερά εισοδήματα εν μέσω αυξανόμενων δαπανών διαβίωσης.
https://www.pentapostagma.gr/